Regisseur Martin Campbell staat in Hollywood om 1 ding bekend: controle. Zorro, Casino Royale...al zijn films zijn achter de schermen waanzinnig strak georganiseerd. Van A tot Z is de veelzijdige regisseur bij zijn projecten betrokken. Ook de soundtracks en componisten moeten er aan geloven. Campbell zal je namelijk precies vertellen wat hij wil horen, en wat vooral NIET. Dit brengt een nadeel met zich mee, want componisten moeten zich vaak inhouden of op glad ijs begeven. Geloof het of niet, maar James Newton Howard begeeft zich op heel glad ijs met Green Lantern en weet ternauwernood een muzikale flop te voorkomen.
Oneerbiedig gezegd is Green Lantern een synthesizer-soundtrack geworden, die zich kenmerkt door veel bodemloze beats en geluidseffecten. Een dergelijke sci-fi score zijn we lang niet tegen gekomen bij James Newton Howard. Maar goddank voegt hij er in 50% van de gevallen een bodem aan toe. In de vorm van het grootste filmorkest denkbaar, het Hollywood Symfonisch Orkest. James Newton Howard is heer en meester in pro- en epilogen. Zo ook bij deze soundtrack. ´Prologue / Parallax Unbound´ is een opvallende track, waarbij het orkest een stampend thema uitbouwt tot een flinke climax. Bijgestaan door diverse synthesizers en een groots koor klinkt het allemaal als vanouds: strak, cool en waanzinnig goed.
Helaas verzandt de score in de zeven daarop volgende tracks in zeer oppervlakkige muziek, waar vooral de beats en orkest heel hol klinken. `Drone Dogfight` doet zelfs 'overproduced' aan, een probleem wat we praktisch nooit bij James Newton Howard tegenkomen. Vanaf de negende track ´Welcome to Oa´ heeft de maestro de smaak te pakken. Dit is namelijk een opstapje naar, by far, de beste track van het album ´We're Going to Fly Now´. Hier horen we een waanzinnige episch thema, gaat het koor los en lijkt Newton Howard helemaal in zijn element. Een nummer wat je keer op keer wilt beluisteren en drielaags kippenvel zal geven. Ook tapt Newton Howard op subtiele wijze uit eigen werk, uit Batman Begins om precies te zijn. Helaas duurt de pret nog geen 2 minuten.
De elektronische muziek van de componist klinkt overal strak gearrangeerd en daalt nergens af naar een niveau waar de muzikaliteit of originaliteit ver te zoeken is. Vele componisten die hem voor gingen in het genre zijn op dat vlak op hun bek gegaan. Dat zal een van de meest gevraagde composers ter wereld niet overkomen. Sterker nog, de combinatie van vrij heftige elektronische geluidseffecten en het orkest zijn best bijzonder. Al zal je er flink aan moeten wennen. Meerdere luisterbeurten zullen beloond worden. Helaas ontkomen we er niet aan dat de helft van dit album lastig separaat te beluisteren is, dankzij het ontoegankelijke karakter. In de film zal de muziek prima zijn werk doen.
Green Lantern is een soundtrack met twee gezichten. Aan de ene kant heftige synthesizers, gitaren en een allegaartje van geluidseffecten. Aan de andere kant treffen we een James Newton Howard die, ondanks het enorme keurslijf van de regisseur, toch weer in vorm is. De thematiek laat iets te wensen over, maar dat wordt goed gemaakt met een handvol goede tracks. Door track 9, 10 en 14 te beluisteren ontdek je dat Newton Howard zich enorm moest inhouden en onder geen beding alle registers mocht opentrekken. En dat resulteert in een matig goede score! (cijfer: 6,5)