The Wolfman
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Wolf Suite Pt 1 | 4:12 | |
| 2. | Wolf Suite Pt 2 | 5:55 | |
| 3. | Prologue | 2:57 | |
| 4. | Dear Mr. Talbot | 1:45 | |
| 5. | Bad Moon Rising | 0:59 | |
| 6. | Gypsy Massacre | 2:24 | |
| 7. | Wake Up, Lawrence | 5:17 | |
| 8. | The Funeral | 4:13 | |
| 9. | The Healing Montage | 2:50 | |
| 10. | First Transformation | 3:30 | |
| 11. | You Must Go | 3:46 | |
| 12. | The Antique Shop | 3:32 | |
| 13. | Country Carnage | 2:31 | |
| 14. | Be Strong | 2:31 | |
| 15. | The Madhouse | 5:32 | |
| 16. | Reflection/2nd Transformation | 4:12 | |
| 17. | The Traveling Montage | 4:27 | |
| 18. | The Finale | 4:11 | |
| 19. | Wolf Wild #2 | 1:27 | |
| 66:10 |
Schrijf zelf je recensie
Toon recensies in andere talen
The Wolfman is een score waarvan velen, inclusief ikzelf, tijdens de eerste twee keer luisteren nou niet weten of deze nou juist wel of niet bevalt. Dit soort scores zijn er genoeg, en het is altijd een uitdaging om juist voor deze scores een review te schrijven.
Hoe de score tot stand kwam is sowieso al een apart verhaal. Aan het einde van de zomer van 2008 werd met veel toeters en bellen aangekondigd dat Danny Elfman de score voor Joe Johnston's nieuwe film, The Wolfman zou gaan maken. Een paar maanden later werden veel mensen teleurgesteld toen bleek dat Universal had besloten niet Elfman maar Paul Haslinger (die trouwens een zeer goede score schreef voor Underworld: Rise of the Lycans schreef), in te huren voor de film. Zijn elektronische 'sound' viel echter niet in goede aard bij de studio die toen weer Elfman naar voren schoof. Elfman beloofde dat zijn score in de stijl zal zijn van de ouderwetse horrorscores uit de gouden tijd van Hollywood: de tijd dat Christopher Lee Dracula was en Peter Cushing Frankenstein speelde. Elfmans' uitspraak maakte de verwachtingen alleen maar groter.
Ik en velen deden ons best om dit terug te horen in de score. Ik heb iedere dag sinds de score uit is wel een paar tracks gedraaid, en ik ken de score net zo goed uit mijn hoofd als een Star Wars score. Maar het slaat gewoon niet aan. De film is meerdere malen herbewerkt, en geen enkele film in de recente filmgeschiedenis moest zo vaak overnieuw worden gemonteerd. En dat heeft het ten eerste het effect van Elfman's score aangetast. De muziek past bij vlagen prima bij de beelden, maar nog veel vaker snap je niet hoe het mogelijk is dat de muziek gewoonweg er niet bijpast. En dan de score op zichzelf. Elfman probeert het via allerlei manieren. Er is voornamelijk strijkspel te horen in de score. Niets mis mee, ware het niet dat er geen enkel moment is waar ze volop uithalen, of melodieus het toch al saaie thema spelen. De actiemuziek heeft dezelfde handicap. Het is allemaal rumoerig, wild en ritmisch, maar het komt nooit tot een hoogtepunt. En deze gebreken nekken de score al na track drie. Er is gewoonweg niets om naar uit te kijken, het is tam en plat.
En daarmee is The Wolfman Danny Elfman's slechtste score geworden. De man met haast perfecte scores zoals Batman, Black Beauty, Wanted en Edward Sciccorhands slaat, waarschijnlijk mede dankzij de talloze hermontages van de film, met The Wolfman de plank compleet mis. De score riep hoge verwachtingen op bij velen, en ik heb mijn best gedaan om ook maar een minuut interessante muziek te vinden, maar The Wolfman is nu al de allergrootste teleurstelling van 2010. Niet alleen wolven mogen huilen.
