De film Wyatt Earp is een semi-biopic, geregisseerd door Lawrence Kasdan. De film is slecht ontvangen en won prijzen voor 'slechtste film' en 'slechtste hoofdrol' en is behoorlijk geflopt. De muziek had overigens geen enkele deel aan deze flop, want James Newton Howard maakte er een geweldige score voor.
Het verhaal beschrijft het leven van Wyatt Earp (Kevin Costner) en begint eigenlijk vlak voor het einde van het verhaal, waarna de film als een lange flashback afloopt, die begint bij z'n tienertijd. De vrouw die hij trouwt komt al vroeg te overlijden en maakt hem depressief, waardoor hij in de gevangenis belandt. Later wordt hij buffeljager en weer later sherriff. Maar hij wordt vervangen door een voormalige collega buffeljager en vriend, die zijn functie wil en dat via corruptie bereikt. Wyatt's broer Virgil wordt uiteindelijk marshal en hij helpt hem daarbij, samen met een andere broer. Als de stad wordt belaagd door een bende leidt dit tot de beruchte 'gunfight at O.K. Corral'...
De score voor deze western is gecomponeerd door James Newton Howard. Hij liet de typische 'western-sound' achterwege en maakte voor deze film een erg fraaie vol orkestrale score. Als je de muziek hoort denk je eerder aan een groots historisch drama (wat een western op zich natuurlijk wel is), want de muziek is episch opgezet.
Veel tracks worden geleid door hoornklanken met hun diepe en zware geluid, die de muziek een volle klank meegeven. Newton Howard zet dit dan op vol orkestrale underscore met vooral strijkers in stevige arrangementen. Zelfs als de film spannend is, begeleidt Newton Howard dit met stevige orkestmuziek, waaraan hij via de melodieën een bepaalde lading geeft. Daardoor komt de muziek, als de spanning weer afzakt, weer terug in de fraaie harmonieën van eerdere tracks. Ook percussie speelt soms een behoorlijke rol in die geladenheid, zoals in de tracks 'It all ends now', 'O.K.Corral' of 'Kill'em all'. Niet al die spannende tracks zijn even fraai.
Slechts enkele tracks laten je beseffen dat je naar een historisch verhaal kijkt of luistert. 'Going to town' en 'Railroad' zijn daar voorbeelden van, vooral die laatste track met een arrangement waarin een paar lichte fluiten een grote rol spelen.
Newton Howard heeft een paar thema's voor deze score gecomponeerd, waarvan enkele bijzonder fraaie. Die thema's komen regelmatig weer voorbij en geven een bepaalde eenheid aan het geheel van de score. De mooie thema's komen ook voor in een paar van de mooiste tracks van deze score: 'The Wedding' en 'Tell me about Missouri', die beide een fraaie, licht romantische en tegelijk melancholieke kleuring hebben. Ook de voorlaatste track heeft zeker iets van die klankkleur meegekregen.
De score sluit af met het hoofdthema, op een vol orkestrale manier en glijdt aan het einde mooi weg naar de verte.
Kortom, James Newton Howard heeft met Wyatt Earp een fraaie en vol orkestrale score neergezet, waarin vooral de hoorn een belangrijke rol speelt. De thema's zijn gemiddeld fraai en ondanks veel geladen tracks, houdt Newton Howard de volle orkestraties in stand. Een aantal wat rustiger en meer romantisch getinte tracks zijn de mooiste van deze fraaie score. De waardering komt uit op 83 uit 100.