The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor


Colosseum (4005939691622)
Varèse Sarabande (0030206691627)
Movie | Release date: 07/29/2008 | Film release: 2008 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.A Call To Adventure (Theme From Mummy 3)3:02
2.Silently Yearning For Centuries2:23
3.Open Wound2:05
4.The Reign Of Terror2:48
5.A Family Presses Close2:36
6.Formation Of The Terra Cotta Army3:07
7.Reading Of The Scrolls3:54
8.Crash And Burn2:24
9.Alex And Lin1:13
10.A New Assignment2:53
11.Yang Follows The O’Connells2:53
12.Shanghai Chase4:50
13.Mother And Daughter Reunion2:01
14.Ancient China2:22
15.Rick’s Long Rod0:42
16.Entering The Tomb5:52
17.Visit From A 3-Headed Friend1:36
18.Memories, Retirement And Dinner2:30
19.New Year’s Betrayal2:23
20.The Emperor Versus Zi Yuan1:44
21.Love In The Himalayas2:10
22.2nd Century B.C.1:09
23.The Museum Becomes Alive!1:41
24.Rick And Evy In Battle2:40
25.A Warm Rooftop1:21
26.Heartbreak2:36
27.Return Of The Dragon2:47
28.Shielding A Son2:30
29.Finale3:25
30.My Sweet Eternal LoveHelen Feng2:53
 76:30
Submit your review Hide reviews in other languages

 

The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor - 09/10 - Review of Mitchell Tijsen, submitted at (Dutch)
The Mummy reeks is héél bekend in Europa en in andere delen van de wereld.
De films zijn naar mijn mening allemaal erg goed, ik hou wel van Blockbusters, en The Mummy 3 was dan ook een Blockbuster waar ik heel erg naar uitkeek. Maar niet alleen naar de film keek ik uit maar ook naar de muziek, de demo’s waren weer goed en wat houd me dan tegen om de score te kopen? Niets want de score staat op dit moment op terwijl ik deze recensie schrijf. Mijn 1ste score van Randy Edelman (die ik zelf in bezit heb) en ik moet zeggen dat hij me onwijs goed bevalt, mede door al die prachtige thema’s. Natuurlijk ga ik niet elk nummer apart opsommen want dat lijkt me niet zo leuk voor de mensen die het gaan lezen (veels te veel leeswerk) en voor mij is het ook veels te veel werk op een woensdagmiddag zoals deze. Randy Edelman…voor mij een bekende componist voor heel veel andere mensen ook weer niet. Kon hij de bekende Jerry Goldsmith overtreffen of misschien wel Alan Silvestri?

Overtreffen kan hij zeker wel Alan Silvestri naar mijn mening, zijn thema’s zijn sterker en liggen veel lekkerder in de oren. Ik onthoud ze makkelijker en ik vind ze gewoon veel mooier. Jerry Goldsmith zijn themes kan hij niet overtreffen maar dat had ik ook zeker niet verwacht. De mooiste tracks ga ik nu (net zoals ik bij mijn recensie van Narnia 2 deed) voor jullie opsommen.

1: A Call to Adventure
Alleen de naam al…!
Ik zette mijn cd-speler aan en daar begon mijn eigen avontuur van The Mummy 3. Een prachtig begin van een avontuur vind ik zelf. De prachtige muziek van Randy Edelman ligt bij mij gelijk al geweldig goed in mijn oren. Ik hoor een prachtig Theme, het hoofdthema van The Mummy 3. En wat voor een Thema! Een Thema die de thema’s van Silvestri wegvaagt een prachtig thema met veel violen en het nodige slagwerk. Vaak vind ik dat het hoofdthema indruk moet maken omdat deze overal tussen door komt (vaak is dat zo). Dit thema is weerzienwekkend, ik krijg er geen kippenvel van maar wat ik wel krijg is ‘geen genoeg’.

4: The Reign of Terror
Het begint gelijk al geweldig. Ik moet gelijk denken aan de game: Rayman 2: The Great Escape. Geweldige muziek met een goeie percussie. Dan een kleine stilte en is de actie weg en maakt plaats voor wat rustigs. Erg mooie Oosterse instrumenten, dat valt me heel erg op aan deze score. Alles is zo Oosters zo mooi…maar die rust word soms verstoord door drukke instrumenten maar daarna komen de strijkers die alles als 1 groot geheel maken. Weer een mooie track van Edelman!

