Waar Zimmer meesterwerken schrijft als Gladiator, Peral Harbor en The Last Samurai, die ik nog elke dag beluister, schrijft hij ook mindere scores. Van mijn plus/minus 35 soundtracks die ik heb van heer Zimmer, is dit naar mijn mening toch de allerslechtste. Op de laatste twee tracks na, die vol melodie zitten en energiek zijn, is dit vooral underscore en horen we fragmenten uit ‘The Last Samurai’, dat hij eerder in 2003 schreef. Tevens hoor ik ook stukken uit ‘The Thin Red Line’, ‘Black Hawk Down’, ‘The Lion King’ en zelfs melodieën uit Misison Impossible 2. Nooit heb ik deze score van begin tot eind kunnen luisteren, dit in tegenstelling tot alle andere Zimmers, die ik helemaal leegdraai. De laatste twee tracks zijn beter, vooral de laatste, maar toch weet deze Zimmer mij niet te overtuigen, zelfs Lisa Gerrard, die meesterwerken schreef met Hans Zimmer voor bijvoorbeeld Gladiator en Mission Impossible 2, weet mij totaal geen kippenvel te geven.
‘Yekeleni Part I’ is één van de velen tracks waarin we Lebo M. horen en tevens werkten Heitor Teixeira Pereira; Lisa Gerrard en Steve Jablonsky hier aan mee. Ja, na 1.25 minuten mag Lisa Gerrard enkele tonen zingen, en naast de melodie gespeeld door de vele Afrikaanse instrumenten horen we ook een Afrikaans vrouwenkoor op de achtergrond. Het weet de track er echter niet leuker op te maken en sluit aan op ‘Heart of darkness’. Dit is een track die begint met emotie á la ‘The Thin Red Line’ en ‘The Last Samurai’, die mij beiden wisten te verpletteren. De mysterieuze track in deze score weet mij echter niet op het puntje van mijn stoel te brengen, ondanks de spanningsopbouw die we nog horen aan het einde van de track. ‘Small piece for doumbek and strings - Kopano part I’ is qua naam al langdradig. De track die begint met een kopie van de noten ‘The Last Samurai’ mag ook niet deugen. Het ‘Last Samurai’ motiefje dat eigenlijk nog steeds zijn Oosterse sfeer heeft ondanks het Afrikaanse slagwerk, blijft maar terugkomen met strijkers etc. Zimmer probeert de track nog echt Afrikaans te maken met het Afrikaanse vrouwenkoor op de achtergrond dat mij doet denken aan het ó zo goeie ‘The Lion King’ Ook ‘Lebo M. terug te laten komen. ‘The Thin Red Line’ en ‘The Black Hawk Down’ zijn ook weer van de partij. Na 6 minuten zingt ‘Lisa Gerrard’ het ‘Kopano’ thema, dat zich pas echt mag uitwerken in de laatste track, dat dan ook de beste is! Het (nu nog) emotionele themma blijft nog een beetje in de track hangen, ook als de piano er later in voorkomt. ‘Under the forest calm’ is een door de gitaar geleidde track, die niet veel voorstelt. Wanneer de spanningsopbouw komt gaan we door met de volgende track: Yekeleni Part II / Carnage, waarin we Lebo M. weer horen. De track laat ons de eerste actie horen, met veel djembee’s en ander Afrikaans slagwerk. Door middel van synthesizers krijgen we later nog meer spanning te horen en komt er later weer stilte naar de storm. De ‘stilte’ is duidelijk één die we al eerder hoorden in ‘The Thin Red Line’. In deze rustige track kent ook het fenomeen ‘;The Last Samurai’ en ‘Black Hawk Down’, zoals we tot nu toe in bijna alle tracks fragmenten horen uit deze voorgaande Zimmers. De track eindigt met een pianosolo. ‘Night’ is evenals de rest een rustige track, ditmaal zonder heel veel gevoelens naar andere composities van Zimmer, maar ook deze track blijft mij niet overtuigen. ‘Cry in silence’ laat actie van zich horen door middel van veel slagwerk en weinig melodie. Muziek die we eerder hoorden in andere scores mag natuurlijk niet uitblijven in de track die veranderd is in underscore, tot nu toe nog niets gehoord dat mij echt overtuigd heeft.
Voor de laatste twee tracks mag je een nieuwe alinea beginnen. Waar de eerste 8 niet veel bijzonders in zich hadden, krijgen we een negende track te horen vol actie en een tiende vol melodie en energieke, Afrikaanse zang. ‘The Jablonsky variations on a theme by HZ - Cameroon border post’ begint met strijkinstrumenten die een zeer emotioneel thema spleen dat mij een gevoel geeft van de muziek tijdens de wereldberoemde finale van ‘The Last Samurai’. Deze remake van muziek kan ik echter wel waarderen en Lisa Gerrard doet het op de achtergrond ook zeer goed. Na 2 minuten horen we naast de synthesizers ook Afrikaans slagwerk en zo krijgen we een heerlijke actietrack te horen. Met Lebo M. op de voorgrond en de synthesizers op de achtergrond horen we overtuigende actie die de kritiek op de vorige tracks direct goedmaakt. Toch krijg ik nog vage déjà vu’s naar andere muziek, maar voor mij is deze track overtuigend genoeg om dat te vergeten. Wanneer Lisa Gerrard haar stem nog een keer laat horen wordt het allemaal nog beter. De melodie blijft zich maar herhalen en wordt steeds weer overtuigender! De track eindigt met een emotionelere sfeer. ‘The journey - Kopano part III’ is zoals ik al zei energieke Afrikaanse zang die ons voor het eerst het ‘Kopano’ thema in volle glorie laat horen. Waar dit beste thema van de score nog rustig was in Kopano I en II, wordt in deze track al duidelijk dat het een stuk heviger gaat worden. Lebo M. krijgt assistentie van een Afrikaans koor dat mee mag zingen in deze gruwelijk mooie Afrikaanse thema. De gitaar die erg opvallend is maakt de track extra energiek, en dit geeft een goede uitstraling! Ik kan er weinig woorden over kwijt, maar deze track beluister ik elke keer weer met veel plezier.
Conclusie:
De eerste acht tracks van deze score zijn niet veel zeggend en niet overtuigend. Het feit dat het een mix is van ‘The Thin Red Line’, ‘Last Samurai’ en ‘Black Hawk Down’ is het probleem niet, maar de tracks zijn gewoon niet boeiend, terwijl de eerder genoemde scores van Hans Zimmer dat wel allemaal zijn. Wanneer het wel plezierig is om naar één van de eerste acht tracks te luisteren, is het een kompleet stuk uit de eerder genoemde scores. De laatste twee tracks maken echter alles weer helemaal goed! De eerste track met een geweldig actiethema, waar ook weer emotie in zit en de tweede met geweldig Afrikaans gezang in de beste uitwerking van het ‘Kopano’ thema. Door de laatste tracks kan ik deze score een voldoende geven. De minst goede Zimmer die ik tot nu toe gehoord heb!