The Cassandra Crossing
Subscribe now!
Stay better informed and get access to collectors info!
Stay better informed and get access to collectors info!
| # | Track | Duration | ||
|---|---|---|---|---|
| 1. | Main Title | 3:24 | ||
| 2. | Break-In | 2:27 | ||
| 3. | The Train Station/Dying Man/McKenzie Arrives/Sick Man | 1:20 | ||
| 4. | Husband & Wife/Little Girl & Sick Man/Train on the Move | 2:36 | ||
| 5. | New Bedside Manner | 1:41 | ||
| 6. | Are You Alright/What They Call The Cassandra Crossing | 1:06 | ||
| 7. | Searching The Train | 2:39 | ||
| 8. | Helicopter Rescue | 3:31 | ||
| 9. | Disease Spreads | 0:42 | ||
| 10. | Bring It In/The Train/Husband & Wife | 1:12 | ||
| 11. | Safe Living | 4:12 | ||
| 12. | Here We Go! | 0:44 | ||
| 13. | The Train Arrives | 2:14 | ||
| 14. | I Can't Go | 4:44 | ||
| 15. | The Bridge/God's Will | 3:05 | ||
| 16. | Rusting Bridge | 1:05 | ||
| 17. | The Climber | 2:40 | ||
| 18. | Kaplan's Death | 3:33 | ||
| 19. | Athermath/The Passengers Escape | 2:04 | ||
| 20. | The Cassandra Crossing - End Titles | 1:46 | ||
| 21. | Little Girl/Sick Man (alternate) | 0:45 | ||
| 22. | Helicopter Rescue (alternate) | 3:31 | ||
| 23. | Safe Living (alternate) | 4:12 | ||
| 24. | Here We Go! (alternate) | 0:42 | ||
| 25. | The Train Arrives (alternate) | 2:14 | ||
| 26. | The Climber (Alternate) | 2:40 | ||
| 60:49 |
| # | Track | Duration | ||
|---|---|---|---|---|
| 1. | Main Title | 3:22 | ||
| 2. | Break-In | 2:22 | ||
| 3. | Safe Living | 4:10 | ||
| 4. | Helicopter Rescue | 3:33 | ||
| 5. | I Can't Go | 4:36 | ||
| 6. | The Climber | 2:29 | ||
| 7. | It's God's Will | 3:04 | ||
| 8. | Kaplan's Death | 3:31 | ||
| 9. | End Credits | 1:47 | ||
| 10. | It's All A Game (instrumental) | 2:59 | ||
| 11. | I'm Still On My Way (vocal) | 2:30 | ||
| 12. | I'm Still On My Way (Vocal) | 2:51 | ||
| 13. | I'm Still On My Way (Instrumental) | 4:02 | ||
| 14. | I'm Still On My Way (Vocal only) | 4:02 | ||
| 45:18 |
Submit your review
Hide reviews in other languages
De Brits-Italiaanse film The Cassandra Crossing is een rampenfilm die geregisseerd is door de Grieks-Italiaanse George P. Cosmatos (Massacre in Rome, Escape to Athena, Cobra, Rambo II, Tombstone). Producent Carlo Ponti zag er een mooie manier in om zijn vrouw Sophia Loren in een rol te krijgen. Desondanks waren de critici genadeloos en werd de film slecht ontvangen. Toch kwam de film in de bioscopen prima uit de kosten. Dit was de eerste film die ik in mijn jonge jaren in de bioscoop gezien heb.
Het verhaal begint met een terroristische aanslag op een Amerikaans biologisch onderzoekscentrum in Genève, waarbij een virus is vrijgekomen. Een besmette terrorist is ontsnapt en aan boord gegaan van de trein van Genève naar Zweden. De Amerikaanse legerkolonel MacKenzie (Burt Lancaster) wil dat de trein wordt geïsoleerd en omgeleid via een afgelegen traject, om zo de passagiers in quarantaine te brengen. Maar de trein moet dan over een oude brug, die al vele jaren niet meer gebruikt wordt. Onder de passagiers zijn ook neuroloog Chamberlain (Richard Harris) en zijn ex Jennifer (Loren). Er wordt besloten om de inmiddels bewaakte trein over te nemen...
