The Lovely Bones


Film | Releasejaar: 2010 | Film release: 2009 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.1M91:23
2.2M10:58
3.3M11:35
4.3M52:07
5.5M31:20
6.5M41:11
7.7M11:50
8.8M14:21
 14:45
Schrijf zelf je recensie

 

The Lovely Bones - 08/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
Toen ik hoorde dat Brian Eno de muziek voor Peter Jackson’s nieuwe project ging doen was ik erg enthousiast. Ten eerste omdat Jackson een van de groten is, denk nog maar even terug aan meesterwerken zoals de drie Lord of the Rings films, of King Kong. The Lovely Bones is daarentegen heel anders. Ditmaal geen Andy Serkis in motion-capture pak, maar een prachtig verhaal waarin een meisje na haar dood moet toekijken hoe haar familie lijd onder dit verlies. Bovendien ziet ze hoe haar moordenaar nog steeds vrij rondloopt.

De andere reden was dus Brian Eno. Misschien hebben de mensen die mijn recensies lezen ondertussen wel door dat ik naast mijn verslaving aan filmmuziek, ook een passie heb voor rock-legende David Bowie. Hoewel Bowie na zijn hartaanval niets meer heeft uitgevoerd op muzikaal vlak, deed hij dat in de jaren 70 wel degelijk. Om zijn hardnekkige cocaïneverslaving te verslaan reisde hij met Iggy Pop naar Berlijn. Daar kruisten de wegen van Eno en Bowie elkaar. Eno was daarvoor toetsenist geweest van de controversiële band Roxy Music. Ze werkten samen aan het album Low, wat achteraf een van de meest invloedrijke werken in de recente muziekgeschiedenis zou worden. Hierna volgden de albums Heroes en Lodger, die samen met Low Bowie’s Berlinse Trilogie zou worden., een mijlpaap in de rockgeschiedenis. Hun wegen scheidden zich na Lodger, en Eno werkte verder met vele andere gevestigde namen. Hij produceerde maar liefst zeven albums van U2. Werkte met Phil Collins, Sonic Youth, Dido, King Cringsom, Grace Jones en niet te vergeten Paul Simon. Zijn laatste grote contributie aan de hedendaagse muziek was het produceren van het immens populaire Coldplay-album Viva la Vida or Death and All His Friends.

Hij heeft echter ook zijn sporen in de filmmuziek verdient. Zijn producties zijn niet allemaal even groot, maar hij heeft in ieder geval kunnen goed kunnen oefenen. Het is echt belachelijk dat Brian Eno’s prachtige score een release krijgt van 14 minuten. Want het zijn 14 prachtige minuten. Zoals collega Petri terecht opmerkte lijkt de muziek qua stijl een beetje op werken van Thomas Newman, maar nog groter is de gelijkenis met Philip Glass. Het is die stijl waarin je je tijdens het luisteren nou afvraagt naar welke muziek je luistert. Is het nou vrolijk bedoelt, of tragisch? Een stijl waarin het algehele gevoel erg moeilijk is te beschrijven. Toch houdt het je aandacht al die tijd vast. Hoofdinstrumenten zijn de piano en de strijkersectie, maar regelmatig horen we Eno’s geliefde synthesizer. Het is allemaal erg rustig, en brengt je daadwerkelijk naar een andere wereld.

Maar nogmaals, maar voor 14 minuten. Een schande. Eno heeft een prachtige score geschreven voor een hopelijk net zo prachtige film. Als de rest van de onuitgebrachte muziek ook maar half zo goed is, dan hebben we hier een hele mooie score binnen. En misschien een tweede carrière voor Brian Eno?

The Lovely Bones - 08/10 - Recensie van Maurits Petri, ingevoerd op (Nederlands)
Het blockbuster seizoen lijkt in 2010 eerder te beginnen als normaal. De vele ontzettende goede films volgen elkaar de komende weken in rap tempo op. Een van die films waar lang naar uitgekeken werd, is The Lovely Bones. Meervoudig Oscarwinnaar en de regisseur van Lord of the Rings Peter Jackson, keert eindelijk terug met een nieuwe prent. Ditmaal compleet anders dan we van hem gewend zijn, maar wel met de elementen die zijn films zo bijzonder maken.

