Harry Potter and the Sorcerer's Stone


Warner Sunset US (0075678349126)
Film | Releasedatum: 30/10/2001 | Film release: 2001 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.Prologue2:12
2.Harry's Wondrous World5:21
3.The Arrival of Baby Harry4:25
4.Visit to the Zoo and Letters from Hogwarts3:22
5.Diagon Alley and The Gringotts Vault4:06
6.Platform Nine-and-Three-Quarters and the Journey to Hogwarts3:14
7.Entry into the Great Hall and The Banquet3:42
8.Mr. Longbottom Flies3:35
9.Hogwarts Forever! and The Moving Stairs3:46
10.The Norwegian Ridgeback and A Change of Season2:47
11.The Quidditch Match8:28
12.Christmas at Hogwarts2:56
13.The Invisibility Cloak and The Library Scene3:15
14.Fluffy's Harp2:38
15.In the Devil's Snare and The Flying Keys2:20
16.The Chess Game3:48
17.The Face of Voldemort6:10
18.Leaving Hogwarts2:13
19.Hedwig's Theme5:09
 73:27
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 08/10 - Recensie van Olaf van der Aart, ingevoerd op (Nederlands)
Na toch alweer ruim een jaartje lid te zijn van filmmuziek.be, na veel nadenken en na vele aansporingen van mijn collega-recensent Sander Neyt heb ik dan toch besloten mijn eerste recensie te gaan schrijven. Ik, als 17-jarige filmmuziekliefhebber, heb dan ook besloten meteen een van de bekendste werken van de afgelopen jaren onder handen te nemen. John Williams werd door regisseur Chris Columbus benaderd, mede dankzij het succes van hun eerdere samenwerking (Home Alone 1 & 2), met de vraag of hij Warner Bros’ nieuwe pareltje Harry Potter and the Sorcerer's Stone zou willen voorzien van de bijbehorende muzikale ondersteuning. Gebaseerd op het gelijknamige boek van de Britse schrijfster J.K. Rowling, werd de film een even grote hit als Rowling’s boek al was geworden: zo ook werd de score van de eerste film een regelrechte klassieker onder de filmmuziek. Weinig mensen zullen Hedwig’s Theme niet herkennen als het voor hen gefloten/gezongen/gespeeld wordt. Mede dankzij de muzikale grapjes die Williams in dit thema uithaalde, is het een aparte melodie geworden die gewoon blijft hangen. Wat veel mensen niet weten is dat John Hedwig’s Theme eigenlijk helemaal niet schreef voor de film zelf, maar voor de trailer. Pas toen de crew van de film hoorde hoe goed dit thema wel niet was, werd het een prominent thema in de film.

Hedwig’s Theme is dan ook meteen te horen in de openingstrack van de score, Prologue. We horen hoe muzikant Randy Kerber het thema de wereld in stuurt door de zachte, mysterieuze uitvoering op celesta, een instrument dat overigens vaak terugkomt in Williams’ score. Zachte strijkers spelen glissando’s samen met Kerber’s uitvoering en een paar pizzicato-tonen zijn voldoende om het orkest in te luiden in Hedwig’s Theme. Een van de muzikale grapjes waar ik het eerder over had, is ook te horen. Dit is namelijk dat de laagste toon van het thema een halve toon lager ligt dan je zou verwachten. Let maar eens op, rond tellerstand 00:17 hoor je dit voor het eerst. Mede dankzij Conrad Pope’s ijzersterke orkestraties komt het thema al tot leven, waarna de celesta een tweede thema inluidt, dat voornamelijk voorkomt in een van de latere tracks; The Quidditch Match. Dit wordt kort overgenomen door voornamelijk de strijkers van het orkest, en daarna wordt de track afgesloten door nog een celesta-solo van Kerber.

Harry’s Wonderous World opent met een tutti-uitgevoerde versie van het Hedwig’s Theme, wat wordt gevolgd door het prominente thema van deze track. Net zoals vele andere thema’s van Williams (denk aan het hoofdthema van E.T. the Extra-Terrestrial, de Main Title van Star Wars en van Schindler's List, Accross the Stars uit Star Wars Episode II: Attack of the Clones, etc.) begint ook dit thema met een reine kwint. Na de geweldige uitvoering van dit thema begint dan een van mijn persoonlijke favoriete stukjes van deze track: strijkers en fluiten spelen samen een dalende beweging en de overige strijkers spelen een prachtig thema, dat begeleidt wordt door het gehele orkest, met een prachtige pizzicatopartij voor de lage strijkersectie erbij. Dit is bij mij nog steeds een kippenvelmomentje, en daarna wordt het weer gevolgd door een van de prominente thema’s uit The Quidditch Match, gespeeld door het koper, dat dit met enorme overtuiging doet. Tenslotte sluit de track weer af met het Harry’s Wondrous World-thema waarmee we de track ook min of meer zijn begonnen, om daarna met een subtiel einde af te sluiten.

The Arrival of Baby Harry begint met een celesta-solo, begeleidt door een orgelpunt (aanhoudende toon in de bas) in de cello’s en contrabassen. Hierna horen we een paar typische Williams-versieringen die het geheel een mysterieus karakter geven: op 1:44 trakteert de beste man ons op Hedwig’s Theme, dat wordt ingeluid door de celesta, waarna het hele orkest de rest van het thema speelt: eerlijk is eerlijk, Williams laat dit prachtig uitmonden in een korte versie van een van de thema’s die we ook al tegenkwamen in Harry’s Wondrous World, waarna het weer uitmondt in, hoe kan het ook anders, Hedwig’s Theme.

Visit to the Zoo and Letters from Hogwarts is natuurlijk weer een variatie op Hedwig’s Theme, en bevat niet veel andere noemenswaardige thema’s; de variatie op 1:21 vind ik desondanks toch het vermelden waard, erg leuk gedaan.

Diagon Alley and The Gringotts Vault, een track waarover nogal wat, tja, ‘controverse’ is ontstaan op filmmuziek.be?, is als volgende aan de beurt. Een van de andere recensenten spreekt niet al te lovend over de vioolsolo: een mening die ik wel degelijk respecteer, maar zijn verwijzingen naar de traditionele harmonieleer doen mij vermoeden dat hij zijn muziektheorie nog maar eens moet doornemen. Onze vriend Williams is hier een compleet andere kant opgegaan, door even wat atonale bitonaliteit erdoorheen te gooien (om eerlijk te zijn, heb ik zelf ook geen idee welke van de twee hierop van toepassing is). Toch moet ik er bij zeggen dat het een karakteristiek effect heeft, dat bij mij meteen het gevoel van Diagon Alley oproept. Hierna introduceert de titelcomponist een thema dat enigszins kenmerkend klinkt voor thema’s die hij zelf ook gebruikt voor Star Wars. Toch heeft het effect, vooral als het drietonige motiefje voor the Sorcerer’s Stone wordt geïntroduceerd. De track eindigt dan ook mysterieus.

Platform Nine-and-Three Quarters and The Journey to Hogwarts introduceert een leuk themaatje dat – als ik het me goed herinner – in de film wordt gebruikt om de Weasleys te introduceren. Het opent met hoorns, pizzicato-strijkers en een triangel, bouwt verder op in orkestratie en mondt uit (jongens, verrassing!) in Hedwig’s Theme, alhoewel ik alweer moet toegeven dat de variatie op 1:11 uitstekend gedaan is. De muziek doet ons de reis naar Hogwarts vervolgen, waarna het koor ons door enkel ‘ah’ te zingen weet te vertellen dat wij het kasteel voor het eerst in ons zichtveld hebben. Het mondt uit in werkelijk prachtige muziek, waarin voornamelijk het koper een prachtig thema inluidt voor onder andere de The Great Hall. Een vioolsolo volgt; wederom een thema dat mijn collega-recensent waarschijnlijk iets te off-key zal vinden. Een waardige aankonding van McGonnagall en een waardige afsluiter van een mooie track.