De muziek bij de actie-rampenfilm is van Jerry Goldsmith, die er een nogal stevige thrillerscore voor componeerde. Kennelijk viel zijn score goed in de smaak bij regisseur Cosmatos, want daarna zouden ze nog een paar maal samenwerken.
Goldsmiths score is op dit album in z'n geheel te horen, want alle muziek uit de film is meegenomen op de eerste CD, aangevuld met een aantal alternatieve uitvoeringen van tracks. Deze eerste CD laat de muziek echter in mono horen en lijkt kwalitatief wat scherpte te missen. De tweede CD is wel in stereo en hierop is het Original Score album opgenomen, zoals dat al eerder is uitgekomen. Dat tweede album is dan weer aangevuld met een paar bonus-uitvoeringen van de song 'I'm Still on my Way'.
Deze rampenfilmscore laat duidelijk horen dat de film vooral spannend moet zijn. De spanning in de muziek is al vanaf de 'Main Title' te horen, hoewel die track aanvankelijk vrij ingetogen begint, met een heel aardige themamelodie, die tijdens de score vaker voorbij komt. In de tweede helft van deze track laat Goldsmith de muziek af en toe flink aanzwellen, met een mooi orkestraal arrangement. Maar naar het einde toe, neemt eveneens de spanning al weer flink toe. En dat gaat verder met 'Break-In', die zelfs behoorlijk chaotische proporties heeft en daardoor nogal ongemakkelijk is om naar te luisteren.
Verreweg de meeste muziek van de score heeft een wel heel erg actiethrillergehalte, met veel dissonante muziek, chaotische orkestrale bombast en stevige, bijna ongeorganiseerd klinkende percussie die vaak net niet het ritme volgt. Het ligt daardoor allemaal niet erg prettig in het gehoor.
Daarbij heeft Goldsmith een aantal opvallende gimmicks toegevoegd, zoals de regelmatig terugkerende klanken van een soort stuiterend verende sambaballen. Ook lage klanken van dulcimer en vreemde piano-achtige slagen komen nogal eens voor, wat een soundscape-achtig effect geeft. Die klanken en geluiden maken de muziek overigens niet echt beter verteerbaar. Daarbij hebben de na-galmende piano-slagen vooral te maken met de brug, zoals goed te horen is in 'The Bridge', 'Rusting Bridge' en 'Aftermath', en daarmee duidelijk een functie in de muziek, maar bijster genietbaar is het niet.
De tracks die minder een actiekleuring, maar wel de spanning hoog houden zijn al veel beter behapbaar, zoals de combitrack 'The Train Station / Dying Man / McKenzie Arrives / Sick Man' of 'The Train Arrives'.
Tegelijk zijn er ook tracks die op het album als een soort intermezzo's werken, met meer ingetogen muziek, die best fraai is en soms zelfs erg fraai. Toch zijn die tracks ver in de minderheid. Ze laten vaak het best wel fraaie thema horen, wat een positieve impact op de beluisterbaarheid van het album als geheel heeft.
De tweede CD laat eerst de Original Score horen, zoals die eerder op een album is uitgebracht. Onderdeel van die Original Score was een populaire bewerking van de themamelodie van Goldsmith, met de titel 'It's All a Game'. Die komt weliswaar niet in de film voor, maar bracht wel een fraaie, wat poppy uitvoering van het thema van de film. Het album bevat ook nog een beperkt afwijkende versie van deze instrumentale poppy thematrack, als twaalfde track op het album (in tegenstelling tot wat op het hoesje staat). Het zijn helaas juist deze beide tracks die de fraaiste van dit dubbelalbum zijn.
