The Social Network
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Hand Covers Bruise | 4:18 | |
| 2. | In Motion | 4:56 | |
| 3. | A Familiar Taste | 3:35 | |
| 4. | It Catches Up With You | 1:39 | |
| 5. | Intriguing Possibilities | 4:24 | |
| 6. | Painted Sun In Abstract | 3:29 | |
| 7. | 314 Every Night | 4:02 | |
| 8. | Pieces Form the Whole | 4:16 | |
| 9. | Carbon Prevails | 3:53 | |
| 10. | Eventually We Find Our Way | 4:17 | |
| 11. | Penetration | 1:14 | |
| 12. | In the Hall of the Mountain King | 2:21 | |
| 13. | On We March | 4:14 | |
| 14. | Magnetic | 2:10 | |
| 15. | Almost Home | 3:33 | |
| 16. | Hand Covers Bruise, Reprise | 1:52 | |
| 17. | Complication With Optimistic Outcome | 3:19 | |
| 18. | The Gentle Hum of Anxiety | 3:53 | |
| 19. | Soft Trees Break the Fall | 4:44 | |
| 66:09 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
Soms gebeuren er dingen in Hollywood die de gemiddelde filmliefhebber niet weet te bevatten. Vaak worden er winnaars uitgeroepen, die in schril contrast staan met andere genomineerden. Nog vaker lijken bepaalde belangrijke filmprijzen, zoals de Oscars, enkel en alleen vriendjespolitiek en om geld te draaien.
The King´s Speech en The Social Network zijn toch wel de belangrijkste films van het afgelopen filmjaar geweest. Nominatie na nominatie en prijs na prijs sleepten de twee projecten binnen. De categorie van beste filmmuziek zat bomvol met grootse bombastische scores. Menig (film)muziekliefhebber was het er mee eens: How to Train Your Dragon, Inception, The King´s Speech en 127 Hours waren de grootste releases van 2010. Toen ook The Social Network werd genomineerd ging menig wenkbrauw verbouwereerd omhoog.
In allerlei recensies lezen we drogredenen over waarom The Social Network van Trent Reznor en Atticus Ross een terechte winnaar zou zijn. Zo zou het de eerste 'volledige score' zijn van Ross en/of Reznor. Ja, dus? Ook zou het als een aanmoedigingsprijs worden gezien voor de twee componisten. Tsja, zo kan je vele muzikale debacles wel een Oscar geven. Ook zou een film over Facebook geen klassieker score behoeven. Daar zullen de meningen over verdeeld zijn.
Er wordt echter ook een belangrijk aspect vergeten: het is filmmuziek en daar gelden bepaalde wetten. Ross en Reznor lappen al deze wetten aan hun laars en zorgen voor ruim een uur ergernis en oorpijn. Zo introduceren de mannen een nieuw uitgevonden instrument, eigenlijk niet veel meer dan een snaar die elektronische klanken voortbrengt. Dit ´so called´ instrument wordt gedurende het gehele album gebruikt en klinkt als een soort op hol geslagen kreunende synthesizer.
De meeste tracks hebben dezelfde irritante elektronische sound, die hier en daar veel weg heeft van hardstyle techno. Ongeïnspireerd pianospel moest zorgen voor een wat menselijker geluid, alleen gaan de componisten hier enorm mee op de bek. Want het gebruik van dat pianospel wordt compleet overspoelt met herrie. ´Intriguing Possibilities´ is dan nog een track die redelijk te behappen is en het vooral goed doet tijdens de film. Technomuziek is als geen ander genre op een prachtige manier te mixen met klassiekere filmmuziek. Daar weet Daft Punk bijvoorbeeld alles van ( TRON: Legacy ). Met The Social Network lijkt het de componisten geen barst te kunnen schelen dat de mixage van de beats alleen al hier en daar tenenkrommend slecht is!
