De tv-serie van seizoen 2 gaat weer verder na de serie van het eerste seizoen. De samengestelde vloot van ruimteschepen onder leiding van de Battlestar Galactica is nog steeds op zoek naar de aarde, de dertiende kolonie. De Cylons zijn nog steeds in de achtervolging van de ruimtevloot (of wat ervan over is) bij hun pogingen om het menselijk ras uit te roeien. De Cylons blijken ook steeds meer op mensen te lijken, waardoor de verwarringen en de vergissingen alleen maar toenemen.
Het tweede seizoen van deze science fiction serie begint met het gescheiden raken van de vloot door de Battlestar Galactica, nadat een andere officier het van de leider moest overnemen. Daardoor zien Cylons kans om het schip te gaan enteren, zonder de bescherming van de andere schepen. Maar dat mislukt. Ondertussen zijn verzetstrijders op de planeet Kobol bezig om de Cylons weerstand te bieden, terwijl de president van de vloot steun zoekt om de strijders te hulp te komen. En dan moet er ook nog gezocht worden naar aanwijzingen, om achter de precieze positie van die 13e planeet te komen. En zo gaat de overlevingstocht verder door het heelal, met de Cylons in hun kielzog...
De tv-serie is van start gegaan met een tweedelige miniserie, die van muziek was voorzien door Richard Gibbs. Hij werd daarbij geassisteerd door Bear McCreary. Na de miniserie wilde Gibbs niet door met het scoren van de eerste tv-serie, wat daarna werd voortgezet door Bear McCreary. Wel werd het door Gibbs gecomponeerde thema intact gelaten. McCreary leverde in seizoen 1 van de serie blijkbaar goed werk af, want ook voor de serie van seizoen 2 is hij gevraagd om dit voort te zetten en ook hiervoor de muziek te componeren.
En evenals de eerste serie heeft McCreary ook deze tweede serie voorzien van een vrij ingetogen score. Bij de latere afleveringen van de eerste serie gaven de producers er al wel blijk van dat ze toch wel graag een iets minder minimalistische score zochten, waarop McCreary overgegaan is op het toevoegen van strijkers op gezette tijden. Die trent wordt in deze tweede serie gelukkig voortgezet.
De score van BSG seizoen 2 opent groots met het Colonial Anthem. Een onverwacht fraaie track met volle orkestraties, die meer ligt in de lijn van de Star Trek muziek, dan van de eerste series van de nieuwe Battlestar. Er komt ook iets van een thematiek in terug van de oude Battlestar serie en McCreary heeft hiervan een erg fraaie track gemaakt.
De muziek voor dit tweede seizoen van de serie ligt gemiddeld zeker prettiger in het gehoor dan de voorgaande beide series, wat vooral komt door de meer symfonische richting die de muziek op gaat. Veel meer tracks dan eerder zijn nu voorzien van een orkestratie met meer violen en andere strijkers en (in beperkte mate) blazers, waardoor de kleuring van de tracks veel voller is, terwijl McCreary een groot aantal tracks van heel behoorlijke melodieën heeft voorzien, waarvan sommige zelfs erg mooi zijn.
De eerste beide series werden nogal gekenmerkt door minimalistische muziek. Dat is nog steeds wel goed te horen, maar inmiddels zijn veel meer tracks van die zoëven genoemde vollere muziek voorzien. Een aantal tracks worden echter nog uitgevoerd in een erg minimalistische setting, zonder echt aansprekende melodieën, waardoor die tracks toch minder zijn. Daarnaast zijn er tracks die bijna in z'n geheel gespeeld worden door strijkers, maar die toch wat minder orkestraal klinken, omdat er dan slechts een paar spelers zijn, of een specifiek String Quartet. Door mooie melodieën zijn sommige tracks echter bijzonder mooi.
Wat McCreary ook in de muziek voor dit tweede seizoen toepast is het gebruik van ethnische instrumenten, zoals duduk en doedelzak of zelfs Japanse instrumenten. Die geven toch een wat speciale sfeer aan de tracks waarin ze toegepast worden, die zeer de moeite waard is. Sommige tracks doen dan zeker (evenals in seizoen 1) denken aan de muziek van Hans Zimmer. Maar het niveau van die tracks ligt in serie 2 wel lager dan in serie 1, ondanks min of meer dezelfde thematiek.
Daarnaast laat McCreary in sommige tracks de elektrische gitaar stevig klinken, wat een toegevoegde waarde heeft bij die tracks en ze erg aangenaam maken. Ook de percussie blijft in een aantal tracks stevig gehandhaafd, maar wel veel minder dan in seizoen 1. Bij de strijkers is het precies omgekeerd, die worden in seizoen 2 veel meer toegepast dan in seizoen 1. Dat geeft hoop voor seizoen 3. Tenminste als je muzikale voorkeur meer bij strijkers ligt dan bij percussie (hoewel een combi van die twee natuurlijk het summum is...).
Als geheel is de muziek van BSG seizoen 2 prettiger te beluisteren dan die van seizoen 1, vooral vanwege de strijkers die nu veel meer in de muziek te horen zijn en hier toch een extra dimensie aan geven. Maar nog steeds zijn veel tracks tamelijk minimalistisch en de melodieën spreken niet altijd aan. Wel de muziek enorm gevarieerd en zijn er zeker een aantal prachtige tracks voorhanden. Natuurlijk is het zo dat de hoeveelheid muziek voor zo'n uitgebreide serie enorm is en de cd maar een fractie hiervan bevat, maar je mag aannemen dat deze muzikale samenvatting wel de mooiste tracks bevat, waarbij de uitgever allicht heeft geprobeerd ook de variatie en wellicht de thematiek per aflevering goed te spreiden.
Kortom, als geheel is Battlestar Galactica een heel behoorlijke score, met voor iedereen wel iets van zijn of haar gading.