Superman Returns

Dit is de 21e recensie uit de John Ottman serie.

Vorige: The Cable Guy
Volgende: Urban Legends: Final Cut

De Amerikaanse superheldenfilm Superman Returns is geregisseerd door Bryan Singer, die ook meewerkte aan het verhaal van de film. Het is al de zesde film in de verhaallijn van de serie, die in 1978 begon. De film bevat dan ook veel elementen uit de eerdere films en is tegelijk een eerbetoon aan die veel oudere films uit vooral de tachtiger jaren van de vorige eeuw. Omdat met name de vijfde film nogal tegenviel heeft de ontwikkeling van deze nieuwe film lang op zich laten wachten. De critici waren behoorlijk positief over de film en zelfs aan de kassa's bracht de film erg veel geld op. Maar omdat de productiekosten enorm waren, was de winst te beperkt voor productiemaatschappij Warner om een vervolgfilm uit te brengen.
Het verhaal begint met Superman (Brandon Routh) die in de ruimte op zoek is geweest naar de resten van zijn planeet Krypton en eventuele overlevenden. Na vijf jaar komt hij terug met lege handen en gaat weer gewoon aan de slag als Clark Kent op de krantenredactie. Intussen heeft zijn grote vijand Lex Luthor (Kevin Spacey) via een huwelijk weer een fortuin bemachtigd, en ontdekt hij dat zijn geliefde Lois Lane nu verloofd is en zelfs al een zoon heeft. Als Luthor dan in het Fort van Eenzaamheid kristallen steelt en daarmee proeven doet, heeft dat grote gevolgen, ook voor het vliegtuig waarin Lois Lane op dat moment zit...

De diverse Supermanfilms zijn van muziek voorzien door verschillende componisten, waarbij John Williams die voor de eerste film verzorgde en hiervoor een groots en meeslepend hoofdthema componeerde, evenals diverse fraaie subthema's. En vrijwel alle volgende films hebben gebruik gemaakt van zijn score, uiteraard mede om de herkenbaarheid in stand te houden. Maar zeker ook, en niet in het minst vanwege de sterke themamelodieën van Williams.

De score voor deze zesde film uit de serie is van John Ottman en dat kan ook bijna niet anders wanneer Bryan Singer de regisseur is. Overigens werkte Ottman ook als editor mee aan de film en had dus een dubbele taak. Omdat Singer per se de thema's van Williams in z'n film wilde terughoren, is Ottman al begonnen met componeren toen het verhaal nog niet eens fatsoenlijk op papier stond, dus al ruim voor de opnames begonnen. Zelf is Ottman een grote fan van de muziek van Williams en hij heeft dan ook het complete hoofdthema opnieuw gearrangeerd tot een nieuwe versie van de oude 'Main Titles'. En hoewel de muziek van Williams tegenwoordig toch wat gedateerd klinkt, en de versie van Ottman dat niet helemaal weg kan poetsen, blijft het aansprekende muziek in een erg fraai nieuw jasje.
Aanvankelijk was Ottman er nogal beducht voor om de muziek van Williams in zijn score te integreren. Hij wist al van tevoren dat hij toch nooit aan het (voor)oordeel van vele filmmuziek liefhebbers kon voldoen. Maar wereldwijd bleek zijn score juist uitstekend ontvangen te worden en echt gezien als een eerbetoon aan Williams.

