Pain & Gain

De Amerikaanse actiefilm Pain & Gain is een komedie die geregisseerd is door de bekende Michael Bay (The Rock, Armageddon, Transformers filmserie, Pearl Harbor, The Island), die daarmee een voor zijn statuur kleine film gemaakt heeft, die losjes gebaseerd is op een waar gebeurd verhaal. Het verhaal heeft een duidelijk komische inslag, maar werd mede vanwege een overdaad aan geweld door de critici nogal mager beoordeeld. In de bioscopen was de film overigens wel een succes, vooral vanwege de lage kosten voor een film van Bay, die deze ook produceerde.
Het verhaal speelt zich af rondom een sportschool, waar Daniel Lugo (Mark Wahlberg), die net uit de gevangenis is ontslagen, moet zorgen voor meer klandizie. Het gaat hem goed af en hij raakt bevriend met diverse trainers en bodybuilders, zoals Adrian Doorbal (Anthony Mackie) en Paul Doyle (Dwayne Johnson), ook net uit de gevangenis. Maar ook is daar Victor Kershaw (Tony Shalhoub), een rijke eigenaar van een restaurantketen, die dat graag tentoonspreidt. Daniel is jaloers en besluit om deze Kershaw af te persen. Maar daar heeft hij partners voor nodig. Bijvoorbeeld Adrian en Paul...

De muziek bij deze actiefilm is van Steve Jablonsky, die daar normaal gesproken wel weg mee weet. Hij heeft al vaker met regisseur Bay samengewerkt en daar kwamen prima beluisterbare scores uit, dus de verwachtingen zijn hoog gespannen.
Als je het album opstart denk je nog dat het ook deze keer vast een aangename luistersessie wordt. Maar dat pakt toch wel totaal anders uit.
De openingstrack is nog heel aangenaam, met fraaie harmonieën in een prettige elektrische gitaarkleuring. De fraaie klanken daarvan worden eenvoudig, maar best fraai, begeleid door elektronische underscore. Ook de tweede track is nog heel redelijk, maar dan gaat het al snel mis.

Vanaf de derde track vervalt de muziek in elektronisch geproduceerd lawaai, dat weinig met muziek te maken heeft. Het zijn vooral geluiden, klanken en elektronische effecten die vanaf dan de dienst uit maken. Melodie is tot aan de horizon nergens meer te vinden. Nou ja, er zijn een paar tracks, die wat melodieuze motieven laten horen. Maar het is allemaal vooral geluid wat uit de luidsprekers komt en dat geluid is vooral niet muzikaal. Elke volgende track lijkt ook op de vorige, al zijn er uiteraard wel verschillen, maar die zitten dan hooguit in een andere klank hier of een ander effect daar.

De paar tracks in de hele reeks van meer dan een uur, die nog wat melodieuze motieven kennen zijn dat gelijk ook de oasen in de woestijngeluiden. Maar voordat je bij zo'n oase bent aangekomen, ben je eigenlijk al zo goed als verdroogd.
Behalve de prettige openingstrack sluit het album ook af met een best heel aangename track. Opnieuw is het eenvoudige muziek van prettige elektronische harmonieën, waar een rustige keyboardmelodie op is gezet. Daarmee lijkt het aan het eind van het album alsof het allemaal nog wel meevalt. Maar dat doet het dus niet.

Kortom, met zijn muziek voor de film Pain & Gain heeft Steve Jablonsky een score gecomponeerd, die eigenlijk te term 'muziek' niet hoort te dragen. Het is vooral geluid. Het zijn vooral klanken en elektronische effecten, meestal zonder enige vorm van melodie. Slechts een paar tracks zijn voorzien van wat melodieuze motieven. Eigenlijk zijn alleen de openingstrack en afsluitende track best fraai. Daar tussenin zit je een uur lang eentonig naar geluid te luisteren. Het is bij mij dan ook, zelfs voor deze recensie, bij een eenmalige luistersessie gebleven. De eerste en laatste track kunnen de waardering niet hoger krijgen dan 28 uit 100 punten.