An Everlasting Piece

Tussen alle populariteit van ‘Gladiator’ en ‘Mission Impossible II’ schreef Hans Zimmer in 2000 nog een onbekendere, maar zeker niet mindere score in 2000. Alleen? Wat denk je wel niet! Zimmer schreef in 2000 de ene duo-compositie na de andere. Niet alleen Gladiator, maar ook ‘The Road To El Dorado’ schreef Zimmer met gezelschap(John Powell). Voor deze score werkte Zimmer samen met ‘The Jigs’, gespecialiseerd op Ierse volksmuziek ook wel Ierse Folk genoemd. De invloed van ‘The Jigs’ op de score lijkt erg groot te zijn. De Ierse muziekstijl is veel te horen en de Hans Zimmer sfeer is soms moeilijk te vinden. Wat ik van de film weet is dat deze speelt in Ierland dus de muziek is op deze manier mooi op z’n plaats.

In de eerste track is nog niets te merken van de emotie die de film schijnt te hebben. De track begint direct met een korte solo van slagwerk in uptempo. Later komen de gitaar en viool erbij die direct beginnen met een vrolijke en Iers klinkende melodie. De drums op de achtergrond zorgen voor een goede sfeer en af en toe klinkt de track wat modern. De track heeft nog een hoog Zimmer gehalte, maar soms zit ik er even aan te twijfelen of ik niet naar Michael Flatley’s ‘Lord of the Dance’ (teathershow) luister. Het zal wel aan de stijl liggen… De tweede track is wat rustiger de gitaar en viool spelen een iets rustigere melodie zonder al het snelle slagwerk. In track drie is weer een nieuw thema te horen, echter weer met de gitaar en viool. Nu het tempo weer wat lager is krijgen we standaard wat gevoeligere muziek te horen dan voorheen. De track blijft steeds de zelfde melodie herhalen, langzaam wordt de track wat agressiever, dat alleen maar voor meer emotie zorgt. Deze opbouw is te vergelijken met die van ‘Leave No Man Behind’(Black Hawk Down), echter is de track wel een stuk minder vermakelijk want het niveau van die track valt moeilijk te evenaren.

Uptempo horen we weer in track vier ‘Day Job’. De gitaar speelt ditmaal hoge noten dus dat betekent een vrolijke melodie, het weglaten van de viool maakt het ook weer wat luchtiger. In track zes‘Toupee Or Not Toupee’ wordt voor het eerst weer eens een thema herhaald, wel het thema van track één. In deze uitvoering echter niet het heerlijke slagwerk, maar enkel drums en de elektrische gitaar doet ook het meeste werk. Een opvallende track is ‘The Rant’, waarin we enkel een mannenstem horen en wat synths. Gelukkig in track 8 weer het oude vertrouwde sfeertje. Waar we in dit eerste deel van de score enkel nieuwe thema’s voorgeschoteld kregen, gaan we nu wat herhalen. Echter is dit wel nodig om alles één te maken, maar om het allemaal eens te beschrijven..

‘Piece On Earth’ is wél een track die ik nog even wil beschrijven. De track heeft een rustige sfeer en later met de viool op de voorgrond krijgen we een nog groter mysterieus en leeg gevoel. Stiekem vraag je je af wat er in de film zal gebeuren. Met de één naar laatste track bouwt Zimmer het hoofdthema goed op en zo horen we aan het einde van de film een heerlijk agressief stukje muziek zoals we dat kunnen vergelijken met de laatste track van ‘The Holiday’. Heerlijk Zimmers!

Conclusie:
Een score, waar we niet meteen die Zimmer sound in horen(met uitzonderingen), maar even verder moeten luisteren. De invloed van ‘The Jigs’ is groot, maar de combinatie tussen dat en Hans Zimmer is geslaagd. Af en toe lijkt het wat op ‘Lord Of The Dance’ maar dat neme ik Zimmer niet kwalijk. Moeilijk om een cijfer te geven voor deze score, aangezien ik me soms zelfs afvraag of het wel filmmuziek is in plaats van de Ierse volksmuziek. Omdat ik niet kan kiezen, ga ik voor de 7.