Entry into the Great Hall and the Banquet opent met een andere ‘fanfare’ voor The Great Hall en haar overdadige hoeveelheid voedsel. Het wordt gevolgd door muziek met wederom een Star Wars-sfeertje, waarna, na veel underscore, het Hogwart’s Forever¬-thema wordt geïntroduceerd.

Mr. Longbottom Flies; de naam zegt al waar de muziek voor is geschreven. Ik zie het zelf als een nieuw arrangement van Harry’s Wondrous World met wat actiemuziek erdoorheen; leuk, maar voegt niets toe. Williams’ herhalingen beginnen af en toe al storend te worden, al is de track voor de Potter-fan nog wel degelijk de moeite waard, vooral vanwege het prachtige strijker-stuk dat we bij 1:01 vinden.

Hogwarts Forever! and the Moving Stairs opent met een prachtige, maar dan ook werkelijk prachtige hoornsolo; altijd weer een moment van kippenvel bij mij. Het thema wat vervolgt is dat van The Sorcerer’s Stone, gecombineerd met wat andere variaties en kleine themaatjes; het bereikt het gewenste effect, en mondt uit in een prachtige ostinato op 2:48, wat voor mij altijd precies de goede sfeer creëerde in de film. Waar beelden te kort schoten, deed deze muziek hier echt zijn werk (en de beelden zijn hier al uitermate goed). Een stukje muziekkennis durf ik hier niet weg te laten; de grappig bedoelde (meen ik) opmerking van de grootvader van een van onze recensenten dat het geen muziek maar muzak te noemen is, is hier op een bepaalde manier wel van toepassing (maar wordt waarschijnlijk niet zo bedoeld). Muzak is namelijk een vorm van achtergrondmuziek zoals men deze in bijvoorbeeld liften tegenkomt; een vereenvoudigde versie van uitermate populaire deuntjes. Het is enkel de kwaliteit van het origineel die mij van het idee weerhoudt om hier een muzak-versie van te maken, maar het is hier zeker populair genoeg voor.

Komische muziek horen we in het begin van The Norwegian Ridgeback and A Change of Season. Leuk, maar niet bijster interessant, alhoewel Conrad Pope wel degelijk een compliment verdient voor zijn orkestratie. Hierna volgt een adembenemende Engelse Hoorn-solo van het Harry’s Wondrous World-thema. Het enige wat hieraan teleursteld is dat het alweer dezelfde thematiek voorschotelt; Williams had zeer zeker een prachtig nieuw thema kunnen introduceren op dit moment. Desondanks neemt het orkest het prachtig over van de althobo, en rondt het thema mooi af.

Omdat deze recensie ondertussen toch al redelijk wat pagina’s omvat, en ik mijn lezers niet wil gaan vervelen, wil ik het een hier gaan afsluiten. Er komen zeer zeker nog meer prachtige thema’s aan bod, en ook zijn er zeer zeker nog 30 herhalingen te noemen van eerder gebruikte thema’s, maar dat is in de andere recensies hier ook al uitvoerig besproken. Verdere hoogtepunten van de soundtrack vind ik persoonlijk nog The Quidditch Match, Christmas at Hogwarts, The Invisibility Cloak and the Library Scene, The Chess Game, The Face of Voldemort, Leaving Hogwarts en natuurlijk Hedwig’s Theme; bijna allemaal dus.

Desondanks vind ik de beoordeling van deze score moeilijk; het is een prachtige, adembenemende, sfeervolle score geworden, vol met energierijke, magische thema’s, maar ook vol met (te) veel herhalingen, en laten we eerlijk zijn: Williams bereikt nog een hoger niveau in de twee sequels waarvoor hij de muziek later zou schrijven (met natuurlijk de hulp van William Ross). Daarom geef ik de score een 7.5 (een afgeronde 8 dus): het is een degelijk, goed werk, maar het kan zeker nog beter (en dat wordt het ook). Commentaar en verbeteringen op mijn recensie hoor ik natuurlijk graag!


Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 07/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
Hagrid: You're a wizard, Harry!
Harry: I'm a what?

Eind de jaren 90 bracht JK Rowling haar eerste Harry Potter boek uit. De wereld is er tot op de dag van vandaag nog niet bekomen van het fenomeen. Na zeven fantastische boeken, en prachtige films is er een einde gekomen aan de Harry Potter saga. Voor veel mensen het einde van hun jeugd. Net zoals bij mij. Ik ben opgegroeid met de boeken en met de films, dus ik vind het jammer dat de serie gestopt is. Maar gelukkig kunnen we nog altijd genieten van de boeken en de films. En natuurlijk van de muziek.
De muziek van de Potter films is nogal variabel. In totaal hebben vier componisten aan de serie gewerkt. De eerste is voor velen de favoriet. Want het was namelijk John Williams die de eer en het genoegen had om voor “Harry Potter And The Philosopher's Stone' van muziek te voorzien. En de muziek is subliem, zoals we gewoon zijn van de beste man. Hij heeft terug alles en iedereen een thema gegeven, wat we natuurlijk alleen maar kunnen toejuichen. Nu ga ik de voornaamste thema’s bespreken.

Hét thema dat er bovenuit springt is natuurlijk het befaamde “Hedwig’s Theme”. Het vederlichte thema was geschreven voor de uil van Harry, en is gedurende de reeks uitgegroeid tot het hoofdthema van de reeks. Wat ik alleen maar kan toejuichen. Williams doet het opnieuw. Hij maakt een memorabel thema. Een thema die perfect bij de film past. Een thema die dagenlang in je hoofd blijft spoken. Het muziekstuk is de ziel geworden van de reeks, en is werkelijk een pareltje om naar te luisteren. De luisteraar krijgt het voor het eerst te horen in “Prologue”. Je wordt er als het ware direct ingesmeten. Het thema vind zijn opwachting in bijna alle tracks van de score. En dat is mijn enige minpunt van deze score. Ook al is “Hedwig’s Theme” een waar pareltje, het wordt teveel in deze score gebruikt. In elke track krijg je het te horen. De instrumentatie is wel verschillend, maar na het beluisteren van deze score merk je wel dat het te veel is gebruikt. Het veelvuldig gebruik van dit thema zorgt ervoor dat de score eentonig wordt. Dit is dan ook mijn enig punt van kritiek van deze majestueuze score

Dan hebben we het tweede grote thema van deze score. Dat van Harry zelf. Dit thema is voor het eerst te horen in “Harry’s Wondrous World”. Het is een licht en speels thema, wat perfect past voor onze favoriete bebrilde held. Dat Williams muziek schreef voor een magisch verhaal is ook in deze track te horen. De magie springt er vanaf. Dit thema hoor je ook regelmatig doorheen de score, maar niet zoveel als “Hedwig’s Theme. Daarom ben ik steeds blij als ik dit thema hoor, het is een meesterwerk op zich. En ergens vind ik het jammer, dat dit thema niet meer doorheen de verschillende scores gebruikt is. De mooiste versie van dit thema is te horen in de track “The Norwegian Ridgeback - A Change of Season”

“Diagon Alley” heeft ook haar eigen thema gekregen. jammer genoeg is dit niet in de film te horen. Het is een Middeleeuws opgezet thema. Een simpel thema dat zich lekker laat beluisteren. Maar dit is jammer genoeg niet in de film te horen.
Harry Potter is een verhaal dat zich afspeelt op een school, een school genaamd Hogwarts. Het is een belangrijk deel in het verhaal, dus is Hogwarts het waard om niet één thema te krijgen, maar twee. Het eerste thema van Hogwarts krijg je te horen in “Platform Nine-And-Three-Quarters And The Journey To Hogwarts”. Na een prachtige variant van “Hedwig’s Theme”, begeleid met een prachtig koor, krijgen we een thema te horen dat volledig gespeeld wordt door blazers. Maar daartussen horen we natuurlijk ook nog de strijkers. Dit is Williams op zijn best. Williams staat bekend voor zijn groots opgezette thema’s gespeeld met de blazers. Kijk maar naar ‘The Raiders March”. Dit thema van Hogwarts krijg je ook weer één keer te horen op deze score, maar het is een absoluut hoogtepunt van deze score. Het tweede thema van Hogwarts krijg je te horen in de track “Hogwarts Forever”. Het past perfect bij het kasteel. Het is groots, gracieus, en de magie is ook weer niet ver te zoeken. Maar de magie is nergens ver te zoeken in deze score.

