Harry Gregson-Williams.
Voor de buitenstaander vast een onbekend man, maar voor de mensen die van filmmuziek houden, en die in die wereld zijn of haar interesse toont is deze man wel bekend! Williams heeft me al eerder verast met Narnia. Dit was een pracht score vol met magie en al die elementen die die film nodig moest hebben. Een geslaagd project en Williams kon zichzelf op zijn schouder kloppen. Ook Narnia 2 (die bij vele juist niet in de smaak viel) viel bij mij wel in de smaak. Een pracht score vol met magie, strijkers en de typische melodien dat die score dus niet deed tegenvallen. Maar kon Williams wel weer mij verassen met Wolverine. Geen magie dit keer maar iets totaal anders. Kon Williams die sfeer van die film aan mij overbrengen. Met een schone lei begon in deze score te luisteren, gingen mijn wenkbrauwen soms omhoog en soms zakte ze weer omlaag. Vanwege het aantal nummers zal ik ze kort per stuk beschrijven…
1: Logan Through Time.
Deze lange track begint erg duister, met vooral wat elektronische dingen, dan hoor je het typische Williams koor wie op de achtergrond. Het slagwerk mooi vooraan, de opening van de score is erg goed. Rond de 1 minuut komen de blazers er tussen, de spanning stijgt en Williams heeft mijn aandacht er goed bij. Narnia-achtig is het wel, misschien is dat wel de reden dat ik dit nummer zo goed vind. Het lijkt een beetje op track 1 van Narnia 2 (Prince Caspian Flees). Rond de 2:10 hoor je de strijkers druk en snel, de spanning stijgt nog meer. Maar nu gaat het eigenlijk een heel klein beetje vervelen…weer dat koor rond de 2:37…en mijn wenkbrauwen zakken wat naar beneden. Maar gelukkig komt Williams weer terug rond de 3 minuten. Meer actie, meer percussie…en mijn wenkbrauwen gaan weer omhoog. De elektronische geluiden op de achtergrond passen er wel goed bij naar mijn mening. Het koor (wat nu wel irritant begint te worden) komt weer op en de track vordert verder…En met 2 knallen die langzaam na elkaar komen sluit Williams deze track af. Een mooie opening die in het midden helaas iets minder was maar het begin en het einde stond als een huis.
2: Special Privileges
Het begint net zoals in track 1 erg rustig, tegelijkertijd ook wat mysterieus.
Rond de 0:28 komen de elektrische geluiden er weer bij, samen met de violen vormen ze een aardig geheel. Helaas vormen de geluiden, percussie en strijkers niet een goed geheel rond de 1 minuut en worden die stomme geluiden zelfs irritant. Rond de 1:28 weet Williams zijn Wolverine Theme goed over te zetten in een soort heldhaftig theme, erg knap gedaan. En dan pats boem is deze track afgelopen. Een track waar eigenlijk gewoon doorheen is gegaan met een soort ratelslang. Hij begint rustig, valt aan en boem afgelopen, erg jammer want deze track snakte gewoon echt naar meer. Nou weet ik niet of de film hem wel genoeg ruimte daar voor geeft maar hoe dan ook, een aardige track maar daarmee is alles gezegd.
3: Lagos, Nigeria
Ik hou altijd wel van die lange tracks, dan hoef je niet de hele tijd te kijken of hij alweer voorbij is. De naam van deze track zegt me niets, ik heb helaas de film niet gezien.
De track begint net zoals in track 1 en 2 rustig en mysterieus en je weet nog niet wat je te wachten staat. De geluiden komen veels te veel naar boven, een vreselijke track. En wat doet Williams nu rond de 2 minuten?!! Een Joker – Hans Zimmer – imitatie? Hoort mijn oor nu een lichte joker imitatie? Dat kan toch niet! Maar helaas is het wel zo, en met al die elektronische geluiden op het begin maakt het deze track niet zo goed. Rond de 3 minuten maakt Williams het iets beter door zijn eigen stijl weer te componeren. Maar hij weet me er niet mee in te palmen. Dan volgen er weer van die “spanningsmomenten”, een stel strijkers en wat elektronische apparaten, en daar weer rond 4:30, hoor ik daar nu weer het Joker Theme van The Dark Knight? En de tikkende potloden? Volgens mij zit Gregson-Williams niet meer op 1 lijn met zichzelf, waarom moet hij nu Hans Zimmer na doen. En dan ook nog die overbodige percussie op het einde, wat een baggertrack zeg! Snel door naar track 4 dan maar.
