The Cable Guy
Record Store Day 2019

Dit is de 20e recensie uit de John Ottman serie.

Vorige: Astro Boy
Volgende: Superman Returns

De Amerikaanse film The Cable Guy is een soort van satirische komedie met de nodige aspecten van een psychologische thriller. De film is geregisseerd door Ben Stiller en drijft op het komische talent van hoofdrolspeler Jim Carrey, hoewel voor die rol eerst andere acteurs overwogen werden. De film is door de critici nogal gemengd ontvangen, maar was erg succesvol in de bioscopen.
Het verhaal begint als de onbetrouwbare Steven (Matthew Broderick) na een ruzie met z'n vriendin uit hun woning wordt gegooid. Als hij een nieuw appartement betrekt wil hij daar ook TV en het liefst gratis. Dat probeert hij te regelen via de wat wereldvreemde Cable Guy (Jim Carrey), die in Steven nu een vriend gevonden denkt te hebben. Maar als Steven hem dumpt, slaan de stoppen door bij de vriendelijke Cable Guy...

De score voor deze zwarte comedy is van John Ottman, die er een licht soort thrillerscore voor componeerde. Deze recensie gaat echter niet over de score, maar over het soundtrackalbum. (Voor de recensie van het score-album, ga dan naar The Cable Guy.
Op dit album staat slechts 1 track van Ottman. De overige tracks zijn vooral songs.
Het album opent echter met een korte track, waarop de stem van Jim Carrey uit de film te horen is. Zo'n track is wel grappig om een keer te horen, maar niet te vaak.
Daarna volgen een aantal songs die vooral thuishoren in het alternative rock genre.

De songs zijn vaak op zich prima beluisterbaar, zonder dat het al te ruig of schreeuwerig wordt. Toch zijn de meeste songs niet zo melodieus en blijven ze vaak wat vlak. Daarbij moeten de songs het veelal van de gitaaruithalen hebben om nog een beetje aan te spreken. Maar zeker niet elke song heeft zo'n wat meer prettig instrumentaal spel.
Er is voldoende variatie tussen de songs, waarbij de ene wat meer stevig gitaarwerk heeft en een andere wat minder of zelfs met een geraspte akoestische gitaar werkt. Soms is de zang wat rauw, soms wat zangerig of zelfs vrolijk, zoals in 'Satellite of Love'. De ene song heeft een vrij luchtig karakter, een andere is weer wat ruiger en compacter.
Een song als 'This Is' heeft meer een poppy karakter. De zangeres zingt met een nogal lichte stem, waarbij veel elektronische klanken voor de begeleiding zorgen. De song 'Unattractive' is daarmee een behoorlijk grote tegenstelling, want dit is bijna een hardrocksong, zelfs met een nogal schreeuwerig refrein.

Ook Jim Carrey zingt een song. Het is een uitvoering van de bekende song 'Somebody to Love' van Jefferson Airplane. Hij doet dit op een heel aardige manier, maar laat z'n stem vaak op een wat irritante manier vibreren. Vanaf halverwege wordt het voor een deel ook een soort van praatsong, waarin Carrey met aparte stemmetjes van alles roept.
De volgende song is nog de minste van het geheel. Het is een soort rap-rocksong, waarin de tekst op een nogal vlakke manier wordt gerapt. Moet je van houden.

Het album sluit af met een scoretrack van John Ottman. De titel van de track is een zinnetje dat Jim Carrey aan het begin uitspreekt. De muziek van Ottman is vrij ingetogen in verhouding tot de songs op het album. Zelfs een beperkt meisjeskoor ontbreekt niet. Mede door de vrij luchtige muziek met een licht comedy-karakter krijgt de muziek in deze track een bijna sprookjesachtige sfeer. Dat maakt deze scoretrack voor filmmuziekliefhebbers tot de fraaiste track van het album.

Kortom, dit soundtrackalbum van de film The Cable Guy bevat een aantal songs met een hoog alternative rock gehalte. De songs zijn overwegend vrij vlak gezongen en moeten het vaak vooral van de instrumentale setting hebben. Een paar songs passen wat minder in dat hokje en hebben dan een heel ander karakter. De meeste songs spreken niet zo aan en sommige zijn zelfs ronduit onprettig. De afsluitende scoretrack van scorecomponist John Ottman is zonder meer de fraaiste van het album, met een hoge Danny Elfman-sfeer. Een aardige gimmick op dit album zijn de tracks waarin Jim Carrey als zijn personage speelt of zingt. De waardering voor dit album komt op 63 uit 100 punten.