Deze recensie gaat over de La La Land dubbel-CD uit 2013, waarop een groot deel van de muziek uit de film te horen is. En dat eerbetoon aan Williams klinkt door vele tracks op dit album heen. Dat begint al gelijk bij de eerste track van CD 1 en gaat verder met de wereldberoemde 'Main Titles', en in vele tracks die volgen. Tegelijk heeft Ottman ook veel spannende muziek in zijn score verwerkt, die regelmatig bijna even grillig is als de spanningsmuziek van Williams. En net als bij Williams ligt ook hier die spanningsmuziek niet altijd even plezierig in het gehoor. Omdat Ottman echter veel grootschalige koorklanken inzet is een deel van die spanningsmuziek toch nog heel redelijk behapbaar.
Tegelijk heeft de film wat meer rustiger momenten en dat hoor je duidelijk terug in de vele meer ingetogen tracks. Soms is die ingetogen muziek zelfs wat aan de slaapverwekkende kant, maar vaker is het fraai harmonisch en is het prettig beluisterbaar. In de track 'To Lois' House / You're not One of Them' hoor je beide aspecten. In het eerste trackdeel komt een wat saaie elektronische melodie voorbij, terwijl het tweede trackdeel juist erg fraaie harmonieën laat horen, die net iets minder traag zijn, waardoor dat trackdeel juist wel aanspreekt.

In 'Little Secrets' horen we weer de thematiek van Williams terug op een fraaie en ingetogen manier. Die prettige ingetogen stijl gaat verder in de lange track 'How could You Leave Us?', waarin Ottman fraaie orkestrale klanken combineert met mooie koorklanken. De muziek wordt dan iets volumineuzer, terwijl het toch ingetogen blijft en er zelfs iets van een zekere dramatiek in de muziek doorklinkt. In de vijfde minuut komt ook de prachtige thematiek van Williams nog even terug, maar in de laatste minuut valt de muziek een beetje in slaap.
Op CD 2 laat Ottman in 'Out to Sea' na een wat grillige eerste helft vanaf pakweg halverwege eveneens weer een fraai arrangement van een Williams-thema horen. Ook op deze tweede CD zijn weer de nodige ingetogen tracks te horen, waarmee de muziek op het album op een prettig uitgebalanceerde manier voor het voetlicht komt. Toch is ook hier de ingetogen muziek soms wat aan de saaie kant en net als op CD 1 heeft ook hier een track als 'Family Unit / I Wanted You to Know' een wat mat eerste deel, terwijl het tweede deel juist prachtig vol orkestraal en toch ingetogen gebracht wordt.

In 'Reprise / Fly Away' komen de prachtige koorklanken weer terug, evenals elementen uit de thema's van Williams, terwijl aan het slot nog even het Superman hoofdthema gebracht wordt. En dat wereldberoemde hoofdthema horen we opnieuw in de 'End Titles', waarmee de eigenlijke score afsluit met een vrij strakke, bijna originele, maar wel nieuwe Williams-uitvoering.
Daarna volgen nog een aantal bonustracks. De eerste daarvan, 'Return to Krypton (Synth Mockup)' heeft Ottman elektronisch gemaakt voor een lange en dure scene die niet in de film gebruikt is. Het is geen erg melodieuze muziek, met een nogal ruimte-achtige sfeer en de nodige spanning. Daarna volgt een track waarin we de originele 'Prelude / Main Title' van Williams te horen krijgen in een nieuw jasje van Ottman. De laatste twee tracks zijn source tracks die niet van Ottman zijn, maar wel in de film te horen zijn.

Kortom, met zijn score voor de superheldenfilm Superman Returns heeft John Ottman een prima score gecomponeerd, niet alleen voor de film, maar ook om los daarvan te beluisteren. De film kreeg als kritiek dat er te weinig actie zou zijn, maar voor de score als luistermuziek is dat een voordeel, want het gehalte aan meer ingetogen muziek is heel behoorlijk. Soms is dat wat saai, maar vaak ligt dat toch bijzonder prettig in het gehoor. De typische actie- en spanningsmuziek is, net als in Williams' originele score vaak nogal grillig. Maar niet alleen die spanningsstijl van Williams, ook zijn beroemde thema's komen volop terug in Ottman's fraaie score. Dit dubbelalbum bevat de hele score en iedereen kan daaruit wel een selectie samenstellen van tracks naar eigen keuze. Als geheel krijgt dit album een mooie waardering van 81 uit 100 punten.