Ook te horen is de song 'I'm Still on my Way', die in de film in de trein wordt gezongen. Deze song is niet van Goldsmith, maar van Dan Jordan en wordt gezongen door Ann Turkel, een actrice in de film, waarbij je goed kunt horen dat ze geen zangeres is. Deze song volgt aanvullend nog als dertiende track in een versie zonder de leadzang van Turkel, maar wel met de koortjes. Deze tweede CD sluit af met opnieuw diezelfde song, maar nu alleen (à capella) met de stem van Ann Turkel, waarbij op de achtergrond heel licht een geraspte gitaar te horen is. Duidelijk geen fraaie afsluiter.
Kortom, met zijn muziek voor de actie-rampenfilm The Cassandra Crossing heeft Jerry Goldsmith een voor de film prima score afgeleverd. De muziek weet in de film de spanning flink op te voeren. Maar los van de film blijkt die muziek niet erg genietbaar te zijn. Een heel groot deel van de tracks bestaat vooral uit nogal dissonante en heftige actie- en spanningsmuziek. De paar tracks die wat meer ingetogen zijn en waarin het op zich best fraaie thema goed naar voren komt, liggen juist wel prettig in het gehoor, maar komen te beperkt voor op dit album om het tot een gemiddeld enigszins aangename luisterervaring te maken. De matige monokwaliteit van de eerste CD helpt ook niet mee en de vele uitvoeringen van de song van Jordan op de tweede CD evenmin. De waardering voor dit Complete Score album komt dan ook niet hoger dan 46 uit 100 punten.
Het verhaal begint met een terroristische aanslag op een Amerikaans biologisch onderzoekscentrum in Genève, waarbij een virus is vrijgekomen. Een besmette terrorist is ontsnapt en aan boord gegaan van de trein van Genève naar Zweden. De Amerikaanse legerkolonel MacKenzie (Burt Lancaster) wil dat de trein wordt geïsoleerd en omgeleid via een afgelegen traject, om zo de passagiers in quarantaine te brengen. Maar de trein moet dan over een oude brug, die al vele jaren niet meer gebruikt wordt. Onder de passagiers zijn ook neuroloog Chamberlain (Richard Harris) en zijn ex Jennifer (Loren). Er wordt besloten om de inmiddels bewaakte trein over te nemen...
De muziek bij de actie-rampenfilm is van Jerry Goldsmith, die er een nogal stevige thrillerscore voor componeerde. Kennelijk viel zijn score goed in de smaak bij regisseur Cosmatos, want daarna zouden ze nog een paar maal samenwerken.
Goldsmiths score is op dit album in z'n geheel te horen, want alle muziek uit de film is meegenomen op de eerste CD, aangevuld met een aantal alternatieve uitvoeringen van tracks. Deze eerste CD laat de muziek echter in mono horen en lijkt kwalitatief wat scherpte te missen. De tweede CD is wel in stereo en hierop is het Original Score album opgenomen, zoals dat al eerder is uitgekomen. Dat tweede album is dan weer aangevuld met een paar bonus-uitvoeringen van de song 'I'm Still on my Way'.
Deze rampenfilmscore laat duidelijk horen dat de film vooral spannend moet zijn. De spanning in de muziek is al vanaf de 'Main Title' te horen, hoewel die track aanvankelijk vrij ingetogen begint, met een heel aardige themamelodie, die tijdens de score vaker voorbij komt. In de tweede helft van deze track laat Goldsmith de muziek af en toe flink aanzwellen, met een mooi orkestraal arrangement. Maar naar het einde toe, neemt eveneens de spanning al weer flink toe. En dat gaat verder met 'Break-In', die zelfs behoorlijk chaotische proporties heeft en daardoor nogal ongemakkelijk is om naar te luisteren.
Verreweg de meeste muziek van de score heeft een wel heel erg actiethrillergehalte, met veel dissonante muziek, chaotische orkestrale bombast en stevige, bijna ongeorganiseerd klinkende percussie die vaak net niet het ritme volgt. Het ligt daardoor allemaal niet erg prettig in het gehoor.
