De titel van de film The 'Burbs slaat op het woord 'suburb', wat zoveel betekent als slaapwijk bij een stad. En de 'burbs zijn de bewoners daarvan. De film is dan ook een satirische komedie over een aantal van die soms nogal vreemde bewoners.
De familie Klopek zijn nieuwe bewoners in de wijk en de naaste buren willen meer van hen weten, niet door gewoon kennis te maken, maar door hen te begluren. En dan zien ze allerlei dingen waar hun fantasie mee op de loop gaat. Zo zien ze de buurman een grote zware vuilniszak in hun container dumpen en zien ze hen midden in de nacht een groot gat in de tuin graven. En dan zijn er nog andere buren, waar ook iets vreemds bij aan de hand zou zijn. Tenminste, dat vermoeden ze, en ze besluiten maar eens op onderzoek uit te gaan. Maar wie zijn er nou eigenlijk een beetje vreemd? De nieuwe buren, of zij zelf...?
Jerry Goldsmith had al vaker samengewerkt met regisseur Joe Dante, onder andere voor het enorme succesnummer Gremlins, eveneens een satirische komedie.
De hele score ademt satire uit. Daarbij flirt Goldsmith met diverse muziekstijlen uit andere typen films, waarbij elke stijl aan een personage gekoppeld is, naast natuurlijk de situaties in de film zelf. En die situaties zijn soms spannend, tot zelfs horrorachtig toe, soms dramatisch of juist hilarisch. En voor al die situaties zorgde Goldsmith voor de juiste muziek, waarbij toch steeds hoorbaar is dat het allemaal niet al te serieus genomen moet worden.
De muziek voor de score is fraai orkestraal gecomponeerd en wordt regelmatig ondersteund door elektronische geluiden. Die helpen mee om de sfeer goed te pakken. Wat nog meer meehelpt zijn de geluiden die Goldsmith schijnbaar willekeurig in de verschillende tracks gestopt heeft. Op precies de juiste momenten blaft er een hond, of gaat een pistool af, of zo'n ouderwetse autotoeter, of valt er iets of past hij weer een ander effect toe.
Veel thema's die in de score voorbij komen zijn heel herkenbaar in hun stijl, waarmee Goldsmith behalve voor de film, ook maar gelijk de grote thema's uit de filmmuziekgeschiedenis parodieert, waaronder z'n eigen thema's.
De score opent met de Main Title, die gelijk de sfeer bepaalt van de score. De kleur is wat duister en onheilspellend. Al snel valt er spontaan een kerkorgel in, die in diezelfde onheilspellendheid doorloopt, om daarna met lage celloklanken en weerkaatsende koperblazers de spanning af te sluiten. De volgende track is dan weer een en al luchtigheid en comedy-achtig met snelle loopjes en rare effecten. Met 'The Raven' komt de spanning dan weer terug. En die spanning blijft in veel tracks voelbaar.
In 'Good Neighbors' speelt de keyboard een belangrijke rol, in een stijl die doet denken aan Phantom of the Opera, wat in 'Let's Go' nog een keer kort herhaald wordt.
'Let's Go' begint in een typische Westernkleuring, wat een erg leuk effect geeft. Maar al snel wordt de muziek licht chaotisch. Die westerklank komt in meerdere tracks voorbij en dit zijn veelal de sterkere tracks van de score.
'The Sentinel' is eigenlijk een van meest serieuze tracks, waarin de muziek rustig gespeeld wordt door voornamelijk strijkers, zonder de komische noot of parodiërende ondertoon van de andere tracks.
In de track 'The Garage' hoor je weer duidelijk het kerkorgel terugkomen als thematisch instrument voor de Klopek-familie, die met z'n lage donkere tonen die onheilspellende sfeer weer verhoogd. Het gebruik van een kerkorgel hiervoor is zo'n over-the-top effect dat Goldsmith toepast, dat enerzijds spannend klinkt en toch een komisch effect heeft omdat het zo misplaatst lijkt. Goldsmith parodieert hiermee de oude griezelfilms uit de zwart-wit periode, die regelmatig gebruik maakten van het kerkorgel om hun griezeleffecten te versterken.
Typische comedy-muziek kom je dan weer tegen in 'Spare Key', die opent met bijna mickey-mousing muziek, om daarna geleidelijk horrorachtige proporties aan te nemen. Die horroreffecten versterkt Goldsmith in de track 'Devil Worship', waarin hij westernachtige muziek combineert met een hoge vrouwenstem, als soms wat atonale tegenstem. Die vrouwenstem komt in 'The Dream' weer terug, naast het kerkorgel en ritmische percussie en creepy vioolklanken. De droom is kennelijk meer een nachtmerrie. Ook 'This is Walter' is zo'n horrorachtige track met orkestrale uitbarstingen en lage strijkers, evenals de track 'What's in the Cellar?'.
Het militaire thema komt het duidelijkst naar voren in 'Snooping Around'. Waar snaredrums en fluiten zorgen voor een militair tintje. Ook de koperblazers helpen daaraan mee. Ook in andere tracks komt die militaire stijl terug, zij het vaak kort, tussen andere stijlen in. In 'Red Rover, Red Rover' is die militaire stijl ook fraai uitgewerkt.
In het laatste deel van de score komt het komische aspect duidelijker naar voren, al heeft 'Something is Moving' nog duidelijk een westernstijl, evenals het laatste deel van 'Pack your Bags. Toch neemt de comedy de overhand, waarbij wel steeds wordt afgewisseld met andere stijlen en blijft Goldsmith de tracks ook met spanning vullen.
In de afsluitende track komen alle thema's en stijlen nog een keer voorbij als een soort score in een notendop. Daarmee is dit een erg leuke afsluiter van een overigens aantrekkelijke score.
Kortom, met The 'Burbs heeft Jerry Goldsmith een fraaie score gecomponeerd met een lekkere over-the-top sfeer in het gebruik van de verschillende thema's en stijlen in de score. Die vloeien allemaal prachtig samen in de combinaties die Goldsmith maakt in de verschillende tracks. Zelfs het regelmatig terugkerende kerkorgel past dan feilloos in deze score. Ook de rare effecten en zelfs de slap-stickachtige toet-geluiden waar de laatste track mee afsluit brengen regelmatig een glimlach om de mond.
De mooiste tracks blijven toch die waarin het western-thema de hoofdrol speelt, maar ook ook de andere mogen er best zijn. Wel bevat de score vrij veel spannings- of zelfs horrormuziek, die minder prettig in het gehoor ligt. De waardering voor deze score is moet eigenlijk erg hoog zijn in relatie tot de film, maar als pure luisterscore houd ik het op een mooie 77 uit 100 punten.