2009 kan zomaar het jaar worden voor Thomas Newman, daar is Revolutionary Road alvast een goed voorteken van. Deze nieuwe film, waarin na jaren Leonardo DiCaprio en Kate Winslet weer samen zijn te bewonderen, gaat over het meest besproken thema aller tijden: de ondoorgrondelijke wegen der liefde. Regisseur Sam Mendes (bekend van American Beauty en Road To Perdition) geeft een ongelooflijke kijk op een liefdespaar en alle facetten die bij een relatie komen kijken.
Revolutionary Road is een soundtrack die typische Thomas Newman muziek bevat. Neem een van zijn beste werken, Road To Perdition, verwijder de suspense-stukken en je houdt de prachtige hemelse muziek over van deze soundtrack. De cd opent met de track "Route", wat ietwat sinister begint met elektronische geluiden. Maar al gauw krijgen we het hoofdthema voorgeschotelt, gespeeld op -hoe kan het ook anders- de piano. Begeleidt door die kenmerkende dromerige strijkers, gitaren en dat typische vioolgeluid droom je weg als nooit te voren. "The Bright Young Man" is een opzienbarende track, waarin het tweede thema van het album naar voren komt en eigenlijk een viertonig melodietje is wat continu herhaalt wordt. Wat opvalt is het dromerige karakter van het schijfje, vanaf de eerste tonen neemt Newman je mee op een ongelooflijke reis door het muzikale Droomland. De track "Unrealistic" had met alle gemak een soort van yoga-nummer kunnen zijn. Dit nummer bevat nog iets speciaals, een zachte korte vioolsolo die erg veel kippenvel geeft. Voor "Speaking of Production Control" geldt hetzelfde als de vorige track. Hiermee droom je weg en door het gebruik van enkele inheemse instrumenten krijgt dit nummer een hele aparte 'feel'. Toch ontbreekt de spanning niet helemaal op het album. In de track "Night Woods" horen we onheilspellende synthesizer-effecten, het bekende thema alleen dan gespeeld in majeur. Het nummer bouwt gedurende 2 minuten op naar een anti-climax, waarin een gedempte piano een duistere melodie speelt. "April" is de langste track van het album en tevens de beste. Gedurende ruim 9 minuten krijg je als luisteraar de prachtige thematiek nogmaals te horen, spelen de dromerige strijkers overuren en is de laatste anderhalve minuut van de track wederom een tikkeltje duister en sinister. Na de heerlijke dromerige track "A Bit Whimsical" krijgen we de "End Titles" en dat is wederom het hoofdthema, alleen dit maal in zijn volste glorie. Wonderschoon!
Revolutionary Road is een soundtrack met een nogal korte speelduur van Thomas Newman. Maar dankzij de ontzettende mooie en rustige thematiek van het album weet Newman je bij de keel te grijpen en niet meer los te laten. Het pakkende ietwat simplistische hoofdthema, wat diverse malen terugkomt werkt verbluffend. Waar Newman dan ook goed in is, de luisteraar en kijker van de film laten wegdromen, laat hij hier weer op een verbluffende manier tot uiting komen. De jaren '50 nummers die op het album zijn opgenomen zijn een aardige toevoeging, maar niet om over naar huis te schrijven. Ondanks dat er slechts, pak 'm beet, 38 minuten muziek van Thomas Newman op het album is te vinden, is het een pareltje en een machtig mooie aftrap van 2009!