99 and 44/100% Dead

De muziek voor de film '99 and 44/100 % Dead!' is eigenlijk alleen bedoeld voor Mancini-liefhebbers en luisteraars die hun soundtrack graag mogen categoriseren als vintage lounge. Het Peter Gunn-achtige hoofdthema van deze rolprent ('Main Title' en 'Look Ma, No Claw') is fantastisch en echt voor iedereen, maar naast wat korte spanningsopbouwende nummers ('New Shoes', 'The Kid and the Pro', middenstuk uit 'Bon Voyage' en 'The Rescue') is er verder geen score meer te beleven buiten de pop-categorie. Jammer, want die filmmuziekpassages zijn juist krachtig in hun griezelige synthesizer-uitwerking. Ze doen al wat denken aan het latere Lifeforce, hoewel de muziek voor die film stukken melodieuzer is dan bovengenoemde suspens-tracks.

We horen verder dus vooral 'sleazy source cues', met o.a. saxofoon ('Dolly's Place'), drums, elektrische gitaar, zacht glijdende strijkers en keyboarddeuntjes. We zouden het nu oubollig noemen ('Sweet Marvin'). Toch klinkt het soms als lekkere en zeer prettig in het gehoor liggende jaren-zeventig lounge - zeker 'Buffy' en 'No Way, Baby' met hun dromerige keyboards en trage ritmes zijn perfecte nummers om bij te luieren.
'A Soft Shade of Red' is dan weer een stukje meer integer, minder 'sleazy' en doet wat denken aan de tedere nummers uit de soundtrack voor The Pink Panther.

In twee tracks komt een gezongen nummer terug: 'Easy Baby' - weinig bijzonders. De 'Up Yer ARP' en 'Down Yer ARP' en de carousel source tracks zijn echt vulmateriaal. Alleen van ''Over the Waves' (carousel source)' kun je nog een glimlach op je gezicht krijgen, omdat het echt tè dement voor woorden is. Het lijkt er soms toch op dat Intrada completisme verkiest boven beluisterbaarheid. Ach, wellicht zijn er mensen op deze wereldbol die wel blij zijn met de ARP-nummers...

Al met al is de grootste verdienste van deze CD de Main Title van '99 and 44/100 % Dead!'. Wellicht duikelt Quentin Tarantino 'm nog een keer op voor één van zijn samenraapsel-soundtracks...