5: A Family Presses Close
Wat kan ik over deze track nou vertellen?
Niet veel omdat het eigenlijk een rustige track is, maar wel een prachtige track met hele rustige instrumenten en mijn lievelingsinstrument: de piano. Deze prachtige solo begint bij 0:57 seconde en gaat een tijdje door. Deze mooie zoete melodie blijft in mijn hoofd hangen, een prachtige melodie waarvan ik gewoon kippenvel krijg. Een echte originele melodie die Edelman goed heeft gecomponeerd. Na deze mooie solo nemen de Oosterse instrumenten het weer over en zorgen voor meer kippenvel. Gewoon echt een mooi nummer, dat laatste deed me alleen wel weer denken aan de game: Guild Wars Factions. Want niet alleen films hebben mooie muziek, ook Gamemuziek word steeds mooier, maar nu weer over naar de score van Randy Edelman.

8: Crash and Burn
Het hoofdthema knalt gelijk weer mijn cd-speler uit, en dat bedoel ik natuurlijk goed!
De strijkers klinken weer prachtig en de trompetten ook. De syntheszijers zijn ook een mooie toevoeging bij dit nummer zoals ook mijn collega Maurits al meldde bij zijn recensie. Dit nummer krijgt op een gegeven moment een andere draai waneer het hoofdthema wegsterft. De zware instrumenten zorgen voor een mysterieuze en donkere sfeer ook de strijkers zijn van de partij maar vooral de blazers hebben een grote rol. Maar niet veel later hoor je een klein koor op de achtergrond en is het nummer al weer afgelopen. Erg jammer dat het nummer zo opeens afgelopen is…een klein minpuntje aan dit nummer maar het hoort natuurlijk bij de film. Door naar mijn volgende lievelingsnummers…

9: Alex & Lin
Een kort nummer…Alex (de zoon van O’Connel) en Lin. Het beschrijft hun gevoelens op een mooie manier. De rustige noten zijn erg mooi maar helaas erg kort.

18: Memories, Retirement and Dinner
Veel dingen zijn er gepropt in 1 track maar daar hebben wij als luisteraar niet zoveel last van. Het begint gewoon mooi met weer wat strijkers die toch echt steeds maar weer op de voorgrond komen. En dat vind ik niet erg want strijkers zijn echt heel erg mooi. Rond de 1:25 minuten komt er een klassiek deuntje tussendoor. Een echt eetdeuntje als je het mij vraagt van vroeger. Dit deuntje doet me héél erg denken aan het Theme voor 27 Dresses. Het is dan wel niet hetzelfde, ondanks dat doet het me heel erg denken aan dat Theme. Voor de rest hoor je ook typische klassieke deuntjes die Randy Edelman wel meer toepast in deze score.

19: New Year’s Betrayal
Eén van de mooiste tracks. Het begin van deze track is geweldig en prachtig maar daarna komt het slagwerk aan de pas en begint de actie in deze track! Een prachtig nummer met veel violen, percussie en blazers. En natuurlijk Oosterse instrumenten (er tussen door). Leuke melodieën zorgen er voor dat deze track zeker niet gaat vervelen. En dan horen we weer het Hoofdthema van de film er vrolijk tussen door als een soort Heldenthema. Daarna volgt er weer lekker veel slagwerk, zoals ik al eerder zei: Eén van de mooiste tracks.

21: Love in the Himalayas
De tracknaam is erg mooi (ik moest heel even denken aan het laatste nummer van The Illusionist). Maar dit nummer is qua muziek heel anders en weer 27 Dresses-achtig. Weer erg mooi klassiek tot dat de piano er weer bij komt…dan krijgt het nummer een andere draai en word alles opeens erg emotioneel. Weer die prachtige melodie van track 5 die me weer kippenvel bezorgt…echt prachtig. Ik ga helemaal op in het nummer.

