De Amerikaanse film
Return to Paradise is een remake van de Franse film Force Majeure uit 1989 en is geregisseerd door Joseph Ruben, die vooral bekend is geworden met zijn thriller Sleeping with the Enemy uit 1991. De film is door de critici goed ontvangen, maar bracht via de bioscopen te weinig op om uit de kosten te komen.
Het verhaal draait om drie vrienden die uitbundig vakantie vieren in Maleisië en elkaar hun toekomstdromen toevertrouwen. Een van hen, Lewis (Joaquin Phoenix), wil van daaruit verder naar Indonesië, terwijl beide andere vrienden terugkeren naar de VS. Nadat die beiden al lang terug zijn neemt een advocate (Anne Heche) contact met hen op en vertelt hen dat hun vriend Lewis in Maleisië in de gevangenis zit en mogelijk de doodstraf krijgt, omdat de autoriteiten drugs gevonden hebben in het huis waar ze tijdens hun vakantie verbleven. De advocate vraagt de vrienden om hun verantwoordelijkheid te nemen en een deel van de straf op zich te nemen, zodat hun vriend de doodstraf kan ontlopen...
De muziek voor de film is gecomponeerd door Mark Mancina. Regisseur Ruben had al eens samengewerkt met Mancina voor de thriller
Money Train en kennelijk is dat goed bevallen, want ook voor
Return to Paradise is Mancina weer gevraagd. En in 2013 hebben ze weer samengewerkt voor de thriller
Penthouse North.
Een deel van de film speelt zich af in Oosterse sferen en Mancina heeft een paar tracks dan ook van de bijbehorende ethnische kleuring voorzien. Dat pakt allemaal goed uit en is op een aansprekende manier in de muziek verwerkt. In de score wordt gebruik gemaakt van diverse Oosterse houtblaasinstrumenten en ook de percussie heeft soms een ethnisch kleurtje. Deze Oosterse kleuring hoor je terug in tracks als 'The Prison', 'Bike Ride' en vooral 'Arriving in Malaysia', maar ook bij vlagen in een aantal andere tracks.
Het album opent met de track 'Looking at You', waarin Mancina het thema presenteert. Dit is een werkelijk heerlijk thema, die een aantal malen terugkomt in de verschillende tracks. Dit zijn allemaal erg mooie tracks, die bijzonder aangenaam beluisterbaar zijn. De openingstrack brengt op een rustige manier de muziek met de themamelodie. Het orkest en met name de strijkers spelen hierin een hoofdrol. De derde track is dan wel de titeltrack, die ook weer het heerlijke thema brengt, nu met houtblazers in de leidende rol. Hoewel minder vol orkestraal is ook deze derde track bijzonder fraai, waarbij het thema naderhand door drums een beetje voller gemaakt klinkt. Ook in de wat gespannen track 'Desperate Lovers', het mooie 'Safe Travels' en in 'I'll Miss You', waarin de piano het thema mooi helder, maar wat traag brengt, komt het thema terug, evenals in beperktere mate in diverse andere tracks.
Dan is er ook nog de meer suspencevolle kant van de score. Hier spreken de melodieën veel minder aan, hoewel die spannende tracks toch steeds redelijk melodieus blijven. Met orkestrale klanken, aangevuld met synthesizers en gitaren wordt een gespannen sfeer neergezet die toch aanzienlijk minder aangenaam is dan de melodieuze thematracks. Met name tracks als '6 Years in Prison' of 'Crack Pipe' laten goed de verlatenheid en ellende horen die bij die omgeving past, maar die toch minder prettig is om naar te luisteren. Ook 'The Hanging' en 'Second Call' kennen die donkere en gespannen sfeer en klinken niet erg aangenaam. Zo zijn er er nog een aantal tracks die minder gemakkelijk in het gehoor liggen. Een track als 'Flesh and Blood' verklankt dan vooral weer een soort dreigende urgentie.
Maar als geheel overheersen in
Return to Paradise toch wel de prachtige klanken van het mooie thema en de heerlijke arrangementen. Ook de ethnische sfeer in een aantal tracks komt op een mooie manier naar voren, zonder al te geforceerd Oosters te klinken. De sfeer ontstaat vooral door het gebruik van Oriëntaalse instrumenten en niet zozeer door Oosterse arrangementen.
Kortom, met zijn muziek voor
Return to Paradise heeft Mark Mancina een overwegend goede en aangenaam klinkende score gecomponeerd. Met een prachtig thema, dat in een aantal tracks op een mooie manier is uitgewerkt, weet hij de juiste toon te zetten. De spannende en dreigende tracks worden zodoende afgewisseld met meer aangename tracks, maar houden toch wel de overhand. Een flink aantal tracks heeft Mancina voorzien van een lichte Oosterse kleuring, die vaak prettig aandoet. De algehele waardering voor dit album komt zo op 76 uit 100 punten.