Wat voor velen een muzikale droom leek, lijkt dan toch waarheid te zijn. Thomas Newman gaat de volgende Bond-film 'Skyfall' (vanaf aankomend najaar in de bioscoop) voorzien van zijn muziek. Een project wat natuurlijk waanzinnig leuk kan gaan uitpakken, waar het niet dat sceptici er nog weinig in zien. Toch is Thomas Newman al stiekem kleine, maar goede stappen aan het zetten richting deze mijlpaal in zijn carričre. Het eerdere The Debt deed het al goed in de actierijke tracks, The Iron Lady is weer een stapje dichterbij!
The Iron Lady lijkt een van de meest veelzijdige scores die Newman ooit produceerde. Werklijkwaar alles uit zijn veel bewogen oeuvre van de afgelopen jaren passeert de revue. Zo lijkt deze score in eerste instantie vrij eentonig en saai. Maar vanaf de derde track 'Grocer's Daughter' brengt de componist een waanzinnig thema ten gehore. Gedragen door zijn oh zo bekende inheemse instrumenten, mierzoete strijkarrangementen, tokkelende violen en hi-hats. Plus ook op deze soundtrack een aangename hoeveelheid synthesizers. Een track later een waanzinnige synthesizer track, met veel elektronisch geweld en een onberispelijk gevoel. 'Swing Parliament' is een der beste tracks van het album. Na het statige orkest wat een thema weg speelt wat lijkt op het Amerikaanse volkslied, zet een synthesizer de toon voor een stuk actiemuziek wat zijn weerga niet kent. Langzaam opbouwend met gillende gitaren, subtiele andere toevoegingen en geluidseffecten werkt alles naar een fenomenale climax. De laatste minuut belooft flink wat goeds voor Newman´s 007 avontuur. Helaas is het allemaal van korte duur en daar hebben we gelijk de koe bij de hoorns: genieten van de nieuwe waanzinnige muzikale vondsten van Thomas Newman is bijna overal te kort. En dat doet jammer genoeg enigszins afbraak aan het luisterplezier!
Toch weet de maestro met de track 'Denis' ook weer een gevoelige snaar te raken met zoete strijkers en een prachtig thema, vergelijkbaar met de pracht en praal van bijvoorbeeld Meet Joe Black. Wat volgt zijn enkele zeer veelzijdige tracks. Zo is er een met statige Britse orkestrale volksmuziek ('The Great In Great Britain') en een track met prachtig pianospel versterkt met de alom geprezen hemelse violen van Newman ('The Twins').
'Crisis of Confidence' is de beste actietrack van het album, met het hoofdthema van The Iron Lady. Alleen ditmaal in een snellere up-tempo versie. En wanneer de elektrische muziek bijna de overhand lijkt te krijgen, geeft het orkest flink wat gas. 'Exclusion Zone' is op haar beurt ook een waanzinnige track, waarbij synthesizers en een ongekend goed spelend orkest hand in hand gaan. De bijkomende percussie, trommels en het zware koper doen niet Thomas Newman aan. Een kort klein uitstapje wat naar meer smaakt. In de laatste vijf tracks drukt de componist dan ook flink op het gas en daarin schittert hij als nooit tevoren. Actietracks die meerdere luisterrondes behoeven, waarna de genialiteit pas tot je zal komen. Muziek die niet altijd even toegankelijk is, maar wel van een ongekende klasse.
Thomas Newman klimt langzaam uit zijn schulp. Na een flinke berg niet heel goede scores, is hij beter dan ooit met The Iron Lady. Zoals eerder gezegd, een van zijn meest veelzijdige CD´s in lange tijd, mede dankzij de vele verschillende stijlen. De clichés maken plaats voor goede thematiek, de standaard riedeltjes voor zeer goede instrumentatie. Al mogen sommige tracks aan de korte zijn is en is het eerste gedeelte soms ietwat saai, met de laatste tracks verheugen we ons alleen maar op James Bond. Newman goes 007!