Little Shop of Horrors

Regisseur Roger Corman maakte in 1960 een comedyfilm met de titel 'Little Shop of Horrors' over een bloemenwinkel, waarin een medewerker een plant kweekt, die leeft van menslijk bloed. Op basis van deze film maakten Alan Menken en Howard Ashman een musical, die in 1986 een filmversie werd, geregisseerd door Frank Oz. De afloop is echter nogal anders dan die van de musical.
Het verhaal gaat over bloemenwinkelmedewerker Seymour, die een nieuwe plant ontdekt en deze in de etalage van de winkel zet om extra klandizie te trekken. Hij ontdekt dat de plant gek is op mensenbloed, nadat hij zich per ongeluk aan de doorn heeft gestoken. De plant groeit vervolgens op het bloed dat Seymour hem voert, maar dat houdt een keer op... Seymour is ondertussen verliefd op Audrey, een andere medewerkster, en heeft zijn plant Audrey 2 genoemd. Audrey heeft echter een soort relatie met Orin, een tandarts, die haar mishandelt. Seymour komt daar achter en wil hem aan zijn plant voeren, wat uiteindelijk ook lukt. Zo wordt de plant groter en groter en eist steeds meer 'voer'...

De muziek voor de liedjes van deze wat morbide musical is van de hand van Disney-componist Alan Menken, terwijl de teksten van zijn vaste co-writer Howard Ashman is. Samen hebben ze al vele musicals voor Disney van muziek voorzien. Overigens is een groot deel van de in de film nogal beperkte score-muziek van componist Miles Goodman.
Op het album van de musical staan echter uitsluitend songs. De teksten van de songs vertellen een groot deel van het verhaal, doordat ze keurig in chronologische volgorde staan. Veel van de muziek van Menken heeft een hoog comedy-gehalte, met vlotte Grease-achtige melodieën en stijl. De liedjes variëren van romantisch getinte songs tot nogal rocky songs, vooral wanneer de plant zingt. De vleesetende plant Audrey 2 zingt een aantal songs met de stem van Levi Stubbs, die met een overheersende stem en comedy-stijl de veeleisende plant mooi neerzet, zoals in Feed Me en Mean Green Mother from Outer Space.
De paar rustige songs met een wat romantischer stijl zijn de fraaiste, zoals Somewhere That's Green. De overige songs zijn wat teveel Tracy Chapman-achtig met hun meisjesachtige deuntjes, zoals in Some fun Now of wat te Grease-achtig met een wat ruigere en toch comedy-achtige stijl. Overigens kennen de zangpartijen wel fraaie harmonieën. Maar als je dus van de muziek van Grease houdt, dan zul je Little Shop of Horrors ook zeker kunnen waarderen.