The Edge
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Lost in the Wild | 3:01 | |
| 2. | The Ravine | 4:38 | |
| 3. | Birds | 2:24 | |
| 4. | Mighty Hunter | 1:34 | |
| 5. | Bitter Coffee | 3:03 | |
| 6. | Stalking | 5:47 | |
| 7. | Deadfall | 6:15 | |
| 8. | The River | 2:21 | |
| 9. | Rescued | 6:04 | |
| 10. | The Edge | 2:57 | |
| 38:04 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
In de film The Edge raken drie mannen verdwaald in de wilde natuur van Alaska (hoewel.., de film is in Canada opgenomen). De steenrijke uitgever Charles Morse (Anthony Hopkins) is getrouwd, maar weet niet dat zijn vrouw een affaire heeft met zijn medewerker Robert Green (Alec Baldwin). Samen met fotograaf Stephen vliegen ze met z'n vieren naar klein plaatsje in Alaska. De drie mannen willen een ontmoeting met een indiaan en vliegen de volgende dag verder om hem op te zoeken, maar het vliegtuig stort neer en alleen Charles, Robert en Stephen overleven de crash. Bij een ontmoeting met een beer wordt Stephen gedood. Als Charles er vervolgens achter komt dat Robert een verhouding met z'n vrouw heeft lopen de spanningen tussen hen hoog op en ligt een volgend 'ongeluk' op de loer...
Jerry Goldsmith componeerde de score voor deze uitstekende en best wel spannende film van regisseur Lee Tamahori.
De muziek voor de film bestaat eigenlijk uit twee stijlen. De eerste is de muziek voor het thema van de film en de prachtige natuur. Het tweede is de muziek voor de spannende scenes in de film. Waar de film veel aandacht geeft aan de tocht van de mannen door de woeste natuur, is op deze Original score vooral spannende muziek te horen. Op zich is dat wel logisch, want de tocht van de mannen kent veel onderhuidse spanning. Toch lijkt de overdaad op dit score-album aan thrillerachtige muziek niet helemaal te sporen met de film zoals ik me die herinner.
De score opent met het thema voor de film. En het moet gezegd: dit is een overweldigend thema, dat vol orkestraal gebracht wordt. De melodie is ronduit prachtig en de hoornblazers op underscore van violen maken er een mooie track van. Ook de paukenroffels geven net even die extra schwung aan de muziek, waardoor het bijna heroïsch klinkt. Dit prachtige thema komt nogmaals heerlijk orkestraal voorbij in de tracks 'Mighty Hunter' en in de lange track 'Rescued'. Deze drie tracks zijn zonder meer verreweg mooiste tracks van dit album.
Ook de afsluitende titeltrack brengt nogmaals het thema, maar daar is het in een nogal jazzy jasje gestoken. De melodie wordt op een jazzy manier op piano gespeeld, terwijl de begeleiding verder alleen bestaat uit de typische slepende drum, zoals die in veel jazzmuziek te horen is. Als je van jazz houdt is dat vast erg fraai, maar mij spreekt het niet aan.
Het grootste deel van de score bestaat uit echte thrillermuziek. Dat begint al gelijk met een heftige tweede track, waarin de percussie de hoofdrol speelt, naast jagende koperblazers, met glijdende klanken zoals een auto die voorbij rijdt. Veel van die spannende muziek heeft een vrij hoog staccato gehalte en Goldsmith past veel lage tonen toe, van vooral koperblazers, maar ook lage pianoklanken komen voorbij. Deze thrillermuziek heeft weinig melodie en moet het vooral van muzikale effecten hebben. Toch bevat de muziek relatief weinig atonale gedeelten en vrijwel geen echt chaotische stukken. De spanning heeft Goldsmith vooral in de arrangementen en muzikale effecten gestopt. Veel spanning komt van de heftige percussie of van de ver boven de muziek uitkomende strakke koperblazers. Maar het gebrek aan mooie melodie doet deze tracks echter de das om, want dat maakt de muziek niet erg prettig om naar te luisteren.
Spannende muziek kan best mooi of zelfs prachtig zijn, maar in The Edge is de muziek vooral effectief in de film en is de beluisterbaarheid toch wel erg mager.
Kortom, met deze Original score voor The Edge heeft Jerry Goldsmith een score gecomponeerd met twee gezichten. De ene kant daarvan is prachtig orkestraal met een heerlijke themamelodie, de andere kant ervan is die van de spannende muziek met weinig melodie en vooral heftige percussie en koperblazers in de hoofdrol. Vooral tracks als 'The Ravine' en 'Deadfall' blinken uit in heftige thrillermuziek. Andere tracks kennen daarin een wat rustiger verloop en zijn veel beter beluisterbaar, vooral als soms dan het thema voorbijkomt. Vanwege de overmaat aan spanningstracks halen de drie prachtige thematracks de prettige beluisterbaarheid onvoldoende omhoog om een hoge waardering te kunnen geven. Die blijft nu wat achter met 68 uit 100 punten.
