Firewall
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Firewall | 3:16 | |
| 2. | Surveillance | 3:38 | |
| 3. | Breaking In | 2:56 | |
| 4. | The Bank | 0:57 | |
| 5. | First Night | 1:21 | |
| 6. | Hostages | 3:24 | |
| 7. | The Camera Dances | 3:47 | |
| 8. | The Epi-Pen | 3:59 | |
| 9. | The Family Theme | 1:21 | |
| 10. | Escape From The Bank | 10:23 | |
| 11. | Looking For Help | 3:04 | |
| 12. | Exchanging The Files | 2:10 | |
| 13. | The Fight | 7:14 | |
| 14. | Rainy Day | 3:15 | |
| 15. | Together Again | 1:20 | |
| 52:04 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
In afwachting van de nieuwe indiana jones is Harrison Ford nu te zien in Firewall. In deze film wordt Ford en zijn gezin gegezijld. Hij moet de bank, waar hij hoofd is van de IT afdeling, voor miljoenen oplichten in ruil voor zijn gezin. Een basisgegeven dat reeds in vele andere films al aan bod geweest is. Muzikaal zit het wel goed in deze film. Alexandre Desplat is componist van dienst.
Ik kende zijn muziek van films zoals Birth en Hostage en Syriana. Dit zijn 3 scores die het naar mijn mening niet van grootsheid moeten hebben. Firewall daarentegen is anders. De titeltrack zelf is onmiddellijk raak. Desplat zorgt voor zeer agressief geschreven muziek. Violen en percussie die zeer snel en hard overkomen. Niet muziek om 's morgen gezellig mee wakker te worden. Dit is wel my cup of thea. 'Breaking In' klinkt qua stijl heel bekend in de oren, commercieel zelfs. Halverwege deze track maakt Desplat gebruik van syntheseizers.
De volgende tracks zorgen voor muzikale spanningsopbouw. Dit zijn niet echt hoogstaande stukjes muziek maar ze bepalen wel mee de sfeer van de film en de soundtrack. De eerste echte uitbarsting van het orkest komt in 'The Epi-Pen'. Alexandre creert een chaotische sfeer door en blazers en stijkers en percussie en electronica ongecontroleerd met tegenritmes door elkaar te laten spelen. Dit zorgt voor een leuk effect. Deze track eindigd ook met een eerste verwijzing naar het familie thema.
Dit thema krijg je volledig te horen in 'The Family Theme'. Een mooi ontroerend thema gespeeld op piano.
Het 10 minuten durende 'Escape from the bank' is één van de hoogtepunten uit de soundtrack. Zeer goed qua opbouw, begint rustig maar stilaan wordt de muziek grootser opgevat. Naar het einde toe zorgt de percussie voor een stevige kadans waar de blazers op inspelen.
In 'Looking for help' krijg je eerst krijsende violen te horen om dan in een standaard actie stukje te vervallen. Lijkt een beetje op hetgene Silvestri doet, vooral de percussie dan. 'Exchanging the files' is ook zo'n actie stukje, electronische beats samen met harp en lage dreunende piano tonen. Zeer goed van ritme.
2de Hoogtepunt is 'The Fight'. De titel vertelt al wat te verwachten. Het orkest barst los met rond 3.30. Weer die chaos die oh zo goed klinkt. Stevige percussie, veel wijziging in tempo en ritme.
De soundtrack eindingt met het obligate familie thema, dit keer gespeeld door violen en de rest van het orkest.
Firewall is misschien wel de meest commerciële soundtrack die Alexandre Desplat geschreven heeft. Ik ben er tevreden mee. Hou je eerder van Birth en Syriana dan kan je misschien beter passen.
Ik kende zijn muziek van films zoals Birth en Hostage en Syriana. Dit zijn 3 scores die het naar mijn mening niet van grootsheid moeten hebben. Firewall daarentegen is anders. De titeltrack zelf is onmiddellijk raak. Desplat zorgt voor zeer agressief geschreven muziek. Violen en percussie die zeer snel en hard overkomen. Niet muziek om 's morgen gezellig mee wakker te worden. Dit is wel my cup of thea. 'Breaking In' klinkt qua stijl heel bekend in de oren, commercieel zelfs. Halverwege deze track maakt Desplat gebruik van syntheseizers.
De volgende tracks zorgen voor muzikale spanningsopbouw. Dit zijn niet echt hoogstaande stukjes muziek maar ze bepalen wel mee de sfeer van de film en de soundtrack. De eerste echte uitbarsting van het orkest komt in 'The Epi-Pen'. Alexandre creert een chaotische sfeer door en blazers en stijkers en percussie en electronica ongecontroleerd met tegenritmes door elkaar te laten spelen. Dit zorgt voor een leuk effect. Deze track eindigd ook met een eerste verwijzing naar het familie thema.
