INDIANA JONES
De hoed, de zweep, de fobie voor slangen, exotische locaties, de mysterieuze soms zelfs paranormale kwesties en de muziek. Dat zijn de elementen die een Indiana Jones film moet hebben. De vier uitgebrachte films, Raiders of the Lost Ark, The Temple of Doom, The Last Crusade en The Kingdom of the Crystal Skull waren een voor een kaskrakers en behoren tot de crème de la crème van Hollywood. Steven ''Jaws'' Spielberg en George ''Star Wars'' Lucas waren samen op vakantie naar Hawai, het schijnt om de destijds gedoemde première van Star Wars te ontwijken, toen Lucas het idee bracht, genaamd Indiana Smith. Het moest een antiheld worden, die zichzelf in de meest onmogelijke situaties bracht en er nooit zonder kleerscheuren uitkwam. Spielberg vond Indiana Jones stoerder en zo was een legende in de cinema geboren. een van de grootste inspiratiebronnen voor de stuntelende archeoloog was trouwens niemand minder dan stripheld Kuifje, en het is dan ook geen toeval dat Spielberg samen met Peter ''Lord of the Rings'' Jackson hierover een trilogie gaat maken. Componist van in ieder geval een film hiervan word John Williams, de man die verantwoordelijk is voor deze vier meesterwerken.
RAIDERS OF THE LOST ARK
Bij velen de grote favoriet onder de vier. Het is niet moeilijk te zeggen waarom. Het is de meest spannende, en toonaangevende score van de reeks, en herbergt enkele prachtige orkestraties en moeilijk te beluisteren, maar toch zeker knap verzonnen atonale stukken. De overbekende, en heerlijke Raiders March, is ontstaan uit drie stukken, en toen Williams ze alle drie liet horen aan Spielberg, stelde deze voor ze alle drie te combineren, en zo is het Indy Theme geboren. Raiders of the Lost Ark is een tijdloze film, en de soundtrack, die de film meer sjeu en charme geeft, is dat net zo zeer. Na het dus al besproken Raiders March zijn alle tracks de moeite waard te worden beluisterd. Het is een van die scores die heerlijk wegluisterd en is afgelopen voor je beseft dat je hem had opgezet. Atonale stukken zijn het best als er slangen aan te pas komen. Desert Chase is de beste actietrack van de score: Indy hangt in de zinderende hitte van de Sahara onder een vrachtwagen, en wordt begeleid door de prachtige variaties die Williams maakt van de Raiders March. Ook maken we kennis met prachtige Marion's Theme, en deze kan worden gezien als een van de overbekende strijkerthema’s die Williams heeft geschreven, en hoort dus in het rijtje thuis van thema's als dat van Princess Leia's Theme, Han Solo and the Princess, en het Luke and Leia theme.
THE TEMPLE OF DOOM
Ook voor de prequel op Raiders of the Lost Ark zorgt het trio Lucas-Williams-Spielberg weer voor een score en een film, die allebei heerlijk overdonderend zijn. Deze keer kreeg Williams nog eens 30 extra muzikanten erbij, wat inderdaad zorgt voor een grotere, epischere score, met meer kwaliteit. Na het alom geroemde thema voor Indiana Jones, is er dan het temple of Doom Theme. Zware instrumenten (vooral slag en blazers met stromen van percussie) zorgen voor een zware, dramatische en vooral oosterse track die toch in de verte wel lijken op de klanken voor het keizerrijk uit de originele Star Wars .
Dat thema, de Raiders March, en het liefdesthema voor Indy en Willie Scott (die zeker mooi is, maar het niet haalt bij Marion's Thema), vormen de voornaamste thema's in de score. The Mine Care Chase is een achtervolgingstrack die totaal anders is dan latere soortgelijke tracks van Williams (Anderton's Great Escape, Zam the Assassin and the Chase Through Coruscant, The Quidditch Match, Visitor in San Diego, Jungle Chase), wat niet slechter of beter is, maar anders, misschien iets origineler. De score is wilder, energieker en zeker donkerder dan de overige Indy-Scores, maar is daarom erg origineel en een mooie toevoeging. Al met al is deze soundtrack van Williams weer een pareltje op zich, en heeft de man weer enkele mooie thema's aan zijn toch al rijke collectie toegevoegd.