Opvallend is dat regisseur David Fincher kennelijk veel score heeft geschrapt. Veel tracks op de CD staan namelijk niet onder de film. Andersom komt het trouwens ook voor. Zo is het beste stuk muziek (het trance nummer van de disco scene) nergens te vinden. Al met al is The Social Network zeker geen soundtrack om over naar huis te schrijven. Qua mixage van dit genre filmmuziek kunnen de beide componisten veel leren van Zimmer, Daft Punk en anderen. Dat is misschien gemakkelijk gezegd, maar heeft een film van David Fincher geen waanzinnige score nodig zoals die van The Curious Case of Benjamin Button? Helaas heeft deze soundtrack, wat ondergetekende betreft, geheel ONTERECHT de Oscar in de wacht gesleept. Helemaal met concurrenten als Desplat, Powell en Zimmer. Een foute, misschien wel ridicule, keuze van The Academy. Hopelijk geen film over Twitter...en een volgende keer een terechte winnaar??
The King´s Speech en The Social Network zijn toch wel de belangrijkste films van het afgelopen filmjaar geweest. Nominatie na nominatie en prijs na prijs sleepten de twee projecten binnen. De categorie van beste filmmuziek zat bomvol met grootse bombastische scores. Menig (film)muziekliefhebber was het er mee eens: How to Train Your Dragon, Inception, The King´s Speech en 127 Hours waren de grootste releases van 2010. Toen ook The Social Network werd genomineerd ging menig wenkbrauw verbouwereerd omhoog.
In allerlei recensies lezen we drogredenen over waarom The Social Network van Trent Reznor en Atticus Ross een terechte winnaar zou zijn. Zo zou het de eerste 'volledige score' zijn van Ross en/of Reznor. Ja, dus? Ook zou het als een aanmoedigingsprijs worden gezien voor de twee componisten. Tsja, zo kan je vele muzikale debacles wel een Oscar geven. Ook zou een film over Facebook geen klassieker score behoeven. Daar zullen de meningen over verdeeld zijn.
Er wordt echter ook een belangrijk aspect vergeten: het is filmmuziek en daar gelden bepaalde wetten. Ross en Reznor lappen al deze wetten aan hun laars en zorgen voor ruim een uur ergernis en oorpijn. Zo introduceren de mannen een nieuw uitgevonden instrument, eigenlijk niet veel meer dan een snaar die elektronische klanken voortbrengt. Dit ´so called´ instrument wordt gedurende het gehele album gebruikt en klinkt als een soort op hol geslagen kreunende synthesizer.
De meeste tracks hebben dezelfde irritante elektronische sound, die hier en daar veel weg heeft van hardstyle techno. Ongeïnspireerd pianospel moest zorgen voor een wat menselijker geluid, alleen gaan de componisten hier enorm mee op de bek. Want het gebruik van dat pianospel wordt compleet overspoelt met herrie. ´Intriguing Possibilities´ is dan nog een track die redelijk te behappen is en het vooral goed doet tijdens de film. Technomuziek is als geen ander genre op een prachtige manier te mixen met klassiekere filmmuziek. Daar weet Daft Punk bijvoorbeeld alles van ( TRON: Legacy ). Met The Social Network lijkt het de componisten geen barst te kunnen schelen dat de mixage van de beats alleen al hier en daar tenenkrommend slecht is!
Opvallend is dat regisseur David Fincher kennelijk veel score heeft geschrapt. Veel tracks op de CD staan namelijk niet onder de film. Andersom komt het trouwens ook voor. Zo is het beste stuk muziek (het trance nummer van de disco scene) nergens te vinden. Al met al is The Social Network zeker geen soundtrack om over naar huis te schrijven. Qua mixage van dit genre filmmuziek kunnen de beide componisten veel leren van Zimmer, Daft Punk en anderen. Dat is misschien gemakkelijk gezegd, maar heeft een film van David Fincher geen waanzinnige score nodig zoals die van The Curious Case of Benjamin Button? Helaas heeft deze soundtrack, wat ondergetekende betreft, geheel ONTERECHT de Oscar in de wacht gesleept. Helemaal met concurrenten als Desplat, Powell en Zimmer. Een foute, misschien wel ridicule, keuze van The Academy. Hopelijk geen film over Twitter...en een volgende keer een terechte winnaar??
Een film die handelt over de sociale netwerksite Facebook... Hoort daar een orkestrale score bij?
