The Curious Case of Benjamin Button


Concord Records (888072312319)
Film | Releasejaar: 2008 | Film release: 2008 | Medium: CD, Download
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.Postcards2:50
2.Mr. Gateau3:02
3.Meeting Daisy1:21
4.A New Life3:39
5.Love in Murmansk3:52
6.Meeting Again2:41
7.Mr. Button2:04
8."Little Man" OtiVarious Artists2:01
9.Alone at Night2:33
10.It Was Nice to Have Met You1:42
11.Children's Games4:10
12.Submarine Attack2:40
13.The Hummingbird2:34
14.Sunrise on Lake Pontchartrain3:33
15.Daisy's Ballet Career2:02
16.The Accident2:38
17.Stay Out of My Life1:44
18.Nothing Lasts2:54
19.Some Things You Never Forget1:36
20.Growing Younger2:14
21.Dying Away2:58
22.Love Returns1:43
23.Benjamin and Daisy2:31
 59:01
# Track Artiest/Componist Lengte
1."My name is Benjamin"Benjamin Button0:20
2.We Shall Walk Through the Streets of the CityDoc Paulin's Marching Band2:56
3."Some days I feel different"Queenie & Benjamin Button0:17
4.Ostrich Walk FrankTrumbauer and His Orchestra featuring Bix Beiderbecke3:05
5."How old are you?"Benjamin Button & The Preacher0:12
6.That's How Rhythm Was BornThe Boswell Sisters2:53
7."When was the last time you had a woman?"Benjamin Button & Captain Mike0:13
8.Freight Train BluesBillie & DeDe Pierce5:34
9.Basin Street BluesPreservation Hall Jazz Band7:34
10."Thanksgiving, 1930"Benjamin Button0:07
11.If I Could Be With You (One Hour Tonight)Louis Armstrong & His Sebastian New Cotton Club Orchestra3:35
12."What's your secret?"Benjamin Button & Captain Mike0:25
13.Chanson Sur StalineChoeur De La Cathedrale De La Rue Daru, Paris XVII3:06
14."A date which will live in infamy..."Franklin Delano Roosevelt0:16
15.Arabeske for Piano in C Major Op. 18Various Artists3:18
16."Coming home"Benjamin Button0:12
17.Out Of NowhereSidney Bechet3:00
18.Dear Old SouthlandLouis Armstrong3:16
19."Defined by opportunities"Benjamin Button0:04
20.SkokiaanPerez Prado And His Orchestra2:38
21."Things were becoming different for me..."Benjamin Button0:16
22.My PrayerThe Platters2:45
23.Bethena (A Concert Waltz)Randy Kerber5:42
 51:43
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

The Curious Case of Benjamin Button - 10/10 - Recensie van Oscar Flores, ingevoerd op (Engels)
F. Scott Fitzgerald’s short story, The Curious Case of Benjamin Button, finally had a chance to come to life on the big screen in 2008. Unlike Fitzgerald’s work, the film — a very loose adaptation of the short story— seems to heavily focus on the charming love narrative that develops between Benjamin and Daisy. Of course, the main element in this film is the awkward reversal of time experienced by Benjamin Button, something extraordinary to say the least, but at the same time, extremely intriguing for a movie plot. More importantly, the historical sub stories that develop throughout the movie, particularly in relation to the New Orleans area, play a large role in how Benjamin and Daisy conform and develop their relationship. Hence, Alexander Desplat had a plethora of themes to work into his compositions. Not surprisingly, his main focus was to carefully sketch the time transformation experienced by Benjamin while cautiously incorporating a picturesque and amorous ambience. The result is a very delicate score filled with marvelous orchestrations, themes and harmonies. Ultimately, there are no exaggerated romantic or dramatic elements present in the music, allowing the score to gracefully drift through the aged and youthful characters.

Postcards, a very delicate piece with poignant strings doubled by flutes, incorporates the ethereal and dreamy quality that accompanies the entire album. Transitions between sentiments of innocence, discovery and distress make themselves present across the instruments, leaving the listener captivated by the beautiful harmonies. There is a definite similarity between the piano sequence heard here and the one Alexander Desplat composed for Mr. Magorium’s Wonder Emporium.

The sound slowly evolves into ‘Meeting Daisy,’ an exquisite musical representation of Daisy and Benjamin’s passion. The inevitability of capturing Daisy’s innocence in her first appearance as a little girl (majestically portrayed by Elle Fanning, I should mention) would undoubtedly be of great concern to many film composers. However, this appears to be handled incredibly well by Desplat. With an intro that parallels the qualities of a music box, pizzicato strings that bounce like children on the playground, and beautiful flute lines that accentuate the improbable understanding between the aging Benjamin and the blossoming Daisy, Desplat outshines the mise-en-scéne in David Fincher’s film. ‘A New Life,’ then, could be categorized as an expansion of the Daisy theme. In this track, Desplat integrates a beautiful violin solo, a piano, and woodwinds that help maintain a rhythmic base for the rest of the instruments. We should note that Desplat never relies on a sappy love theme to underline any of the sentimentality in the film— a true sign of understanding drama in motion pictures.