4: Wade Goes To Work
Het begint weer rustig (het zal eens niet).
En mijn aandacht is er even niet bij, Williams moet nu met wel iets heel goeds komen. Maar nee hoor, weer een Dark Knight imitatie aka Joker Theme. En rond de 0:58 seconde hoort mijn oor een oorverdovende slechte track met alleen maar elektronische elementen. En boem dat was hem al weer. Een track die gelukkig snel is afgerond want langer had ik niet kunnen luisteren naar dit kabaal. Het versschil tussen Gregson-Williams en Zimmer is dat Zimmer mij wel kan raken en ook al maakt hij kabaal toch weet hij daar iets moois mee te doen. Gewoon echt geweldig. Maar Gregson-Williams heeft dit talent van Zimmer niet. Waarom blijft hij niet op zijn eigen stijl zitten, dan vind ik hem op zijn best. Maar nee hoor, net zoals vele (denk aan Badelt, Jablonsky) doet hij een Zimmer imitatie, en dat is echt jammer.
5: Kayla
Na 2 beroerde tracks te hebben gehoord hoopte ik op een betere track.
En gelukkig kreeg ik die ook. Wat een prachtig nummer, dit is echt super! Eindelijk weet Williams zich terug te pakken en maakt een emotioneel op de piano. Rond de 1:03 komen de strijkers erbij, een prachtig begin. Het begin doet me denken aan James Newton Howard, maar hij bootst hem gelukkig niet na, hij blijft op zijn eigen stijl zitten. Super. En dan rond het einde horen we weer die mooie pianonoten die me nog even bij zullen blijven. De mooiste track van deze score is track 5, vanwege de mooie afwisseling van strijkers en de piano. Echt een mooie track, en dat had deze score ook nodig mocht hij er nog met een voldoende afkomen.
6: Victor Visits
Maar helaas heeft Gregson-Williams niet geluisterd naar mij.
Hij gaat gewoon verder met zijn lelijke Zimmer imitaties en zijn verschrikkelijke elektronische geluiden. Na een prachtige track 5 horen we nu deze afschuwelijke track. Maar hij maakt wel iets goed aan het einde, we horen weer wat pianonoten, de strijkers komen weer op en boem het is over. Dan denk ik bij mezelf, volgens mij is er geen ruimte voor mooie tracks op deze score, want iedere keer als het eindelijk mooi begint te worden verknalt hij het weer door een elektronisch geluid neer te zetten of de track opeens te doen stoppen. Jammer…
7: Adamantium
Eindelijk begint er eens een track niet rustig.
Het begin is wel aardig, met wat percussie en wat elementen die me doen denken aan Narnia. Een goed begin. Maar dan volgt er een te lange stilte, en wat er verder in deze track komt is niet erg speciaal. Het gebruikelijke wat we al 10 keer hebben gehoord inmiddels. Deze muziek is regelrecht een complete disaster. Dat zouden de Engelse zeggen hierover. En ik als Nederlander zeg er het volgende over: vreselijke track, sla hem gauw over en laat je niet beïnvloeden door die mooie 30 seconde van deze track.
8: Agent Zero Comes For Logan
De track begint weer saai, weer die percussie weer dat koor…volgens mij begrijpt Williams niet dat we dat allemaal al gehoord hebben en dat we snakken naar iets anders. Maar nee hoor, hij gaat gewoon door met zijn elektronische geluiden, en de strijkers die de boel nog proberen te redden slagen daar niet in. De beat die er rond de 1:05 in komt is wel aardig. Wat percussie wat strijkers en mijn wenkbrauwen gaan weer langzaam omhoog. En nu dan die explosie van drama en actie, daar wacht ik gewoon op…! Hij bouwt op, bouwt op en de strijkers blijven gaan. Maar alles wat je dan hoort vervaagd want rond de 2:18 komt er niet een explosie of iets wat daar op lijkt, nee hij laat ons nogmaals actie en actie horen. Alsof we dat nog niet genoeg gehoord hebben, snel door naar track 9 dan maar.
9: Logan Meets Gambit
Het lijkt wel alsof Williams even het spoort bijster is.
