Into the West

Into the West is een Ierse film en gaat over een gezin waarvan moeder Mary sterft tijdens de geboorte van haar jongste zoon Ossie. Vader en beide zoons trekken naar het grauwe Dublin, waar vader steeds verder versombert. Dan komt grootvader bij hen op bezoek en hij heeft een wit paard bij zich, die hij aan de jongens geeft. Maar ze wonen in een flatje, dus de buren gaan klagen en de politie komt erbij. Dan wordt het paard gestolen door een rijkaard en de jongens gaan op zoek. Als ze het paard bij een renwedstrijd terugvinden gaan ze erop vandoor...
Het enigszins magische verhaal sloeg aan bij velen, want de film werd een succes, vooral doordat de regisseur de focus niet legde op het verhaaltje, maar op de onderlinge relaties. Daarmee is het een film voor jong en oud geworden. En ook de score van Patrick Doyle hielp mee aan het succes.

De score van Doyle voor Into the West staat bol van de Ierse invloeden en komt soms sprookjesachtig over.
De score opent pas op de negende track met 'The Blue Sea and the White Horse', waarbij de aanvullende tekst wordt gezongen door de zuster van Patrick, Margareth Doyle.
Zij komt ook op een aantal andere tracks terug met de gezongen themamelodie van de score. Dat thema van de film is fraai, melodieus en gevarieerd.
De instrumentatie van de score bestaat vooral uit violen en getokkelde gitaar. Koperblazers komen nauwelijks op de score voor, en ook zware percussie is vrijwel afwezig. Daarmee is de sfeer van de score vooral een van lichtheid, hoewel een aantal tracks een stevige dramatische of zelfs spannende kleuring hebben. 'Boy under Sea' is daarvan een van de minst in het gehoor liggende voorbeelden, vooral door het hoge tempo en de spanningsverhogende orkestratie.
Vrijwel alle andere tracks zijn licht georkestreerd en luisteren prettig weg. De kleuring is vaak aan de melancholieke kant, soms wat dramatisch getint.

De score sluit af met een thematrack, die de hoofdmelodie van de film weer fraai uit laat komen. Samen met de wat omfloerste stem van Margareth Doyle en de rustige muziek van haar broer is deze track een mooie afsluiter van de score.

Het album opent met een aantal songs die overigens niet allemaal in de film voorkomen. Het zijn allemaal behoorlijk prettig klinkende songs, waarvan een aantal gediend hebben om de verkoop van het album te stimuleren. Een aantal songs hebben een meer elektronische begeleiding, met name beide Garden of Joy songs. Voorals de song met dezelfde titel als de bandnaam is nogal funky. Niet fraai. Ook de song van de Ierse band Black 47 is nogal chaotisch en klinkt daardoor minder prettig.
De mooiste song is 'Fare Thee Well Love' van de Ierse Rankin Family. Een folksong met een werkelijk prachtige melodie. Ook de songs van The Devlins en Joshua Kadison mogen er overigens wezen.

De songs samen met de score van Patrick Doyle maken er een fraai album van, die prettig beluisterbaar is. De algehele klankkleur is Iers getint, wat zowel voor de songs als voor de score geldt, met een overwegend rustig karakter. Vooral de score is soms heel beperkt georkestreerd, wat de sfeer mooi doet uitkomen. De algehele waardering voor het album is dan ook een fraaie 81 uit 100 punten.