‘Love in Murmansk’ functions around a more intimate performance of a new seven note theme, aided by the previously heard motifs. Mysteriousness dominates the harmonic elements at times, but the music never stops telling the story of Benjamin. Towards the end, the main theme appears to adopt its own time-modifying capability and shifts in duration with an apparent delay achieved by the holding orchestrations. ‘Children’s Games,’ on the other hand, contains small hints of Daisy’s theme accompanied by the wonderful execution of the harps. Although still not a love theme, the notes appear to indicate a more mature persona for Benjamin and his love of Daisy.

An important transition in the score’s undertone occurs in ‘Submarine attack.’ Amazingly, most of the scene involving the attack contains little or no underscore, but the music that does appear simply underlines the significance of this event for Benjamin; thus never acting as a war underscore. Here, the instrumentation appears to break away from focusing on Benjamin’s innocence. The frightening scenario for the character — and reality, to some extent — are highlighted by the pounding timpani and ghostly string effects. ‘Sunrise on Lake Pontchartrain’ also serves as a musical adjustment; this time, however, the revealing scene of Benjamin and his father’s death play a more prominent role in Desplat’s composition. Rather than being an over emotional piece, the soothing musical performance does nothing more than hypnotize the listener. Flute runs add an exceptional sentiment to the entire rhythm of the piece propelled by the beautiful string passages. Nonetheless, sadness appears to be nonexistent in the notes drawn by Desplat’s pen.

‘Daisy’s Ballet Career’ and ‘The Accident’ are two very personal pieces that center on Daisy’s life. The jazzy execution of Daisy’s theme (first heard in Meeting Daisy) shadows her successful career as a dancer. In ‘The Accident,’ a very tragic event in the film, the music enhances the events in a character-like musical sequence that seemingly goes nowhere until the very last seconds leading to the final event —the taxi running over Daisy.

The final tracks of the score begin to display a slower tempo with softer, almost fading lines that suitably attach to Benjamin as he ages into infancy. ‘Growing Younger’ acts as a retrogression of Daisy’s theme. The theme appears to be slowing down while adopting a child-like quality that achieves some sense of illustrating the aging and near death of Benjamin. Furthermore, ‘Benjamin and Daisy’ showcases a very subtle and beautiful piano solo of Daisy’s theme, including many new notes that seem to vivify their entire lifetimes. There is no love theme quality to this performance either, albeit by this point in the movie the listener will intrinsically associate both in terms of a love context. The true magic of this theme reverts to the way Desplat brilliantly captured the very first scene in which Daisy approaches Benjamin in the yard: the two of them looking at each other in a truly innocent yet passionate way.

The words beautiful, mysterious, charming, ethereal, among others, fall short of describing the primary emotion conveyed in Desplat’s score. The sense of innocence, passion, and maturity, all come together, forming an even deeper feeling that proves hard to describe with words. Benjamin and Daisy’s love theme expresses a new kind of affection that develops during an aging childhood, ultimately achieving a new level of scoring and dramatic understanding. Perhaps only Bernard Herrmann was able to achieve the aforementioned with his love theme for Vertigo. Desplat exceeds all expectations with his score for The Curious Case of Benjamin Button. Unfortunately, the Academy of Motion Pictures Arts and Sciences failed to reward one of the most majestic scores of the last decade, deciding to give the Oscar to A.R Rahman. Surely The Curious Case of Benjamin Button score lacks the action packed, fast paced music most moviegoers enjoy; but even when functioning in a slow, gentle tempo, Desplat’s score exhibits harmonies and orchestrations that are rarely seen in Hollywood. This is undoubtedly an outstanding work by Alexander Desplat that deserved greater recognition and an Oscar for best score of 2008.