Jerry Goldsmith componeerde de score voor deze uitstekende en best wel spannende film van regisseur Lee Tamahori.
De muziek voor de film bestaat eigenlijk uit twee stijlen. De eerste is de muziek voor het thema van de film en de prachtige natuur. Het tweede is de muziek voor de spannende scenes in de film. Waar de film veel aandacht geeft aan de tocht van de mannen door de woeste natuur, is op deze Original score vooral spannende muziek te horen. Op zich is dat wel logisch, want de tocht van de mannen kent veel onderhuidse spanning. Toch lijkt de overdaad op dit score-album aan thrillerachtige muziek niet helemaal te sporen met de film zoals ik me die herinner.
De score opent met het thema voor de film. En het moet gezegd: dit is een overweldigend thema, dat vol orkestraal gebracht wordt. De melodie is ronduit prachtig en de hoornblazers op underscore van violen maken er een mooie track van. Ook de paukenroffels geven net even die extra schwung aan de muziek, waardoor het bijna heroïsch klinkt. Dit prachtige thema komt nogmaals heerlijk orkestraal voorbij in de tracks 'Mighty Hunter' en in de lange track 'Rescued'. Deze drie tracks zijn zonder meer verreweg mooiste tracks van dit album.
Ook de afsluitende titeltrack brengt nogmaals het thema, maar daar is het in een nogal jazzy jasje gestoken. De melodie wordt op een jazzy manier op piano gespeeld, terwijl de begeleiding verder alleen bestaat uit de typische slepende drum, zoals die in veel jazzmuziek te horen is. Als je van jazz houdt is dat vast erg fraai, maar mij spreekt het niet aan.
Het grootste deel van de score bestaat uit echte thrillermuziek. Dat begint al gelijk met een heftige tweede track, waarin de percussie de hoofdrol speelt, naast jagende koperblazers, met glijdende klanken zoals een auto die voorbij rijdt. Veel van die spannende muziek heeft een vrij hoog staccato gehalte en Goldsmith past veel lage tonen toe, van vooral koperblazers, maar ook lage pianoklanken komen voorbij. Deze thrillermuziek heeft weinig melodie en moet het vooral van muzikale effecten hebben. Toch bevat de muziek relatief weinig atonale gedeelten en vrijwel geen echt chaotische stukken. De spanning heeft Goldsmith vooral in de arrangementen en muzikale effecten gestopt. Veel spanning komt van de heftige percussie of van de ver boven de muziek uitkomende strakke koperblazers. Maar het gebrek aan mooie melodie doet deze tracks echter de das om, want dat maakt de muziek niet erg prettig om naar te luisteren.
Spannende muziek kan best mooi of zelfs prachtig zijn, maar in The Edge is de muziek vooral effectief in de film en is de beluisterbaarheid toch wel erg mager.
Kortom, met deze Original score voor The Edge heeft Jerry Goldsmith een score gecomponeerd met twee gezichten. De ene kant daarvan is prachtig orkestraal met een heerlijke themamelodie, de andere kant ervan is die van de spannende muziek met weinig melodie en vooral heftige percussie en koperblazers in de hoofdrol. Vooral tracks als 'The Ravine' en 'Deadfall' blinken uit in heftige thrillermuziek. Andere tracks kennen daarin een wat rustiger verloop en zijn veel beter beluisterbaar, vooral als soms dan het thema voorbijkomt. Vanwege de overmaat aan spanningstracks halen de drie prachtige thematracks de prettige beluisterbaarheid onvoldoende omhoog om een hoge waardering te kunnen geven. Die blijft nu wat achter met 68 uit 100 punten.
Al die scores van deze tijd, soms word ik er best moe van. Al die elektronica en als die mensen die Hans Zimmer na doen en in die studio werken. Ik zeg niet dat ik het lelijk vind maar ik word er af en toe zo moe van. Altijd maar datzelfde gedoe, alles lijkt op elkaar...en op zulke momenten is er gewoon niets beter dan een goede score op te zetten. Een score die geschreven is met de hand, een score met mooie thema’s die de thema’s van deze tijd doen verdwijnen in de mist...
The Edge is zo’n score met een heerlijk thema. Jerry Goldsmith wordt ook wel 1 van de beste componisten van de vorige eeuw genoemd, en terecht! Hij is een geweldige componist en samen met John Williams heeft hij in de vorige eeuw voor heel veel memorabele momenten gezorgd, hij is niet voor niets een groot voorbeeld voor veel componisten van deze tijd. Door zijn sterke thema’s, zijn spanning die hij blijft componeren en door de aantrekkingskracht was hij een gewilde componist en zal iedereen zijn namen moeten kennen wanneer je van filmmuziek houdt. The Edge is een film met een thema die je kan blijven horen, het verveelt niet. Ik schreef hiervoor een recensie voor de film The Grey, The Grey is ook een film met veel natuurbeelden waar mensen zich een weg moeten zoeken terug naar de beschaving. Ook The Edge is zo’n film maar dan van een ander niveau, naar mijn mening een hoger niveau en dan heb ik het niet alleen over de acteurs. Het is de muziek die de film naar een hoger niveau tilt, de muziek van Goldsmith is memorabel en kan ik blijven horen. De score is al zo oud maar heeft gewoon simpelweg een thema dat torenhoog boven veel andere thema’s uitsteekt die componisten in deze dagen maken. Streitenfield (componist van The Grey) moet is gaan luisteren naar deze muziek, dit is pas echt filmmuziek om van te houden. Door de spanning, het mooie thema en door de emotie die erin zit is dit een score die gewoon een recensie verdient op filmmuziek.be!