25: A Warm Rooftop
Een prachtig begin (de pianomelodie herhaalt zich in dit nummer). Ik kan maar geen genoeg krijgen van die mooie en zoete melodie die echt heel mooi past in bepaalde delen van de film. Maar dan word alles duisterder en hoor je het hoofdthema in een andere versie. Veel strijkers en veel slagwerk. Helaas weer een té kort nummer wat ook weer abrupt stopt, jammer.

29: Finale
Echt een prachtig nummer maar dat had ik ook wel verwacht, vaak zijn de eindtracks van een Blockbuster werkelijk prachtig. Vaak zijn bij zulke films echt hele mooie afsluiters (qua muziek). En het kon natuurlijk niet missen, want ook het hoofdthema is weer te horen in dit nummer! En zo eindigt ook mijn avontuurlijke reis want het lijkt wel alsof je in de film zit door de muziek van Randy Edelman. Een cijfer geven is moeilijk want The Mummy bevat alleen maar prachtige scores (op de score van Debney na). Goldsmith zijn score was wel het toppunt maar Randy Edelman heeft laten zien wat hij allemaal kan, en dat is erg veel. En meer dan ik eigenlijk gedacht had. Ik ben het niet met mijn college Maurits eens, die 80 minuten vliegen voorbij! Een 9 voor deze score!
The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor - 08/10 - Review of Tom H., submitted at (Dutch)
De franchise “The Mummy” kreeg in 2008 een nieuwe telg in de familie. De nieuwe productie ruilde Egypte voor China en in haar kielzog veranderde ze ook van regisseur en van componist. Na Jerry Goldsmith en Alan Silvestri, mocht Randy Edelman het nu proberen om deze avontuurlijke horrorprent van de nodige muziek te voorzien. Edelman is een veelzijdig componist. Zijn grote bekendheid dankt de man aan zijn muziek voor “The Last of the Mohicans” die hij samen met Trevor Jones componeerde. De duocomposities zijn naar mijn mening mans mooiste werk. Zo werkte hij tevens samen met John Frizzell voor het burgeroorlogdrama “Gods and Generals”, waarbij Edelman de zachtere, emotionele kant van het verhaal voortreffelijk uitwerkte. Naast de historische film, is de componist ook met het genre van de fantasie en avonturenscores vertrouwd. Zijn meest memorabele score is thans “Dragonheart”. Opvallend aan Edelmans composities is het overdreven gebruik van synthesizers. Gelukkig blijven deze grotendeels in de kast opgeborgen in “The Mummy”, dat opvallend symfonisch klinkt. Een pianist en een cellist zijn de belangrijkste solisten die Nick Ingman en de andere arrangeurs gebruiken om de romantiek en tragedie te onderbouwen. Gezien de Oosterse setting is het gebruik van etnische fluiten, een erhu en Chinese percussie niet verbazend te noemen. Meer nog, door de obligatoire oosterse accenten is de muziek voor “The Mummy” erg voorspelbaar geworden. Daarom is ze echter niet minder genietbaar.

Edelman heeft er duidelijk zin in. Zijn nieuwe hoofdthema voor de film klinkt heroïsch en eerder traditioneel. Het schetterende koper en de schichtige strijkers doen erg Williams-esque aan. “A Call to Adventure” is dan ook een waardig heldenthema. Het is een eenvoudig muziekstuk, helemaal niet-origineel maar heerlijk ouderwets en groots. Het is typerende muziek van een jaren ’80 superheldenepos. Heel wat meer ingetogen is het schitterende cello-thema “Silently Yearning for Centuries”, dat neigt naar een James Newton Howard-achtige constructie inclusief aanzwellende strijkers en rustig koper. Het thema krijgt een reprise in “Ancient China” en wordt regelmatig doorheen de score gebruikt in meerdere variaties. Soms wordt het thema gebracht door een cello, andere keren verkiest Edelman de piano. Flarden zijn terug te vinden in bijvoorbeeld “Open Wound”, “Reading of the Scrolls” of “A Family Presses Close”. Het is een erg typerend thema dat beklijft en zeker blijft hangen. Zolang Edelman mysterieuze of zachtere cues produceert is de muziek heerlijk om naar te luisteren met een rijke instrumentatie en knappe, melodische structuren. Jammer genoeg weet Edelman met zijn enthousiasme soms geen blijf. De avontuurlijke tracks zijn chaotisch, luidruchtig en weinig aanlokkelijk. Ook het koor dat af en toe haar opwachting maakt, is maar povertjes gemixt. Een cue als “The Reign of Terror” is tweezijdig; enerzijds is de luide, pompeuze actiemuziek zenuwtergend, anderzijds zitten er heel knappe motiefjes verborgen tussen de ellenlange percussiegedreven ritmes die uitblinken in instrumentatie en uitvoering. Een soloviool, een knappe hobo, alles zit geperst tussen de chaotische actiesequenties.