The Curious Case of Benjamin Button - 10/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op (Nederlands)
herzien: 31/01/2009
The Curious Case of Benjamin Button is de nieuwe film van de alom geprezen regisseur David Fincher en inmiddels genomineerd voor maarliefst 13 Oscars. Dat is natuurlijk niet mis en desondanks de soms wat slechtere recensies geheel terecht! Het ingenieuze verhaal over een jongeman die oud geboren wordt en alsmaar jonger wordt, vele dierbaren ziet sterven, en de liefde van z'n leven moet achterlaten vanwege zijn afwijking geeft je een brok in de keel. 166 minuten lang neemt de film je mee naar allerlei tijdperken van de vorige eeuw. Brad Pitt is in de eerste 50 minuten en de laatste 20 minuten van de film volledig met de computer getekend, zonder dat dit heel erg opgemerkt wordt door de kijker. De opbouw van zijn lichaam, wat ook steeds jonger wordt, is bijzonder goed gemaakt. De make-up effecten van superster Cate Blanchett, die afwisselend ontzettend oud en jong is in de film, zijn dubbel en dwars een Oscar waard. De soms zeer aangrijpende sterfscenes zijn dermate memorabel, dat ze zonder twijfel samen met de complete film de boeken in zullen gaan als een van de meest bijzondere films van de 21e eeuw. Geen film voor kinderen of mensen onder de 18 jaar...zij zullen de diepliggende en nogal duistere boodschap die Fincher wil overbrengen niet snappen: alles in een mensenleven zal uiteindelijk verdwijnen, behalve de ondoorgrondelijke wegen der liefde.

Alexandre Desplat werd tijdens de pre-productie gevraagd voor dit gigantische project en greep dit met twee handen aan. De muziek die eruit voort is gevloeid is wederom Oscarwaardig. De 24 tracks op de eerste cd is de muziek van Desplat, de tweede cd vormt met allerlei bestaande oude nummers en enkele quotes van Benjamin Button (alias Brad Pitt) een korte synopsis van de film. De soms zeer aangrijpende scenes in de film, bijvoorbeeld waar het personage van Cate Blanchett op het sterfbed ligt, worden gedragen door de zeer bijzondere muziek van Desplat. Hij zorgt voor een prachtige balans tussen rustige strijkers, prachtig pianospel, het subtiele gebruik van een trompet en een xylofoon en de machtig mooie thematiek. Tijdens de eerste track wordt je als luisteraar direct meegenomen met het grote levensverhaal van Benjamin Button. In enkele tracks, waaronder 'Mr. Gateau' gebruikt Desplat op subtiele wijze een syntesizer die een ritme aangeeft. In tracks zoals 'Little Man Oti' laat de meastro horen dat de film alles te maken heeft met Vadertje Tijd, door het gebruik van instrumenten die langzaam verder tikken. En in tracks zoals 'Daisy's Ballet Career' laat Desplat een ietwat snellere thematiek horen in combinatie met snelle violen, prachtige lange uitademende strijkers en ook weer dat pianospel. Alles bij elkaar het ideale moment om weg te dromen. Een van de mooiste nummers van het album is met vlag en wimpel 'Dying Away'. Hierin zien we een sterfscene waarbij de dood geen plaats kan krijgen in het geheel. Het dramatische van deze scenes in de film worden dubbel versterkt door de zeer aangrijpende muziek van Desplat. Een dwarsfluit speelt een treurig thema, de tissues kunnen uit de kast worden gehaald door de mensen met een zwakker gestel. De schitterende vioolsolo's in de track 'Love Returns' zijn adembenemend en smelten mooier samen dan bijvoorbeeld de vioolsolo's van Joshua Bell in Defiance van James Newton Howard. Daar waar de solo's een onderdeel van een track zijn, weet Desplat het te presteren om de viool in perfecte harmonie te laten klinken met de rest van het orkest.

Vol lof over deze prachtige nieuwe soundtrack van Alexandre Desplat en nog meer lof voor deze prachtige film die vanaf nu in alle bioscopen is te zien. Bereidt je voor op een filmervaring die zijn weerga niet kent, op een verloren verhaal van de beroemde schrijver F. Scott Fitzgerald wat men nooit durfde te verfilmen, op acteerprestaties van Pitt en Blanchett die hun euvre eventjes doet verbleken. En natuurlijk op wonderbaarlijk mooie muziek van Desplat, het kan niet vaak genoeg gezegd worden. Een topper van de bovenste plank!
The Curious Case of Benjamin Button - 07/10 - Recensie van Sjoerd , ingevoerd op (Nederlands)
Het alom geprezen ‘The Curious Case of Benjamin Button’ is na lang wachten in de bioscopen te zien. Dertien Oscarnominaties, zes Golden Globe Nominaties… De hoge verwachting worden eindelijk waargemaakt, of net niet. Nee ‘The Curious Case Of Benjamin Button’ is zoals verwacht op bijna alle filmische vlakken perfect onderhouden, maar weet niet te overtuigen. Fincher introduceert drie uur lang minstens een dozijn aan personages, maar geen van hen weet je mee te nemen in hun wereld en relaties worden oppervlakkig neergezet. Met een gebrek aan spanningsboog is het ritme tussen biografische en dramatische cinema vergeten en het ene mooie plaatje na het andere kan dat feit niet verbeteren. Jawel, Fincher had beschikking tot een prachtig verhaal, maar moest dit in de postproductie blijkbaar flink inkorten waardoor scèneovergangen niet mooi verlopen en de film constant op één lijn blijft. Zo ook de score.