Williams is de heer en meester in het opwekken van het kerstgevoel, en ook bij Harry Potter is hij daar in geslaagd. In “Christmas At Hogwarts” krijg je niet enkel een thema te horen dat het kerstgevoel opwekt vanaf de eerste noot. Neen, je krijgt er nog een prachtige kerstsong bovenop. Deze song is natuurlijk een bonus, want het wordt ook niet in de film gebruikt. Maar het luistert lekker weg, en het is ook de eerste track die ik opzet als ik wakker wordt op kerstmis.

Maar het is niet enkel en alleen rozenkleur en maneschijn op deze score. De vijand van Harry krijgt natuurlijk ook een thema. Het thema van Voldemort is op zijn minst angstaanjagend te noemen. Ook al is het qua melodie niet zo eng, de instrumentatie maakt het eng. Het komt gedurende de score regelmatig naar boven, maar telkens in een andere versie. De ene al wat enger dan de andere. De versie die wordt gespeeld in “The Gringotts Vault” vind ik verreweg het engste. Mede dankzij het geweldige koor dat Williams hier gebruikte.

Dit waren de meest gekende, en de meest gebruikte thema’s van de score, maar toch zou ik nog twee tracks willen vermelden. Het eerste is “The Face Of Voldemort”. De climax van de film, en de climax van de score, en dat hebben we geweten. Williams haalt alle thema’s die hij verzonnen heeft naar boven, en laat ze in een razend tempo op de luisteraar los. Het is een vrij angstaanjagende track, en al zeker voor een kinderfilm. In deze track laat Williams zien dat hij de meester is van de thematiek, een meester in het dirigeren en natuurlijk een meester in het componeren. Absoluut het hoogtepunt van de score.
De laatste track die ik wil vermelden is “Leaving Hogwarts”. Na de actiegerichte climax hebben we nu de emotionele climax. Harry moet Hogwarts verlaten. Langs de ene kant is Harry verdrietig, maar langs de andere kant blij, omdat hij weet dat hij terugkomt. Dit gevoel is perfect te horen in de muziek. De muziek is niet droevig, maar ook niet opzwepend. Perfect gedaan van Williams.

Conclusie.
Harry Potter And The Philosopher's Stone is thematisch een zeer sterke score geworden. Het is één van de vele meesterwerken die Williams in zijn carrière heeft neergepend. Er zijn vele geweldige tracks, en vele geweldige thema’s. Maar het veelvuldig gebruik van ‘Hedwig’s Theme zorgt ervoor dat de score op sommige momenten eentonig wordt, en zelfs soms wat saai. Dit is mijn enig punt van kritiek op deze score. Maar gelukkig leert Williams uit zijn fouten en wisselt hij meer af in het vervolg van de Potter serie. Ik beloon deze score met een 7
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 10/10 - Recensie van Mitchell Tijsen, ingevoerd op (Nederlands)
John Williams is een man met vele kwaliteiten, dit zagen wij maar weer in het jaar 2001 toen Williams de Score: Harry Potter and the Sorcerer Stone, moest componeren. Harry Potter is natuurlijk heel bekend, de fans van toen der tijd die alleen nog maar de boeken lazen wilde dat de film er wel heel erg goed uitzag, maar wat vele fans ook belangrijk vonden was de sfeer die de film moest hebben. Een sfeer die duidelijk kon worden gemaakt met muziek, en wie kon die muziek nou niet beter verzorgen dan onze oude vertrouwde John Williams.

Williams had natuurlijk al veel ervaring met andere fantasie films, als we even terug de tijd in gaan zien we bijvoorbeeld dat Williams fantasiefilms zoals: Hook, Jurassic Park & E.T. maakte. Natuurlijk zijn E.T. en Jurassic Park meer Science Fiction films dan fantasie films maar Hook is dan wel het grootste voorbeeld van Harry Potter. De muziek van Hook was ook erg prachtig gecomponeerd maar de fans van Harry Potter verwachte een nog betere Score en dat was niet makkelijk om neer te zetten. Maar Williams ging aan de slag en componeerde stuk voor stuk met wel in elke track prachtige instrumenten zoals de xylofoon in vele nummers, maar ook de fluiten en de strijkers maken de Score erg magisch wat ook zeer bij het genre past. Harry Potter and the Sorcerer Stone was de eerste film van de zevendelige reeks van schrijfster J.K. Rowling. Zelf heb ik helaas nooit haar reactie over de muziek van de films gehoord wat ik erg jammer vind. Het nummer: The Arrival of Baby Harry, brengt je gelijk al in een magische sfeer wat natuurlijk moest, maar het werd zodanig door Williams uitgevoerd dat je het Hedwig’s Theme ook erin hoort. Maar die klanken van de xylofoon en de fluiten die je af en toe ook langs hoort komen doen me ook weer aan Home Alone denken uit 1991 en dat is apart want dat was een familiecomedy en géén fantasiefilm, maar het was natuurlijk wel dezelfde componist met wie we te maken hadden. Harry Potter moest een Score worden met enge tracks maar tegelijkertijd moest de Score ook rustgevende tracks met zich meebrengen en om zo’n zware taak te leggen bij een componist is best riskant. Want er is een kans dat de componist dit geheel de verkeerde richting opstuurt en dat hij per ongeluk alles in de mist laat lopen, maar gelukkig had Chris Columbus hulp gevraagd van een ervaren filmcomponist met wie hij al eerder samen had gewerkt (Home Alone I & II en Stepmom). Toen ik de film zag vond ik zowel de duistere nummers als de rustgevende nummers beide prachtig om naar te luisteren. Het Voldemort thema was gewoon eng om naar te luisteren, en dit terwijl het helemaal géén angstaanjagende instrumenten bevatte. Dit vind ik wel één van de uitblinkers op deze score, maar ook vooral omdat Williams dit thema gebruikt. Toen Doyle het moest overnemen deed hij géén aanstalten voor het magnifieke thema van Williams en ook Hooper keek er niet naar om wat ik nog steeds niet kan begrijpen. Het Voldemort thema is zeker niet variatieloos en dat vind ik wel het belangrijkste en ook het knapste van de vele Williams Scores, ze vervelen naar mijn mening nooit want elk nummer heeft wel zijn eigen melodielijn en klanken. Ook Harry Potter bracht dit met zich mee en mede daardoor is dit wat mij betreft een wereld kunstwerk en niet zomaar een Score die Williams even ertussen door moest maken.

