Hyde's Secret Nightmare

De Italiaanse horrorfilm Hyde’s Secret Nightmare is een pseudo-artistieke film van Domiziano Christopharo, die zich vooral bezighoudt met een soort erotische getinte horrorfilms en ook deze film voldoet daaraan. Binnen de internationale wereld van de horrorliefhebbers viel deze film kennelijk in de smaak, want hij kreeg de nodige prijzen. Het verhaal is gebaseerd op het klassieke boek over Jekyll en Hyde van Robert Louis Stevenson, maar Christopharo heeft daar zo z'n eigen, bijna pornografische draai aan gegeven.
Het verhaal draait om Henry Chagall (Claudio Zanelli), een medisch wetenschapper die lijdt aan z'n impotentie. Hij experimenteert op lichamen en uiteindelijk op zichzelf om zijn middel te testen en van z'n impotentie af te komen. Het resultaat is dat hij verandert in een nymfomane vrouw met moordneigingen zolang het serum werkt. Tsja...

De muziek bij deze film is van Kristian Sensini, die voor alle films van Christopharo de muziek componeerde. Hij heeft voor deze horrorfilm een redelijk toegankelijke score geschreven, zonder al teveel echt creepy muziek. Toch ligt een groot deel van de muziek niet gemakkelijk in het gehoor, want een aantal tracks zijn zeker wel voorzien van geluiden en spanningseffecten die nogal ongemakkelijk overkomen.

Senzini heeft de muziek helemaal in zijn eigen studio gecomponeerd en opgenomen. De muziek komt dan ook vrijwel helemaal uit de elektronische trukendoos en is via muzieksamples gemaakt. Een flink deel van de muziek heeft een sterke orkestrale kleuring, maar ook zijn er de nodige tracks die typisch elektronisch klinken. Zelfs de elektrisch gitaar weet aan enkele tracks een rock-achtige kleuring te geven, waarin evenmin de percussie ontbreekt. In een aantal tracks zorgen donkere vervormde stemmen voor een vervreemdend effect, wat een enkele keer door een vrouwelijke operastem komt.
Veel muziek echter zit een beetje tussen orkestraal en elektronisch in, waardoor het een wat aparte kleuring heeft. Daardoor klinkt die muziek regelmatig overigens best aangenaam, al laten de melodieën vaak nogal te wensen over. Soms klinkt de muziek nogal rauw, maar soms juist dromerig. Tegelijk hebben de meeste tracks een meer of mindere mate van spanning in zich, wat gezien het type film natuurlijk niet vreemd is.

In de liner notes van de CD geeft Sensini aan dat hij voor de muziek geïnspireerd is door veel oudere horrorfilms en Italiaanse 'giallo' films. Hij beschouwt zijn score dan ook als een eerbetoon aan andere componisten als Morricone, Goldsmith en Herrmann. Toch heeft zijn muziek geen orkestrale allure en klinkt de muziek eerder als een soort benadering van orkestraal, terwijl erg veel tracks ook duidelijk elektronische invloeden hebben.

De score eindigt bij track twintig met 'Hyde's End Titles', die in een redelijk aangename mineure kleuring staat. De dubbele pianoklanken op een rustige underscore pakken goed uit, maar halverwege gaat de muziek toch nog over in een horrorkleuring van vreemde en chaotische klanken.
Het album sluit af met drie tracks die niet bij deze score horen. De eerste daarvan is de trailermuziek voor deze film, de tweede en de laatste track komen beide uit Sensini's score voor de Italiaanse film P.O.E: Poetry of Eerie.

Kortom, met zijn muziek voor de horrorfilm Hyde’s Secret Nightmare heeft Kristian Sensini een voor een horrorfilm redelijk toegankelijke score gecomponeerd. De muziek zit een beetje tussen orkestraal en elektronisch in, met regelmatig een uitstapje naar het rockgenre. De muziek komt geheel uit de elektronische doos met samples, maar Sensini heeft dat goed gedaan. De muziek heeft niet al te vaak een creepy randje, waardoor het allemaal vrij goed beluisterbaar is en een beetje tussen droom en nachtmerrie in hangt. De waardering voor plezierige beluisterbaarheid komt zo op een voor een horrorscore nog redelijke 61 uit 100 punten.