De film is een prachtig project voor een filmcomponist. Alaxandre Desplat had dan ook alle kansen om van The Curious Case of Benjamin Button zijn beste score ooit te maken. De film laat de kijker zelf bepalen wie die merkwaardige Benjamin Button nou eigenlijk is en Desplat kon zijn Benjamin prachtig vertalen in muziek. Zijn thema’s konden op excentrieke wijzen groeien terwijl Benjamin jonger oogt, maar wijzer wordt. Echter blijft de score van Desplat continu op één lijn. Zijn score weet je niet vast te houden in het leven van Benjamin en verbetert de irritante scèneovergangen niet. Enig voordeel aan de score is dat de film nooit voorspelbaar is door de score van Desplat, wat voor Fincher de reden was om Desplat aan te stellen bij de crew. Echter had zijn score gedurfder gemogen en waren iets meer snellere motiefjes en slagwerk uit ‘The Queen’ geen overbodige luxe geweest. Desplat had deze met zijn kwaliteiten deze elementen prima in zijn score kunnen verwerken om de film nog meer te verhalen.

Op album begint ‘The Curious Case of Benjamin Button’ magistraal. Een begin van het mysterieuze hoofdthema introduceert zich, wat zich in de tweede track uitbreidt. Daar blijft het dan ook bij; de groei van de thema’s die de mysterieuze Benjamin Button zo fantastisch beschrijven, het komt werkelijk niet uit de zeep. Zoals ik al zei, de eerste track klinkt op cd magistraal. Helaas valt het niet op in de film, weet het niet voor meerwaarde te zorgen en breidt het thema zich verder niet uit.

Zo is de rest van de score. Alles blijft op één lijn en neemt je niet echt mee in het leven van Benjamin Button. Een leven groeit, een lichaam wordt jonger, maar de soundtrack herhaalt. Het zorgt ervoor dat de soundtrack niet echt interessant klinkt voor wie oplettend een uurtje filmmuziek wil luisteren. The Curious Case of Benjamin Button is als tijdens het lezen of werken een prettige luisterervaring, maar verveelt verder in alle opzichten. Het idee dat de muziek tijdens de film, door een gebrek aan durf van de componist en de verhalende mysterie, niet echt werkt verzuimt de luisterervaring dan. Uit The Curious Case of Benjamin Button was voor Desplat zo veel meer te halen dan hij nu doet met een alledaagse score.

Na lang wachten op een verfilming van ‘The Curious Case of Benjamin Button’ lijkt het script niet in goede handen te zijn gekomen. Fincher maakt een prachtige film die echter toch net te ambitieus voor hem lijkt. Ondergetekende kwam niet met een volwaardig gevoel de bioscoop uit door de mis van een aantal zaken. Onder andere de muziek. Die werkt helaas niet en dat komt omdat ze toch net niet genoeg in zich heeft om een film als Benjamin Button van begin tot eind te beschrijven. Aanvankelijk is de muziek namelijk veel belovend, maar groeit niet en weet gedurende de score steeds minder te verhalen terwijl het leven van Benjamin steeds interessanter en mysterieuzer wordt. Zoals Benjamin jonger oogt, daalt ook de kwaliteit van de score.
The Curious Case of Benjamin Button - 08/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
De Oscars komen er weer aan en dat wil zeggen dat er weer films als favoriet aangeduid kunnen worden. Dit jaar is het ongetwijfeld "The Curious Case of Benjamin Button" dat de titelrol van Topfavoriet op zich kan nemen. 13 (!) nominaties, waaronder die voor beste filmmuziek, beste acteur en beste regisseur. Maar de concurrentie is niet min: voor muziek is Defiance voor mij toch echt wel de topfavoriet, voor beste acteur krijgt Brad Pitt af te rekenen met Frank Langella van Frost/ Nixon. Frost/ Nixon is ook een topfavoriet, voor beste film. En in de "kleine" categorieën, krijgt The Curious Case af te rekenen met The Dark Knight. Beste Mannelijke Bijrol gaat volgens velen, ongetwijfeld naar Heath Ledger, eergisteren een jaar overleden.

Maar toch, dertien nominaties is niet niks. Een van de drie toppers zal ongetwijfeld de grote verliezer zijn.
Nu, de categorie die ons het meeste aanbelangt is die natuurlijk van filmmuziek. De favorieten: The Curious Case ..., Milk, Slumdog Millionaire, Defiance. Die laatste was ongetwijfeld het hoogtepunt van James Newton Howard sinds Snow Falling On Ceddar. Desplat daarentegen, had al eerder een oscar verdiend voor zijn score voor The Queen. En nu zijn zij samen genomineerd. Moeilijke keuze, want deze score voor The Curious Case is tevens een pareltje.