Dan hebben we natuurlijk ook nog het allerbelangrijkste Theme voor alle Harry Potter films tot op de dag van vandaag. Namelijk: Hedwig’s Theme. Het thema wat in alle Harry Potter films een grote rol speelt, want waneer je dat thema hoort voel je weer helemaal thuis in die Potter wereld. Wat ik apart vind is dat het hoofdthema géén Harry Potter Theme heet maar dat het thema gebaseerd is op zijn uil. Eigenlijk vind ik dit een mooi gebaar want ook al valt Hedwig je niet op tijdens de films ze is vanaf het begin af aan al Harry’s beste vriend(in). Natuurlijk bestaat er ook van Harry Potter een speciale uitgave waarop echt alle tracks staan maar die heb ik jammer genoeg nog niet, mocht ik hem ooit is tegenkomen…
Want zoals ik daarnet al zei is er een speciale uitgave op de markt gebracht waarbij je nog meer magie op één CD hebt en dat is werkelijk ook prachtig. Nummers zoals het thema die je hoort als Harry samen met Hagrid de wegisweg betreed staan helaas niet op deze Score vermeld, voor de rest staan de belangrijke nummers hier gelukkig wel op. Maar niet alleen ‘Voldemort’ zijn thema, het ‘Hedwig’s Theme’ en ‘The Arivall of Baby Harry’ zijn belangrijk voor de film geweest, de rest mag er ook best wezen. Wat ik een prachtige actie track vind, is de track:’The Chess Game’ met die prachtige trommels en pauken op het einde van het nummer bereik je bij mij toch echt wel kippenvel. De hele Score is wat mij betreft goed gecomponeerd en goed uitgevoerd door het orkest. Overigens is het Londen Symphony Orchestra niet het uitvoerende orkest wat veel mensen wel denken, het Londen Symphony Orchestra kwam pas in deel II aan bod. Deel I is naar mijn mening echt een top Score, maar toch kan ik niet zeggen ondanks al het goeds wat het orkest en Williams hier leveren dat het niet mijn lievelings Potter Score is. Ik vind ondanks de magie die hier duidelijk aanwezig is: The Chamber of Secrets, een betere Score. Maar om nou te zeggen dat ik deze Score véél minder vind dan deel II is natuurlijk onzin, daarom beloon ik deze Score met een 9,7 wat ik erg verdiend vind (naar mijn mening natuurlijk). Aan tienden doen we gelukkig niet op filmmuziek.be vandaar dat ik gewoon een 10 kan geven voor dit geslaagde stukje werk. Chris Columbus mag tevreden zijn met zijn films maar Williams kan dat ook zijn over zijn prachtige Scores die hij hier opnieuw verrichtte. Naar mijn mening had niemand anders dit zo goed gekund als Williams, zelfs James N. Howard die ook wel wat ervaring met fantasiefilms heeft had dit niet beter kunnen doen en daar ben ik zeer overtuigd van! Kortom, een pracht van een Score die eigenlijk wel een Award had moeten winnen.
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 08/10 - Recensie van Andreas Lindahl, ingevoerd op (Engels)
It's finally here! To say that I have been looking forward to this score is a huge understatement. As a fan of the Harry Potter books and the music of John Williams it has almost been painful to wait... So my expectations were high. Was it worth the wait? You bet! Although I don't love it, I really, really like it (as a friend, of course...) and I'm quite sure that Williams' score at least will get an Academy Award nomination. Who knows, John Williams might even walk home with a golden boy in his pocket.

After having heard "Hedwig's Theme" in the trailers for the film, many expected the score for Harry Potter and the Sorcerer's Stone (or the Philospher's Stone) to be in the same style as the composers' wonderful score for Hook, and this is certainly one of the largest reasons so many have been looking forward to this score. And sure, the score for Harry Potter is in many ways similar to John Williams' music for Steven Spielberg's embarrasing Peter Pan flick. Similarities can for example be found in the orchestrations - this is classic Williams, the kind of sound that most people normally associate with the composer. It's brassy, melodic, upbeat, adventureous and lively, complete with swirling strings and woodwinds. While listening to Harry Potter it is also easy to think about the composers' scores for Star Wars and Home Alone. The score shares the playful woodwinds with the former score, and the warm Christmas sound with the latter, something achieved with the use of celesta, bells and wordless female choir.

On to the thematic material, then. There is an abundance of themes in this score. Large and small they are all quite memorable, especially the theme for Hedwig, the beautiful music representing Harry himself and the extremely catchy and proud little march representing Hogwarts (that is my guess, anyway). I suppose that most of you are familiar with Hedwig's Theme, since it was used in the trailers and have been performed at several concerts prior to the films' release, with bootleg recordings of it floating around. It is used throughout the entire score and shows up in a large number of cues, sometimes performed by grand brass and other times by lush strings, or by subtle celesta. The extensive use of this theme makes me wonder if it is really only used to represent Harry's white owl. One part of the theme shows up in "Mr Longbottom Flies", for example, suggesting that this is the scores' "flying theme". It is certainly grand and glorious enough to be used as such.

The theme for Harry himself is presented for the first time in the second track of the CD, "Harry's Wonderous World", which without doubt is one of the very finest cues this score has to offer. Harry's theme is simply wonderful. Consisting of two sections it starts with a lush string based part, followed by a more fanfare sounding, optimistic little ditty, revolving around a four note phrase and with orchestrations dominated by brass. Classic Williams. Had the entire score been like this, this soundtrack would have gotten 5 shiny stars. Not that the rest of the score is bad, but at times the mysterious, sneeking around music dominates a little too much. I suppose I wanted the score to be a little more adventurous and grand...

"The Quidditch Match" is the scores' large action piece. Clocking in at over eight minutes this is a lively and bold piece, dominated by brass and percussion. More action can be found in "The Chess Game", which is a very militaristic cue, with tons of percussion, such as snare drum, timpani and xylophone, but "The Quidditch Match" holds the most memorable and entertaining action music on the album.

Exellent Christmas music can be found in "The Norwegian Ridgeback and A Change of Season", with the latter part of the cue offering some really lovely music, reminding me of Hook and Home Alone. "Christmas at Hogwarts" is an excellent piece. Opening with bells and woodwinds it is soon followed by a small number of voices (the ghosts of Hogwarts perhaps?) singing a Christmas song in sotto voce, supported by eerie synths, which in turn is replaced by some great holiday inspired music.

Although most of the score is far from original, some cues are actually quite unconventional, such as "Diagon Alley and The Gringotts Vault", which sounds like it is arranged for Renaissance - or at least really old - instruments, as well as fiddle and different flutes. "The Invisibility Cloak and The Library Scene" has some subtle, spooky synths representing Harry's invisibility cloak, while "Fluffy's Harp" is an amusing little duet for harp and bassoon.

All in all, Harry Potter and the Sorcerer's Stone isn't exactly what I expected it to be, but it's darn close and it is certainly one of the best scores of 2001. Fans of Hook, Home Alone and Star Wars will probably appreciate this score. I'm rather sure that I will love it after hearing it in the actual film.
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 08/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
Wie anders dan John Williams was geschikt om de rijkelijk gedetailleerde, magische en verbazingwekkende wereld van Harry Potter muzikaal te creëren? Hij liet ons horen hoe reuzenhaaien te werk gaan, leerde ons met zijn muziek hoe je het beste kan communiceren met Aliens, dat je Darth Vader en zijn rijk maar beter kan mijden, hij bracht ons van Heilige Graal naar Tempel van Verdoemenis, liet ons vliegen met ’s werelds beroemdste superheld, kon ons de horror van de holocaust laten beleven, hij bracht ons van een door conflicten verscheurd Tibet naar Peter Pan’s Neverland, kortom wie anders dan Williams kon ons begeleiden van de deurmat van de Familie Duffeling naar Zweinstein, Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus?

Harry Potter is een zielsongelukkige jongen, woonachtig bij zijn verschrikkelijke tante Petunia en oom Herman en hun verwende zoon, Dirk. Totdat een reusachtige gedaante genaamd Rubeus Hagrid opduikt. Hij verteld het de nog jonge Harry dat hij feitelijk een Tovenaar is, en dat hij is uitgenodigd om te gaan studeren aan Zweinstein, de universiteit onder de magiërs. Al snel maakt hij hier onvergetelijke vrienden, zoals Ron Wemel en Hermelien Griffel, maar ook vijanden als Draco Malfidus en zijn verdorven leraar toverdranken, Severus Sneep. Hij ontdekt al snel dat De Steen der Wijzen, een magisch voorwerp, verborgen in de school ligt, en samen met zijn vrienden verzint hij een plan de campagne om deze te redden uit de kluwen van Sneep, en de moordenaar van zijn ouders, Voldemort.

