Love's Labour's Lost

De film Love's Labour's Lost is gebaseerd op een komisch toneelstuk van William Shakespeare. Kenneth Branagh regisseerde de film, nadat hij al meer Shakespeare-boeken naar film had gebracht. Patrick Doyle is daarbij de vaste componist van Branagh, en verzorgde ook de muziek voor de eerdere Shakespeare films Hamlet, Much Ado About Nothing en Henry V en de latere Shakespeare film As You Like It, alle geregisseerd door Branagh, terwijl Doyle in sommige ook als acteur meespeelde.
Love's Labour's Lost kreeg nogal kritiek te verduren en flopte behoorlijk, waardoor Branagh nogal gefrustreerd raakte en een poos gestopt is met regisseren.

Het toneelstuk van Shakespeare is voor de film in een andere tijd gezet, namelijk aan het einde van de dertiger jaren van de vorige eeuw. Branagh heeft zelfs het romantische verhaal omgezet in een musical met veel populaire muziek uit die vooroorlogse periode. Daar doorheen heeft Patrick Doyle de score verzorgd.

Het verhaal draait om de Spaanse koning van Navarro, die samen met z'n beambten een belofte doet om drie jaar lang te spenderen aan studie en filosofie en niet bezig te zijn met vrouwelijk schoon. Maar dan arriveert de princes van Frankrijk met haar bedienden. Toch laat de koning haar buiten zijn paleis hun kamp opslaan. Maar zijn beambten leggen wel contact met haar bedienden en ook de koning zelf komt kijken en ontmoet de prinses...

De soundtrack van deze film is een weerslag van de liedjes in combinatie met de score van Doyle. De songs van deze musical zijn vooral klassieke songs uit de musical periode van de dertiger jaren van de vorige eeuw, van o.a. Berlin, Porter en Gershwin, door Branagh en Doyle samen uitgezocht voor deze film.
Daarbij heeft Doyle de arrangementen voor die songs opnieuw gemaakt, zodat ze fraai zouden passen in zijn orkestrale score. Het kan je natuurlijk storen dat je de bekende songs met die typerende vlotte en bluesy/jazzy musicalstijl nu hoort op wat meer gedragen klanken van Doyle's violen en andere instrumenten, maar mij klinkt het allemaal veel prettiger in de oren dan de originelen, al geldt dat niet voor alle songs.
Veel van Doyle's arrangementen klinken wat romantischer en wat minder springerig en jazzy, zonder overigens aan sprankeling te verliezen. Toch houden de songs hun dertiger jaren melodie en ook blijft er genoeg van die snelle blazers over die de songs toch in die tijd weten te plaatsen. Het blijft dat je er toch wat van moet houden.
De liedjes zijn vaak toch bijna onderdeel van de score geworden en daardoor is de muzikale omlijsting van de film een gedegen en fraai geheel geworden dat goed bij elkaar past. De scoretracks zijn wat gedragener en wat rustgevender getoonset, maar toch heeft de muziek als geheel een aanstekelijke opgewektheid zoals die hoort bij een musical uit die tijd. Vooral de arrangementen voor de songs en de scoremuziek die daarbij hoort, bevat een zekere vlotheid, terwijl de songs vaak ingeleid worden door scoremuziek van een iets serieuzere kleuring. Een enkele keer is de overgang van die score-intro naar het gezongen deel wat abrupt, maar meestal gaat dat fraai geleidelijk.

De muziek van die score tracks is gekleurd met die typerende positieve energie waarvan Doyle zo bekend is. De muziek is romantisch, harmonisch en symfonisch en het thema dat Doyle gemaakt heeft staat weer als een huis. De scoremuziek ligt erg prettig in het gehoor en is een plezier om naar te luisteren. Zelfs de lange track 'Twelve Months and a Day', met een iets melancholiekere tint, is genieten.

Zoals gezegd moet je wel wat houden van songs met die dertiger jaren stijl uit de vorige eeuw. De songs worden daarbij niet gezongen door ervaren zangers en zangeressen, maar door de acteurs in de film zelf. En dat maakt het af en toe wat kromme tenen werk. De acteurs hebben vast hun best gedaan, maar de zang komt vaak niet boven de middelmaat uit en dat is erg jammer, omdat het nogal ten koste gaat van de zuiverheid en dynamiek van de songs.
Dit laatste gegeven zorgt voor een fors lagere waardering. De scoremuziek van Doyle is echt prachtig, maar de songs zijn niet helemaal mijn stijl en de zangkwaliteit is niet erg hoog. De waardering komt zo uit op 82 uit 100 punten, dankzij de heerlijke scoremuziek van Doyle.