De film The Green Mile heb ik een aantal keren gezien. En het is elke keer weer een indrukwekkende kijkervaring. Het is jammer dat regisseur Frank Darabond maar twee films heeft gemaakt, want ook zijn The Shawshank Redemption is zo'n indrukwekkende film. En beide films zijn van muziek voorzien door Thomas Newman. Daarbij moet ik gelijk zeggen dat ik de muziek voor The Shawshank Redemption mooier vind dan die voor deze The Green Mile.
Nu is de meeste muziek van Thomas Newman niet mijn smaak en dat geldt ook voor verreweg de meeste tracks van The Green Mile.
De muziek van Newman is overwegend nogal minimalistisch en enigszins monotoon van melodie. Dat maakt de muziek nogal saai. Ook wanneer Newman een groter orkest inzet blijft het een wat neutrale toonzetting, die wat tegen het melancholieke aanhangt. Bij zijn score voor Shawshank hadden die meer orkestrale tracks prachtige melodieën, die ik hier bij The Green Mile node mis. Voor mij hier geen kippenvelmomenten, integendeel.
Wat Newman wel goed doet is de variatie in instrumentengebruik. En ook in sfeertekening is hij goed op dreef. Veel tracks kleuren heel mooi de vaak wat wonderlijke, bijna religieuze sfeer in de film. Dus als muziek bij deze film is het zeker wel geslaagd, maar als 'losse' luisterervaring is het veel minder.
Zelfs de afsluitende titeltrack kan mij niet zo bekoren, zoals ook de andere meer orkestrale tracks. De tracks missen een mooie melodie. De door Newman neergezette kleuring hangt een beetje tussen twee sferen in, maar neigt veel te veel naar de melancholieke kant.
Nu is de film ook wel melancholiek neergezet, maar de film bevat ook een diepere laag van iets verhevens en een zoektocht uit de ellende van wat mensen elkaar aandoen richting het hemelse, waar geen pijn is en geen ziekte en ellende, waar John Coffey op aarde al iets van mag uitdelen. De muziek vertolkt dat wel, maar vooral in minimalistische klanken en veel minder in 'hemelse', wat meer orkestrale muziek. En dat mis ik bij het beluisteren van de score - niet bij het kijken naar de film. Misschien had het de film wat klef gemaakt, dus is het beter zo. Maar als beluisteraar van de score komt deze nu nogal eentonig, zelfs wat saai op mij over.
Dan bevat de score ook nog een aantal 'golden oldies' uit de dertiger jaren, die wel in de film voorkomen, maar die ik niet prettig vind om naar te luisteren.
Kortom, deze score is niet aan mij besteed. Hij is wel goed gemaakt en past uitstekend bij de film (en daar gaat het toch om), maar als muziekluisteraar vind ik hem te weinig melodieus, te eentonig en saai. En de dertiger jaren songs hadden ze beter weg kunnen laten.