Barry Lyndon is een film van Stanley Kubrick, die met zijn perfectionistische nauwgezetheid de film opnam. Desondanks werd het slechts een matig succesje.
Het verhaal speelt zich af vanaf het jaar 1750 en draait om de hoofdpersoon Redmond Barry (Ryan O'Neal), die vanuit zijn armelijke Ierse achtergrond het geluk probeert te vinden en zich opwerkt tot in de hoogste adelijke kringen. Dat doet hij door bravoure, bluf, leugens en bedrog. Soms vlucht hij in beroepen als huursoldaat. Maar door vals spel weet hij steeds weer op te klimmen en zich met zijn praatjes goed te verkopen, ook aan rijke vrouwen. Als een van hen weduwe wordt, weet Redmond haar te schaken en zo een rijk man te worden. Maar ook dringt het besef tot hem door dat al zijn chicanes hem en anderen niet gelukkiger hebben gemaakt...
De film is opgenomen met klassieke muziek als achtergrond, muziek die Kubrick tijdens de opnames liet afspelen. Er is dan ook geen componist ingehuurd voor de film, iets wat hij ook al voor bv 2001: A space Odyssey toepaste. Ook die film is voorzien van allerlei (neo)klassieke muziek.
Barry Lyndon is een historisch verhaal en Kubrick pastte dan ook muziek toe van de hand van bekenden als Mozart, Schubert en Händel. Vooral de Sarabande van Händel speelt in de film een grote rol en komt een aantal keren terug op de score in wisselende arrangementen. Vooral de eerste en laatste track hebben een mooie vol orkestrale setting.
'Women of Ireland' is een track van Seán Ó Ráida, die door The Chieftains wordt uitgevoerd. Het is een mooie melodie en wordt op viool, traditionele fluit en harp gespeeld, wat het een fraaie track maakt, al begint de track wat kaal. Deze komt nog een keer terug, maar dan solo op de harp gespeeld.
De score bevat een aantal tradionals in de beste Ierse of Engelse tradities. Deze tracks zitten in de eerste helft van het album. Dit zijn nogal eens wat saaie en minimalistische tracks en is zeker geen Irish Folk muziek, hoewel de bekende Chieftains een aantal tracks spelen.
Vanaf track 10 begint het klassieke deel van het album, met prachtige, vaak bekende klassieke melodieën. De muziek is vol orkestraal en romantisch getint. Soms komt het zelfs wat dromerig over. Er zijn twee uitzonderingen: de beide Sarabande-duel tracks. Dit is gearrangeerd als onheilspellende muziek. De eerste van die twee is vrijwel solo paukslagen op de contrabasmelodie van Sarabande, waar ook nog af en toe een raspende viool doorheen komt. De tweede Sarabande-duel track wordt gespeeld op een spinet, waarbij op een bas 'geplokt' wordt. Deze track is vrij goed beluisterbaar.
De daarop volgende track is het prachtige Cavatina uit de opera 'De barbier van Sevilla', waarin ook het spinet een hoofdrol speelt. Dit is een van de mooiste tracks van de score, samen met de openingstrack en de afsluitende track.
Kortom, de muziek voor Barry Lyndon is er een met twee totaal verschillende stijlen, die elk hun eigen functionaliteit in de film hebben. De traditionals zijn soms fraai, vaak echter nogal minimalistisch. De bekende klassieke tracks zijn dan veel mooier en vooral die klassieke tracks maken de tweede helft van het album tot een waar genot om naar te luisteren. De algehele waardering voor het album komt op 72 uit 100 punten.