Zowel het begin van het album als het einde van “The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor” zijn uiterst genietbaar. Het middenstuk staat echter vol met pompeuze actie cues die weinig meer zijn dan lawaaierige ritmes met drumloops, percussie, luid koper en korte strijkers. De 78 minuten durende soundtrack kan dus wel eens beginnen vervelen. Hoewel de meeste tracks best luisterbaar zijn, vormt hun uniformiteit een struikelblok. Ook de melodische houvast die Edelman aan het begin en het einde van de film bewerkstelligt, gaat enigszins verloren in het middendeel. Een cue als “Entering The Tomb” is een vijf minuten durende underscore track met weinig interessante passages. Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel. De opmerkelijkste tracks zijn de vele variaties op de het hoofdthema en het liefdesthema. “Crash and Burn” vormt bijvoorbeeld een reprise van het hoofdthema dat heerlijk heroïsch klinkt met de nodige chaotische toetsen van synthesizers en percussie. Een komische variant is dan weer terug te vinden in “Rick’s Long Rod” met een heerlijke hobo- en fluitsolo. Ook het heerlijk bombastische en avontuurlijke “New Year’s Eve Betrayal” is een aangename track om naar te luisteren. Het liefdesthema wordt tevens in al haar grootheid gebracht in “Love in the Himalayas” met Edelmans stereotiepe piano begeleiding die deze track erg herkenbaar maakt.

Vanaf “2nd Century B.C.” komt het album weer op topsnelheid. Dreigende percussie en grootse melodieën typeren de laatste twintig minuten van het album en weten de luisteraar opnieuw te boeien met een interessantere melodische progressie en thematische houvastheid. Een laatste uitstap naar het liefdesthema in “A Warm Rooftop” is een aangenaam rustpunt, want vanaf dan is actie de enige optie. Gelukkig combineert Edelman in de finale van de score de thema’s die hij voordien aanreikte en maakt hij van de score een consistent geheel zodat de laatste minuten zeker en vast de moeite waard zijn om te beluisteren. Het album sluit af met een jazzy nummer “My Sweet, Eternal Love” gebracht door Helen Feng. Jammer genoeg breekt dit nummer totaal met de sfeer van de score. Ik had hier liever een heroïsche ballade gezien zoals Alan Silvestri toevoegde aan zijn score voor “Beowulf”. Een gemiste kans zonder meer. Maar het nummer op zich is zeker niet mis.

