Recensie herzien op 2023-03-28
De Amerikaanse film Sabrina is een romcom die geregisseerd is door Sydney Pollack en is een remake van een film met dezelfde naam uit 1954, van Billy Wilder met toen Humphrey Bogart en Audrey Hepburn in de hoofdrollen, waar die hier vertolkt worden door Harrison Ford en Julia Ormond. De nieuwe versie werd door de critici echter steeds vergeleken met dat oude origineel en kreeg daardoor wat meer gemengde recensies. Het publiek was echter wel te spreken over de film, die dan ook goed bezocht werd.
Het verhaal draait om Sabrina (Ormond), die de dochter is van Thomas Fairchild (John Wood), de vaste chauffeur van de rijke familie Larrabee. Ze is verliefd op zoon David Larrabee (Greg Kinnear), een playboy die haar niet ziet staan. Dan vertrekt ze voor een stage naar Parijs, waar ze een elegante vrouw wordt. Als ze terugkeert, ziet David haar ineens wel, maar is dan net verloofd met een rijke jonge vrouw. Linus (Ford) is de broer van David en ziet zijn huwelijk in gevaar komen door haar terugkeer, waardoor ook een zakelijke fusie in gevaar kan komen. Linus is vooral de harde zakenman van het bedrijf dat hij samen met zijn moeder runt...
De score voor de film is gecomponeerd door de gerenommeerde John Williams. In deze remake uit 1995 wordt het verhaal naar het heden van 1995 getrokken. De score lijkt hier echter niet aan mee te doen. Williams geeft het romantische verhaal een nogal gedateerd lijkende score mee in een soort ballroom jazz sfeer uit de zestiger jaren van de vorige eeuw.
De score kabbelt de hele tijd een beetje door in die kalme jazzy stijl, met vooral de piano als hoofdinstrument, waaromheen de violen en blazers als underscore meewerken. Het is allemaal wat traag en nogal eens wat zeurderig of zelfs saai. Nu komt dat wellicht ook omdat die jazzy stijl mij niet helemaal ligt. Het is een stijl die Williams vaker gebruikt en daarom zijn er meer scores van Williams die mij minder aanspreken, terwijl ze soms door anderen de hemel in worden geprezen. Het zij zo.
Het thema dat Williams voor de film componeerde is niet erg aansprekend. De piano wordt echter goed bespeeld met soms hele mooie en muzikale stukken die sprankelen. Maar de sfeer in de meeste tracks is nogal melancholiek, waardoor je niet opgebeurd raakt, maar is ook niet zo emotioneel dat je daardoor geraakt wordt. Het hangt er allemaal net tussenin. En die jazzy sfeer help dan niet echt mee.
Twee tracks zijn songs. 'Moonlight' wordt gezongen door Sting in zijn typerende stijl, waardoor deze song een hoog jazzgehalte heeft. De tweede en bekendere song wordt gezongen door Michael Dees. Deze song 'How Can I Remember' heeft veel meer een lounge-sfeer à la Charles Aznavour en is daarmee naar mijn smaak gelijk de mooiste track van de hele score. De muziek van beide songs is overigens wel van Williams.
Daarnaast komen er nog een paar instrumentale versies van songs voorbij, zoals de eerder op het album gezongen '(In the) Moonlight' en 'La Vie en Rose', beide halverwege het album.
De film, die ik overigens niet gezien heb, zou romantisch moeten zijn, maar uit de muziek klinkt eerder een soort melancholie door, waardoor het lijkt alsof de romance maar niet van de grond komt.
Kortom, met zijn muziek voor de film Sabrina heeft John Williams een rustige score geschreven, maar de zestiger jaren ballroom jazz stijl is niet mijn smaak. En de romantiek proef ik te weinig in deze score, daarvoor klinkt het allemaal net even te dramatisch. De waardering komt zo met 66 uit 100 punten op een mager zeventje.