Monsignor

Williams is natuurlijk een man met veel stijlen: van een glorieus orkest voor Star Wars tot juist kleine orkestraties voor een film zoals The Terminal. Zijn oude scores zijn vooral geniaal naar mijn mening, eigenlijk is de man zijn hele repertoire een genot om naar te luisteren. Monsignor is een film die ik nog nooit gezien heb maar na het beluisteren van deze score was ik toch wel benieuwd naar de film en heb ik deze gezocht. Helaas tevergeefs...Gelukkig heb ik mezelf wel kunnen blij maken met een mooi stukje muziek van John Williams. Veel strijkers, mooie melodieën en vooral kenmerkende thema’s zijn punten die Williams vaak in zijn score verwerkt, zo ook in Monsignor!

1. Theme from Monsignor
Het thema begint met een apart instrument wat me meteen doet denken aan Family Plot. Door de trompet die erbij komt horen we toch een hele andere stijl van Williams. Een soort dramatisch maar toch ook weer heel mooi. De strijkers zijn aan het begin van het thema nog erg op de achtergrond maar komen steeds meer op de voorgrond. Rond 1:45 minuten klinken de strijkers in volle glorie en horen we de echte Williams! Dramatisch zoals Angela’s Ashes en Schindler’s List, daar een mix van en je hebt het thema van Monsignor: monsterlijk goed! Het thema is herkenbaar, mooi en typisch Williams (wat ik natuurlijk als positief beschouw). Aan het einde komt dat aparte instrument van het begin nogmaals terug en daar eindigt het ook mee...klasse!

2. Reunion in Italy / Forgotten Vows / The Meeting in Sicily
Vlot beginnen de strijkers al met dit thema, prachtig hoe dat allemaal in elkaar steekt. Je blijft door de snelheid en variaties luisteren naar deze track. Bij ‘Forgotten Vows’ treden de strijkes juist weer op de achtergrond en heeft de trompet een hoofdrol. Alles klinkt erg klassiek en 100 % Williams, dat maakt deze score weer erg mooi. Na al dit leuks komt er weer rust in het orkest en horen we dat hoofdthema weer van Williams. Helaas weet ik het instrument niet maar het lijkt erg veel op het instrument uit Family Plot. ‘The Meeting in Sicily’ laat ons ook hetzelfde thema horen die we ook in ‘Reunion in Italy’ hoorde, een soort 2e thema van de score. Al met al 3 uitstekende tracks met voldoende variatie. Het is super om naar al dat symfonische en vooral klassieke te luisteren wat Williams voor deze score heeft gecomponeerd.

5. Audience with the Holy Father
Het begint rustig met prachtige strijkers, het is echt onverselbaar waarom deze score zo onbekend is bij veel Williams-fans en andere filmmuziekfans. Het is een score die genoeg variatie biedt voor een prettige luisterervaring. Een professionele score van Williams die veel andere scores van nu met een duim verslaat. Denk bijvoorbeeld aan een score zoals: Man on a Ledge, veel elekstronica en totaal niet boeiend. Zet daar deze symfonische Monsignor tegenover en aanschouw de pure klasse van Williams.

6. Gloria
Een echt koornummer, niet echt mijn smaak. Het begint met een orgel en vervolgens veel vrouwengezang. Ik snap dat sommmige mensen dit mooi vinden maar ik sla dit nummer over:”Not my taste of music.” Het eindigt dan weer wel erg mooi en een beetje bombastisch, daar hou ik dan weer wel van.

7. Monsignor / Appolini’s Decision / Santoni’s Compassion
Het thema van Monsignor laat zich op verschillende manieren horen op de score. Williams geeft vooral de strijkers de hoofdrol maar af en toe komt de blaassectie ook aan het woord. In Monsignor hebben toch de strijkers weer een grote rol en spelen ze het thema van Monsignor. De dramatische kant van Williams komt naar boven en op een gegeven moment horen we zelfs de trompet het voortreffelijke thema spelen. Wanneer de strijkers er dramatisch (op een positieve manier) overheen komen horen we weer dat dit een echte Williams-score is waarbij we worden meegesleepd in de mooie filmmuziek. Het dramatische tintje die hij soms in zijn scores verwerkt doen me denken aan Schindler’s List. Natuurlijk is die score niet te overtreffen maar sommige tintjes van die score hoor ik op deze score. Aangezien deze score ouders is was hij vast al stiekem aan het oefenen op de dramatische kant van de filmmuziek. Na voldoende drama stapt Williams over naar 2 totaal andere nummers: Appolini’s Decision en Santoni’s Compassion. Een beetje spanning is wat je hier kunt horen. De spanning en de rust zijn 2 elementen die we nog niet veel gehoord hebben op de score, het is leuk dat Williams dit ook in Monsignor verwerkt. Ik krijg een beetje “het Lost World” effect maar dat is snel weer weg. De tracks sluiten rustig af.

10. At the Forum
Williams laat, zoals ik al eerder schreef, het thema van Monsignor op verschillende manieren horen. In deze track laat hij het op de rustigste en mooiste manier horen. Met een piano en met wat strijkers op de achtergrond, heerlijk! Naar mijn mening de mooiste track van de score en daarmee een prima afsluiter. De track begint met veel piano en strijkers op de achergrond. Wanneer deze naar de voorgrond treden horen we weer de dramatiek van Williams en dat is alles behalve dramatisch maar juist prachtig om naar te luisteren.

Een score die niet bekend is bij veel mensen maar een score die zeker beluisterd moet worden wanneer je fan bent van de oude klassieke scores. Het gaat richting klassieke muziek en richting Hermann en dan weet je dat je naar mooie muziek aan het luisteren bent. Een score die ik zeker kan aanraden om eens te luisteren, je zal merken dat het Monsignor thema goed in elkaar zit en dat Williams dit prachtig weet te combineren met verschillende instrumenten.

Een klassieke score vol verrassingen, puur genieten!