Bij het beluisteren van The Social Network weten we al meteen het antwoord van Trent Reznor. De frontman van het Amerikaanse Nine Inch Nails, een industrial rockband die ondertussen wereldwijd 20 miljoen platen verkocht, zet met deze elektronische score de eerste grote stap naar de filmmuziekwereld. Reznor's muziek was wel al eerder te horen in onder meer Oliver Stone's Natural Born Killers, Tony Scott's Man On Fire en Se7en van David Fincher (tevens de regisseur van The Social Network).
In tegenstelling tot wat het geval is bij Nine Inch Nails, is deze filmmuziek niet het werk van één man. Reznor werkte voor de score immers samen met Atticus Ross, een Britse componist en studiomixer die eerder al platen voor NIN, KoRn ('See You on the Other Side') en Coheed and Cambria ('Year of the Black Rainbow') producete. Atticus Ross is qua filmmuziek niet aan zijn proefstuk toe. Op de World Soundtrack Awards van 2010 werd Atticus Ross genomineerd in de categorie van 'Discovery of The Year' en dit vooral dankzij zijn score voor The Book of Eli, een film van de Hughes gebroeders met Denzel Washington in de hoofdrol.
Op 16 januari 2011 won het duo voor The Social Network de Golden Globe voor Best Original Score. Op 28 februari 2011 mochten ze eveneens een oscarbeeldje naar huis nemen. De Academy is blijkbaar sterk onder de indruk van Reznor's eerste volwaardige film score.
In de eerste track krijgen we meteen één van de pianothema's te horen van de score. De rustige pianomelodie wordt in 'Hand Cover Bruise' aangevuld met een jankend en eentonig synthesizergeluid dat op de achtergrond langdurig wordt aangehouden. Bij de film misschien erg passend, maar niet meteen de meest interessante track.
De up tempo beats in 'In Motion' doen echter de openingstrack al snel vergeten en zullen bij heel wat elektroliefhebbers in een soort van muzikale hypnose resulteren. Iets langzamere beats worden in 'Familiar Taste' dan weer gecombineerd met ronkende gitaarsounds.
Het compositorisch talent van Reznor & Ross komt het meest tot uiting tijdens de korte pianotracks 'It Catches Up with You' en 'Penetration' en eveneens tijdens songs als 'Intriguing Possibilities', 'Painted Sun In Abstract', 'Pieces Form the Whole' en 'Complication with Optimistic Outcome'.
Wat de cover van Edvard Grieg's wereldbekende 'In The Hall of the Mountain King' op deze score staat te doen, is een raadsel. Het bevordert alleszins niet de orginaliteit van het geheel en Grieg's versie overstijgen is al evenmin aan de orde.
Reznor bekoort met The Social Network vooral zijn eigen fans. Voor de fans is het wel uitkijken naar Fincher's volgende film The Girl With The Dragon Tattoo (2011), waarvoor Reznor & Ross eveneens de score verzorgen.
Bij het beluisteren van The Social Network weten we al meteen het antwoord van Trent Reznor. De frontman van het Amerikaanse Nine Inch Nails, een industrial rockband die ondertussen wereldwijd 20 miljoen platen verkocht, zet met deze elektronische score de eerste grote stap naar de filmmuziekwereld. Reznor's muziek was wel al eerder te horen in onder meer Oliver Stone's Natural Born Killers, Tony Scott's Man On Fire en Se7en van David Fincher (tevens de regisseur van The Social Network).
In tegenstelling tot wat het geval is bij Nine Inch Nails, is deze filmmuziek niet het werk van één man. Reznor werkte voor de score immers samen met Atticus Ross, een Britse componist en studiomixer die eerder al platen voor NIN, KoRn ('See You on the Other Side') en Coheed and Cambria ('Year of the Black Rainbow') producete. Atticus Ross is qua filmmuziek niet aan zijn proefstuk toe. Op de World Soundtrack Awards van 2010 werd Atticus Ross genomineerd in de categorie van 'Discovery of The Year' en dit vooral dankzij zijn score voor The Book of Eli, een film van de Hughes gebroeders met Denzel Washington in de hoofdrol.
Op 16 januari 2011 won het duo voor The Social Network de Golden Globe voor Best Original Score. Op 28 februari 2011 mochten ze eveneens een oscarbeeldje naar huis nemen. De Academy is blijkbaar sterk onder de indruk van Reznor's eerste volwaardige film score.