Daarbij heeft Goldsmith een aantal opvallende gimmicks toegevoegd, zoals de regelmatig terugkerende klanken van een soort stuiterend verende sambaballen. Ook lage klanken van dulcimer en vreemde piano-achtige slagen komen nogal eens voor, wat een soundscape-achtig effect geeft. Die klanken en geluiden maken de muziek overigens niet echt beter verteerbaar. Daarbij hebben de na-galmende piano-slagen vooral te maken met de brug, zoals goed te horen is in 'The Bridge', 'Rusting Bridge' en 'Aftermath', en daarmee duidelijk een functie in de muziek, maar bijster genietbaar is het niet.
De tracks die minder een actiekleuring, maar wel de spanning hoog houden zijn al veel beter behapbaar, zoals de combitrack 'The Train Station / Dying Man / McKenzie Arrives / Sick Man' of 'The Train Arrives'.
Tegelijk zijn er ook tracks die op het album als een soort intermezzo's werken, met meer ingetogen muziek, die best fraai is en soms zelfs erg fraai. Toch zijn die tracks ver in de minderheid. Ze laten vaak het best wel fraaie thema horen, wat een positieve impact op de beluisterbaarheid van het album als geheel heeft.
De tweede CD laat eerst de Original Score horen, zoals die eerder op een album is uitgebracht. Onderdeel van die Original Score was een populaire bewerking van de themamelodie van Goldsmith, met de titel 'It's All a Game'. Die komt weliswaar niet in de film voor, maar bracht wel een fraaie, wat poppy uitvoering van het thema van de film. Het album bevat ook nog een beperkt afwijkende versie van deze instrumentale poppy thematrack, als twaalfde track op het album (in tegenstelling tot wat op het hoesje staat). Het zijn helaas juist deze beide tracks die de fraaiste van dit dubbelalbum zijn.
Ook te horen is de song 'I'm Still on my Way', die in de film in de trein wordt gezongen. Deze song is niet van Goldsmith, maar van Dan Jordan en wordt gezongen door Ann Turkel, een actrice in de film, waarbij je goed kunt horen dat ze geen zangeres is. Deze song volgt aanvullend nog als dertiende track in een versie zonder de leadzang van Turkel, maar wel met de koortjes. Deze tweede CD sluit af met opnieuw diezelfde song, maar nu alleen (à capella) met de stem van Ann Turkel, waarbij op de achtergrond heel licht een geraspte gitaar te horen is. Duidelijk geen fraaie afsluiter.
Kortom, met zijn muziek voor de actie-rampenfilm The Cassandra Crossing heeft Jerry Goldsmith een voor de film prima score afgeleverd. De muziek weet in de film de spanning flink op te voeren. Maar los van de film blijkt die muziek niet erg genietbaar te zijn. Een heel groot deel van de tracks bestaat vooral uit nogal dissonante en heftige actie- en spanningsmuziek. De paar tracks die wat meer ingetogen zijn en waarin het op zich best fraaie thema goed naar voren komt, liggen juist wel prettig in het gehoor, maar komen te beperkt voor op dit album om het tot een gemiddeld enigszins aangename luisterervaring te maken. De matige monokwaliteit van de eerste CD helpt ook niet mee en de vele uitvoeringen van de song van Jordan op de tweede CD evenmin. De waardering voor dit Complete Score album komt dan ook niet hoger dan 46 uit 100 punten.
Production italo-britannico-allemand, The Cassandra Crossing (Le Pont de Cassandra) est un film catastrophe réalisé par George Pan Cosmatos et sorti en 1976.
Avec un solide casting, le film débute par le vol dans un laboratoire d’une éprouvette contenant un virus mortel. Entrant en contact avec les passagers du train Genève – Stockholm, les autorités sanitaires dirigés par le colonel Stephen Mackenzie décident de mettre le train en quarantaine et de le dérouter vers un centre de décontamination. Sur le trajet, il y a un vieux pont désaffecté, le pont de Cassandra, dont les autorités ignorent s'il est capable de supporter le poids du train, mais peut-être que la manœuvre est délibérée ?
The Cassandra Crossing était le premier des deux films catastrophe composés par Jerry Goldsmith à la fin des années 70. Sa partition est principalement construite autour d'un magnifique thème d'amour pour les personnages qu’incarnent Richard Harris et Sophie Loren (CD I #1 et #20). Ici, Goldsmith utilise le clavecin, une écriture de cordes dense, du piano et un doux son « pop » typique aux années 70.
