De Brits-Amerikaanse fantasiefilm Harry Potter And The Philosopher's Stone (of The Sorcerer's Stone in sommige landen) is geregisseerd door Chris Columbus (Home Alone, Bicentennial Man). De film is gebaseerd op het fantasy-jeugdboek met dezelfde titel van schrijfster J.K. Rowling. De productiemaatschappij had gelijk de rechten gekocht van de eerste drie boeken uit de reeks, terwijl Rowling nog bezig was met het vierde boek. De boeken waren al een succes en deze eerste film werd dat ook. Daarmee is eigenlijk de filmreeks van start gegaan en uiteindelijk zijn alle 7 boeken in de reeks verfilmd tot 8 bioscoopfilms. In de hele filmreeks spelen steeds dezelfde acteurs dezelfde personages, waardoor je tijdens de filmreeks de jeugdige acteurs/personages ziet opgroeien van tieners tot volwassenen.
Het verhaal in dit eerste deel van de filmserie begint wanneer Harry Potter (de toen 11 jarige Daniel Radcliffe), een weeskind dat opgroeit in de Dursley-familie, het bericht krijgt dat zijn ouders eigenlijk twee grote tovenaars waren en dat hij hun krachten heeft geërfd. Hij blijkt de enige overlevende te zijn van een grote aanslag van de duistere Lord Voldemort, die iedereen vermoordde die hem in de weg stond, waaronder zijn ouders. Harry wordt uitgenodigd om te komen studeren op Hogwarts, een kostschool voor tovenaarsleerlingen. In Diagon Alley koopt hij z'n spullen, inclusief toverstaf, en vertrekt via een geheime ingang op perron 9 3/4 van het station. In de trein naar Hogwarts ontmoet hij Ron Weasley (Rupert Grint) en Hermione Granger (Emma Watson), die zijn vrienden door dik en dun zullen worden. Op Hogwarts komt Harry erachter dat Voldemort nog als geest leeft en weer krachten probeert te verzamelen om terug te keren naar menselijke vorm, door de Steen der Wijzen in bezit te krijgen. Maar Harry en z'n vrienden zetten alles op alles om dat te voorkomen...

De muziek bij de film is gecomponeerd door niemand minder dan John Williams, die ook de muziek voor de volgende twee delen schreef. Voor deze oorspronkelijke score kreeg Williams een Oscarnominatie. De muziek die Williams heeft gecomponeerd zit dan ook boordevol met magie, met veel speciale geluiden die er een magische sfeer aan geven. En dat bereikt Williams door veel gebruik te maken van chimes, xylofoon, belletjes en andere twinkelgeluiden. Ook tremolo's op fluiten dragen veelvuldig bij aan die magische sfeer, die dan ook bijzonder geslaagd is. Maar verwacht op deze score zeker geen echt sprookjesachtige muziek, want verreweg de meeste muziek is daarvoor veel te donker en duister gekleurd.

Deze 'Recording Sessions' laat alle cues in filmvolgorde voorbij komen, of beter gezegd, in opnamevolgorde. Alleen aan het begin vind je de Prologue (cue 1m1) na de Warner Brothers Logo cues (1m2). Via de cue-titels is het verhaal dan ook redelijk goed te volgen.

Williams heeft voor de film een aantal thema's gecomponeerd. 'Hedwig's Theme' is daarvan de meest opvallende, die al gelijk in 'The Prologue' te horen is. Het is niet een echt meeslepend thema, maar wel een thema die wat vreemd of wellicht wat wonderlijk in elkaar zit. De toonovergangen zijn nogal apart en veel groter dan je binnen het harmonische spectrum zou verwachten, terwijl de melodie desondanks wel prettig blijft klinken. Dit wat vreemde en toch fraaie thema is daardoor eigenlijk het hoofdthema van de film geworden. In veel tracks op dit sessions-album hoor je dit thema dan ook wel ergens terug, soms heel kort, als een soort inleiding, soms uitgebreider of juist op de achtergrond. Pas in de tracks op het einde van het album, zonder specifiek cue-nummer, komt 'Hedwig's Theme' in een volledig uitgewerkte versie voorbij in de 73ste track. Een verkorte, wat minder orkestrale versie volgt dan nog in track 74.
Dit door Williams gecomponeerde bijzondere hoofdthema komt in alle films van de serie terug en is ook door de componisten die Williams na de derde film afgelost hebben (Patrick Doyle, Nicholas Hooper en Alexandre Desplat), keurig verwerkt in hun respectievelijke scores.

