De Amerikaanse thriller The Bone Collector is geregisseerd door Phillip Noyce (Patriot Games, Clear and Present Danger, Salt). De film is spannend als je het nogal absurde gegeven en de toevalligheden in de film loslaat. Maar door de critici is de film daardoor niet erg goed ontvangen, terwijl de film in de bioscopen juist een groot succes was.
Het verhaal draait om forensisch detective Lincoln Rhyme (Denzel Washington), die vanwege een zwaar ongeluk grotendeels verlamd in een ziekenhuisbed belandt. Zijn collega Amelia Donaghy (Angelina Jolie) houdt contact met hem en met de aanwijzingen van Rhyme weet Donaghy steeds bewijsstukken te verzamelen bij onlangs omgebrachte mensen. Steeds zijn daarbij een papiertje en een stukje bot, die ze verzamelen als bewijsmateriaal. Maar toch weet dezelfde moordenaar elke keer nieuwe slachtoffers te maken. Dan leiden de bewijzen naar een klein pocketboekje met de veelzeggende titel The Bone Collector...
De muziek bij deze film is gecomponeerd door Craig Armstrong, die er een sterke score voor componeerde. Met grootschalige orkestrale klanken, meeslepende koormuziek en ondersteund door elektronische muziek en stevige ritmes heeft Armstrong een score neergezet, die menig andere thrillerscore de loef af steekt.
Dat begint al gelijk in de openingstrack 'New York City', waarin een bijzonder fraai thema wordt gepresenteerd, aanvankelijk op de piano, maar al snel komt het orkest erbij. En ook de synthesizer ontbreekt niet, terwijl de elektronische percussie meehelpt om er een stadse of 'urban' sfeer aan te geven. Het thema uit de openingstrack komt in een behoorlijk aantal tracks terug, soms duidelijk hoorbaar, soms in de achtergrondklanken verstopt.
Een tweede thema hoor je voor het eerst in 'Amelia's Song', die een licht dreigende kleuring heeft meegekregen, terwijl de melodie toch in het verlengde van het hoofdthema ligt. Dat tweede thema werkt Armstrong vervolgens verder uit in 'Rhyme and Amelia’s Love Theme', die beide fraaie uitvoeringen zijn.
Ook de tracks waarin Armstrong royaal met koorklanken strooit horen bij de fraaiste van dit album. De Metro Voices hoor je terugkomen op tracks als 'Prelude', 'Race Against Time', of 'Amelia's Crisis'. Maar ook in 'The City Awakes' komen die prachtige koorklanken terug, vaak met de solo zangstem van Catherine Bott, die met woordloze aria's het beluisteren van die tracks tot een groot genoegen maakt.
Maar de film is natuurlijk een nogal donker gekleurde thriller en ook hieraan beantwoordt Armstrong in z'n score. Met een aantal tracks die dat donkere en grimmige spel in de film verklanken, weet hij de spanning flink op te voeren. Helaas gaat dat vaak (maar niet altijd) ten koste van de melodieuze kant van de muziek. De track 'Taxi Ride' laat al de nodige koperklanken doordringen, terwijl ook heftige percussieslagen de spanning opvoeren. Ook 'Seizure' heeft die geladen spanning over zich, terwijl een track als 'Pier Pressure' in al z'n orkestrale en elektronische heftigheid toch nog het hoofdthema laat terugkomen, waardoor dit een track is met een grote impact. En 'Final Confrontation' doet daar nauwelijks voor onder, hoewel het thema hier afwezig is.
Het album sluit af met een reprise van de openingstrack, maar nu zonder de elektronische toevoegingen, percussie en effecten. Dat laat goed het verschil horen tussen beide uitvoeringen, waarbij de openingstrack veel heftiger klinkt en de afsluitende track veel lieflijker. De mooie melodie maakt beide tot een erg aangename beleving.
Kortom, met The Bone Collector heeft Craig Armstrong een voor deze donkere en grimmige thriller toch overwegend erg aangenaam beluisterbare score gecomponeerd. Het is een score geworden die typerend is voor de eigen stijl van Armstrong, met een mix van orkestrale en elektronische klanken, veelvuldig aangevuld met koorklanken en industriële percussie. Dat geeft de score
voor deze thriller een sterke 'urban' sound. Vooral ook door de manier waarop de muziek gemixt is, met ingehouden galm en een lichte afstandelijkheid, is een erg prettige sound ontstaan. Dat maakt het allemaal tot een voor een thriller erg prettig klinkende score, waardoor de waardering uitkomt op een mooie 81 uit 100 punten.