Mad Max: Fury Road
Deluxe Version (26 tracks)

Tijdens de bioscoopzitting van Mad Max: Fury Road werd ik zowel door het visuele meesterwerk van George Miller als door de oorverdovende geluidsband overdonderd. Eenmaal buiten de bioscoop waren het voornamelijk de beelden van de Doof Warrior (die gast met de elektrische gitaar die het chaotische zooitje met zijn opzwepende riffs aanspoort) die op mijn netvlies stonden gebrand. Toen ik enkele weken later Holkenborgs score beluisterde, bracht de elektrische gitaar die voor het eerst in 'Blood Bag' te horen is iedere keer weer een glimlach op mijn gezicht, zo geraffineerd is hij door deze score geweven. Verder werd ik verrast door de grote hoeveelheid aan niet-actietracks. Emotie en meedogenloosheid wisselen elkander nauwkeurig uitgebalanceerd af, en dat maakt de score prettiger om te beluisteren dan ik in eerste instantie had gedacht (hoewel deze nog altijd niet ideaal geschikt is om als lekker achtergrondmuziekje te draaien). Nummers als 'The Bog', 'Many Mothers', 'My Name is Max' en het triomfantelijke 'Let Them Up' voegen rust, gevoel en thematiek toe aan de score waardoor de aandacht wordt afgeleid van het meedogenloze geram op de inmiddels bekende elektronische drums van Holkenborg dat uiteraard ook prominent aanwezig is. Begrijp mij niet verkeerd, deze actietracks beoordeel ik op geen enkele manier nadelig, en ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat 'Brothers in Arms' menig filmmuziekliefhebber zal bewegen. Persoonlijk vind ik de track, samen met ‘Chapter Doof’, het meesterwerk van het album, en komt deze in de film nog beter tot zijn recht. Elke keer dat Holkenborg zijn percussie laat knallen ren je het liefst direct naar de elektronicawinkel om nog meer en grotere boxen te halen. Je hoort het niet vaak dat een componist zo vaak alles uit de kast haalt in de actiemuziek; Holkenborg heeft dit lef en het bewijs mag er overduidelijk zijn. Zoals reeds eerder vermeld speelt ook de elektrische gitaar (zoals het grootste deel van de instrumenten bespeeld door Holkenborg zelf) een significante rol in de actiemuziek (voornamelijk in 'A Storm is Coming' en 'Chapter Doof’), en is deze op de soundtrack een even dynamische verschijning als in de film.
Het thema van Max wordt geïntroduceerd in de eerste noten van het album (‘Survive’); een cello die een ongedefinieerd aantal malen dezelfde duistere noot voortbrengt en vervolgens evolueert naar een wanhopig actiethema in 'Escape'. Louter actiemuziek zou echter gaan vervelen, een juist daarom is de afwisseling met het strijkorkest zeer welkom. Gezien de lengte van de score is de hoeveelheid aan thematiek aan de geringe kant en wordt deze veelal herhaald, maar het is niet onbegrijpelijk waarom Holkenborg het thema voor Furiosa zo dikwijls laat terugkeren; het is gewoon een prachtig gevoelig en emotioneel thema dat door de speakers huilt. Het thema is voor het eerst in vol ornaat te horen in ‘Many Mothers’ maar komt tevens dikwijls terug in het tweede (ietwat rustigere) deel van het album. Hoewel de extended versie van de soundtrack een dikke twee uur vult en af en toe in herhaling valt, prefereer ik deze versie toch over de standaarduitvoering. Voor die paar euro verschil haal je zomaar een uur extra aan muziek binnen en dit is erg zeldzaam.

Om tot een eindbeoordeling te komen: hoewel deze score wat punten misloopt vanwege het feit dat Holkenborg qua thematiek in herhaling valt en de score af en toe saai kan worden, blijft het een album met fenomenale actiemomenten en prachtig gevoelige intimiteiten die menig soundtrackliefhebber zullen beroeren. Een verdiende 8 voor deze score die het overdonderende meesterwerk van George Miller eervol ondersteunt.