Dit is de tweede recensie in de Marc Shaiman serie.
Vorige:
NorthVolgende:
A Few Good MenDe Amerikaanse film
Hairspray is een musical die gebaseerd is op de gelijknamige theatershow uit 2002. De theatershow was een groot succes en won diverse prijzen, waaronder die van 'Beste Musical' en 'Best Score'. Alle muziek uit die show is gecomponeerd door Marc Shaiman, die voor de liedteksten samenwerkte met Scott Wittman. In 2007 is van deze musical een film gemaakt, die geregisseerd werd door Adam Shankman, met veel grote sterren in de diverse rollen. De film won diverse prijzen en nominaties, is door de critici vooral lovend ontvangen en was ook in de bioscopen erg succesvol.
Het verhaal draait om vooroordelen en speelt zich af in 1962 in Baltimore, waar de jonge, wat gezette Tracy Turnblad (Nikki Blonsky) vaak samen met haar vriendin Penny (Amanda Bynes) kijkt naar de Corny Collins Show, waarin een aantal plaatselijke pubers dansen. Die zitten dan weer op dezelfde school als Tracy en Penny. Velma (Michelle Pfeiffer) is bedrijfsleider van de plaatselijke zender die de show uitzendt en schuift haar dochter Amber (Brittany Snow) nogal naar voren in de show, samen met haar vriendje Link (Zac Efron). Alle dansers in de show zijn blank, terwijl gekleurden slechts een keer per maand mee mogen doen. Maar bij een auditie doet de niet-blanke Tracy toch mee, en valt ze op bij Collins (James Marsden), die haar in zijn show cast, waar ze al snel populair wordt. Haar nogal omvangrijke moeder Edna (John Travolta!) wordt haar agent...
De film speelt zich af in 1962 en de songs hebben dan ook een behoorlijk zestiger jaren karakter. De meeste songs waren al voor de theatermusical gecomponeerd, maar veel ervan zijn aangepast voor de filmversie, vooral ook tekstueel, een enkele song is nieuw gecomponeerd, terwijl er ook een paar songs van de theaterversie zijn afgevallen.
De songs zijn redelijk gevarieerd, maar het zestiger jaren sfeertje is nadrukkelijk aanwezig, met veel koperblazers en een hoog rock 'n roll gehalte. Toch staan er ook wat prettig swingende songs op, evenals de nodige soulvolle muziek en wat meer bluesy songs. Maar ook fraaie popballads ontbreken niet.
Een van die fraaie ballads is 'I Know where I've Been', die op een prettige manier gezongen wordt door Queen Latifah. Ook de daarop volgende song 'Without Love' is een prettige moderne popsong, in een wat vlot jasje. Het duet wordt gezongen door Elijah Kelley en Amanda Bynes, die dit op een aanstekelijke manier zingen.
Een andere prettige poppy song is 'I can Hear the Bells', dat op een leuke manier door Nikky Blonsky wordt gezongen, met aangename backing vocals.
Het album opent met een typische zestiger jaren popsong 'Good Morning Baltimore', die door Nikky Blonsky wordt gezongen. Het is een erg prettige en stevige musical-achtige song, die Blonsky goed zingt, hoewel ze een wat kinderlijke stemklank heeft.
De song 'The Nicest Kids in Town' is de aankondigingssong voor de Corny Collins Show en begint dan ook met een gesproken tekst, waarna een echte rock 'n roll-song volgt. Dat rock 'n roll-karakter geldt zeker ook voor de stevige song 'Ladies' Choice', die door Zac Efron gezongen wordt.
Een wat irritante song, omdat je hem los van het filmverhaal beluistert, is 'The New Girl in Town', waar door de leadzang allerlei andere stemmetjes te horen zijn. Het funky kleurtje helpt ook al niet mee, hoewel de song aan het eind een soort black-gospel stijl krijgt.
Queen Latifah zingt de song 'Big, Blonde and Beautiful' met veel bravoure en wat stevig aangezet, maar het bluesy karakter, met veel koperblazers ligt mij niet helemaal. Deze song wordt dan nog een keer uitgevoerd door Michelle Pfeiffer en John Travolta, maar daar wordt het niet beter van, omdat het verhaal en niet de song bepalend is.
Zo laat dit album van de musicalfilm
Hairspray een uitgebreide aaneenschakeling horen van songs die enerzijds modern klinken, en toch een soort sixties kleuring over zich hebben. De variatie in stijlen is behoorlijk, want dat varieert van rock 'n roll tot popballad en van bluesy tot moderne rock, en alles wat er zo ongeveer tussenin zit. De muziek hoort duidelijk bij een musical, en dat doet soms wat afbreuk wanneer je de film niet gezien hebt. Maar overwegend liggen de songs best prettig in het gehoor en is de muziek van Marc Shaiman niet al te jazzy gekleurd. Dat is in ieder geval prettig. Toch ontbreken de instrumentale intermezzo's, waardoor de waardering op 73 uit 100 punten uitkomt.