Alexandre Desplat kan met enkele pianomotieven emotionele muziek maken. Dat deed hij al voor The Queen. CD 1, Postcards begint al vrij bevreemdend, wat al direct de sfeer van de film, een oud geboren man die bij het opgroeien jonger wordt, bevat. Dit is meteen de intro voor een leuke luisterervaring. De stijl van Desplat hoor je direct door in de soundtrack, de piano krijgt direct een vrij belangrijke rol toebedeelt. En al snel luister je naar een vrij intieme score. Soms is het enkel de piano, soms alleen een viool dat je erboven hoort.
Nothing Lasts is het droevigste stukje op de score. Hier horen we een Desplat op zijn sterkst.
The Accident daarentegen mist een beetje emotie. Het is allemaal wel goed bedoeld, maar toch mist Desplat hier zijn doel een beetje.
Het is ook, vanaf dan af volgen de triestige tracks elkaar op. Véél verscheidenheid zit er niet tussen, met gevolg dat het soms wat langdradig is. Toch, de tracks ondergaan een intensivering. Ze worden emotioneler en emotioneler naarmate het album vordert. Eerst kan je nog een zekere vrolijkheid horen, maar naar het einde toe is er nergens nog een spoor van vreugde. Dan is het drama pur sang.

De Tweede CD is meer de cd van de toegevoegde muziek: voornamelijk Jazz. Jazz is de perfecte melancholiestijl. Louis Armstrong heeft een handje in dit tweede deel van de score. Ook leuk is dat Benjamin Button (Brad Pitt) enkele one - liners ertussen gooit, waardoor het soms lijkt alsof je de film in het klein hoort. Het is soms een hoorspel, want een gezegde van Benjamin Button wordt onmiddellijk gevolgd door een daarop volgende jazzie track.
Maar er staat net iets meer op dan alleen jazzy tracks en one - liners: een walz, een concerto en de toespraak van Franklin Delano Roosevelt hebben ook hun plaatsje gekregen.
Toch, ik denk niet dat the Academy daarom The Curious Case ... heeft genomineerd.

Samengevat: soms had ik de indruk dat ik naar een Desplat hoorde die niet op zijn allerbeste was. Veel herhalingen, niet altijd even sterk, maar toch bevat elke track een schoonheid die je niet bij elke gelijkaardige dramafilm hoort. Het album overstijgt nog altijd de middenmaat. Natuurlijk, veel hangt af van filmbeelden, maar het zou min of meer een onverdiende Oscar zijn. Net zo onverdiend als toen Babel won van The Queen.
De andere Oscar kandidaat, Defiance is voor mij echt wel dé topfavoriet! Een Oscar lijkt al weggelegd te zijn, maar toch weet je niet zeker wie wint. Defiance zou verdiend zijn, maar deze eigenlijk ook. Toch staat Defiance een trapje hoger.

The Curious Case of Benjamin Button - 08/10 - Recensie van Jose Komesu, ingevoerd op (Spaans)

“El curioso caso de Benjamin Button” (Brad Pitt) es la historia, cuyo personaje nace anciano, con el aspecto de un bebé-octogenario, y a medida que pasan los años va rejuveneciendo.
En el asilo de ancianos (en donde es abandonado por su padre biológico y adoptados por Queenie y Tizzy, una pareja afroamericanos que administran el lugar) conoce a la niña Daisy con la cual entabla una relación muy estrecha y contradictoria. A través de los años deben sortear la dificultad de crecer de una manera cruzada, ella envejeciendo y él rejuveneciendo.
Se trata de una película fantástica, pseudobiográfica dirigida por David Fincher (Alien 3, Seven, El club de la lucha), en la cual a modo de Forest Gun, el personaje de ficción atraviesa por algunos hechos históricos reales.
El personaje resulta simpático, el film es entretenido a pesar de la exagerada duración (de casi 3 horas) y de algunos puntos discutibles con respecto a algunas decisiones de guión:

