Regisseur Zack Snyder vond de tijd en de mensen om tussen Watchmen en het binnenkort in productie gaande superproject Superman: Man of Steel een 3D-animatie film te maken gebaseerd op de epische fantasyreeks van Kathryn Lasky: Guardians of Ga'Hoole. Hij smeedde drie boeken samen en zo was de eerste film in een geplande reeks gemaakt. In Legend of the Guardians:The Owls of Ga'Hoole wordt een jonge uil, Soren, meegenomen door een kwaadaardig leger Uilen. Met zijn nieuwe vrienden weet hij echter te ontsnappen, en dan gaan ze op zoek naar de Legendarische Beschermers om een einde te maken aan de tirannie. Snyder besloot niet nogmaals samen te werken met plagiaatpleger Tyler Bates, en huurde uit liefde voor zijn muziek Hirschfelder in.
Het was aan de Australische filmcomponist David Hirschfelder de taak om de zoveelste fantasyfilm te voorzien van een score. Het is vreemd genoeg altijd erg rustig om de toch zeer getalenteerde componist. Vreemd, want de man schreef twee grote hollywoodscores, Elizabeth en Shine (beiden genomineerd voor een Oscar), opende op prachtige, dramatische wijze de Olympische spelen in Sydeny (2000), en liet zijn kunnen recentelijk nog horen in het meeslepende maar helaas nooit uitgegeven Australia. De man werkt en woont in Australie, en is daarbuiten dan ook niet echt vaak meer te horen. Met zijn nieuwe werk zet hij zich echter op grootste wijze weer op de kaart.
Over de score val heel veel te vertellen. Ten eerste moet worden gemeld dat Hirschfelder een van de sterkste thema’s heeft geschreven van 2010. Het Guardian Theme bevat werkelijk alles wat een liefhebber van goede filmmuziek wil horen. Het is nobel, groots, meeslepend en traditioneel. In Flight Home horen we eerst een fantastische aanloop, en dan gooit Hirschfelder alle remmen los. Middeleeuwse instrumentaties, een groots koor, massale koperpartijen: alles waar men op hoopte bij het verwachten van deze score.
Het thema komt vaak terug in verschillende vormen. Van nog epischer naar klein en speels. En iedere versie is geslaagd. Hirschfelder biedt ons echter nog meer dan een ijzersterk thema.
Zijn score voegt niet echt iets nieuws toe aan het genre. De orkestraties zijn weloverwogen en zwaar en licht wisselen elkaar in het grootste gemak af dankzij soepel geschreven overgangen. Hirschfelder’s muziek past dan ook moeiteloos in het rijtje gelijkgestemde scores zoals The Chronicles of Narnia, Stardust, Dragonheart en Willow, zowel kwalitatief als qua sfeer. Hirschfelder combineert veel verschillende instrumenten met elkaar om The Legend of the Guardians iets extra’s te geven. Zo horen we de harp vaak voorbij komen. Het doel wordt echter niet gehaald door de combinaties of inzet van enkele specialere instrumenten, maar simpelweg door de snelheid waarmee de score aan je voorbij gaat. Hirschfelder weet iedere minuut interessant te houden, en verrast iedere keer weer met een nieuw actiemotief of een nog mooiere versie van het hoofdthema.
Het is dan ook moeilijk om een echt hoogtepunt aan te wijzen op deze uiterst goede score.
Maar het is uiteindelijk niet verassend dat de climax van de film dan ook de climax van de score is geworden. In Into Battle zet Hirschfelder alles op alles en het resultaat is magnifiek. Strijdlustige filmmuziek van ogenschijnlijk goede kwaliteit. De immense koorpartijen worden op effectieve wijze goed afgewisseld met de andere secties. Alles is perfect in balans, en iedere keer zwenkt de muziek weer een andere richting op, en iedere minuut ervan is prachtig geschreven, melodieus en effectief zonder en met beeld. In My Soldiers, My Sons gaat de rem er wat meer op, en geeft de actie wat ruimte voor drama. Met dragende strijkers, koorzang en opzwellend koper wordt de spanning op dramatische wijze opgevoerd, om vervolgens te eindigen in epische climax zoals we niet vaak horen.
The Legend of The Guardians: The Owls of G’Ahoole krijgen we een bijzonder mooie score in onze schoot geworpen. En dat terwijl we met Clash of the Titans, Prince of Persia: The Sands of Time, Robin Hood en The Sorcerer’s Apprentice achter ons en een zevende Potter en een Derde Narnia voor ons al erg tevreden mogen zijn. Fantasy domineert de box office, en steeds meer ook de CD collectie van filmmuzieliefhebbers. David Hirschfelder en Zack Snyder mogen zo vaak samenwerken als ze willen als het als resultaat zulke mooie muziek oplevert. Legend of the Guardians:The Owls of Ga'Hoole is een traditionele fantasy-score die naar meer smaakt en de luisteraar letterlijk betovert. Een dikke 9.