Er zijn verschillende componisten betrokken geraakt bij deze filmserie. Deed John Williams nog de eerste drie delen, Patrick Doyle koos voor een avontuurlijke en grootse orkestratie voor The Goblet of Fire, en Hooper maakte magische, zei het wat minimalistische muziek voor The Order of the Phoenix. Maar toch liggen bij de overgrote meerderheid van de liefhebbers de eerste drie nog het best in het straatje van de serie. En om eerlijk te zijn is het niet gek, ze hebben wat meer charme en wat meer magie dan de overige scores, maar daarentegen staat dan weer de grotere epische schaal in deel 4 en de verbluffende technieken in deel 5.
In dit deel maken we kennis met HET cruciale thema voor de serie, Hedwig's Thema, dat in Prologue meteen wordt geïntroduceerd, met glochenspiel. Het is een typisch Williams trekje, om alles en iedereen een thema te geven, iets wat hem onsterfelijk heeft gemaakt, en de wereld meer deuntjes gaf om mee te neuriën.

Dat thema kan onmetelijk vaak worden beluisterd, en toch intrigerend, interessant en mooi zijn na de 34ste keer dat je het hoort. Dat is dus weer typisch Williams, die met zijn Raiders March, Imperial March en nog tientallen andere thema's in zijn CV toch best trots mag en moet zijn. Naast dat thema is er gelukkig nog genoeg te ontdekken op deze score: Er is een wervelend thema voor het Zwerkballen gemaakt, bestaand uit bliksemsnelle percussie, en functionele, sterke blazers. Welk ander nummer er in je trommelvlies gebrand staat is Harry's Wondrous World, een soort reprise, maar wel eentje waarvan flarden in de film terug zijn te vinden. Het is een alternatief thema voor Hedwig's Theme. En voor mensen die denken dat dit een wat softe score is, is er dan de bombastiek en dreiging in tracks als The Invisibility Cloak and The Library Scene, The Chess Game, en The Face of Voldemort. In die laatste trakteert Williams ons op een uitermate donker en zwaar thema voor Voldemort, de schoft in de toverwereld. Het bestaat uit kwaadaardige blazers, en het is veel beter dan wat Hooper en Doyle tot nu toe ervan hebben gebakken voor de ''bad-guys''.

Naast thematische stukken is er nog genoeg ruimte voor muziek ernaast. Er is gelukkig dan ook geen enkele slechte track aanwezig op het album. Zo mysterieus als The Arrival of Baby Harry begint, zo grandioos eindigt deze met een grootste, haast epische versie van Hedwig's Theme. En zo gaat dat eigenlijk maar verder en verder, Williams neemt geen rust, maar dendert verder met de ene muzikale verassing na de andere.

Deze score, die de grote aftrap nam voor een reeks die kwalitatief nog steeds goed in elkaar zit, is de wortel van de muzikale reis. Hier begon alles, en latere stukken als Fawkes the Phoenix en het thema voor Harry en Sirius zijn onmiskenbaar op de bron gebaseerd. John Williams liet zijn fans gerust naar huis gaan, en leverde met deze voor een oscar genomineerde score een formidabele score af, die de harten van mensen over de hele wereld stal. En terecht. Voor de fans van Williams heb ik positief nieuws: de man heeft aangekondigd dat hij graag zou terugkeren voor Harry Potter 7, die in twee delen wordt verfilmd.
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 06/10 - Recensie van Sjoerd , ingevoerd op (Nederlands)
Ik weet het niet hoor. Of het ligt aan mij, want bij mij schrikt deze score gewoon af!

Bij track 1 ‘Prologue’ wordt je verkocht door het prachtige Hedwig’s Theme dat dat vol magie zit! Als track twee ‘Harry's Wondrous World’ dan begint met hetzelfde Hedwig’s Theme begin ik me al wat te ergeren, maar gelukkig krijgen we in deze track een nieuw, even mooi thema te horen. Track drie laat ons een nieuwe uitwerking horen van hetzelfde Hedwig’s Theme, ditmaal door violen en soms wat koperblazers.

Nieuw leven slaat Williams niet in bij track vier, waar we beginnen met de variatie op het Harry Potter thema die we al eerder hoorden in de eerste track. Herhalen, herhalen, herhalen… Al in track vier ben ik Hedwig’s Theme beu, dat echt wel mooi is hoor, en vol magie en kracht zit, maar waar je na vier minuten wel weer genoeg van hebt. Track vijf laat ons dan (eindelijk) weer een nieuwe sfeer horen. Een heerlijk kerstsfeertje (ik kan het niet anders beschrijven) krijgen we te horen in dit vrolijke thema. Na twee minuten heb ik er opnieuw wel weer genoeg van wanneer we vooral underscore te horen krijgen (ligt het nou aan mij). Ook track zes begint met een kerstsfeer en ook deze track heeft een vrolijk gehalte. Ook is het weer tijd voor het hoofdthema, waarvan ook de variatie horen waarin het allemaal wat grootser wordt. Het koor dat meedoet doet veel goed en weet er echt magie in te brengen en ook het thema dat op het Hedwig’s Theme volgt doet het aardig. In track zeven ‘Entry into the Great Hall and The Banquet’ horen we een nieuw thema. Het is rustig en duidelijk een beetje underscore tot aan het tweede deel van de track waar het allemaal iets luider wordt. Vraag me niet waarom maar toch is dit niet echt een track die ik graag nog een keer zou willen luisteren. ‘Mr. Longbottom Flies’, de achtste track begint weer met een stukje hoofdthema. Later in de track horen we hetzelfde thema nog een keer als de spanning wat meer opgebouwd is. Soms horen we nog motieven van het Hedwig’s Theme opvallend en overtuigend in de track terugkomen. Het eerste deel van ‘The Norwegian Ridgeback and A Change of Season’ laat ons een nieuw thema horen. Halverwege de track krijgen we een korte stilte te horen en beginnen we met een nieuw thema. Een niet veel zeggende track. ‘The Norwegian Ridgeback and A Change of Season’ laat ons onder andere nog eens het thema van (als ik het niet verkeerd heb) track twee hebben. Redelijk vrolijk allemaal. De extreem lange (zo lijkt het in ieder geval wel) track ‘The Quidditch Match’ biedt vooral actiemuziek met (hoe kan het ook anders) ook enkele noten van het Hedwig’s Theme.

Nou had ik het bij één van de eerste tracks over een kerstsfeer, nou een echte kerstsfeer horen we pas in ‘Christmas at Hogwarts’ Echter alleen het begin is leuk. De rest van de track is één of andere song over het vrolijke kersfeest toegewenst dat slecht gezongen wordt en saai is. Na anderhalve minuut horen we gelukkig weer orkestrale muziek. ‘The Invisibility Cloak and The Library Scene’ is bijna anderhalve minuut underscore, maar dan ook underscore dat je kan beschrijven als niets(!) en wordt gevolgd door Hedwig’s Theme. Verder horen we een nieuw, vooral mysterieus thema. ‘Fluffy’s Harp’ is weer een erg rustgevende en goede track die wel aan te raden is. ‘In the Devil's Snare and The Flying Keys’ is een spanningopbouwende track die mij bijna het gevoel geeft alsof ik naar de spanning van horrormuziek zit te luisteren. ‘The Chess Game’ begint met actie en het tweede deel van de track zal dan wat rustiger zijn. De echte, zes minuut durende finale begint bij de track ‘The Face of Voldemort’. De track laat ons echter niet heel veel actie horen en het begin is dan vooral Hedwig’s Theme. ‘Leaving Hogwarts’ een mooie track om mee te eindigen, maar blijkbaar vonden de album producers het nodig om ons nog een keer het gehele ‘Hedwig’s Theme’ op de cd te zetten. Totaal overbodig!