-La historia del niño-anciano (niño con aspecto de anciano) es a primera vista más interesante que su contrapartida anciano-niño, esto hace que decaiga el interés del relato a partir de que Benjamin comienza a tener un aspecto juvenil. El hecho de que la vida de Benjamin en sí, esté contada de un modo lineal no le juega a favor.
-Por lo tanto, el momento en que esperamos la mayor intensidad narrativa, el personaje protagónico se debilita y es sostenida por Daisy (Cate Blanchett). A pesar de que el personaje confiesa que detrás de su presencia juvenil sufre las heridas de los años, no se refleja en la actuación. Así como el niño-anciano evidencia la corta edad detrás de su aspecto octogenario con el vigor de un infante, mecánicamente el anciano-joven es resuelto con inapropiada pasividad. Poco de la angustia que provocan los años, poco de la proximidad de la muerte y el sin sentido de crecer a contrapelo del resto del mundo, se refleja en la actuación.
-Agreguemos dos hechos notables, el primero, que Benjamin se críe en un asilo de anciano, y el segundo, forzadísimo, que el anciano-niño sea víctima del Alzheimer. Incluso en una obra fantástica se deben establecer lógicas internas que se respetan a favor de la credulidad artística (en este film es: Benjamin nace como un bebé octogenario, convive en él la virginalidad de historia y las enfermedades físicas propias del anciano que sanan en el momento de haberlas contraídas, gracias a que rejuvenece). La lógica es validada por la licencia artística. Que el niño-aciano sufra Alzheimer es ilegal, en cambio debiera contraer enfermedades propias de los niños y, a la vez, sufrir la oscuridad que provocan las manchas acumuladas en la memoria a través de los años. El asilo y el Alzheimer son decisiones evasivas ante el conflicto. Es la tensión que como espectador esperaríamos de esta película.

Todo lo dicho, tiendiente a declinar el interés la película, es equilibrado y compensado por la banda sonora a cargo de Alexandre Desplat. La música en general, sin llegar a la monotonía, es uniforme, con preponderancia a la melancolía y a la tristeza, sin duda arrastra hacia sí el ánimo de la película. Si bien no cuenta con la cualidad de impregnarse al instante en la memoria, las melodías son bellas y nos transmiten cierto aire de ingenuidad. Los arreglos orquestales son elegantes, construídos con gran variedad de texturas, con transparencias y superposiciones. Acertadamente en ningún momento se presenta majestuosa ni echa mano a violines que rompen en llanto.
La música con su mezcla de melancolía, tristeza e ingenuidad, termina expresando lo que el personaje, como lo hemos explicado, es incapaz de exteriorizar.

The Curious Case of Benjamin Button - 10/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
Net zoals de geweldige film zelf, is de score voor The Curious Case of Benjamin Button (vanaf hier zal ik deze CCOBB noemen)wonderschoon, rustig en lang. Dit is geen score die je gehaast op moet zetten, maar eerder een score die je op een rustige avond met een glas wijn en een goed boek op moet/kan zetten. Het tempo ligt niet hoog, wat Desplat alle tijd geeft om zijn talent ten volle te laten horen. Eerdere, wat bekendere, werken van Alexandre Desplat waren Mr. Magorium's Wonder Emporium en het onverdiend geflopte The Golden Compass. Beide scores tilden de film op een hoger niveau, maar wat Desplat met CCOBB doet is de pure essentie van filmmuziek maken: Muziek maken die de beelden niet alleen ondersteunen, maar ook de emoties versterken. Filmmuziek, goede filmmuziek kan je echter ook los meenemen naar de herinneringen van de film, of misschien zelfs naar iets herkenbaars in je eigen leven. Laten we zeggen dat The Curious Case of Benjamin Button dat op angstig goede manier doet.

Wat de score sowieso al mee heeft gekregen, van het verhaal dan, is de mystiek erom heen.
Benjamin Button leeft zijn leven eigenlijk heel normaal, maar dan in de tegenovergestelde volgorde. Hij wordt als oude man geboren, en ''groeit'' uit tot baby. In de liefde is dit nogal onhandig, want heel vaak is leeftijdsverschil toch wel degelijk een obstakel. Ten tweede, de sfeer. Desplat lijkt een oogje te hebben op films met een magisch of mysterieus sfeertje. The Golden Compass was een wervelstorm met magische uitvindingen en fantastische wezens en personages, Mr. Magorium's Wonder Emporium was alleen al magisch door het levende speelgoed. CCOBB ligt in precies hetzelfde straatje. Het is alleen een veel langere, en om eerlijk te zijn serieuzere score/film die je veel langer bij blijft, en vooral de dag dat je uit de bioscoop komt in je hoofd zal rondspoken. Zo ook de score.

Tijdens het beluisteren ervan maak je net zo'n reis mee als de hoofdpersoon. Bij veel scores kan je zo de goede en de minder goede (en in sommige gevallen helaas de slechte) stukken aanwijzen. Hier is dat onmogelijk. Alles hier is in één woord fantastisch. Er zijn geen slechte stukken te ontdekken. De wat subtielere, meer emotioneel getinte instrumenten zoals de viool, de cello en de piano beheersen de score, zonder vervelend te worden. Dit alles is subtiel en precies gespeeld, en versterken de film maximaal, en zorgen voor de eerder vermelde sfeer. Ook de houtblazers zijn goed vertegenwoordigt. Tot zover het instrumentale gedeelte.