Deze “The Mummy” soundtrack kan misschien niet tippen aan de originaliteit van Goldsmith of Silvestri, maar is een heerlijke, misschien wel ouderwetse, avonturenscore die best te pruimen valt. De thema’s zijn bloedmooi maar zijn niet al te origineel te noemen. Toch ademt de soundtrack de jongensachtige sfeer uit die je verwacht van een film als “The Mummy”. De armzalige kwaliteit van de film buiten beschouwing latend, is “The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor” een aangenaam album geworden. Haar enorme lengte vormt echter een struikelblok. Een aantal cues mochten gerust gedropt worden, maar al bij al mogen we zeker niet klagen over de gulheid van Varèse Sarabande. “The Mummy” heeft me aangenaam verrast en is een score geworden die ik regelmatig zal draaien wanneer ik de nood heb om opgevrolijkt te worden of me wil onderdompelen in die lekker ouderwetse avonturenscores. Niet origineel, wel lekker genietbaar.
The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor - 06/10 - Review of Tom Daish, submitted at (English)
Sometimes the gap between adventures in a film series can be just a touch too long cough Indiana Jones cough and the momentum that was built up is lost. On the other hand, sometimes a break can give time to breath new life into a series cough Batman cough. I rather fancy The Mummy series falls into the former category. Yeah, the first two movies were fun, although the second got far too carried away with not terribly convincing CGI spectacle by the end, but there wasn't really anywhere to go, hence part three decamps to the far east. Poor reviews and relatively disappointing grosses have hopefully put a cap on any further outings for the franchise, althoguh rumour has another 34985435 sequels are planned. Woo! Given the debt the Mummy movies owe to Indiana Jones, it's interesting to have Indy back on the screens in the same year and while, as a movie Kingdom of the Crystal Skull was something of a disappointment (yes, I kinda changed my mind... second viewing, I was bored, shame), John Williams was still on form. True, relatively speaking, it's probably the weakest of the four, but the detail of the writing, use of major themes and inherent skill with an orchestra made even the more routine passages still worth a listen. These things are all relative.
Randy Edelman has his moments, but tends to be far more convincing when composing for lighter films. His natural pop style and melodic sense are ideal for comedies, romantic or otherwise, but he can flounder a little when writing on a bigger scale. The biggest problem is his rather flat and unsophisticated orchestration, often doubling up the melodic line with synths, padding out the middle range to add body. This can work if used sparingly, but over long passages, a heavy mid range can can pall on the ear and starts to plod. What you really want is counterpoint, not orchestration padding. Having said that, The Mummy 3 isn't hampered too badly with synthetic padding, but when you have the London Symphony Orchestra to crank out your score, your orchestration should take full advantage. I'm not sure that's necessarily the case, but there is certainly plenty of oomph in most of the action passages. It's not perfect by any means and pales compared to what Messrs Goldsmith and Silvestri contributed to the first two movies. Their action soars and thunders, Edelman's just crashes along. The slightly unconvincing main theme doesn't really help; it's just feels a bit too light for this type of film, more suited to a boy's own adventure (Iron Will or something of that ilk). Silvestri and Goldsmith contributed heroic themes, but they did at least sound like they should accompany adults.

The eastern element is pretty much what one would expect from a film of this sort; more incidental and to add a bit of colour, but it's effective none the less. Oddly, some of the more effective moments are the quieter ones. Mother and Daughter Reunion, is fairly affecting, while the following cue, Ancient China is solely regional flavouring. However, the playful Rick's Long Rod is a cue where Edelman seems to be more at home; for 42 seconds, it feels like Edelman's natural territory. In contrast, trying to conjure some suspense in Entering the Tomb is only sporadically effective, although the suggestion of awe and wander midway through is more convincing, more than can be said for the percussive action that follows. I have to confess that first time through, The Mummy 3 did not impress me in the slightest, particularly disliking the main theme, although I have warmed to it. The action is sporadically entertaining, but of inconsistent quality. There are too many passages where the entire brass seem to be playing in unison (the end of the aforementioned Entering the Tomb a case in point) which is just tiring and leaves nothing to discover. Goldsmith and Silvestri might not have held back with their action - Silvestri's being particularly OTT - but there was always clarity in the writing and the music always seemed to be going somewhere, Edelman's often just fills the aural space. At 45 minutes, the album would be entertaining, but at 77, a tad too long, but jolly entertainment, even if replay value is rather limited.
The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor - 07/10 - Review of Maurits Petri, submitted at (Dutch)
Veel succesformules op filmgebied worden door Hollywood in 90% van de gevallen flink uitgebuit en uitgemolken om een maximale hoeveelheid geld in het laatje te krijgen. Vaak genoeg gaat dat goed, zoals we bijvoorbeeld zagen bij de trilogieën van Spiderman en Lord Of The Rings. Maar helaas gaat het soms ook verkeerd en draven de filmmakers door en dat gebeurde al enkele jaren geleden bij The Mummy. Waar het eerste deel nog verbluffend was, dankzij de uitmuntende en nieuwe speciale effecten, wist deel 2 al niet meer optimaal te bekoren. Regisseur en producent Stephen Sommers propte een overdaad aan getekende mummies, slechte acteerprestaties (actrice Rachel Weisz maakt plaats voor de te overdreven spelende Maria Bello) en vreemde plots in 1 film. Na de bevalling van deel 2 vonden de filmmakers het nog steeds niet genoeg en komen nu op de proppen met een derde deel. Men probeert met de fenomenale rol van Jet Li als leider van het tot leven gewekte Terracottalegioen nog mensen naar de zalen te trekken. Helaas begaat men praktisch dezelfde fout als in deel 1, met als extraatje dat Sommers plaats maakt voor regisseur Rob Cohen. Cohen, de man achter bijvoorbeeld blockbusters als XXX (met tevens de muziek van Edelman) mengt in The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor Westerse actie met Aziatische vechtkunsten. Randy Edelman verzorgt de muziek voor het derde deel en neemt hiermee het stokje over van Alan Silvestri en Jerry Goldsmith, die samen toch wel goede soundtracks afleverden met de vorige Mummy-films.

