Oliver Twist

De zoveelste remake van Charles Dickens' verhaal over Oliver Twist, het jochie dat na zijn geboorte in een armoedig weeshuis belandt, als tiener tewerk wordt gesteld en uiteindelijk in Londen belandt, waar hij verzeild raakt bij een bende onder leiding van Fagin. Bij een diefstal wordt hij gearresteerd, maar komt vrij en wordt opgevangen door Mr. Brownlow. Maar Fagin ligt op de loer om hem terug te pakken...

De score voor de Oliver Twist film uit 2005 is van Rachel Portman en de muziek draagt ook duidelijk haar handtekening. De score is rustig, zelfs ingetogen gecomponeerd. Het album opent met de track 'Streets Of London', waarin gelijk het thema gepresenteerd wordt. Dit is een vlot en melodieus thema, dat ook gedurende de score regelmatig terugkomt in verschillende tracks. Het is op zichzelf een fraai thema, alleen heeft Portman de toon in mineur gezet, waardoor er een wat melancholieke kleuring in zit. De combinatie met de vlotte melodie doet daarbij wat tweeslachtig aan, en mede door het arrangement 'pakt' het net niet, het blijft net niet hangen.
Zoals het thema in mineur is gezet, zo klinkt eigenlijk de hele score. Het is dan ook een score geworden met een nogal melancholieke of dramatische inslag. Dat is natuurlijk in lijn met het verhaal van de film, maar maakt het beluisteren van de muziek er niet vrolijker op. De muziek is echter wel melodieus en dat is zeker positief.

De score bevat een ruim aantal tracks met spannende muziek. Vooral een aantal tracks naar het einde van de score zijn voorzien van die minder prettig klinkende muziek, waarmee Portman de spanning soms flink weet op te voeren. In 'Oliver Learns The Hard Way' is de spanning nog melodieus en klinkt die nog aangenaam. Dat geldt ook voor 'Escape From Fagin', maar tracks als Fagin's Loot, of 'Watching Mr Brownlow's House' liggen minder prettig in het gehoor. Ook bij tracks als 'Prelude To A Robbery' en 'The Robbery' is dat het geval, terwijl de muziek toch redelijk rustig blijft. De spannende muziek voor Oliver Twist is zeker veel beter te behappen dan de thrillermuziek uit 'The Manchurian Candidate' van een jaar eerder.
Naast die spannende tracks zijn bepaalde scènes in de film voorzien van wat minimalistische muziek. 'The Artful Dodger' is daar een voorbeeld van, met een deuntjesachtige melodie die wat staccato wordt gespeeld op solo's van cello, viool en clarinet, samen met een cello als underscore. Dat geldt ook wel een beetje voor 'The Game'.
De langste track van de score is 'The Death Of Bill Sykes'. Het is vooral een zwaar aangezette track, met een donkere melodie en arrangement. De dramatiek en de spanning zijn goed vertegenwoordigd. De mooie en snelle vioolloopjes zijn prima en houden de spanning vast in de meer melodieuze delen van de track.
De score sluit af met een melancholieke track, die het bezoek van Oliver aan Fagin in de gevangenis muzikaal ondersteunt. Een mooie, maar wat verdrietig klinkende track, waardoor de score dus niet opgewekt afsluit. De melodie van het thema komt hier voor de laatste keer terug en laat je beseffen dat deze score van Portman toch een wat deprimerende ervaring is.

Kortom, een score van Rachel Portman die prima bij het verhaal van de film past en dit muzikaal tot het einde doorzet in die nogal dramatische kleuring. Terwijl de muziek best wel melodieus is. Zelfs de vele spannende tracks zijn nog melodieus, al wordt de muziek dan vaak wat minimalistisch. Het is een score die je niet echt opbeurt en vooral geschikt is wanneer het buiten grauw en grijs is en de regen op het raam klettert. Het rustige en melodieuze karakter van de score zorgt ervoor dat de waardering nog op 68 uit 100 komt.