De soundtrack herbergt echter nog meer dan prachtige muziek. Het verhaal wordt verteld door middel van Amerikaanse muziek tussen de jaren 20-40, kortom: Blues, Jazz en enkele andere voorbeelden zoals fanfares, en zelfs een walz. Bijgestaan door enkele audiostukken uit de film, waarin Brad Pitt zijn ''Curious Case'' verteld voegt dit een leuke extra toe. Ik weet echter wel welke disc het meest in mijn cd-speler zal verdwijnen.

The Curious Case of Benjamin Button is in allerlei aspecten een groot succes. Vandaar de 13 oscarnominaties misschien? Het is een prachtige score, en kan zich scharen tussen de top van afgelopen jaar, gesierd door titels zoals Defiance, The Dark Knight en Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull. Ergens is deze score zoveel beter dan de bovengenoemde; rust en pure klasse op zijn mooist. Geen ingewikkelde orkestraties maar simpel en effectief. Twee duimen omhoog en vijf sterren voor dit meesterwerk.

The Curious Case of Benjamin Button - 08/10 - Recensie van Jesse van Amelsvoort, ingevoerd op (Nederlands)
In 1921 schreef dé auteur van de Jazz Age, Francis Scott Fitzgerald, het verhaal The Curious Case of Benjamin Button. Nu, in 2009, heeft regisseur David Fincher (o.m. Zodiac) daar een bijna drie uur durende bewerking van gemaakt met in de hoofdrol Brad Pitt (Mr. & Mrs. Smith) en Cate Blanchett (Elizabeth). De film is een zeer vrije bewerking van het oorspronkelijke verhaal en kon niet altijd op even goede recensies in de kranten lezen. Toch is de film, toegegeven, het soort epos waar de Verenigde Staten van smullen, genomineerd voor maar liefst dertien Oscars, waaronder die voor de Beste Muziek.

De echte kenner hoeft nog geen minuut te luisteren naar de muziek voor The Curious Case of Benjamin Button, of hij zal daar de hand van componist Alexandre Desplat in herkennen. De man hanteert in “Postcards” zijn typische stijl van harp, piano en strijkers. Verder wordt de muziek gedragen door solistische passages van allerlei blazers (hoorn, trompet, dwarsfluit) en enkele percussionisten uit Desplats 87-hoofdige ensemble. Deze film, rustig voortkabbelend, is precies het soort rolprent dat geschikt is voor de Fransman. Hij heeft al meerdere meesterwerken met rustig voortkabbelende muziek op zijn naam staan: Lust, Caution, The Queen en Girl with a Pearl Earring bijvoorbeeld. Het was dan ook een niet meer dan logische stap dat David Fincher Desplat aantrok voor deze film.
The Curious Case kent enkele thema’s, of eerder gezegd motiefjes, die op repetitieve wijze in de score verweven zitten. Het gros van de nummers kennen dan ook eenzelfde bezetting en thematiek. (Bijna) elk nummer heeft ook een langzame tempoduiding, wat maakt dat er veel van de luisteraar gevraagd wordt. Toch zijn er ook uitzonderingen op deze ‘regel’: “‘Little Man’ Oti” bijvoorbeeld, met veel tikkende geluiden. Maar ook “Daisy’s Ballet Career” is een opvallende track: in de strijkers is een haast swingend motiefje te horen en de instrumentatie is hier veel luchtiger. De daarop volgende track, “The Accident”, is ook zo’n opvallende track in positieve zin. En dat is prettig. Het wisselt af tussen alle langzamere, emotioneel zwaardere composities. Dat is iets wat Alexandre Desplat wel vaker had mogen doen – of waar Fincher in zijn toch al vrije bewerking meer ruimte voor had mogen laten.

Want een lijn is er in de muziek toch wel te ontdekken. Zoals in de film bij Benjamin Button steeds meer naar voren komt dat hij zal sterven, dat het leven eindig is – wat het verder vrij simpele thema van de film is en wat dus bij elk personage naar voren wordt gebracht –, en hij daardoor droevig gestemd raakt, dat is ook te horen in de muziek. Als ‘hoogtepunt’ voor deze dramatiek kan de track “Nothing Lasts” worden aangemerkt. Dat is niet opvallend, de track draagt als naam de twee woorden het thema van de film weerspiegelen.
De tweede cd bevat minder interessant materiaal: het zijn quotes uit de film of stukken muziek uit de film die niet van Desplats hand zijn. Het is leuk om een keertje te luisteren, maar ik denk dat de gemiddelde luisteraar het niet vaak zal gaan beluisteren.