Met Mummy: Tomb of the Dragon Emperor duikt Edelman een dal in, waar het einde van zoekt lijkt. Met bijna 80 minuten aan muziek ook nog eens een hele kluif om compleet te beluisteren. Het begint allemaal veelbelovend met het oorverdovende hoofdthema van de derde film over tot leven gewekte engerds. Invloeden van Silvestri of Goldsmith zijn nauwelijks te bekennen, al komt het bekende thema van wat we al eerder hoorde wel in een vermomde versie langs. De orkestraties klinken groots en meeslepend, maar op een of andere manier is de actiemuziek te overweldigend als we bij track 4 aanbelanden. Aziatische invloeden zijn ook terug te vinden, maar wel heel erg cliché. Chinese fluiten en de standaard muziek die we ook hoorden in Kung Fu Panda passeert geregeld de revue. Helaas niet al te boeiend. De track “The Museum Becomes Alive!” ondersteunt een scène in de film die de museumscène in deel 2 nadoet. Vreemd dat men niks anders kon verzinnen, maar dat ter zijde. De finale van de soundtrack is niet onaardig, en de strijkers en actiemuziek klinkt wel erg mooi. De schaarse toevoeging van een synthesizer is een prima aanvulling. De gitaren die hier en daar klinken zijn ook niet voor de poes. Hier en daar heeft de muziek iets weg van Jerry Goldsmiths’ The 13th Warrior. En zoals we allemaal weten is dat een bijna niet te evenaren klassieker van de inmiddels overleden componist.

Conclusie is dat de zwakke film The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor een krachtige en volle soundtrack heeft meegekregen die de film naar een hoger niveau tilt. En dat is nodig, want de filmclichés, de overdaad aan getekende animaties en gevechten zijn niet op twee handen te tellen. Randy Edelman krijgt dan ook alle lof om een dergelijke film te voorzien van de juiste muziek. En dat doet hij met zijn Aziatische klanken en bonkende actiemuziek met flair. Geen overweldigende soundtrack, maar ook geen slechte!
The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor - 09/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
De derde film uit de avonturenreeks The Mummy, met steeds weer een of andere oerkracht die in een persoon uit de oudheid tot leven komt. Deze keer is het een kwaadaardige Chinees die uit z'n tombe opstaat, zodra deze geopend wordt. En daar was natuurlijk al voor gewaarschuwd, maar is er altijd wel een hebzuchtig iemand om toch snel rijk te willen worden middels de schatten uit die tombe. Maar dan gaat de doos van Pandora open...
De film is wel aardig, maar regisseur Rob Cohen ziet onvoldoende kans om het onwaarschijnlijke aannemelijk te maken, waardoor het soms wat belachelijk overkomt. De muziek geeft de film echter een positieve drive.

En die muziek is van Randy Edelman, die voor deze Mummyfilm een heerlijke score heeft gecomponeerd. De thema's zijn geweldig. Met grootse en heroïsche klanken op een prachtige melodie zet Edelman een perfect hoofdthema neer. Ook de subthema's mogen er overigens zijn. En al die fraaie thema's kom je regelmatig tegen gedurende de score. Daarbij weet Edelman de thema's ook in de stevige actietracks subliem te verwerken.
De vele op deze score aanwezige wat rustiger tracks zijn de mooiste, maar ook menige actietrack of spannende track is prima beluisterbaar. Edelman maakt relatief weinig gebruik van dissonanten en atonalen, maar voedt de actie en de spanning onder andere door middel van vibrerende strijkers en heftige percussie. Sommige actietracks zijn wat chaotisch en daardoor wat minder prettig beluisterbaar. Maar daar staan dan weer heerlijke romantische, soms zelfs wat zoetige tracks tegenover met kippenvelmomenten, die dan helaas weer veel te kort duren. Vooral de fraaie solo's van piano, viool of cello zorgen voor kippenvel.

