De Amerikaanse film Fool's Gold is geregisseerd door Andy Tennant (Ever After: A Cinderella Story, Anna and the King, Hitch) en is een romantische avonturenfilm, met uiteraard de nodige humor. De film speelt zich af in de Caraïben, maar is opgenomen in Australië. De film is door de critici slecht ontvangen, maar was in de bioscopen toch een redelijk succes, wat ik terecht vindt, want het is een heel aangename film, een beetje in de trant van National Treasure.
Het verhaal draait om Finn (Matthew McConaughey), die op zoek is naar de schat van het in 1715 gezonken Spaanse schip Aurelia. Vanwege z'n obsessie om die schat te vinden is z'n huwelijk gestrand. Zijn ex Tess (Kate Hudson) werkt op een jacht van miljonair Nigel Honeycutt (Donald Sutherland). Als Finn dan aanwijzingen vindt waar de schat kan liggen, probeert hij om Nigel en zijn dochter over te halen hem te helpen om de schat te zoeken. Samen met Tess probeert hij de aanwijzingen te volgen. Maar een paar mannen met criminele intenties hebben het ook op de schat voorzien...
De muziek bij de film is van George Fenton, die zo ongeveer de vaste componist is van regisseur Tennant, sinds zijn prachtige score voor Ever After: A Cinderella Story uit 1998.
Hier speelt het verhaal echter in de Caraïben en dat heeft Fenton in zijn muziek duidelijk door laten klinken. Een flink aantal tracks laten die Caraïbische kleuring van de muziek horen, met steel drums en andere percussie en vooral met vlot getokkelde Spaanse gitaren, die een luchtig karakter aan de muziek in die tracks geven.
De score heeft een heel leuk en luchtig thema, dat ook op een prettige manier getokkeld wordt en samen met de vlotte orkestrale klanken tot een klein feestje wordt. Dit thema komt in de prettig gevarieerde openingstrack al gelijk naar voren. Die openingstrack werkt eigenlijk een beetje als een soort suite, waarin diverse stijlen uit de score te horen zijn. Het thema komt in diverse andere tracks voorbij, waarvan 'The Stand Off' een van de mooiste uitvoeringen heeft met vol orkest.
Een ander mooi thema is dat voor het hoofdpersonage Tess. Een mooie rustige melodie, die prettig op gitaren wordt getokkeld. In de volgende track 'The Day Dive' komt deze themamelodie terug, maar dan aanvankelijk in een iets mineure setting, om na een minuut over te gaan in een aangenaam vlotte en majeure setting van het thema in een poppy arrangement. In 'A Nice Soft Landing' krijgt dit thema een mooie orkestrale uitwerking met strijkers en gedempte koperblazers.
De film kent uiteraard ook vele spannende momenten en Fenton heeft in zijn score dan ook ruimschoots voorzien in spannende of wat meer dreigende muziek. Deze muziek is duidelijk minder melodieus, maar wordt eigenlijk nergens dissonant of chaotisch en blijft daardoor goed beluisterbaar, ook al zijn dit toch wel de minder aangename tracks. Zo is een track als 'Trouble in the Churchyard' voorzien van de nodige snelle strijkerelementen en vlotte heldere percussie, waarbij de melodie en het arrangement voor de spanning zorgen. Ook 'Finn to the Rescue' is zo'n spannende track, waarin Fenton de snelle strijkers met agressieve koperblazers combineert. Toch heeft hij ook hierin fraai het hoofdthema verwerkt, en dat geldt ook voor de stevige actietrack 'The Treasure, the Kidnap and the Sea Plane', een track die ook vooral spannend is gecomponeerd.
De meer dreigende, wat ingetogen muziek zit vooral in de eerste helft van het album, de meer spannende actiemuziek zit vooral in de tweede helft.
Dan zit er in de film ook nog de nodige humor en ook die muzikale stijl kom je tegen in de muziek. Toch heeft Fenton deze stijl netjes in zijn score verweven, zonder dat dit al te storend werkt. Vaak is muziek bij komische scenes in een film een beetje rommelig of mickey mousig, maar dat valt hier reuze mee. Fenton heeft aan veel van zijn komische muziek een Caraïbisch kleurtje gegeven, waardoor die komedie prettig zomers overkomt.
De eigenlijk score sluit af met de track 'Sharing the Spoils'. Deze erg fraaie orkestrale uitvoering van het hoofdthema doet het erg goed en sluit de score mooi af, met strijkers en koperblazers in een mooi arrangement, die naar een prettige climax toewerken.
De laatste vier tracks op het album zijn gedeeltelijk songs in het regae en calypso genre. De eerste van de vier is het heel aardige 'Love and Affection', gezongen door Majek Fashek, een song die wel wat wegheeft van de muziek van Peter Tosh. Ook de song van Desmond Dekker ligt best wel prettig in het gehoor en heeft een leuke melodie.
Dat geldt allemaal niet voor 'Call me Thumper', wat een meer typerende rap hip-hopsong is en niet zoveel met Caraïbische invloeden te maken heeft. Gelukkig heeft de laatste song op het album wel weer die meer zomerse sfeer. Deze reggaesong is best wel aardig en heeft een vlotte melodie, die door de band The Dualers prettig gezongen wordt.
Kortom, met Fool's Gold heeft George Fenton een heel aardige score gecomponeerd. De komische aspecten worden vooral in een typisch Caraïbische stijl gebracht, waardoor dit niet storend is. De score heeft een paar erg fraaie themamelodieën, die in een aantal tracks terugkomen. De vele dreigende en meer spannende actietracks liggen duidelijk minder aangenaam in het gehoor, maar dat wordt redelijk gecompenseerd door een aantal erg fraaie tracks. De vier songs die het album afsluiten zijn wel aardig en doen voor mij niet mee in de waardering van de score van Fenton, die zo op een toch heel aardige 73 uit 100 punten komt.