Terugkomend op de Oscar-nominatie voor Alexandre Desplats The Curious Case of Benjamin Button: ik denk dat een andere kanshebber, Defiance, ermee aan de haal zal gaan. Desplat heeft altijd een hoog niveau, maar dit is niet zijn beste score ooit. Het is mooie, geraffineerde muziek. Nergens laat Desplat steken vallen. Maar het weet gewoon net niet te overtuigen als totaalplaatje.
The Curious Case of Benjamin Button - 08/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
The Curious Case of Benjamin Button is taken from a short story by F Scott Fitzgerald and tells of a man who is born old (albeit a baby with old age thrust upon it) and gets more youthful, eventually reverting back to a proper baby. The film diverges significantly from the book and stands more of a film inspired by the book, but that's certainly not a complain. It's a delightful, albeit somewhat sobering, film (and not nearly as much like Forrest Gump as some people have claimed - they are both fictional life stories, that's more or less it) and Brad Pitt shows he's not only immensely hot, but also an actor of range, even if his performance as an old, young man is effects enhanced. David Fincher is not the director one would guess having seen the film, but the music is unmistakably the work of Alexandre Desplat and few composers in 2009 would be better suited, Thomas Newman being the only serious rival. In fact, Desplat's lightness of touch and delicate orchestrations aren't a million miles from Newman, even if one would never confuse the two, notably because Desplat's themes appear more than once or twice.
As befits Desplat's style, there is no big sweeping theme, but a gently lilting waltz that is presented in numerous guises throughout, perhaps most engagingly for Love in Murmansk where a cimbalon makes a slightly unexpected, but welcome addition to the palette. It's an interesting tone that Desplat maintains; Love in Murmansk is clearly slightly romantic, but he hints at the emotions rather than stating them outright. Elsewhere there's melancholy, snippets of humour (Mr Gateau and Little Man Oti) and even some more lively passages such as Mr Button and the tense Submarine Attack (a sequence in the film that never seems to be quite as visceral as one expects it to be, despite seeming so expertly staged and filmed). The Accident is another beautifully judged cue, building in a way that you don't realise its building until it abruptly concludes. Of course, Desplat doesn't do anything so vulgar as action music in a film such as this and his ability to conjure momentum and excitement with the minimum of fuss is typically impressive.

As could be said for the film itself, the album seems to run a little long. Thematically, it's a little repetitive (when you have near enough three hours of film and an hour of music, the score can afford to be more repetitive than wall to wall music for 90 minutes) and doesn't jump around tonally a great deal. Having said that, as with the film, Desplat's music is beautifully understated and the thematic material is very strong (as usual) and the cues themselves are still varied in the way the major melodies are treated. For those who like their love and loss in broad strokes, Benjamin Button may be slightly underwhelming and it certainly isn't a score to dazzle the listener. Again, if you want tunes to sob to, stick to Silvestri's Forrest Gump (different, but equally fine in its own way) However, it's hard not to be drawn into Desplat's beautifully etched musical portrait.
The Curious Case of Benjamin Button - 08/10 - Recensie van Michel Gregoire, ingevoerd op (Frans)
Cette musique de film s'inscrit dans une tradition où se mélangent harmonieusement les ambiances romantiques avec des violons délicats et émouvants, et des ambiances plus fantastique non sans rappeler le grand bernard hermann, surtout dans "love in murmansk", et "daisy's ballet carreer".
"Nothing last" est un morceau introspectif où s'égrenent délicatement les notes de piano comme les souvenirs et les images d'un amour enfui.
En bref, l'auditeur a l'écoute de cette bande originale,fait un voyage au pays des émotions.
The Curious Case of Benjamin Button - 10/10 - Recensie van Matys Mith, ingevoerd op (Frans)
Cette B.O est digne d'Alexandre Desplat: originale, émouvante, magistrale...
Des morceaux sont mélancoliques comme 'Sunrise on Pontchartrain', ou qui font pleurer comme 'Growing Younger'. Le ton de cette B.O est largement modéré, ton et atmosphère qui sera modifié dans 'Submarine Attack' et dans 'The Accident'.

Cette B.O mérite toutes les éloges.
The Curious Case of Benjamin Button - 10/10 - Recensie van Dirk Franchoo, ingevoerd op (Nederlands)
Na het bijna onovertroffen 'Lust and Caution' een nieuw meesterwerk van Desplat. Hij schrijft meesterlijke walsdeuntjes!
Golden Globes: Best Original Score (Genomineerd)
Oscars: Best Original Score (Genomineerd)
Filmmusicsite.com Awards: Best Original Score (Genomineerd)
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Winnaar)
World Soundtrack Awards: Best Original Soundtrack of the Year (Winnaar)
Trailer:



De trailer van deze soundtrack bevat muziek uit:

Aquarium, Camille Saint-Saëns (Klassiek)
Lacrymosa, Libera children's choir (Klassiek)




Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer