Nooit had ik gedacht dat er een bepaalde score zou zijn waar ik zo vaak naar zou luisteren dan King Kong. Peter Jackson bewees zijn kwaliteiten als regisseur al eerder bij Heavenly Creatures en de trilogie The Lord Of The Rings. In 2005 verfilmde Jackson het klassieke verhaal van King Kong. De stijl van de film werd zo veel mogelijk in de stijl van 1933 gedaan, omdat de originele King Kong film in dat jaar was gemaakt. Peter heeft deze klassieker verbluffend in deze eeuw opnieuw verfilmd.
Niemand anders zou het zo goed doen als Jackson. Het ene moment zit je op het puntje van je zetel met je mond open, terwijl er een gigantische actiescene zich op je scherm afspeelt, het andere zit je met een pakje zakdoeken in je zetel tijdens enkele emotionele scenes met Ann Darrow en Kong. Deze scenes zijn dan ook, en daarover maak ik deze recensie, prachtig gecomponeerd door James Newton Howard, die eerder al enkele scores met succes had, zoals Dinosaur.
En nu over de score. De film begint met een grimmige scene, begeleid door een duistere en licht bombastische toon van Howard, die hij later nog vaak zou gebruiken in de film. "A Fateful Meeting" is een van Howards zachtere tracks. De heerlijke, zuivere pianoklanken brengen je meteen in een rustige stemming. Ook de lange, zachte tonen brengen een vorm van ontroering tewee. Na deze zachte deuntjes komt een, niet zozeer geweldadig, maar actievol muziekstuk, "Defeat Is Always Momentary". De heerlijke vioolklanken en het opwindende ritme is erg amusant en entertainend. "It's In The Subtext" is dan weer een ander soort muziekstuk. Ook hier speelt de viool een belangrijke rol. Het ritme en de melodie stijgen langzaam tot een ultiem hoogtepunt, dat de scene in de film nog een extra stukje gevoel meegeeft.
"Two Grand" is een zekere jazz-track. Trompetten en allerlei percussie-instrumenten spelen een grote rol, evenals de cimbalen. Van een zachte melodie gaat het over in een nogal wilde, groteske vorm van melodie die, net als de vorige track, langzaam opbouwt tot de climax van het stuk. "The Venture Departs" is dan weer zo een menging van alle voorgaande tracks tesamen. Het bevat een andere versie van de openingstrack, een meer relaxte versie. "Last Blank Space On The Map" is dan een stuk met echt een geweldig staaltje percussie. De bombastische trommelslagen die in de film gevaar en mysterie aankondigen zijn prachtig en natuurlijk...erg bombastisch en luid. "It's Deserted" is dan weer zo'n gelijksoortige track, met vele bombastische tonen, lange tonen, rustige en emotionele tonen en op het einde een overweldigende percussiemelodie.
"Something Monstrous,.." is een track waarbij Kong uit de mist opduikt en Ann Darrow het uitschreeuwt van angst. Het moment wanneer Kong neerduikt is dan ook erg bombastisch, met veel percussie. Als dan ook nog de crew van de Venture het dorp van de inboorlingen komt binnenvallen bouwt de bombast zich nog meer op. "Head Towards The Animals" is net zoals zijn vele voorgangers een erg bombastische track, met allerlei soorten percussie en simbalen. Na deze percussiefragmenten komt dan weer een erg rustig stuk, begeleid door piano, "Beautiful". Het is in de film een erg emotioneel moment met Ann en Kong, en die emoties zijn ook te merken in de rustige, regelmatige pianoklanken de Howard in de track verwerkt. "Tooth and Claw" is dan het bekende gevecht met de V-Rexen in de film, dus je raad het al. Lekker bombastisch en veel percussie. Het stuk begint met een schrille toon, met dan op de achtergrond enkele stukken percussie en dan een zeer overweldigende melodie. Een melodie zoals alleen Howard die kan maken. Percussie speelt hier een belangrijke rol, en hier zit ook veel detail in. Elke stoot, slag, klop, bonk die er in de filmscene wordt uitgevoerd komt in het muziekstuk ter sprake. Of is het ter hore? Net zoals bij enkele voorgaande eindigt deze track in een absoluut hoogtepunt, hierbij is het veel meer te merken dan bij de andere tracks. Wanneer Kong uit de lucht komt gevallen verwerkt Howard een majestueuze, overweldigende climax-sound, die vervolgens overgaat in het doden van de V-Rex, waarbij de typsiche Kong-melodie speelt.
"That's All There Is" is dan een stukje muziek waarin je sommige tonen van in de New York muziek herkent. Hier probeert Ann Kong te animeren, met enkele danspasjes en stunts. Ook is het gevoel van de scene in de film fantastisch overgezet naar de muziek. Elke beweging en actie wordt door Howard in de vorm van percussie, viool, trompet in het stuk verwerkt. "Captured" is op zich niks vernieuwend, elk stukje ervan hebben we bijna al in de vorige tracks gehoord. Toch weer lekkere percussie en bombast. "Central Park" is dan een mooi stuk muziek dat voortborduurt op "Beautiful". Net als "Beautiful" is dit een zeer emotionele track, die je meer dan twee keer moet beluisteren, omdat hij zo mooi is. Howard is echt meesterlijk met deze twee tracks en met de piano. "The Empire State Building" is dan een mooi, redelijk zacht muziekstuk, met veel strijkers zoals Howard het zegt. Hier is ook een scene tussen Ann en Kong, dat nogmaals verwijst naar "Beautiful".
Dan volgt, zeker het hoogtepunt van de score, het vijfdelige "Beauty Killed The Beast". Allemaal zijn het juweeltjes van prestaties, met veel percussie en bombastische tonen, die zowat de hele score samenvatten. Ook bevat het een solo van een jongetje, erg emotioneel en pakkend.
Mijn conclusie is dat deze track een must-have is. Nadat je hem beluisterd beluister je hem gegarandeerd opnieuw.