THE LAST CRUSADE
Alweer voegde Williams thema's toe aan de reeks in misschien wel de beste Indiana-Jones film met de beste score.
Vooral het thema tussen ''Henry Jones Junior'' en zijn excentrieke vader Henry is memorabel, indrukwekkend gecomponeerd, en emotioneel. Het Grail thema is er een aparte variatie op, die apart ook heerlijk te beluisteren is. Hoogtepunten zijn het speelse Scherzo For Motorcycle and Orchestra, het komische No Ticket en The Canyon of the Crescent Moon. Alle tracks zijn erg onderhoudend, en op een zekere hoogte apocalyptisch en ergens ook triest.
Deze score weigert de wildernis in te gaan zoals The Temple of Doom, de snelle motieven in The Raiders of the Lost Ark over te nemen, of de duisterheid van The Kingdom of the Crystal Skull te krijgen,- en staat volledig op zichzelf, wat een goed punt is. Het is een volwassen, kalme en perfect uitgevoerde score geworden.
THE KINGDOM OF THE CRYSTAL SKULL
Wat kregen Lucas en Spielberg hier een gedoe over zeg. Fans keken reikhalzend uit naar de film, op Cannes, toch een kritisch filmfestival, kreeg de film een staande ovatie, maar de recensies waren verdeeld: van ''Het heeft niet de sfeer van een Indiana Jones film, maar wel de impact en de humor'' tot ''Het heeft de sfeer maar is zijn charme verloren''. Toch gingen er massaal mensen naartoe, en werd de film na The Dark Knight de best bezochte film van het jaar 2008. Ook de dvd-verkoop doet het bijzonder goed. De score doet niet onder voor de eerdere werken. Het voelt allemaal opgepoetst en toch nostalgisch ''Williams'' aan. De blazers in de Raiders March zijn wat minder schel, en de strijkers in Marion's thema vloeien wat meer in elkaar over. Williams weet wederom enkele prachtige thema's toe te voegen:
Het thema voor de Kristallen Schedel is spookachtig, spannend en zelfs angstaanjagend, en is prima uitgevoerd. Het keert aangenaam vaak terug. Irina's thema is wat minder, en heeft geen ''wow'' effect wat veel thema's van Williams wel hebben. Het is traag en niet erg dreigend. Het thema voor Mutt is snel, energiek en moeilijk om uit te voeren. Zie het als Aunt Marge's Waltz Harry Potter and The Prisoner of Azkaban meets Scherzo for Motorcycle and Orchestra van Indiana Jones and The Last Crusade. Het klinkt vrolijk, sympathiek en vrijwel zorgeloos, en bestaat voornamelijk uit percussie, met snelle strijkers erdoor heen, en snelle blazers die voor sfeervolle flarden zorgen van de Raiders March.
In veel tracks zoekt Williams zijn heil in deze werkmethode: The Snake Pitt en Whirl trough Acedeme herbergen dit ook. Er is ook kritiek nodig op met name The Jungle Chase. Deze track, in de film duizelingwekkend mooi en sterk, is net aslop de reguliere uitgave gehavend door de monage die er maar een saaie track van maken. Maar de rest van de score is prima in orde, en Williams is zijn touch nog niet verloren.
De Vierde schijf is een aardige toevoeging aan de toch al prachtige box.
De tracks waren vaak al als bootleg te downloaden, maar hier zijn ze zuiver en mooi te beluisteren in hun pure vorm. Informatief en grappig om te beluisteren is het interview, maar dat weet je ook wel na 1 keer. Is deze box zijn behoorlijke prijs waard? Jazeker. Alles is bij elkaar gebracht in een verzamelbox met een prachtige lay-out, en je haalt er een mijlpaal in de filmmuziek mee binnen. En als de laatste noot uit je boxen knalt heb je voor de rest van de week de Raiders March in je hoofd.