Dit is de negende recensie uit een serie van Theodore Shapiro.
Vorige:
The InvitationVolgende:
A Simple FavorDe Amerikaans-Duits-Britse actie-komedie
Tropic Thunder komt uit de koker van Ben Stiller, die niet alleen de regie op zich nam, maar ook mede het scenario schreef, de productie verzorgde en een van de hoofdrollen speelde. De film werkt als een satire op het actiefilm genre, waarin met name Vietnam-films op de hak werden genomen, evenals de manier waarop in grote filmstudios met acteurs en hun rollen wordt omgegaan. Om de film te promoten werden nep-websites online gezet voor de nep-films die de personages in de film aan het maken zijn. Veel grote namen werkten mee aan de film. Critici waren overwegend positief over de film, die diverse nominaties voor prijzen kreeg. In de bioscopen was de film een behoorlijk succes.
Het verhaal draait om een speelfilm die gemaakt wordt over de Vietnam-oorlog, naar een boek van veteraan Four Leaves Trayback (Nick Nolte). Regisseur Cockburn (Steve Coogan), kan zijn over het paard getilde acteurs niet in het gareel houden. Zo zorgen voormalig actieheld Speedman (Stiller), karakterspeler Lazarus (Robert Downing Jr.), drugsverslaafde onderbroekenkomediant Portnoy (Jack Black) voor chaos en uit de pan rijzende kosten. Maar dan wordt besloten dat ze in de jungle worden gedropt, met camera's om hen te volgen, real-life zeg maar. Die jungle blijkt dan beheerst te worden door een drugslord. Intussen zit de driftige producent Grossman (Tom Cruise) op hete kolen...
De muziek bij deze satirische actie-komedie is van Theodore Shapiro, die al vaker de score verzorgde voor Ben Stiller-films en dat ook daarna nog regelmatig zou doen.
De muziek van Shapiro volgt de scenes van de film in de film, maar ook van de wereld buiten die film, zeg maar de echte wereld. Toch heeft Shapiro het allemaal behoorlijk dik aangezet en over-the-top gecomponeerd, om de satire nog wat extra vet te maken.
De film is een actiekomedie en het spektakel in de film wordt dan ook benadrukt door stevige, grommende, bijna pompeuse actiemuziek, die soms bij het grimmige en chaotische af is. Met grootse orkestrale inzet en veel donkere klanken van lage strijkers of koperblazers weet Shapiro dan de actie extra nadruk te geven, alsof het nog spectaculairder is dan wat we al te zien krijgen. Met raggende elektrische gitaren en heftige rockpercussie valt de muziek regelmatig ver buiten het harmonische spectrum. Soms gooit Shapiro er nog wat etnische klanken doorheen, want het verhaal van de film die de crew maakt moet zich immers in Vietnam afspelen. Die oosters-achtige klanken zijn dan wel vaak raak getroffen. Toch ligt die vrij grillige en heftige muziek niet erg prettig in het gehoor en wordt het na een paar tracks zelfs wat ongemakkelijk. Daar komt bij dat het album nogal wat van die grofstoffelijke actiemuziek bevat.
Soms is de muziek in deze grimmige stijl wel wat minder heftig, maar de dreiging en spanning blijft dan duidelijk aanwezig, terwijl melodie dan vaak nog steeds grotendeels afwezig is. Ook rustiger intermezzo's ontbreken dan niet, hoewel de muziek ook dan nauwelijks echt melodieus wordt. Het blijft veelal bij wat beperkt melodieuze motieven.
Toch is het niet allemaal kommer en kwel, want ook drama en emotie ontbreekt niet. Het album opent daar zelfs mee. 'You're My Brother' heeft een wat meer dramatische kleuring in een prettig stevig arrangement in de eerste helft. De licht exotisch gekleurde stemmen voegen daar zeker ook iets aan toe. De tweede helft van deze track heeft wat meer een underscore-karakter, maar wel met een fraai arrangement. In de laatste track van de eigenlijke score komt de stijl van deze openingstrack een beetje terug. In de track 'Real Tears' heeft dat wel een wat meer melancholieke en in het laatste gedeelte wat meer heroďsche inkleuring gekregen. Ook 'Blow the Bridge' is een behoorlijk fraaie track met een aantrekkelijke melodie, hoewel het laatste deel nog even roet in het eten gooit.
Daarna volgen nog een paar aparte tracks. Zo is 'Simple Jack's Trailer' een fraaie, melodieuze orkestrale track met een heroďsch karakter en heeft 'Satan's Alley' af en toe een wat Keltische kleuring. Maar de mooiste track van het album is de afsluitende 'Cue Bill Conti', met een meeslepende melodie door op strijkers gedomineerde orkestrale muziek. Het album heeft daarmee een prachtig slot, maar die past eigenlijk niet goed bij de rest van de score.
Kortom, met zijn muziek voor de actie-satire
Tropic Thunder heeft Theodore Shapiro een nogal grimmige en grillige actiescore gecomponeerd. Met veel bombastische klanken is de muziek wat over-the-top, vooral wanneer ook nog raggende gitaren en forse rockpercussie wordt toegevoegd. De melodieën hebben daar zwaar van te lijden en voor melodie hoef je dan ook niet naar dit album te luisteren. Alleen de openingstrack en laatste handvol tracks van dit album zijn de moeite waard als je van wat meer melodieuze muziek houdt. Dat is hier toch wat beperkt, en daarom komt de waardering niet hoger dan 59 uit 100 punten.