En opposition, le sinistre Cassandra Crossing reçoit des échos métalliques troublants en raison de son état de délabrement. Sans oublier que Goldsmith a inséré quelques manipulations électroniques inspirées pour traduire le climat d’anxiété en rapport avec la présence du virus mortel.
‘Break-In’ (CD I #2) donne le coup d'envoi de la partition proprement dite et est l'un de ces moments qui définissent le style Goldsmith. Il s'agit d'une séquence action/suspense classique, une tension remplie de plus de 2 minutes alors que les voleurs pénètrent dans un laboratoire restreint et se font rapidement infecter. Le signal palpitant de Goldsmith est propulsé par la caisse claire et le piano, tandis que les cordes, l'électronique et les cuivres crépitants respirent le suspense. En revanche, la musique d'action restante de la partition est assez inhabituelle par rapport à ce que l'on attend du « canon » de Goldsmith.
‘Helicopter Rescue’ (CD I #8) et ‘The Climber’ (CD I #17) sont tous deux moins fluides, contenant des rythmes d'action étranges, des déclarations de cuivres déchirantes et des cordes de ralliement. ‘Helicopter Rescue’ est un entraînement d'action de percussions rapide, remarquable pour une électronique plus étrange, tandis que ‘The Climber’ présente certaines des écritures pré- Rambo les plus agressives jamais entendues de la part du compositeur alors qu'il précède pour décimer les sections de cuivres et de percussions avec ce signal beuglant.
Les moments plus légers de la partition se concentrent sur la romance entre les personnages de Harris et Loren, magnifiquement transmise dans le signal ‘Safe Living’ (CD I #11), alors que le thème de Goldsmith se transforme en un moment de réflexion pour les deux ex-amants. Ici, le compositeur affiche davantage son style européen discret avec le piano et les bois dominants, tandis que ces manipulations électroniques ne sont jamais trop loin pour les scènes coupées du passager clandestin infecté.
La musique devient plus sombre dans la réplique suivante du personnage de Kaplan intitulé ‘I Can't Go’ (CD I #14). Kaplan un ancien déporté qui a survécu aux camps de concentration nazis. Ici, Goldsmith fournit à ce personnage son propre thème, décrivant cet homme triste et solitaire au moyen de carillons et de délicates figures de bois. Ce thème est encore développé dans ‘It's God's Will‘ (CD II #7) avant que Kaplan's Death (CD II #8) n'annonce le final et un sinistre compte à rebours avant l'accident de train, avec un tempo à percussion descendant, rappelant un chœur chantant, et une tragique déclaration des cuivres sur le sacrifice ultime de Kaplan.
The Cassandra Crossing a été publié à l'origine sur un certain nombre de disques vinyles RCA (France, Italie, Japon) et Citadel Records (US). Cette musique a été rééditée sur CD par la branche italienne de RCA en 1995. Ce CD comprend la chanson ‘I'm Still On My Way’, interprétée par Anne Turkel et il faut bien l’avouer sans grand intérêt, ainsi qu'un instrumental pop agréable du thème de Goldsmith.
En 2008, Prometheus a sorti un coffret de 2 CD utilisant les mixages mono de la partition complète sur le premier disque, tandis que le second disque contient l'album stéréo original. Le coffret comprend une pléthore de musiques supplémentaires et d'alternances. Il est dommage que les bandes stéréos n'aient pas pu être retrouvées pour la présentation de la partition complète, mais cela reste une édition étonnante que je conseille à tout.
FilmClassic Soundtrack
Avec un solide casting, le film débute par le vol dans un laboratoire d’une éprouvette contenant un virus mortel. Entrant en contact avec les passagers du train Genève – Stockholm, les autorités sanitaires dirigés par le colonel Stephen Mackenzie décident de mettre le train en quarantaine et de le dérouter vers un centre de décontamination. Sur le trajet, il y a un vieux pont désaffecté, le pont de Cassandra, dont les autorités ignorent s'il est capable de supporter le poids du train, mais peut-être que la manœuvre est délibérée ?