Een tweede belangrijke thema is dat voor Harry zelf. Dit is een fraai en melodieus thema, die ook in diverse cues te horen is, maar pas voluit genietbaar wordt in cue 8m5 'Love, Harry'. Dit thema is heel anders gecomponeerd dan Hedwig's theme en klinkt daardoor veel traditioneler, hoewel de relatie met het hoofdthema er wel in doorklinkt. Met violen, hout- en koperblazers heeft dit thema meer iets van bravoure in zich, terwijl de melodie duidelijk meer emotie toelaat en een meer optimistische kleuring heeft. Ook deze melodie is in de loop van de jaren populair gebleven en koppel je daardoor direkt aan Harry Potter.

Daarnaast zijn er nog een aantal hiervan afwijkende melodieën die Williams gebruikt bij verschillende gebeurtenissen of personages in de film. Zo heeft Voldemort een wel erg duister thema gekregen. Maar ook zijn er eigen melodieën voor Harry's vrienden, tijdens de gebeurtenissen in Diagon Alley en op andere momenten in de score.

De Harry Potter-films zijn toch ook vooral spannende, soms zelfs tamelijk creepy films en dat geldt ook voor deze eerste film uit de serie. Een groot deel van de muziek is dan ook door Williams op een spannende en vaak zelfs dreigende of creepy manier gecomponeerd. Perfect voor de film, maar om los van de film naar te luisteren is toch iets anders. Het is daardoor meestal niet de meest aansprekende muziek en vaak past Williams daarvoor dan ook dissonante of zelfs chaotische klanken toe. De melodie delft dan meestal het onderspit en wordt dan erg vlak gehouden, zodat dit in de film niet afleidt van de spanning. Die grote hoeveelheid spannende en dreigende muziek zorgt ervoor dat de score als geheel niet zo gemakkelijk beluisterbaar is. Dat gold al voor het Harry Potter and the Philosopher's Stone original score album, maar zeker ook voor dit recording sessions of complete album van de score, waarop bijna 100 minuten extra muziek is opgenomen.

Naast al die tracks met spanning en dreiging bevat het album natuurlijk ook de nodige prachtige muziek, niet alleen als complete cue, maar ook als onderdeel van zo'n cue, zoals in cues 3m4, 3m5 of 5m4 pt4. Toch komen de fraaiere tracks eigenlijk pas meer naar het einde van de score meer op de voorgrond, maar dan heb je er al meer dan twee uur op zitten. Veel cues tijdens die voorgaande ruim twee uren zijn spannend en dreigend, maar ook zitten hier veel cues tussen die in het underscore segment thuishoren. De muziek is dan nogal minimalistisch en de melodieën zijn dan vaak beperkt of staan wat in mineur. Soms is de muziek daardoor wat zeurderig of wat saai. Toch zorgt de afwisseling ervoor dat je het geheel niet als saai of zeurderig ervaart,
dus dat is dan weer positief.
Het album bevat ook nog een aantal zogenaamde 'source-cues', muziek die in de film een functie heeft voor de personages. Meestal is dit een deuntje op 1 instrument, zoals cue 7m3a of het zijn wat mompelende stemmen zoals in cue 6m1a alt, of een muziekdoosmelodietje zoals in cue 6m1a. Dit is meestal geen aantrekkelijke muziek om naar te luisteren, maar wel aardig om een keer te horen.

Kortom, met zijn score voor Harry Potter And The Philosopher's Stone heeft John Williams een magisch gekleurde score gecomponeerd die perfect is voor de film. Maar omdat de film voor een groot deel spannend en dreigend is, moest de muziek dat ook zijn. Toch weet Williams die sfeer regelmatig te verluchtigen met fraaie muziek, waarin beide hoofdthema's regelmatig terugkeren, hoewel dat in veel cues vrij kort is. Pas meer naar het einde van de score en het album komen die beide hoofdthema's fraai naar voren in meer complete tracks. Tussen de vele cues met dreigende muziek zijn regelmatig wat rustiger underscorecues te horen, die echter wat aan de saaie kant zijn. Maar ook hoor je regelmatig magische klanken voorbij komen en weet Williams af en toe de goede snaar te raken met fraaie en vol orkestrale melodieën, die min of meer gebaseerd zijn op de themamelodie voor Harry zelf. Los van de film komt de waardering voor deze recording sessions dan ook niet hoger dan 65 uit 100 punten, hoewel de muziek voor de film zelf natuurlijk perfect is!