De Britse dramafilm Creation vertelt het verhaal van Charles Darwin bij het schrijven van zijn bekende boek 'On the Origin of Species', die de basis legde voor de evolutietheorie. De film is geregisseerd door Jon Amiel (Sommersby, Entrapment, The Core) en is gebaseerd op de biografie over Darwin's leven, die door zijn achterkleinzoon Randal Keynes is geschreven. De film is door de critici nogal gemengd ontvangen en was niet erg succesvol in de bioscopen.
Het verhaal draait om Charles Darwin (Paul Bettany), die een rustig leven leidt met z'n gezin. Hij werkt inmiddels al jaren aan het manuscript van zijn boek over de evolutie, omdat hij bang is voor de reactie van z'n diepgelovige vrouw Emma (Jennifer Connelly). Zij verwerpt zijn ideeën en is bang dat hij later niet samen met haar in de hemel zal komen. Dan overlijdt hun dochter Annie, die vervolgens terugkomt in de waanbeelden die Darwin krijgt en die hun relatie nog meer onder druk zet...
Als jullie mijn recensies vaker gelezen hebben, dan weten jullie vast dat ik een gelovige recensent ben. De wetenschap verkondigt de evolutie als absolute waarheid, alleen heb ik daar veel teveel vragen over om te geloven dat we van de apen afstammen, vragen waar de wetenschap geen antwoord op heeft. Maar goed, laten we daar niet over gaan bakkeleien. Laten we het over iets leuks hebben. Filmmuziek bijvoorbeeld.
De muziek bij deze film is van Christopher Young, die zo ongeveer de vaste componist is van regisseur Amiel. Young staat natuurlijk bekend om zijn scores voor horrorfilms (die overigens ook vaak met religie te maken hebben en die soms ook nog waargebeurd zijn, waar het geloof wel, maar ook hier de wetenschap geen antwoord op heeft), maar hij maakt al jaren steeds vaker uitstapjes naar het meer reguliere genre, en dat doet hij vaak erg goed.
Voor deze film heeft Young een behoorlijk ingetogen, orkestrale score gecomponeerd. Hij heeft een solo viool het hoofdinstrument van de score gemaakt, die vaak prachtig samenspeelt met andere strijkers in de underscore. Die solo viool speelt ook regelmatig het erg fraaie hoofdthema, al vanaf de openingstrack, maar soms wordt dat door een piano overgenomen, zoals in 'The Ghost Pavane', waarin de piano de hoofdrol speelt, aanvankelijk solo, later aangevuld met een paar strijkers. In de afsluitende track 'Humility and Love' heeft aanvankelijk de solo viool de leiding in een werkelijk prachtig arrangement. Na twee minuten neemt de piano de leiding over een krijgt de melodie een wat melancholieke kleuring. Later in de track neemt de solo viool de leiding weer over in een wat meer dramatisch klinkend deel van de track.
Ook andere instrumenten nemen soms de leiding in enkele tracks of delen van tracks, maar vaak komt toch de solo viool of de piano dan weer op de voorgrond.
De muziek is steeds ingetogen, soms kalm voortkabbelend, soms zelfs wat minimalistisch, soms met wat meer uitbundigheid, maar steeds toch zonder al te groots uit te pakken. Daardoor is de muziek niet al te meeslepend, maar steeds wel aangenaam om naar te luisteren. De melodieën zijn overwegend heel aangenaam, maar zitten vaak nogal aan de wat melancholieke of zelfs dramatische kant, wat Young overigens in best wel fraaie arrangementen heeft gegoten. Soms is de muziek echter nogal aan de trage en tragische kant, waardoor het wat triestig overkomt. Ook blijft de muziek nogal eens hangen in de underscore en komt daar dan niet bovenuit, waardoor het wat saai is, maar soms is de muziek opbeurend en weet Young door prachtige tegenmelodieën er een pareltje van te maken. Het is alleen jammer dat die momenten wat dun gezaaid zijn.
Kortom, met zijn muziek voor Creation heeft Christopher Young een best wel fraaie en behoorlijk ingetogen score gecomponeerd. De veelal rustige muziek zit gemiddeld nogal aan de melancholieke kant, met soms uitschieters naar de tragische kant en soms naar de uitbundige kant. Dat ingetogen karakter van de score komt deels door de soms wat underscore-achtige stijl van een aantal tracks, die daardoor wat aan de saaie kant zijn. Toch heeft Young een paar prachtige tracks voor de score gecomponeerd, maar de saaiere en wat triestere tracks zijn duidelijk in de meerderheid, waardoor mijn waardering blijft hangen op 72 uit 100 punten.