The Cassandra Crossing était le premier des deux films catastrophe composés par Jerry Goldsmith à la fin des années 70. Sa partition est principalement construite autour d'un magnifique thème d'amour pour les personnages qu’incarnent Richard Harris et Sophie Loren (CD I #1 et #20). Ici, Goldsmith utilise le clavecin, une écriture de cordes dense, du piano et un doux son « pop » typique aux années 70.
En opposition, le sinistre Cassandra Crossing reçoit des échos métalliques troublants en raison de son état de délabrement. Sans oublier que Goldsmith a inséré quelques manipulations électroniques inspirées pour traduire le climat d’anxiété en rapport avec la présence du virus mortel.
‘Break-In’ (CD I #2) donne le coup d'envoi de la partition proprement dite et est l'un de ces moments qui définissent le style Goldsmith. Il s'agit d'une séquence action/suspense classique, une tension remplie de plus de 2 minutes alors que les voleurs pénètrent dans un laboratoire restreint et se font rapidement infecter. Le signal palpitant de Goldsmith est propulsé par la caisse claire et le piano, tandis que les cordes, l'électronique et les cuivres crépitants respirent le suspense. En revanche, la musique d'action restante de la partition est assez inhabituelle par rapport à ce que l'on attend du « canon » de Goldsmith.
‘Helicopter Rescue’ (CD I #8) et ‘The Climber’ (CD I #17) sont tous deux moins fluides, contenant des rythmes d'action étranges, des déclarations de cuivres déchirantes et des cordes de ralliement. ‘Helicopter Rescue’ est un entraînement d'action de percussions rapide, remarquable pour une électronique plus étrange, tandis que ‘The Climber’ présente certaines des écritures pré- Rambo les plus agressives jamais entendues de la part du compositeur alors qu'il précède pour décimer les sections de cuivres et de percussions avec ce signal beuglant.
Les moments plus légers de la partition se concentrent sur la romance entre les personnages de Harris et Loren, magnifiquement transmise dans le signal ‘Safe Living’ (CD I #11), alors que le thème de Goldsmith se transforme en un moment de réflexion pour les deux ex-amants. Ici, le compositeur affiche davantage son style européen discret avec le piano et les bois dominants, tandis que ces manipulations électroniques ne sont jamais trop loin pour les scènes coupées du passager clandestin infecté.
La musique devient plus sombre dans la réplique suivante du personnage de Kaplan intitulé ‘I Can't Go’ (CD I #14). Kaplan un ancien déporté qui a survécu aux camps de concentration nazis. Ici, Goldsmith fournit à ce personnage son propre thème, décrivant cet homme triste et solitaire au moyen de carillons et de délicates figures de bois. Ce thème est encore développé dans ‘It's God's Will‘ (CD II #7) avant que Kaplan's Death (CD II #8) n'annonce le final et un sinistre compte à rebours avant l'accident de train, avec un tempo à percussion descendant, rappelant un chœur chantant, et une tragique déclaration des cuivres sur le sacrifice ultime de Kaplan.
The Cassandra Crossing a été publié à l'origine sur un certain nombre de disques vinyles RCA (France, Italie, Japon) et Citadel Records (US). Cette musique a été rééditée sur CD par la branche italienne de RCA en 1995. Ce CD comprend la chanson ‘I'm Still On My Way’, interprétée par Anne Turkel et il faut bien l’avouer sans grand intérêt, ainsi qu'un instrumental pop agréable du thème de Goldsmith.
En 2008, Prometheus a sorti un coffret de 2 CD utilisant les mixages mono de la partition complète sur le premier disque, tandis que le second disque contient l'album stéréo original. Le coffret comprend une pléthore de musiques supplémentaires et d'alternances. Il est dommage que les bandes stéréos n'aient pas pu être retrouvées pour la présentation de la partition complète, mais cela reste une édition étonnante que je conseille à tout.
FilmClassic Soundtrack
Other releases of The Cassandra Crossing (1976):
