Bij het horen van de naam James Horner heb ik altijd gemengde gevoelens. Soms kan die man prachtige muziek leveren, bvb: Avatar, Titanic, The Boy with the Striped Pyjamas, Braveheart, Zorro, A Beautiful Mind, The Rocketeer, ... om maar enkele hele bekende werken te citeren. Maar jammer genoeg kan hij ook irriterend repetitief zijn, door o.a. zijn zo overgebruikte en befaamde tri-toon op trompet, die vrijwel in ieder van zijn soundtracks minstens 1 maal voorkomt. Misschien is het wel persoonlijk, maar hoe meer ik die hoor, hoe meer ik de soundtrack dan kan haten. Voor de mensen die niet begrijpen waarover ik het heb, luister maar vooral naar o.a. Troy, Enemy at the gates, maar ook naar Titanic, Avatar, Braveheart,...
Daarom had ik ook iets van 'oei', wanneer ik hoorde dat James Horner de muziek ging schrijven van The Amazing Spiderman. Maar laat ik maar meteen met de deur in huis vallen en zeggen dat het zijn beste soundtrack is in jaren, om niet te zeggen van heel zijn carrière tot nog toe. Natuurlijk heb ik nog niet al zijn werk kunnen beoordelen, maar toch al een groot deel.
Bij het beluisteren van de 1ste track 'Main Title - Young Peter' werd ik onmiddelijk verrast door de frisse klank die Horner als het ware wist uit zijn mouw te toveren. Een sterk thema voor mijn part die zeker niet onder doet voor Elfman's thema. Ook de electronische klanken die gebruikt worden, klinken nieuw en verfrissend en overstelpen het orkest niet zoals in minder geslaagde pogingen van andere componisten.
De rest van de cd bouwt dan ook voort op het sterke thema die we te horen krijgen in deze opener. Natuurlijk komen er ook andere nieuwe cues en thema's bij, of dit zou wel hoog gegrepen zijn om een hele soundtrack voort te bouwen op 1 en hetzelfde thema. Maar toch komt het hoofdthema regelmatig terug, ook in anders ingekleed en dat maakt het ook zo leuk.
Horner maakt handig gebruik van electronische ritmische geluiden, synthesizer-klanken en (al dan niet zingende) stemmen om het orkest te vervolledigen.
Zowel actie (bvb. Oscorp Tower), humor (bvb. Playing Basketball), drama (bvb. Ben's Death) en spanning (bvb. Hunting for Information) komen aan boord bij deze cd.
Horner weet heel de soundtrack door die frisse noot te behouden die ons van in het begin mee pakt en zorgt dus voor het verrassend effect die ik nauwelijks durfde hopen, want geloof het of niet: geen enkele keer heeft de componist gebruik gemaakt van zijn (afgezaagde) tri-toon en dus hoef ik niet te zeggen dat dit voor mij positief is.
Ik kan dus echt geen enkel minpunt vinden in deze soundtrack van James Horner, die toch opnieuw heeft kunnen bewijzen dat hij het kan. Aan iedere filmmuziek-liefhebber zou ik aanraden om deze cd onmiddelijk te kopen, want ik denk te mogen zeggen dat niemand kan ontgoocheld worden bij het luisteren naar dit meesterwerkje.
Vandaar een dik verdiende 10 voor deze frisse soundtrack van Mr. Horner!