Hoe de score tot stand kwam is sowieso al een apart verhaal. Aan het einde van de zomer van 2008 werd met veel toeters en bellen aangekondigd dat Danny Elfman de score voor Joe Johnston's nieuwe film, The Wolfman zou gaan maken. Een paar maanden later werden veel mensen teleurgesteld toen bleek dat Universal had besloten niet Elfman maar Paul Haslinger (die trouwens een zeer goede score schreef voor Underworld: Rise of the Lycans schreef), in te huren voor de film. Zijn elektronische 'sound' viel echter niet in goede aard bij de studio die toen weer Elfman naar voren schoof. Elfman beloofde dat zijn score in de stijl zal zijn van de ouderwetse horrorscores uit de gouden tijd van Hollywood: de tijd dat Christopher Lee Dracula was en Peter Cushing Frankenstein speelde. Elfmans' uitspraak maakte de verwachtingen alleen maar groter.
Ik en velen deden ons best om dit terug te horen in de score. Ik heb iedere dag sinds de score uit is wel een paar tracks gedraaid, en ik ken de score net zo goed uit mijn hoofd als een Star Wars score. Maar het slaat gewoon niet aan. De film is meerdere malen herbewerkt, en geen enkele film in de recente filmgeschiedenis moest zo vaak overnieuw worden gemonteerd. En dat heeft het ten eerste het effect van Elfman's score aangetast. De muziek past bij vlagen prima bij de beelden, maar nog veel vaker snap je niet hoe het mogelijk is dat de muziek gewoonweg er niet bijpast. En dan de score op zichzelf. Elfman probeert het via allerlei manieren. Er is voornamelijk strijkspel te horen in de score. Niets mis mee, ware het niet dat er geen enkel moment is waar ze volop uithalen, of melodieus het toch al saaie thema spelen. De actiemuziek heeft dezelfde handicap. Het is allemaal rumoerig, wild en ritmisch, maar het komt nooit tot een hoogtepunt. En deze gebreken nekken de score al na track drie. Er is gewoonweg niets om naar uit te kijken, het is tam en plat.
En daarmee is The Wolfman Danny Elfman's slechtste score geworden. De man met haast perfecte scores zoals Batman, Black Beauty, Wanted en Edward Sciccorhands slaat, waarschijnlijk mede dankzij de talloze hermontages van de film, met The Wolfman de plank compleet mis. De score riep hoge verwachtingen op bij velen, en ik heb mijn best gedaan om ook maar een minuut interessante muziek te vinden, maar The Wolfman is nu al de allergrootste teleurstelling van 2010. Niet alleen wolven mogen huilen.
Vanuit Wonderland maken we een trip naar the dark side of the moon: Weerwolvenland. Ach, de zoveelste wolvenhorrorprent zeker? Ja, maar dan wel eentje met Anthony Hopkins?!
Het heeft veel voeten in de aarde gehad om deze film uit te brengen. Waar de oorspronkelijk release voorzien was in 2008 werd deze door interne conflicten tussen regisseur, producer, marketing, filmstudio etc uitgesteld naar uiteindelijk 2010. Elfman's initiële score paste niet bij de verfilming van deze originele prent. Andere composers werden aangeworven, de laan uitgestuurd en noem maar op... Elfman's kind werd geherarrangeerd, ingekort...enfin, soep mét ballekes!
De duistere muziek komt uiteindelijk toch wel uit Elfman's hand. Bij het beluisteren heeft men steevast flashbacks naar Kilar's Dracula, noem het een remix? I don't care! Elfman geeft ook grif toe dat hij altijd al gefascineerd werd door de Dracula score en gebruikte de mosterd ook om zijn Sleepy Hollow te schrijven. So what? Ondanks de slechte kritieken vind ik meerdere nummers zalig! Dit is letterlijk een 'monsterscore' en dat was ook de bedoeling, niet? Of ik nu Frankenstein, Dracula of een Weerwolf voor mij moet zien staan, mijn verbeelding doet me schrikken bij zware strijkpartijën en zwarte lage tonen uit de piano. Mooie vioolsolo's doen me zo ver terugdenken aan het melancholische uit bv Sibelius' vioolconcerto. Straf dat ik daar aan terugdenk, dus dit kan niet zomaar een willekeurige score zijn. I love it!