Hij kan zijn eigen stijl niet meer ontwikkelen, jammer genoeg!
Na Zimmer elementen gestolen te hebben richt hij zich nu meer op David Arnold. Vooral het begin doet me denken aan The Quantum of Solace. Een aangename score maar deze track is niet aangenaam. Ik heb zelfs voor het eerst van mijn leven een track doorgespoeld om te kijken of er nog meer komt. Maar meer komt er niet hoor, alleen nog wat overdreven actiemuziek en elektronische zooi. Ik heb de track ook niet afgeluisterd, snel door naar track 10 want hier word ik niet blij van.
10: To the Island
Een aangename naam, en hopelijk ook een aangename track, het is eventjes afwachten.
Maar deze track verschilt niet heel erg veel van de andere tracks. Rond de 2:20 horen we weer delen van track 1 terug, dat is wel beter. Na een vreselijke track 9 is dit nog wel te doen. De blazers met het Wolverine Theme maken deze track wel weer leuk. Het theme zit er wel lekker in en track 10 is toch nog wel aardig gecomponeerd. Na al die slechte tracks gaat deze track er wel bij mij in.
11: Deadpool
Williams pakt deze hele score niet goed aan.
Alleen track 1 en 5 zijn nog te doen, de rest is een disaster!
Ook track 11 is een track die ik nooit meer zal opzetten thuis. Zo saai, het komt niet goed uit de verf naar mijn mening. De originaliteit die Williams wel had bij Narnia heeft hij denk ik daar laten liggen. Want ik zie hier veel dingen behalve originaliteit.
12: The Towers Collapse
Deze track roept om actiemuziek, die krijgt die ook volop, jammer genoeg is het niet de actiemuziek die ik mooi vind. De strijkers, het percussie en vergeet niet die geluiden zijn erge stortend in deze track. De rust die er ook gecreëerd word in deze track is niet echt super mooi. Ik heb wel eens beter gehoord van Williams, en weer die vervelende actiemuziek weer tegen het einde aan. Vreselijk!
13: Memories Lost
Aan de track te zien eindelijk eens geen actie!
En dat klopt tenminste…dat dacht ik. Want rond de 41 seconde hoor ik toch wel weer die actiegeluiden. Het zal toch niet zo zijn dat we weer alleen elektronische herrie horen. Nee dat horen we niet, maar wat horen we wel? Wat we horen is wat saaie muziek dat typische achtergrond muziek is, zonder gevoel gemaakt en gewoon maar in een kwartiertje op papier gezet. En die laatste noten deden mij weer denken aan Hancock van John Powell. Een componist waarvan Williams nog veel kan leren.
14: I'll Find My Own Way
Eindelijk zijn we aanbeland bij de laatste track van deze score.
En dat is maar goed ook want elke minuut op deze score duurt voor mij veels te lang.
Ik ben het met mijn collega’s hier op filmmuziek.be eens dat deze score echt niet best is. Ook de laatste track kan mij niet bekoren en heeft niets speciaals over zich. Wat componisten zoals John Williams kunnen is elke track tot een sprookje maken. Elke track heeft zijn eigen iets, natuurlijk is dat erg moeilijk en dat lukt zowat geen 1 componist. Maar je kan het nog wel proberen! Maar ook dat is voor Gregson-Williams niet mogelijk. Het lijkt wel alsof dit een soort tussenproduct was en dat product is nog goed gekeurd ook door de regisseur van Wolverine. Echt iets wat voor mij een raadsel zal blijven.
Deze score verdient geen voldoende, daarvoor heeft het niet de originaliteit.
Hopelijk bezorgd Williams mij weer kippenvel zoals hij wel eens heeft gedaan met Narnia, hopelijk was dit gewoon een flop van hem en blijft het hierbij. En laten we alsjeblieft niet hopen dat hij onze nieuwe Trevor Rabin word…want dat zou betekenen dat er geen toekomst meer in zijn filmmuziek carriere is…Mijn cijfer is een 5. En dat is op zich nog wel hoog voor deze score…daarom verlaag ik gelijk mijn cijfer tot een 4. En zelfs een track zoals Kayla kan deze score niet redden. Zelfs voor de Harry Gregson-Williams fans moet dit een klap zijn geweest want dit soort scores horen niet thuis in de filmmuziekwereld maar in de afvalbak.