Conclusie:
Het zal wel aan mij liggen, maar deze soundtrack mag dan wel nog zo’n mooi Hedwig’s Theme hebben dat vol magie zit, maar na 4 minuten heb ik gewoon geen zin meer om er naar te luisteren. Af en toe leuk, maar zeker niet te vaak luisteren! Hoevaak het herhaald wordt is ook heel irritant. Toch nog wel zeer goede muziek die alleen niet zo makkelijk te beluisteren is, een 6.

Hedwig’s Theme, Hedwig’s Theme en nog een keertje Hedwig’s Theme, om er genoeg van te krijgen.
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 08/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
The arrival of Harry Potter novels is to books, what the arrival of the next Star Wars films is to cinema - a media circus. As expected, the hype about the Harry Potter film has been intense with predictions of it making more money than the GNP of Africa. Whether this holds true or not remains to be seen, but the indications aren't bad and having John Williams at the scoring stage is some decent indication of its stature. For Williams to score this kind of film these days and it not be made by Steven Spielberg or George Lucas is something of a surprise. His general assignments have been well away from fantasy and so the fact that Williams is onboard is something of a coup.

Before the score's release, Hedwig's Theme has been almost ubiquitous in the advertising, be it trailers or other merchandising plugs. The concert arrangement is featured at the end of the album, although it features in almost every track during the rest of the score so could be regarded as a fraction redundant at that stage. It's somewhere between a slightly malevolent lullaby and a burlesque waltz (although strictly speaking it's not in waltz time). It starts with twinkling celeste, but whipping up the orchestra into a vibrant danse macabre towards the finale. It is not an especially memorable theme by Williams standards, which given its heavy use throughout the score is probably a blessing since if it was utterly indelible, it would probably become a fraction more wearing than it does.

Unlike The Phantom Menace which contained numerous outstanding set pieces, Harry Potter is a smoother listen with fewer obviously outstanding tracks. There are some of course; Harry's Wondrous World introduces what seems to be a fanfare for Harry (and possibly Hogwarts School) and is a definite spine tingling moment. The Quidditch Match features some broad action music, which while not as beautifully constructed as Williams action music of old, does set the excitement level quite impressively. The final few cues starting In the Devil's Snare depart slightly from the rest of the score with The Chess Game featuring some off kilter brass and percussion and The Face of Voldemort being considerably more sinister than even the darkest moments previously.

Of course, being something of a children's fantasy, there are some comedic moments, but they are tempered from the slightly overdone Jar Jar music of The Phantom Menace and refuse to undermine the fairly serious tone of the score as a whole. Williams seems to have fun with little fanfares such as for Entry into the Great Hall, even if they do recall earlier works. In fact, lots of moments remind the listener of previous Williams scores, Hook and Home Alone particularly, although the atmosphere of Witches of Eastwick seeps through from time to time. I think it's the lack of a really strong identity that makes the score more disappointing rather than there actually being anything wrong with. Harry Potter is the kind of score that you can listen to without sitting up to notice something specific very often. Most scenes don't seem to have a distinct feel or the obvious themes of Hook or the Star Wars scores. Those often had a theme just for one scene, but that is not the case here, it's seemingly much more through composed. The choir is used prominently and bolsters the very broad feel to the writing. It does just about support the generous running time of the album and the slightly less in your face thematic material means there is perhaps more to discover on repeat listens than an equivalent Williams score from the 80's. Given the quality of his more serious works of late, I wonder if Williams is just a little burned out on fantasy. However, whatever one says, I doubt there are many composers around today who would have written such a rich and interesting score - even less than perfect John Williams is still ten times better than most contemporary film composer's works.
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 08/10 - Recensie van Marie-Lise Van Wassenhove, ingevoerd op (Nederlands)
Er werden (en worden nog altijd) kosten noch moeite gespaard om de avonturen van leerling-tovenaar Harry Potter naar het witte doek te vertalen. Harry Potter and the Philosopher Stone, het eerste boek uit de reeks, mocht meteen rekenen op de medewerking van de crème de la crème van de Britse acteurs, genoeg kapitaal uit Hollywood en componist John Williams.

Hoge verwachtingen voor de muziek dus, die ergens toch niet helemaal worden ingelost.

Naar goede gewoonte ontgoochelt Williams alvast niet met het ijzersterke hoofdthema dat hij voor de film heeft neergepend: het vlotte en herkenbare Hedwig’s theme (Hedwig is Harry’s uil), dat de betoverende wereld beschrijft waarin Harry terecht komt.
Het leven van de elfjarige jongen verandert immers drastisch wanneer hij hoort dat hij een tovenaar is en les mag volgen in de Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry. Er gaat letterlijk een heel nieuwe wereld voor hem open en Hedwig’s thema nodigt de kijker en luisteraar mee uit op Harry’s wonderlijke reis. Sprankelend glockenspiel en wervelende strijkers (bijzonder meeslepend in “Visit to the Zoo and Letters from Hogwarts”, ...) benadrukken het magische aspect.

Het thema is in zowat elke track op het album te horen.
De variante die het meest aan het woord komt, is het avontuurlijke en speelse B-deel van het thema. Het wordt helemaal uitgewerkt in de suite “Harry Wondrous World”, dat op menig Williams’ (geïnspireerd) concert opduikt.
In de film zelf is het in allerlei variaties te horen: vaak speels en ondeugend (“Visit to the Zoo and Letters from Hogwarts”, “Prologue”, ...), soms boordevol triomfantelijke actie ("Mr. Longbottom Flies", "The Quidditch Match", “Harry’s Wondrous World” ...), dan zelfs bijna spottend ("Entry into the Great Hall and the Banquet" en "Hogwarts Forever! and the Moving Stairs", waarin Wiliams de statigheid van Hogwarts lijkt te relativeren) en dan meeslepend nostagisch ("The Norwegian Ridgeback and a Change of Season" en "Leaving Hogwarts").

Ook Harry’s nemesis, Lord Voldemort, krijgt zijn muzikale stem. Zijn thema (donker met strenge koperakkoorden) is, niet geheel toevallig, sterk verbonden met het mysterieuze motief voor de Steen der Wijzen (de Philosopher Stone uit de titel – het kleinood waar Voldemort op zoek naar is). Bizar genoeg zal het dit laatste motiefje zijn dat in film twee uit de reeks, Harry Potter and the Chamber of Secrets, naar Voldemort zal verwijzen.

Het Voldemort-thema klinkt statig en kwaadaardig. Het is de eerste keer te horen tijdens “The Quidditch Match” en wordt vooral verder uitgewerkt in “The Face of Voldemort”, waar het alterneert en in dialoog treedt met het motief voor de Steen der Wijzen. Knap hoe Williams de muziek en thema’s laat onthullen wat er in het verhaal en op beeld gebeurt.

Dit alles maakt van Harry Potter and the Philsopher’s Stone een erg goede score. Waar ontgoochelt de muziek dan?
De magische sfeer is aanwezig met de belletjes en nieuwsgierige strijkers, net als het opvallende hoofdthema... dat herhaald en herhaald en herhaald wordt... tot het uiteindelijk onze oren uitkomt. De score nodigt niet uit om méér te ontdekken, om verder te luisteren en de verborgen kantjes te ontdekken. Het is toch telkens Hedwig’s theme dat terugkeert...

Desalniettemin heeft Williams de lat muzikaal meteen erg hoog gelegd. Aan zijn opvolgers om Tia Hellebaut’s gewijs nog hoger te gaan...
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 08/10 - Recensie van Ellen Aerts, ingevoerd op (Nederlands)
Sinds enkele jaren is Harry Potter ook ver buiten de grenzen van de tovenaarswereld wereldberoemd. De jongen met het bliksemvormige litteken veroverde de harten van heel wat lezertjes (en lezers) over heel de wereld. Filmversies van deze immens populaire jeugdboeken bleven uiteraard niet lang uit.
In deel een,Harry Potter and the Philosopher’s Stone, maken we kennis met Harry, een op het eerste gezicht doodgewone jongen die het verre van gemakkelijk heeft bij zijn irritante oom, tante en neef. Maar Harry is allesbehalve gewoon. Wanneer hij uitgenodigd wordt om te studeren aan Hogwarts, een school voor tovenarij, gaat een nieuwe wereld voor hem open. Maar Harry wordt er ook geconfronteerd met zijn verleden.