In de eerste track krijgen we meteen één van de pianothema's te horen van de score. De rustige pianomelodie wordt in 'Hand Cover Bruise' aangevuld met een jankend en eentonig synthesizergeluid dat op de achtergrond langdurig wordt aangehouden. Bij de film misschien erg passend, maar niet meteen de meest interessante track.
De up tempo beats in 'In Motion' doen echter de openingstrack al snel vergeten en zullen bij heel wat elektroliefhebbers in een soort van muzikale hypnose resulteren. Iets langzamere beats worden in 'Familiar Taste' dan weer gecombineerd met ronkende gitaarsounds.
Het compositorisch talent van Reznor & Ross komt het meest tot uiting tijdens de korte pianotracks 'It Catches Up with You' en 'Penetration' en eveneens tijdens songs als 'Intriguing Possibilities', 'Painted Sun In Abstract', 'Pieces Form the Whole' en 'Complication with Optimistic Outcome'.
Wat de cover van Edvard Grieg's wereldbekende 'In The Hall of the Mountain King' op deze score staat te doen, is een raadsel. Het bevordert alleszins niet de orginaliteit van het geheel en Grieg's versie overstijgen is al evenmin aan de orde.
Reznor bekoort met The Social Network vooral zijn eigen fans. Voor de fans is het wel uitkijken naar Fincher's volgende film The Girl With The Dragon Tattoo (2011), waarvoor Reznor & Ross eveneens de score verzorgen.
Trent Reznor en Atticus Ross zijn beiden relatieve nieuwkomers in de filmmuziek. Maar beiden hebben ook al hun sporen verdiend in de muziek, alleen is dit vooral elektronische muziek.
Met deze score voor The Social Network hebben ze inmiddels een Oscar binnen. Blijkbaar probeert de Academy daarmee expirimenten te stimuleren, of zo....
Want dat deze score expirimenteel is, zoveel is wel duidelijk. Of het mooi is, is een heel andere vraag. Of het goed in de film tot z'n recht komt en de film een meerwaarde geeft, vraag ik mij af. Maar ik heb de film niet gezien, dus geen recht van spreken.
De stijl van de score is absoluut niet melodieus, niet harmonieus, maar ook zeker niet saai. De tracks kennen een redelijk grote mate van verscheidenheid en die varieert tussen langdradig en uptempo met snelle beats.
De stijl komt dicht bij techno en house en je moet er echt van houden om dit mooi te vinden.
Een paar maanden geleden heb ik de score van The Book Of Eli van Atticus Ross (zonder Reznor) beluisterd en die vond ik ook al dodelijk elektronisch klinken. Deze score van The Social Network doet daar nog een schepje bovenop met nog meer elektronisch geweld, met beats die uit de speakers slaan, met lijzige tonen, met veel vreemde geluidseffecten, en vooral zonder warme klanken. Het geluid komt erg kil en steriel over, maar de film gaat dan ook over iemand die kil en steriel is. Wellicht is dat de link dat de film deze muziekstijl heeft meegekregen...
Hoe dan ook, deze elektronische klanken, daar heb ik helemaal niets mee. En het zal vast vakkundig zijn gemaakt, maar dit is geen muziek om van te genieten.
Met deze score voor The Social Network hebben ze inmiddels een Oscar binnen. Blijkbaar probeert de Academy daarmee expirimenten te stimuleren, of zo....
Want dat deze score expirimenteel is, zoveel is wel duidelijk. Of het mooi is, is een heel andere vraag. Of het goed in de film tot z'n recht komt en de film een meerwaarde geeft, vraag ik mij af. Maar ik heb de film niet gezien, dus geen recht van spreken.
De stijl van de score is absoluut niet melodieus, niet harmonieus, maar ook zeker niet saai. De tracks kennen een redelijk grote mate van verscheidenheid en die varieert tussen langdradig en uptempo met snelle beats.
De stijl komt dicht bij techno en house en je moet er echt van houden om dit mooi te vinden.