Anders dan bij Alice in Wonderland bijvoorbeeld, waar je vanzelf ondergedompeld wordt in een rijk fantasieverhaal, blijven niet-creatievelingen – de 'aandachtige luisteraar' - gewoon in de zetel zitten/liggen luisteren. Voor niet Elfman fans kan dit een probleem zijn. Het verschil tussen een gewone score en een meesterwerk?
Het heeft veel voeten in de aarde gehad om deze film uit te brengen. Waar de oorspronkelijk release voorzien was in 2008 werd deze door interne conflicten tussen regisseur, producer, marketing, filmstudio etc uitgesteld naar uiteindelijk 2010. Elfman's initiële score paste niet bij de verfilming van deze originele prent. Andere composers werden aangeworven, de laan uitgestuurd en noem maar op... Elfman's kind werd geherarrangeerd, ingekort...enfin, soep mét ballekes!
De duistere muziek komt uiteindelijk toch wel uit Elfman's hand. Bij het beluisteren heeft men steevast flashbacks naar Kilar's Dracula, noem het een remix? I don't care! Elfman geeft ook grif toe dat hij altijd al gefascineerd werd door de Dracula score en gebruikte de mosterd ook om zijn Sleepy Hollow te schrijven. So what? Ondanks de slechte kritieken vind ik meerdere nummers zalig! Dit is letterlijk een 'monsterscore' en dat was ook de bedoeling, niet? Of ik nu Frankenstein, Dracula of een Weerwolf voor mij moet zien staan, mijn verbeelding doet me schrikken bij zware strijkpartijën en zwarte lage tonen uit de piano. Mooie vioolsolo's doen me zo ver terugdenken aan het melancholische uit bv Sibelius' vioolconcerto. Straf dat ik daar aan terugdenk, dus dit kan niet zomaar een willekeurige score zijn. I love it!
Anders dan bij Alice in Wonderland bijvoorbeeld, waar je vanzelf ondergedompeld wordt in een rijk fantasieverhaal, blijven niet-creatievelingen – de 'aandachtige luisteraar' - gewoon in de zetel zitten/liggen luisteren. Voor niet Elfman fans kan dit een probleem zijn. Het verschil tussen een gewone score en een meesterwerk?
Normaal gezien recenseer ik enkel op cd's. Nu echter maak ik eens een uitzondering. Omdat deze score een typisch voorbeeld is van een holle score die enkel en alleen effect heeft in de film, maar zelfs in de film weinig rol van betekenis speelt. Sleepy Hollow meets wolfs, zo kan je deze score het beste samenvatten. Groots, bombastisch, donker, duister ... net als de film is de score te typisch om echt te boeien en zoals gezegd: Sleepy Hollow is niet veraf (qua stijl). Bij de volle maan transformaties krijg je wat je verwacht: zwellende koren, schetterende koperblazers, hypergestileerde strijkers, ... kortom: een typische horrorcocktail. Gelukkig neemt de film zich niet zo serieus als de muziek doet, anders was dit weer zo'n typische fucked up horrorfilm, puur gemaakt voor de commerce. En de acteerprestaties van Benicio Del Toro en Anthony Hopkins en Emily Blunt maken ook veel goed. De score is echter een element dat je zo snel mogelijk wilt vergeten.
Ik had hoge verwachtingen voor deze soundtrack, mede omdat Danny Elfman door Wojciech Kilar's Dracula score werd Geïnspireerd. Ik ben persoonlijk nooit echt fan van remakes van films (af en toe zitten er nog een paar leuke tussen)maar dat weerhoud mij er niet van om deze soundtrack the beluisteren. En ik vind dit persoonlijk helemaal geen slechte soundtrack. Elfman heeft een eigen melodie erin gevormd die zo nu en dan sterk veel lijkt op die van Kilar's Dracula. Maar al met al deze soundtrack vind ik een waardig stuk muziek voor de remake. Een 8
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Genomineerd)
Andere soundtrack releases van The Wolfman (2010):