De afwisseling tussen de tracks op de score is mooi verdeeld. De actietracks worden regelmatig onderbroken door rustiger muziek en de thema's komen ook steeds weer terug in de diverse tracks. De score is daarmee een mooie eenheid geworden.
Daar komt bij dat Edelman z'n standaard synthesizer deze keer nauwelijks gebruikt heeft. De score is vooral prachtig, groots en orkestraal.

Kortom, Randy Edelman heeft met The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor een heerlijke actiescore neergezet, met geweldige thema's en prachtige melodieën. Soms is de actie wat teveel van het goede, maar de score ligt overwegend prima in het gehoor. En dat is bij veel andere actiefilms wel anders, zoals de voorganger The Scorpion King uit 2002, waarvan John Debney de score componeerde. Omdat de producers Edelman's score wat aan de rustige kant vonden, hebben ze op het laatste moment toch alsnog Debney gevraagd om nog een aantal actiecues te componeren. Daarvan staat echter geen enkele cue op dit score-album.
De score van Edelman verdient echter een hoge waardering, juist vanwege die prettige beluisterbaarheid: 93 uit 100.
The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor - 07/10 - Review of Wim Minne, submitted at (Dutch)
Het eerste deel van The Mummy was een vrij groot succes. De Remake van een gelijkaardige film deed voldoende stof opwaaien. De special effects waren vrij goed, leuk om naar te kijken. Het tweede deel deed het al iets minder, en het derde deel is helemaal leeggezogen. Dit deel werd wereldwijd tegelijk uitgebracht. Dit is een commerciële zet die erop wijst dat zelfs de studio's geen vertrouwen in deel III hadden.
De muziek van het eerste deel werd van muziek voorzien door Jerry Goldsmith. Die deed het fenomenaal en Alan Silvestri trad in zijn voetsporen. Nu is het de beurt aan Randy Edelman.
Werd het een album dat de eeuwen zal trotseren? Of mochten we het al direct inwikkelen en begraven?

De soundtrack gaat eerder de richting uit van het laatste. We zullen hem niet onmiddelijk vergeten, maar over een jaar of twee, drie zal The Mummy III sporadisch vermeld worden. Edelman heeft zich weliswaar goed van zijn taak gekweten, maar bijster origineel is het echt niet. Een dertiende in een dozijn zeg maar. Entertainend, dat wel, maar geef mij toch maar het eerste deel. De opzwepende muziek mist soms zijn doel, de minder opzwepende muziek hebben dan weer meer kracht. In zo'n album is het essentieel dat het andersom is. Dat neemt niet weg dat sommige stukken echt geweldig muziekvoer is. Finale (het einde) is hier wel een geweldig voorbeeld van.

Het hoofdthema is maar povertjes, en soms stelt de muziek gewoon teleur. Soms is de muziek echt te chaotisch om naar te luisteren en soms is het heerlijk gestructureerd. The Mummy III is een album dat je een paar keer beluistert, tot dat je een betere hebt gevonden, en dan verdwijnt dat album gewoon in je kast. En over tien jaar haal je dat er nog eens uit.
Trailer:



This soundtrack trailer contains music of:

Voices of War, X-Ray Dog (Trailer)
DNA Reaction (Choir), Pfeifer Broz. Music (Trailer)
Bram Stoker's Dracula (1992), Wojciech Kilar (Track 2. Vampire Hunters) (Movie)


Other releases of The Mummy: Tomb of the Dragon Emperor (2008):

ハムナプトラ3 呪われた皇帝の秘宝 (2008)
Mummy: Tomb of the Dragon Emperor, The (2008)

Soundtracks from the collection: The Mummy

Mummy, The (1999)
Mummy: Tomb of the Dragon Emperor, The (2008)
Mummy Returns, The (2001)
Scorpion King, The (2002)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More