De score is van de hand van John Williams, die ook de muziek voor de tweede en de derde Harry Potterfilm heeft geschreven.

In Harry Potter and the Philospher’s Stone, zowel in het boek als in de film, volgen we Harry tijdens zijn eerste stappen in een totaal nieuwe wereld van tovenaars, heksen, vreemde wezens en rare brouwsels. Het mysterieuze en de verwondering weerklinken in bijna elke track.
De soundtrack wordt echter voornamelijk gekenmerkt door enkele duidelijk herkenbare thema’s. Zo hebben we in de eerste plaats het thema van Hedwig, de uil van de jonge tovenaar. Deze melodie, die enkele malen door de xylofoon gespeeld wordt en daardoor extra mysterieus klinkt, is zonder enige twijfel de bekendste van de hele soundtrack en duikt ook in de andere films geregeld op. Het is een beetje het hoofdthema van de serie geworden. De “Prologue” begint al meteen met dit thema en nadien horen we het nog terug komen in “The Arrival of Baby Harry”, “Visit to the zoo and Lettres from Hogwarts”, “Platform Nine-and-Three-Quarters and the Journey to Hogwarts” en zelfs nog even in “The Face of Voldemort”. In de laatste track krijgen we nog een uitgebreide orkestrale versie gepresenteerd.
Harry’ thema, dat minder bekend is en ook minder vaak aan bod komt, is een snel, ietwat speels motief. Hoewel het nog wel best leuk klinkt, blijft het in de schaduw van Hedwig’s.
Meer dan juist zit het dan weer met het eenvoudige maar akelige thema voor Voldemort. We horen het voor het eerst in “Diagon Alley and The Gringotts Vault”. Uiteraard komt het daarna uitvoerig aan bod in “The Face of Voldemort”. De sfeer die dit nummer oproept, zal ongetwijfeld voor koude rillingen zorgen.
Verder krijgt ook Hogwarts haar eigen thema. De koperblazers die er de overhand in hebben, geven de school de allures die passen bij het prachtige oude kasteel. In “Entry into the Great Hall and The Banquet” en in “Hogwarts Forever! and The Moving Stairs” wordt deze melodie mooi verder uitgewerkt.
En, last but not least, is ook nog het vriendschapsthema het vernoemen meer dan waard. Ze weerklinkt onder andere in “The Norwegian Ridgeback and A Change of Season”, “The Quidditch Match” en vooral in “Leaving Hogwarts”.

We kunnen besluiten dat deze soundtrack de sfeer van het verhaal van Harry Potter heel mooi weergeeft. Doordat de verschillende thema’s meermaals hernomen worden, ontstaat er een goede samenhang tussen de tracks. Het enige minpuntje is dat het thema van Hedwig zo vaak herhaald wordt dat het van het goede een beetje te veel wordt. Maar voor de rest is deze soundtrack echt wel de moeite waard.
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 06/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Wie had ooit kunnen denken dat wat J.K. Rowling op een trein in haar hoofd haalde, ooit zou uitgroeien tot de meest succesvolle jeugdboekenserie aller tijden? Op servetten en bierkaartjes schreef ze het eerste deel van het verhaal bijeen. Amper één jaar later kon ze het vervolg van die serie op een Windows - pc schrijven. Om maar te zeggen: Harry Potter was een inslaand succes. Niet dat het publiceren zo makkelijk ging. Uitgevers wilden niet toegeven: het boek was te dik. En daar kwam Bloomsbury. Dank je wel, Bloomsbury, dat je deze boeken wou uitgeven. Zoals gezegd, het werd een inslaand succes. Twee of drie jaar later werd Harry Potter ook hier een hype. En zelfs Amerika viel voor de tovenaarsleerling. Rowlings fantasie van op de trein had eventjes heel de wereld veroverd. Hollywood viel ook in 2000, toen de opnames voor HP 1 begonnen. Daniel Radcliffe, ex - David Copperfield van Charles Dickens, kreeg de rol.

Chris Columbus kreeg de rol van regisseur. Hij leverde een schitterend eerste en tweede deel af, dat voor velen geld als de beste delen van de serie. Deel 3 was een geweldige bewerking van een ietwat saaier boek. Deel 4 was spannend en romantisch.
John Williams kreeg de rol van componist, met scores als Hook en E.T. en vele andere in het achterhoofd. Daarna stapte hij uit de reeks, en kregen Patrick Doyle en de fel gecontesteerde Nicholas Hooper de job. Patrick Doyle leverde een fijne score af, die romantisch sterk stond, en qua "duisterheid" er zeker mocht zijn. Nu hadden we niet meer te maken met "magie" volgens sommigen, maar met een soort van thriller. Wel, die magie in die muziek heeft er nooit echt ingezeten. Het waren de muziek en beelden die de magie verzorgden. Neem de beelden of de muziek weg, en er blijft niks magie over. Misschien wel logisch. Maar dat nu juist de muziek zonder beelden geen magie kan leveren ...
Hedwig's Theme bijvoorbeeld. Een knap thema weliswaar. Maar veel te overroepen. Ik vind persoonlijk het Quidditch thema veel interessanter om naar te luisteren. Harry's Wondrous World vind ik nu ook niet het beste wat ooit uit Williams mouw is geschud. Muzikaal wel sterk genoeg, maar zo ééntonig!
De rest van de score is zo'n beetje in hetzelfde bedje ziek. Hedwig's Theme komt overal te pas en te onpas aan te pas. En na afloop van de score zal dat het enige zijn dat je ervan onthouden hebt.
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 08/10 - Recensie van Arvid Fossen, ingevoerd op (Nederlands)
Harry Potter, de heropleving van de fantastische film dat kun je wel zeggen. Harry Potter breekt in zijn eerste weken al eventjes alle filmrecords, de magie is dus duidelijk nog verdwenen van het witte doek. Die magie en sfeer wordt op een prachtige wijze gereflecteerd in John Williams's muziek.
Een avontuurlijk en magische score nog wel, even verbaasd dat wel, want John Williams heeft zich voor wat dit soort films betreft, toch even een lange adempauze gegund met serieuzere werken zoals Amistad, Saving Private, Angela's Ashes en het recente schitterende Artificial Intelligence.
In Harry Potter valt meteen de gelijkenis op met zijn muziek voor films als Hook, The Witches of Eastwich en Home Alone, waar we ook de opzwepende thema's en grappige wendingen terugvinden als in deze nieuwe score. Alleen had Hook wel een sterker lyrisch thema, waar Harry Potter's muziek eerder een functionelere score met veel humor en actie is geworden, dus niet de melodieën die je lang blijft naneuriën. Harry Potter is dus wel een erg upbeat en vrolijke score geworden, met wervelende fantasierijke thema's en zal eenieders verwachtingen vervullen, al is dit geen tweede Hook of E.T geworden, toch is de muziek zeer constructief, variëren, opzwepend en zit er eigenlijk een mengelmoes van stijlen door elkaar.
Harry Potter is een film die vrijwel volledig van muziek is voorzien en waar deze dus meer wordt als enkel een ondersteuning en mee de sfeer creëert van de film. Voor het eerste verhaal van Harry Potter componeerde John Williams zo een 140 minuten muziek bij elkaar, waarvan maar een deeltje op de soundtrack staat die uitgekomen is. Eigenlijk zijn verschillende tracks gewoonweg orkestrale suites van de thema's in de film. Iets wat niemand zal verwonderen. Reeds verschillende soundtrack albums van John Williams waren zo, en dit zijn doorgaan zijn bestsellers. Ook is de muziek in een orkestrale suite op cd veel leuker om naar te luisteren daar de binding met de wendingen op het scherm wegvalt en de thema's zich aldus volledig vrij kunnen ontwikkelen.
John Williams zal voor de volgende films ook de muziek gaan componeren en heeft er al rekening mee gehouden dat hij zijn thema's mee zal laten evolueren met de verdere groei van personages in de sequels. Harry Potter is een knappe score geworden, een aanrader voor elke filmliefhebber.
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 08/10 - Recensie van Alfred Mok, ingevoerd op (Nederlands)
Recensie 8: Harry Potter and the Sorcerer's Stone!

