The Sixth Sense is een film uit 1999 die uitgegroeid is tot een regelrechte klassieker vanwege het bijzondere verhaal en de twist(en) die erin verwerkt zitten. Ook filmmmuziek werkt mee aan het succes van film(s), de muziek van The Sixth Sense beschouw ik ook als bijzonder en is voor mij ook uitgegroeid tot een klassieker onder de scores van componist James N. Howard. Ook was deze score tevens belangrijk voor de samenwerking met regisseur Michael N. Shyamalan. De reden van hun langdurige samenwerking is tot stand gekomen dankzij deze score die niet alleen de regisseur deed verrassen maar ook mij, als kijker van de film. De muziek is mooi, verrassend en verdient daarom zeker een recensie van mij omdat ik nogmaals wil benadrukken dat scores anno 2013 vaak veels te bombastisch zijn. Ondanks deze scores, waar ik ook zeker fan van ben, kan ik concluderen dat scores zoals The Sixth Sense nog beter bij mij ‘aankomen’ omdat de kracht niet zit in de uitspattingen van het orkest maar in de verfijnde melodieën en het pianospel van componist James Newton Howard.
De score (en film) opent met het pianospel van de componist en brengt je meteen in een mysterieuze sfeer dankzij het koor en de strijkers die er rond de 0:27 seconden bijkomen. De melodie is mooi en typisch James Newton Howard vanwege de meeslepende melodie en de piano die er constant (positief) tussendoor blijft spelen. In ‘’Mind Reading’ horen we opnieuw de piano terugkomen, dit keer horen we een andere melodie in dezelfde lijn als de opening van de film. In de film viel deze muziek mij ook al op, het past precies in de film en weet een perfecte sfeer te scheppen. De rust, het mysterie en de bangheid van hoofdrolspeler Haley Joel Osment komen vooral in track 5 erg aan bod, die begint met een klap en zorgt voor een beklemmende sfeer. Net zoals de film kan ik de score beschrijven als een score waarin zowel horror-elementen als emotionele momenten zitten. De muziek is daarin een belangrijk aspect. ‘Malcolm’s story / Cole’s secret’ bewijst dit, hoewel deze track rustig begint (met een mooie melodie) krijgen wij als luisteraars rond de 2:12 minuten te maken met een totaal andere sfeer. Rond de 2:28 minuten komt de kippenvel weer naarboven door de strijkers. Deze track laat ons horen hoe veelzijdig James Newton Howard is, niet alleen kan deze man goede composities schrijven voor horror maar ook voor emotionele momenten. Zelf ben ik totaal geen fan van horror-scores, hoe goed ze ook in de film mogen werken. Toch kan ik het horror-gedeelte in The Sixth Sense wel waarderen, ook al vind ik dit niet geweldige filmmuziek. Het mooiste vind ik de combinatie met het strijkwerk en de piano die in veel tracks duidelijk naar de voorgrond wordt gehaald. De piano en strijkers zorgen voor een andere sfeer, een sfeer die mysterieus is en totaal niet beklemmend. Hierdoor kan ik deze score ontzettend erg waarderen en zie ik ’t ook totaal niet als een ‘echte’ horror-score. Een mooi voorbeeld van mijn conclusies hierboven is de track genaamd: Tape of Vincent. Hier horen we het alternatieve thema van de film, gespeeld door de strijkers, krijgen we een te maken met een duistere sfeer rond de 1:34 minuten maar komt de kippenvel toch echt weer op gang bij het horen van de pianoklanken rond de 2:30 minuten. Ook in de film viel de muziek mij ontzettend op, dit emotionele en tevens verrassende moment zorgde dankzij de muziek voor een geweldig filmmoment.
De afwisseling op deze score is enorm, dit maakt de score ook tot een bijzonder exemplaar die elke filmmuziekliefhebber eigenlijk in huis zou moeten hebben. The Sixth Sense is verrassend, bijzonder en bevat niet alleen horror-elementen maar ook veel mooie composities die typisch afstammen van de hand van één van de beste filmmuziekcomponisten: James Newton Howard. De reden dat ik hem zo goed vind is nog geeneens zijn variërende composities maar de kracht die hij constant weet te creëren, op elke score. Dit komt het beste tot uiting in de geweldige finale van The Sixth Sense. De finale van deze film, en van de score, heeft niet alleen mij doen verrassen maar menig filmliefhebber. De reden dat de film in verschillende filmtoplijsten staat heeft alles te maken met dit einde, ik zal dit echter niet verklappen voor de mensen die de film nog niet hebben gezien. De finale van deze score is net zo bijzonder als de finale in de film, de strijkers en blazers en het koor komen bij elkaar en werken toe naar een climax rond de 1:17 minuten. Verder vordert de track geweldig, met veel strijkers, melodieën en zelfs wat blaasinstrumenten. James Newton Howard bewijst ons in deze laatste track niet alleen dat hij helemaal thuis hoort in de filmmuziekwereld, hij bewijst ons vooral dat hij een componist is die zowel horror- als emotionele muziek kan schrijven. Hij laat de score tevens op een mooie wijze eindigen; met de piano. Een score die ik zeker ga belonen met een 9 omdat hij nog steeds een enorme indruk op me maakt. Dankzij de score heb ik tevens de film nogmaals bekeken en viel de muziek mij in de film ook heel erg op. Niet alleen was de film voor regisseur Michael N. Shyamalan een hoogtepunt...ook James N. Howard heeft zich met deze score op de kaart gezet en heeft ons in de jaren daarna nog meer voorzien van bijzondere scores. Toch beschouw ik dit, samen met Snow Fallilng on Cedars, als zijn ‘doorbraak’ en dat vind ik helemaal verdiend. Een geweldige score die ik iedereen kan aanraden!