Dit thema krijg je volledig te horen in 'The Family Theme'. Een mooi ontroerend thema gespeeld op piano.
Het 10 minuten durende 'Escape from the bank' is één van de hoogtepunten uit de soundtrack. Zeer goed qua opbouw, begint rustig maar stilaan wordt de muziek grootser opgevat. Naar het einde toe zorgt de percussie voor een stevige kadans waar de blazers op inspelen.
In 'Looking for help' krijg je eerst krijsende violen te horen om dan in een standaard actie stukje te vervallen. Lijkt een beetje op hetgene Silvestri doet, vooral de percussie dan. 'Exchanging the files' is ook zo'n actie stukje, electronische beats samen met harp en lage dreunende piano tonen. Zeer goed van ritme.
2de Hoogtepunt is 'The Fight'. De titel vertelt al wat te verwachten. Het orkest barst los met rond 3.30. Weer die chaos die oh zo goed klinkt. Stevige percussie, veel wijziging in tempo en ritme.
De soundtrack eindingt met het obligate familie thema, dit keer gespeeld door violen en de rest van het orkest.
Firewall is misschien wel de meest commerciële soundtrack die Alexandre Desplat geschreven heeft. Ik ben er tevreden mee. Hou je eerder van Birth en Syriana dan kan je misschien beter passen.
Van alle nieuwkomers in de filmmuziek springt de naam Alexandre Desplat er toch bovenuit. Niet alleen wordt zijn naam verbonden met interessante projecten ( Birth, Syriana ), ook commercieel zit hij in de lift en wordt zijn muziek verbonden met grote namen zoals Bruce Willis ( Hostage ) maar nu ook Harrison Ford ( Firewall ). Maar Desplat staat ook garant voor knappe muziek met een enorme kennis van symfonische orkestratie en inventiviteit. Een gevatte combinatie zo blijkt nog maar eens.
‘Firewall’ kan – mede door het genre van beide films – gemakkelijk vergeleken worden met ‘Hostage’. Beiden brengen eenzelfde sfeer in de muziek. De toon is gelijkend. Al zijn er ook wezenlijke verschillen. In ‘Hostage’ kleurde Desplat zijn score met solo-stem en ocarina’s, hier valt veeleer de combinatie van groot orkest met subtiele synth/piano-toetsen op.
De CD opent direct met een compositie van formaat. ‘Firewall’ vuurt direct ziedende violen af, met een enerverend thema voor de kopers en een gans arsenaal aan percussie. Een magistrale opener die je direct brengt waar je moet zijn: bij deze score! En dat is toch hetgene dat goede filmmuziek kenmerkt.
Daarna introduceert Desplat nog verschillende motieven doorheen de daaropvolgende tracks. Soms dwingend, maar meestal spaarzaam. In ‘Camera Dances’ toont Desplat nogmaals zijn talent voor groots opgezette composities met veel detail. Het family theme is dan weer introvert met nobele passages voor hoorn. De climax komt er met ‘Escape from the bank’. Een track van meer dan 10min. die Desplat knap opbouwt. Gestructureerd en motivisch onderbouwd.
Moet gezegd, niets klinkt echt nieuw in deze score en je hebt het allemaal wel al eens gehoord. Maar het lijkt erop dat ze dit soort filmmuziek niet meer schrijven. En daarvoor alleen al is hij toch eens het beluisteren waard. Een minpunt is wel de sound. Velen kankeren op het ‘Hollywood Studio Symphony’, maar volgens mij zijn dat erg bekwame muzikanten. Wat wél varieert zijn de studio’s waarin het opgenomen wordt en natuurlijk de opnameleiding. In dit geval klinkt het orkest klein en krijgen bepaalde instrumentengroepen te weinig ruimte. Mocht het LSO in het schitterende Abbey Road deze score ingespeeld en opgenomen hebben, dan was de uitvoering zonder fout geweest. Ik kijk alvast uit naar een volgende Desplat-score. Hopelijk mag hij nog eens zijn poetische pentrekken bovenhalen in de toekomst…
‘Firewall’ kan – mede door het genre van beide films – gemakkelijk vergeleken worden met ‘Hostage’. Beiden brengen eenzelfde sfeer in de muziek. De toon is gelijkend. Al zijn er ook wezenlijke verschillen. In ‘Hostage’ kleurde Desplat zijn score met solo-stem en ocarina’s, hier valt veeleer de combinatie van groot orkest met subtiele synth/piano-toetsen op.