Ik blijf het steeds over dat thema hebben, daar kan ik niets aan doen. Het is een prachtig thema dat vooral vaak terugkeert door de strijkers, maar het thema wordt op verschillende manieren gespeeld (dat vind ik erg mooi). Steeds wanneer ik dat thema hoort krijg ik kippenvel en weet ik dat ik naar The Edge zit te luisteren, ik weet dat ik zit te luisteren naar weer een pracht score van componist Jerry Goldsmith. Het donkere gedeelte van de film is de beer en de duisterenis van de natuur, ook deze punten heeft Goldsmith verwerkt in de score. Het is geen mooie muziek waar je is lekker voor gaat zitten maar je voelt gewoon de spanning wanneer je deze muziek hoort. Heel duister, eng maar eigenlijk ook gewoon geniaal gecomponeerde muziek. Wanneer je naar mooie muziek wil luisteren moet je echt The Edge is gaan beluisteren, naar mijn mening is dit één van de beste scores van Jerry Goldsmith vanwege het sterke thema dat hierin verwerkt zit. Ik raad graag mensen scores aan (of af), zo’n score die ik jullie wil aanraden is een score waarvan ik zeker ben dat het goed in de smaak zal vallen. En daarom raad ik de mensen die dit lezen ook echt aan om deze score is te gaan beluisteren, je zal er zeker geen spijt van krijgen.
Een welverdiende 10!!
The Edge is zo’n score met een heerlijk thema. Jerry Goldsmith wordt ook wel 1 van de beste componisten van de vorige eeuw genoemd, en terecht! Hij is een geweldige componist en samen met John Williams heeft hij in de vorige eeuw voor heel veel memorabele momenten gezorgd, hij is niet voor niets een groot voorbeeld voor veel componisten van deze tijd. Door zijn sterke thema’s, zijn spanning die hij blijft componeren en door de aantrekkingskracht was hij een gewilde componist en zal iedereen zijn namen moeten kennen wanneer je van filmmuziek houdt. The Edge is een film met een thema die je kan blijven horen, het verveelt niet. Ik schreef hiervoor een recensie voor de film The Grey, The Grey is ook een film met veel natuurbeelden waar mensen zich een weg moeten zoeken terug naar de beschaving. Ook The Edge is zo’n film maar dan van een ander niveau, naar mijn mening een hoger niveau en dan heb ik het niet alleen over de acteurs. Het is de muziek die de film naar een hoger niveau tilt, de muziek van Goldsmith is memorabel en kan ik blijven horen. De score is al zo oud maar heeft gewoon simpelweg een thema dat torenhoog boven veel andere thema’s uitsteekt die componisten in deze dagen maken. Streitenfield (componist van The Grey) moet is gaan luisteren naar deze muziek, dit is pas echt filmmuziek om van te houden. Door de spanning, het mooie thema en door de emotie die erin zit is dit een score die gewoon een recensie verdient op filmmuziek.be!
Ik blijf het steeds over dat thema hebben, daar kan ik niets aan doen. Het is een prachtig thema dat vooral vaak terugkeert door de strijkers, maar het thema wordt op verschillende manieren gespeeld (dat vind ik erg mooi). Steeds wanneer ik dat thema hoort krijg ik kippenvel en weet ik dat ik naar The Edge zit te luisteren, ik weet dat ik zit te luisteren naar weer een pracht score van componist Jerry Goldsmith. Het donkere gedeelte van de film is de beer en de duisterenis van de natuur, ook deze punten heeft Goldsmith verwerkt in de score. Het is geen mooie muziek waar je is lekker voor gaat zitten maar je voelt gewoon de spanning wanneer je deze muziek hoort. Heel duister, eng maar eigenlijk ook gewoon geniaal gecomponeerde muziek. Wanneer je naar mooie muziek wil luisteren moet je echt The Edge is gaan beluisteren, naar mijn mening is dit één van de beste scores van Jerry Goldsmith vanwege het sterke thema dat hierin verwerkt zit. Ik raad graag mensen scores aan (of af), zo’n score die ik jullie wil aanraden is een score waarvan ik zeker ben dat het goed in de smaak zal vallen. En daarom raad ik de mensen die dit lezen ook echt aan om deze score is te gaan beluisteren, je zal er zeker geen spijt van krijgen.
Een welverdiende 10!!