Deze film kwam op een ongelukkig moment uit. Samen met The Lord of the Rings. Gelukkig is de serie echt gaan lopen, zeker nu het einde van de serie gaat naderen. Ik moet zeggen dat de muziek een beetje daalt. Deze score komt van John Williams die een aantal grootste werken op zijn naam heeft staan. Ook Hedwig's Theme is nu één van de bekendste filmmuziekthema's. Het theme is speels, magisch en geweldig gecomponeerd door John Williams. Het enige wat mij stoort aan deze score is het feit dat het Hedwig Theme wel heel erg veel gebruikt wordt.
In elke track die ik op zet komt het theme weer tevoorschijn en dat is gewoon jammer.

Toch staan er veel goede tracks op die mijn oren goed doen. Zo vind ik het zwerkbalthema die Williams heeft bedacht geweldig. Het past perfect bij de sfeer die daar thuis hoort op het veld. Een sport verzinnen zoals J.K. Rowling heeft gedaan is moeilijk, mooie muziek erbij is ook een taak die niet veel mensen aankunnen. Het begin is altijd het belangrijkste, waarom denken jullie dat de Star Wars saga zo goed is gelopen? Dat komt vanwege het begin, en door deze leuke 'kinder'film die ik heerlijk vind om te kijken kom ik tot de conclusie dat ook dit begin geweldig is. Het eerst moment van de film is al magisch en de hele film trekt je mee in dat mooie sfeertje. Alles is hier nog mooi, zachtaardig en lief en daar past natuurlijk een typische Williams score bij. Hij heeft zijn werk goed gedaan maar het is niet een topstuk van hem.

Een sierlijke 8!
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 09/10 - Recensie van Joris Kessels, ingevoerd op (Nederlands)
John Williams brengt met zijn betoverende muziek het wereldje van Harry Potter tot leven. Er komen bij de muziek eigenlijk drie associaties met andere stukken naar boven, namelijk Edward Scissorhands van Danny Elfman, Tchaikovsky’s Notenkraker (o.a. valse des flacons de neige) en de sorcerer’s apprentice van Maurice Ravel. Allemaal stuk voor stuk geheel andere werken, maar het is denk ik de sfeer, de combinatie van instrumenten en gebruikte sequenties van noten die mij de link met deze stukken legt. Moet ik erbij zeggen dat ik Home Alone, Hook en ET van John Williams niet ken.

Williams zet prachtige thema’s neer die zeer mooi worden uitgewerkt. Een grote partij violen, veel koper en natuurlijk constant het klokkenspel op de achtergrond die zorgt voor een groot deel van de fantasie die de soundtrack behelst. Daarnaast zijn er de gedeeltes in de soundtrack, zoals de eerste track, waarin door middel van een celesta (klokkenspel met toetsenbord en waarbij elke staaf een eigen resonansdoos heeft) wordt gezorgd voor een enorme hoeveelheid aan mysterie. Zeer mooi. De suspense stukken aan het einde van de score zijn weer niet aan mij besteedt, maar daar heb ik vrede mee, aangezien de rest zeer vermakelijk is.

De soundtrack is mysterieus, opgewekt en zeer vermakelijk.
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 09/10 - Recensie van Onieman Soulman, ingevoerd op (Nederlands)
Dit is de eerste muziek die ik van John Williams hoor, maar daarna heb ik er nog veel gehoord. Deze score vind ik toch de mooiste van hem. Met de zangerige, harmonieuze liedjes vind ik dat Harry Potter bij hem past. Patrick Doyle komt nog niet tot aan zijn enkels. Niet slechter vind ik de muziek van Harry Potter 3, de iets zenuwachtigere muziek. Hij verloor er precies zijn inspiratie in. Deze cd vind ik misschien ietsje more of the same, maar niet daardoor ga ik er niet van houden. The Quiditch Match is een van de beste liedjes van de cd, ook al herken ik er wat deuntjes in van Star Wars. Van 7.03 tot 7.08 bijvoorbeeld. Fluffy's Harp vind ik ok wel kunnen. De cd eindigt met de wondrbaarlijke Hedwig's Theme, die fantastisch Hedwig vertolkt met muziek. Ik geef Harru Potter geen 10 op 10, omdat het na een tijdje toch wat saai begint te worden. Dit van Alan VR, 12 jaar.

+ Het liedje Christmas at Hogwart's vergeten (ook een leuk liedje), juist gekozen muziek instrumenten, de magie druipt er van af.
- Na en tijdje bgeint het wat saai te worden, more of the same.
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 10/10 - Recensie van Matys Mith, ingevoerd op (Frans)
John Williams au sommet de son art...

Quand j'ai vu le film pour la première fois je n'ai jamais été aussi ému et j'ai plus retenu la musique que le film lui même. Je ne me posais pas la question à l'époque qui était l'auteur de cette musique ce qui ne m'empêchait pas de la fredonner. Quand je me suis réelement intéressé à tout les aspects du cinéma j'ai découvert le nom de 'John Williams' à la musique. J'ai su que c'était le compositeur le plus extraordinaire de tout les temps et je me suis précitpité sur tout les 'Potter soundtracks'.
Harry Potter...Je ne sais plus quoi dire tellement c'est merveilleux...Cette musique sera éternelle dans nos coeurs à jamais!!
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 07/10 - Recensie van Cohen Oat, ingevoerd op (Nederlands)
Harry Potter and the Sorcerer’s Stone is een soundtrack die een paar goede thema’s bevat. Kleine thema’s die grootst worden uitgewerkt. Afwisseling is er genoeg, want het ene moment kijk je mee door de ogen van Harry Potter naar alle wonderbaarlijke dingen, het andere moment zit je op een bezemsteel. John Williams weet bij iedere scène de juiste muziek te vinden en dat is toch wel de kracht van deze componist. Harry Potter and Sorcerer’s Stone is een knappe soundtrack geworden die velen niet onberoerd zal laten
Harry Potter and the Sorcerer's Stone - 09/10 - Recensie van Uranus , ingevoerd op (Nederlands)
Noem mij een score die magischer muziek bevat dan deze...
Oscars: Best Original Score (Genomineerd)

Andere soundtrack releases van Harry Potter and the Sorcerer's Stone (2001):

TributeTo John Williams: An 80th Birthday Tribute, A (2012)
Harry Potter and the Philosopher's Stone (2001)
Harry Potter and the Sorcerer's Stone (2001)
Harry Potter and the Philosopher's Stone (Recording Sessions) (2010)
Harry Potter à l'École des Sorciers (2001)

Soundtracks uit de collectie: Harry Potter

Harry Potter and the Half-Blood Prince (2009)
Harry Potter and the Prisoner of Azkaban (2004)
Harry Potter and the Sorcerer's Stone (2001)
Music from the Harry Potter Films (2006)
Harry Potter (2002)
Harry Potter Collection, The (2002)
Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2 (2011)
Harry Potter and the Order of the Phoenix (2007)
Harry Potter and the Chamber of Secrets (2002)
Harry Potter and the Sorcerer's Stone (2001)

Soundtracks uit de collectie: Kids

Bambi (2005)
Aliens in the Attic (2009)
Robots (2005)
Princess and the Frog, The (2009)
Triplettes de Belleville, Les (2003)
Kindergarten Cop (1990)
Toy Story 3 (2010)
Oliver & Company (2001)
Minoes (2002)
Lion King, The (2003)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer