Donkere scores zijn er gelukkig ook nog, en dat laat Philip Glass hier nog maar eens zien!
Met een aardige uitgewerkte score brengt hij iets geheel anders wat ik niet had verwacht…
Toen ik hoorde dat Glass de muziek zou componeren voor ‘The Illusionist’ dacht ik niet gelijk ‘wat een geweldige keuze’. Ik vond hem niet zo’n type voor het componeren van zo’n film. Maar hij overtuigd mij met zijn score maar hij laat ook weer zien wat helaas zijn slechte kant was…Ik ben niet echt een grote fan van Glass maar zijn scores bevatte altijd wel vele melodielijnen en die zijn meestal ook wel goed uitgewerkt maar met ‘The Illusionist’ kreeg ik het gevoel alsof hij op een gegeven moment géén zin meer had om een melodielijn te componeren. Zo krijgen we verscheidende keren het zelfde melodietje te horen en dat gaat mij een beetje irriteren, maar om nou alleen maar kritiek te geven op de score van Philip Glass is natuurlijk een beetje overdreven. Want Glass weet mij ook wel lichtelijk te verassen zoals bijvoorbeeld met de laatste track, dit is een track met een prachtige melodielijn maar het is niet alleen maar lief en vrolijk, net als de film komt er ook een donkere melodie in voor. De film was niet bepaald leuk en vrolijk, en dus moest die score ook niet lief en vrolijk worden wat wel erg goed gelukt is. Ik zie namelijk toch liever de wat vrolijkere scores maar het paste wel erg goed bij de film! Toen ik de film aan het kijken was vond ik namelijk dat Glass zijn muziek niet slecht was, en dat terwijl de muziek los van de film een depressieve score is. Terwijl als ik Schindler’s List (van John Williams) aan het luisteren ben ik juist niet depressief word. In tegendeel, daar krijg ik zowat tranen in mijn ogen van, zo mooi vind ik het. Bij deze score had ik het gevoel dat Glass er géén zin meer in had. Zo vind ik bepaalde nummers niet zo speciaal zoals ze wel vaak zijn van Glass, ik vind sommige tracks echt prachtig bij de film passen en ook erg goed luisterbaar thuis als ik op de computer zit, maar sommige tracks worden gewoon saai. En dit vind ik erg jammer want ik had er toch wel meer van verwacht ondanks dat ik het géén score vond die bij Glass paste. Als ik de tracklijst er is bij ga pakken ziet het er een beetje zo uit:
1) The Illusionist,
Het nummer begint erg mooi en bevat de donkere stijl die de film nodig had, daarom ben ik ook zeer tevreden met deze track, dus eigenlijk géén slecht begin van Glass. Het is weliswaar een beetje donker (wat dus niet echt mijn ding is) maar des ondanks vind ik het begin erg mooi en was die hele score nou maar een beetje zo, maar helaas gaat die wens in rook op want niet alle nummers zijn zo prachtig uitgewerkt als deze.
2) Do You Know Me?
Het nummer begint al niet zo mooi als nummer 1, de violen mogen dan wel prachtig klinken en de xylofoon doet het ook niet verkeerd maar die trompetten verpesten het nummer een beetje naar mijn mening, ook de zware klanken rond de 50 seconde vind ik niet echt passen terwijl het nummer hiervoor juist zo mooi was. Het nummer is niet bepaald zo gecomponeerd als ik had verwacht, het enige lichtpuntje is dat het na 2 minuten wat beter word en weer de donkere stijl met zich meebrengt. Dat vind ik dus wel weer mooi aan dit nummer, alleen jammer dat het maar zo kort duurt en dat het einde opeens abrupt stopt op een vreemde manier maar misschien hoorde dat wel bij de film (dat kan ik me even niet meer herinneren).
3) Chance Encounter
Het nummer begint aardig met de strijkers op de achtergrond en op de voorgrond een fluit maar hoe mooi het ook mag zijn, mij raakt het niet. De xylofoon maakt het weer een beetje goed, en net als je denkt dat het slecht gaat lopen word het juist geweldig. Je hoort het vrolijke melodietje erin wat erg prachtig is (zo rond de 1 minuut), maar helaas pakt het nummer niet goed uit, na die mooie en nogal vrolijke melodie gaat het weer over op het donkere stuk waar op zich niks mis mee is. Maar wat ik nogal vervelend vind is dat dit nummer niet echt apart is terwijl dat gedeelte in de film dat juist wel is. Integendeel het is over het algemeen geen goed nummer en daarbij blijft nummer 1 toch nog de beste van deze 3 nummers. Ook het einde vond ik wat tegenvallen, want toen het nummer net op gang leek te komen stopte het en ging het over naar track 4, een vreemd einde dus.
4) The Locket
Over het algemeen weer een nummer die mij weer niet wist te boeien, de strijkers kunnen dan wel prachtig klinken maar zijn naar mijn mening een beetje overbodig en ze komen te veel op de voorgrond zo rond de 2 minuten. Het einde van dit nummer is wel mooi afgewerkt en daarmee is het gelijk ook een stuk beter dan nummer 2 die opeens stopte.
5) The Orange Tree
Eén van de mooiste nummers van de score die mij zeker wel wist te raken. Nummer 1 mag dan wel mooi zijn, bij nummer 5 is het niets. Alleen net als ik denk eindelijk een goed nummer te horen is hij al weer afgelopen. Zulke nummers mogen wel wat langer duren naar mijn mening maar ik heb het niet voor het zeggen, natuurlijk speelt de gebeurtenis in de film ook mee waardoor de speelduur altijd wat langer of wat korter is.
6) The Mirror
Weer zo’n nummer die mij totaal niet weet te boeien, het is gelukkig wel een kort nummer waardoor ik me niet zo ga ergeren maar ondanks dat zit er wel een melodietje in wat op zich wel aardig is, maar dan moet je het niet bij zowat elk nummer horen!
7) Wish I Would see you Again
De track begint weer met dat sombere melodietje wat erg jammer was, naar mate het nummer eindigde vond ik het een zinloos nummer en ik was dus zeker niet tevreden over dit nummer. Een prachtige scène in de film maar de muziek was werkelijk dramatisch slecht, de slechtste track naar mijn mening op de hele score wat jammer is (ik blijf het herhalen).
8) The Sword
Een hele korte track waar eigenlijk niet veel mee aan de hand is, je hoort weer het melodietje maar dit keer gaat het me niet irriteren, ik vind het niet erg storend bij dit nummer, het doet me soms wel denken aan het hoofdthema van de score ‘Sleepers’ van John Williams maar dat is natuurlijk logisch want ook dat is een niet al te vrolijke film. Niet dat ik dit nummer nou hoog prijs, ik ben namelijk meer van de wat langere nummers (ongeveer 3 minuten vind ik goed, langer is natuurlijk altijd beter maar een mens kan niet alles willen).
9) Meeting in the Carriage
Weer een saaie track die niet zo lang duurt, na track 7 de saaiste track die gaat vervelen, vanaf nummer 6 ben ik niet tevreden met de tracks maar gelukkig dat de volgende track wat beter is.
10) Sophie
Deze track is de film wel waardig. Het paste mooi bij de film en ook los van de film is het erg plezierig om naar te luisteren. Glass heeft zich hier goed duidelijk gemaakt, hij heeft de wat donkere instrumenten op de achtergrond gezet en de strijkers op de voorgrond. Bovendien duurt deze track niet al te kort en is het einde erg mooi. Dit soort tracks zou Glass nou meer moeten maken en van dit soort tracks hou ik nou. Deze track behoort zeker tot de beste tracks van deze score! De instrumenten bevallen mij ook wel, en met name ook de indeling misschien dat Glass ook nog een gooi had kunnen doen naar de xylofoon maar misschien had dat juist wel een eng effect gegeven wat niet de bedoeling was. Nogmaals, deze track is erg goed uitgewerkt.
11) The Secret Plot
‘Secret’ is het woord wat hier heel erg goed word uitgelegd, maar dan niet met woorden maar met instrumenten! Een prachtige track met strijkers etc. Bovendien ook géén speeltijd van 1 minuut gelukkig, na nummer 10 verwachte ik wel een track die weer wat minder was maar deze wist mij net zo zeer te boeien als track 10 en dat was natuurlijk erg leuk, het ritme is wel wat minder dan in de vorige track maar desalniettemin een goeie track.
12) Sophie’s Ride to the Castle
Na track 10 en 11 moest er toch wel een mindere komen?
Blijkbaar had Glass de smaakt goed te pakken want deze track mag dan wel weer het saaie thema hebben van de score, het thema word zodanig vervormd dat ik het niet meer opmerk en dat is toch juist de bedoeling. Met een lekker ritme op het eind en met een beetje slagwerk en wat strijkers is dit ook wel één van de beste tracks. De scène was in dit geval wat minder maar de dracula-achtige muziek maakt alles weer goed! Ik vind deze track dus ook wel wat angstaanjagends hebben en mede daardoor is dit misschien wel de beste track samen met track 5!
13) The Accident
Het leuke aan dit nummer is dat je niet alleen de strijkers hoort en de blazers maar ook het slagwerk en de piano! Vooral die laatste paste goed in de film maar ook in de score! Glass verbeterd dus weliswaar zijn stijl aan het einde van de film. Aan het begin was er niet zoveel aan op een paar tracks na maar nu hebben we al 3 tracks achter elkaar die ik wel kan waarderen en dat maakt de score alleen maar beter!
14) The New Theater
Je kon er natuurlijk op zitten wachten, na zulke goeie nummers hiervoor kon Glass het weer eens niet laten om het thema erin te gooien en dat was jammer want dat word ik wel eens zat. Hoe zuiver de violen ook mogen klinken…helaas was dit nummer voor mij weer een misser van jewelste en hopelijk kwamen er niet nog meer van dit soort nummers in de score…
15) Frankel Appears
Het nummer begint is een keer niet met het hoofd melodietje van de film, het begint is lekker duister en daar ben ik ook wel van onder de indruk. Naar mate het nummer vordert word het steeds enger maar ook wel mooier, het hopen was dat het nummer zo bleef en dat was gelukkig ook zo. Met wat slagwerk op de achtergrond en een leuk ander thema op de voorgrond was dit een hele verbetering op track 14 waar ik werkelijk niks aan vond. De fluiten klonken ook goed en lekker duister want zelfs een vrolijke alledaagse fluit kan wel eens duister klinken. Het nummer heeft een géén korte speeltijd wat het natuurlijk allemaal nog wat interessanter maakt want ik blijf zeggen dat langere nummers meer indruk op mij maken.
16) A Shout from the Crowd
Eentonig nummer met alleen wat afwisseling van instrumenten wat het nummer leuk maakt. Het einde is ook wat onverwacht en mede daardoor valt ook dit nummer in het niets bij het voorgaande nummer (in dit geval dus track 15), een saai nummer met weer géén sterk thema.
17) Eisenheim Disappears
Dit is betere koek! In de film was dit een sterk moment en in de score blijkt dit ook het geval te zijn. De trompetten die ik nog verafschuwde in track 2 klinken hier dan wel weer erg goed. Een track waar ik blij van word dus, wel weer een donkere track maar zo was de film nou eenmaal. Het einde van track 17 kan ik beschrijven als mooi en totaal niet onverwachts wat wel vaak het geval was bij tracks hiervoor.
18)
Het laatste deel van de film was erg leuk en spannend maar kon ik dat ook zeggen over het einde van de score? Dat antwoord is ‘ja’ en dat zeg ik met volle overtuiging want met name vond ik dit nummer echt de moeite waard om naar te luisteren. Met een beatring erin verwerkt was dit ook een beetje een vrolijke track (voor de mensen die het niet weten, een beatring is een rond instrument met een soort belringetjes erin). Ook paste de violen hier goed in, en bespeurde ik ook nog een woodblock, het nummer eindigt in een strijkers gedeelte. Violen kunnen angstig klinken maar ook heel rustig, en dat laatste was hier aan de orde, zo eindigt de track rustig en dat was ook is een keer leuk om te horen in plaats van een onverwacht einde.
19)
De track komt wat moeizaam op gang maar na ongeveer 1 minuut geluisterd te hebben naar het wat saaie stukje muziek verandert de track van saai naar spannend en dat moment was erg mooi. Met weer wat slagwerk erin verwerkt en met wat donkere blazers op de achtergrond is dit toch wel het drukste nummer van de hele score en dat mag ook wel een pluim krijgen want drukke nummers zijn altijd welkom in een rustige score, al is het maar voor een paar seconde. In dit geval wat het zowat een heel nummer op het saaie begin dus na. Een mooie track ondanks dat saaie begin.
20)
Na een tijdje het hoofd melodietje niet gehoord te hebben hoorde we hem weer in deze track! Maar storend was het deze keer niet, ik vond het juist leuk dat ik het melodietje weer hoorde. Wat Glass zijn grote fout was, was dat hij het melodietje te vaak gebruikte in het begin van de score. Hij had het dus beter wat verspreider kunnen verdelen maar hij heeft het eenmaal zo gedaan dus ik laat het er maar bij zoals het is. Géén korte track wat ik natuurlijk niet erg vond. Er zijn vele melodietjes in deze track verwerkt wat de track ook wat amusanter maakt. Met dit keer het slagwerk op de voorgrond en naar mate de track het einde nadert komen de blazers wat meer aan hun bod! En omdat ik wel van een stukje slagwerk hou is dat natuurlijk nooit verkeerd.
21)
Tenslotte ook nog de laatste track van de score die niet bepaald lelijk is.
De score eindigt prachtig met deze laatste track die werkelijk prachtig is gecomponeerd door Philip Glass. Hij laat hier horen dat niet alles saai hoeft te zijn. Met een vrolijk begin raakt hij mij nu eindelijk! De eindtrack is de mooiste track van de score naar mijn mening en of Glass nou heeft gedacht:’het beste voor het laatste’ weet ik niet maar een mooie afsluiter is dit nummer wel. Vooral omdat het heel lief begint maar dat lieve juist weer verdwijnt en de blazers weer aan hun bod komen. De eindtrack had dus eigenlijk 2 melodielijnen. De vredige lieve melodielijn maar ook weer de donkere melodielijn, eigenlijk een samenvatting wat Glass ons hier heeft laten horen in zijn score:’The Illusionist’. Je hoort het donkere gedeelte dan wel wat langer dan het lieve gedeelte, ondanks dat stoor ik mij daar helemaal niet aan! Het mag zich dan wel enige keren herhalen, in dit geval klinkt dat niet verkeerd en is het een einde die de film wel waardig was en de score ook wel.
Kortom, een score met zijn voordelen maar tegelijkertijd ook zijn nadelen. Ik heb de tracks met jullie doorgenomen en jullie weten nou hoe ik over deze score denk. Philip Glass blijft voor mij een aparte componist. Je moet maar van zijn stijl houden zeg ik maar, deze score heeft hij wel degelijk goed gecomponeerd vandaar dat ik hem ook graag aan mijn verzameling wilde toevoegen. De tracks die ik wat minder mooi vind (want ze zijn niet lelijk, ze zijn wel wat minder mooi) sla ik gewoon over en ik zet de mooiste tracks extra hard aan. De keuze van de regisseur om Glass te kiezen was blijkbaar dus wel een goeie keuze want hij kan nou eenmaal echte goeie donkere nummers componeren. Dit alles brengt mijn eindcijfer voor deze score op een 8 vanwege zijn goeie en vanwege zijn slechte kanten. Een prachtcijfer als je het mij vraagt!