De CD opent direct met een compositie van formaat. ‘Firewall’ vuurt direct ziedende violen af, met een enerverend thema voor de kopers en een gans arsenaal aan percussie. Een magistrale opener die je direct brengt waar je moet zijn: bij deze score! En dat is toch hetgene dat goede filmmuziek kenmerkt.
Daarna introduceert Desplat nog verschillende motieven doorheen de daaropvolgende tracks. Soms dwingend, maar meestal spaarzaam. In ‘Camera Dances’ toont Desplat nogmaals zijn talent voor groots opgezette composities met veel detail. Het family theme is dan weer introvert met nobele passages voor hoorn. De climax komt er met ‘Escape from the bank’. Een track van meer dan 10min. die Desplat knap opbouwt. Gestructureerd en motivisch onderbouwd.
Moet gezegd, niets klinkt echt nieuw in deze score en je hebt het allemaal wel al eens gehoord. Maar het lijkt erop dat ze dit soort filmmuziek niet meer schrijven. En daarvoor alleen al is hij toch eens het beluisteren waard. Een minpunt is wel de sound. Velen kankeren op het ‘Hollywood Studio Symphony’, maar volgens mij zijn dat erg bekwame muzikanten. Wat wél varieert zijn de studio’s waarin het opgenomen wordt en natuurlijk de opnameleiding. In dit geval klinkt het orkest klein en krijgen bepaalde instrumentengroepen te weinig ruimte. Mocht het LSO in het schitterende Abbey Road deze score ingespeeld en opgenomen hebben, dan was de uitvoering zonder fout geweest. Ik kijk alvast uit naar een volgende Desplat-score. Hopelijk mag hij nog eens zijn poetische pentrekken bovenhalen in de toekomst…
Computer security specialist Jack Stanfield (Harrison Ford) works for the Seattle-based Landrock Pacific Bank. A trusted top-ranking executive, he has built his career and reputation on designing the most effective anti-theft computer systems in the industry, protecting the bank's financial holdings from the constant threat of increasingly sophisticated internet hackers with his complex network of tracers, access codes and firewalls.
Jack's position affords a comfortable life for him, his architect wife Beth (Virginia Madsen) and their two young children - a standard of living that includes a beautiful home in a residential community just outside the city.
But there's a vulnerability in Jack's system that he has not accounted for: himself. It's a vulnerability that one very ruthless and resourceful thief is poised to exploit.
Bill Cox (Paul Bettany) has been studying Jack and his family for many months; monitoring their online activity, listening to their calls and learning their daily routines with an arsenal of digital and video recorders and parabolic microphones that tap into the most personal of information. Having spent the better part of a year methodically infiltrating every aspect of Jack's identity, Cox is now ready to make good on his investment.
Leading a tight team of mercenary accomplices, he seizes control of the Stanfield house, making Beth and the kids terrified hostages in their own home and Jack his unwilling pawn in a scheme to steal $100 million from the Landrock Pacific Bank.
With every possible escape route shrewdly anticipated and blocked by Cox, every potential ally out of reach and the lives of his wife and children at stake, Jack is forced
to find a breach in his own formidable security system to siphon funds into his captor's offshore account - incriminating himself in the process and eradicating any electronic evidence that Cox ever existed.
Under constant surveillance, he has only hours to accomplish the risky transactions while desperately hunting for a loophole in the thief's own impenetrable wall of subterfuge and false identities to save his family and beat Cox at his own game.
Jack's position affords a comfortable life for him, his architect wife Beth (Virginia Madsen) and their two young children - a standard of living that includes a beautiful home in a residential community just outside the city.
But there's a vulnerability in Jack's system that he has not accounted for: himself. It's a vulnerability that one very ruthless and resourceful thief is poised to exploit.
Bill Cox (Paul Bettany) has been studying Jack and his family for many months; monitoring their online activity, listening to their calls and learning their daily routines with an arsenal of digital and video recorders and parabolic microphones that tap into the most personal of information. Having spent the better part of a year methodically infiltrating every aspect of Jack's identity, Cox is now ready to make good on his investment.
Leading a tight team of mercenary accomplices, he seizes control of the Stanfield house, making Beth and the kids terrified hostages in their own home and Jack his unwilling pawn in a scheme to steal $100 million from the Landrock Pacific Bank.
With every possible escape route shrewdly anticipated and blocked by Cox, every potential ally out of reach and the lives of his wife and children at stake, Jack is forced
to find a breach in his own formidable security system to siphon funds into his captor's offshore account - incriminating himself in the process and eradicating any electronic evidence that Cox ever existed.
Under constant surveillance, he has only hours to accomplish the risky transactions while desperately hunting for a loophole in the thief's own impenetrable wall of subterfuge and false identities to save his family and beat Cox at his own game.
Trailer: