Batman & Robin

De beide Tim Burton Batman-films waren nog behoorlijk acceptabel, al werd de tweede al minder. Regisseur Joel Schumacher volgde Burton op met zijn versie in Batman Forever, die alle carnavalsregisters al stevig open trok. Opvolger Batman & Robin, ook weer geregisseerd door Schumacher, maakt het carnaval compleet. Batman en Robin als twee plastic onrechtbestrijders op het kermisterrein van Gotham. De vele extreme karakters in de film zijn al even onwaarschijnlijk als de overdadige en onzinnige decors. Met de Batman opvolgers van Christopher Nolan keerde pas de dramatiek, magie en stoerheid van Batman terug en daarmee ook het publiek.

Evenals bij de vorige Batman-film van Schumacher verzorgde Elliot Goldenthal de muzikale bijdrage.
Naarmate de films van Schumacher extremer en extravaganter werden, gebeurde dat in veel mindere mate met de muziek van Goldenthal. Of daarmee de muziek ook beter te behappen is, valt zeer te betwijfelen. Ook nu komt echter het thema dat Danny Elfman voor de Batman-films van Burton maakte, weer terug, zij het minder uitgebreid dan in de vorige Batman-film.
Een grote pré voor deze score ten opzichte van de vorige is dat er veel minder uit de carnavalspot gesnoept is. Die hoempa-tracks uit de vorige score deden de waardering daarvoor flink dalen. Toch is het niet zo dat de score voor Batman & Robin daarmee nu enorm veel beter is, maar er is zeker een verschil in positieve richting.
De score bevat veel aktietracks en ook veel spannende tracks met effectieve thrillermuziek met dissonanten en percussie. Daarbij ontbreekt vaak totaal enige vorm van melodie en soms lijkt de percussie te komen van dingen die niet op instrumenten lijken. Dit zijn voor mij de mindere tracks.
Veel beter te behappen zijn de aktietracks, die vaak vol orkestraal gebracht worden. Helaas staat Goldenthal niet bekend om zijn melodieuze muziek, maar veelmeer om sfeertekening en sfeerschepping. Ook hier zijn de aktietracks niet voorzien van aansprekende melodieën. Een soort jazzy theme uit het begin van de track Poison Ivy komt wel dicht bij een soort van melodie, al gaat deze track al snel weer over in een brij van soms Arabisch klinkende muziek, om direkt daarna over te gaan in een soort van song, even later weer gevolgd door duistere underscore op tuba's en lage strijkers met een angstige sfeer, die iets verderop aangevuld worden met hoge koorklanken. Zo zijn er meer tracks die zin samengesteld uit diverse klankkleuren en sferen. Dat maakt het allemaal niet gemakkelijker beluisterbaar. En die klanksoorten komen gedurende de score bij vlagen weer terug.
Dat geldt ook voor andere klanksoorten als latin, dat overheerst in de track Costume Ball (One More Diamond), en zo maakt hij wel meer uitstapjes naar exotische klanken of naar klassieke klanken met bv een solo viool. Maar dat maakt het nog zeker geen fraaie score.
Deze score steekt wel veel beter in elkaar dan de vorige Batman-score van Goldenthal. Het klinkt met regelmatige tussenpozen best goed en ook rustige momenten komen voor in deze score, waarmee de score behoorlijk gebalanceerd is voor wat betreft vol orkestral aktiemuziek en de rustiger passages.
Zoals gezegd is Goldenthal geen melodieus componist. Hij moet het hebben van de sfeer. Maar die sfeer spreekt vaak niet zo aan en hangt nogal eens aan tegen een wat jazzy lounge sfeer in de rustiger tracks of van een soort hard-rock in sommige steviger tracks.
Toch is de overheersende klankkleur die van de aktiegerichte en thrillerachtige muziek. Het af en toe terugkerende thema van Elfman maakt de score wel herkenbaar als een Batman score, wat de rest van de muziek niet echt doet. En de paar (delen van) songs die in de score voorkomen hebben last van het gebrek aan melodie dat de score als geheel ook parten speelt. Alleen de song van R. Kelly als tweede helft van de End Credits is zeer de moeite waard en is dan ook een hit geweest in de diverse muziekparades. Voor mij is deze song City of Justice het enige pareltje van de hele score. Maar deze song steekt wel heel erg af tegen de rauwe muziek van de song van het eerste deel van deze track.

Kortom, Elliot Goldenthal zet met Batman & Robin een veel betere score neer dan hij maakte voor Batman Forever. Maar je moet wel houden van weinig harmonieuze melodieën en van aktiemuziek met veel thrillerelementen. Als geheel is de score gevarieerd, met uitstapjes naar diverse meer of minder exotische stijlen, maar ook daar moet je wel een beetje van houden. Het is allemaal niet helemaal mijn smaak en na 3x beluisteren, mede om deze recensie te kunnen schrijven, vindt ik het wel genoeg.