Een paar maanden geleden heb ik de score van The Book Of Eli van Atticus Ross (zonder Reznor) beluisterd en die vond ik ook al dodelijk elektronisch klinken. Deze score van The Social Network doet daar nog een schepje bovenop met nog meer elektronisch geweld, met beats die uit de speakers slaan, met lijzige tonen, met veel vreemde geluidseffecten, en vooral zonder warme klanken. Het geluid komt erg kil en steriel over, maar de film gaat dan ook over iemand die kil en steriel is. Wellicht is dat de link dat de film deze muziekstijl heeft meegekregen...
Hoe dan ook, deze elektronische klanken, daar heb ik helemaal niets mee. En het zal vast vakkundig zijn gemaakt, maar dit is geen muziek om van te genieten.
Normaliter begin ik altijd mijn recensie met een citaat uit een film. Bij deze ‘score’ doe ik dat niet. En daar is een simpele reden toe. De score verdient het niet. Ook zal ik altijd een score uitgebreid bespreken, dit doe ik hier ook niet mits dezelfde reden.
Het kabaal of score dat de twee 'componisten' het noemen is gewoon een schande voor het oor. Beste liefhebbers van filmmuziek! Dit is geen score, dit is lawaai. Lawaai met een grote L. Het is een schande voor ons als luisteraars dat dit misbaksel ooit is komen te verschijnen. Het is lelijk, thematisch onvoldoende, instrumentatie is.... Wel ja niets eigenlijk. Enkel elektronische geluiden is wat je hoort. Dat de componisten de pretentie hebben om zich componist te noemen is voor mij de grootste vraag. Dat de componisten ook nog eens de pretentie hebben om dit filmmuziek te noemen is gewoonweg een regelrechte belediging voor de meesters van thematiek, orkestratie en melodie. Een belediging voor Hans Zimmer, John Williams, en voor de rest van de componisten. Mijn conclusie. Laten we een shotgun pakken, richting de huizen van Trent Reznor en Atticus Ross en laten we ze gewoon afschieten. Hun verdiende loon voor het loslaten van hun misbaksel genaamd The Social Network. Met de terminologie van Christian Clemmensen van Filmtracks.com zal ik ook zeggen dat deze disc enkel als frisbee enig nut heeft. Jammer dat ik zo een uiterst negatieve recensie moet schrijven voor een score, maar hier is het echt wel nodig. We moeten iedereen behoeden van dit product. Tot hier mijn kortste recensie aller tijden.
Het kabaal of score dat de twee 'componisten' het noemen is gewoon een schande voor het oor. Beste liefhebbers van filmmuziek! Dit is geen score, dit is lawaai. Lawaai met een grote L. Het is een schande voor ons als luisteraars dat dit misbaksel ooit is komen te verschijnen. Het is lelijk, thematisch onvoldoende, instrumentatie is.... Wel ja niets eigenlijk. Enkel elektronische geluiden is wat je hoort. Dat de componisten de pretentie hebben om zich componist te noemen is voor mij de grootste vraag. Dat de componisten ook nog eens de pretentie hebben om dit filmmuziek te noemen is gewoonweg een regelrechte belediging voor de meesters van thematiek, orkestratie en melodie. Een belediging voor Hans Zimmer, John Williams, en voor de rest van de componisten. Mijn conclusie. Laten we een shotgun pakken, richting de huizen van Trent Reznor en Atticus Ross en laten we ze gewoon afschieten. Hun verdiende loon voor het loslaten van hun misbaksel genaamd The Social Network. Met de terminologie van Christian Clemmensen van Filmtracks.com zal ik ook zeggen dat deze disc enkel als frisbee enig nut heeft. Jammer dat ik zo een uiterst negatieve recensie moet schrijven voor een score, maar hier is het echt wel nodig. We moeten iedereen behoeden van dit product. Tot hier mijn kortste recensie aller tijden.
Nog nooit zo'n teringherrie gehoord als de soundtrack van The Social Network, Schande dat dit überhaupt genomineerd is voor een Oscar...
Oscars: Best Original Score (Winnaar)
World Soundtrack Awards: Best Original Soundtrack of the Year (Genomineerd)
World Soundtrack Awards: Best Original Soundtrack of the Year (Genomineerd)