In The Lovely Bones volgen we het meisje Susie, die op brute wijze vermoord wordt. De bad-guy wordt gespeeld door niemand minder dan de angstaanjagende Stanley Tucci. Naast hem treffen we een ware sterrencast met Mark Wahlberg, Rachel Weisz en Susan Sarandon. Susie belandt in een "fantasy-hemel" en moet daar proberen haar moordenaar op te sporen en te wreken.

Brian Eno heeft de soundtrack voor The Lovely Bones gecomponeert. Bij veel mensen zal er geen belletje gaan rinkelen. Toch is Eno een van de meest succesvolste producenten van rockmuziek en soundtracks aller tijden. Zijn carriere begon in de band Roxy Music. Enkele jaren later was hij vooral achter de schermen te vinden als producent voor David Bowie, U2 en Talking Heads. Het is dan ook zeer verrassend hoe Eno zijn eerste complete klassiekere soundtrack aflevert. Het zijn slechts 8 tracks, en biedt krap 14 minuten muziek...toch is het een prachtige korte compilatie van de dromerige en prachtige muziek van de film. Het gebruik van een klein strijkkwartet en allerlei soorten gitaren, plus synthesizers geven alle tracks iets hemels mee. Vooral de zesde track (5M4) is wonderschoon. De laatste track, die gelukkig wel een langere speelduur heeft doet je even de korte totaalduur van het album vergeten en sleurt je mee in de wereld The Lovely Bones.

The Lovely Bones is tot nu slechts een promo, met een zeer korte speelduur. Als de cd afloopt wil je meer en dat krijg je als luisteraar helaas niet. Hopelijk geeft men na de release van de film nog eens een complete score-release uit. Want Brian Eno verstaat ook zijn vak als filmmuziek-componist en weet zelfs hier en daar het niveau van Thomas Newman te bereiken. Zijn muziek staat niet "onder" de film, maar is een van de hoofdrollen geworden. Nogmaals jammer van de speelduur en de verkrijgbaarheid. Mocht je hem op de kop kunnen tikken; een aanrader!
The Lovely Bones - 06/10 - Recensie van Marie-Lise Van Wassenhove, ingevoerd op (Nederlands)
In tegenstelling tot mijn collega's ben ik helemaal niet vertrouwd met Brian Eno en ken hem nu vooral als de componist van The Lovely Bones, de laatste film van Peter Jackson voor deze alweer zijn koffers voor Midde-Earth pakt.

The Lovely Bones vertelt het verhaal van Susie Salmon (“like the fish”), een viertienjarig meisje dat wordt vermoord en in het hiernamaals beleeft hoe haar familie kampt met het verlies. Hoewel de film zichzelf soms een beetje verliest in de speciale effecten van dat hiernamaals, raakt het emotionele. En ook de opbouw naar de moord is ongewoon spannend.

Geen Howard Shore of zelfs James Newton Howard voor de muziek, maar dus de voor mij relatief onbekende Brian Eno. Een beetje onverwacht dat er nooit een echte score release kwam, gezien de naambekendheid van zowel regisseur als – euh – componist. En misschien ook wel jammer, alhoewel ik minder enthousiast ben dan mijn medereviewers.
De muziek is mooi, zacht, met vooral veel gitaar, piano, strijkers en synth, maar blijft niet hangen. Het is een cd waar je naar moet luisteren om er de mooie stukjes uit te halen. Als je hem opzet als achtergrondmuziek zijn de 14 minuten om voor je er erg in hebt.
Er zit trouwens wel een themaatje in, te herkennen in “5M3” en verder uitgwerkt in “8M1”, de enige track die opvalt.

The Lovely Bones is niet mijn favoriete soundtrack, hoewel hij, toegegeven, wel goed in de film past. Het blijft me allemaal te zacht, vaag en zelfs esoterisch. De muziek doet me niet voelen wat de film wél doet. En daarom pas ik.
The Lovely Bones - 08/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
Alles bij elkaar nog geen kwartier, maar alles bij elkaar een fijne soundtrack. Zo kan je The Lovely Bones, Peter Jacksons laatste telg heel kort samenvatten. Een uitgebreide bespreking hoeft niet echt: de gemiddelde score duurt anderhalve minuut, véél te kort om een deftige thematiek op te bouwen, maar toch slaagt Eno er in om hier geen zielloze plaat van te maken. De muziek die hij produceert is net goed genoeg om de sfeer van de film weer te geven en dat is een bevreemdende, sferische atmosfeer. Geen zootje ongeregeld, maar een gestructureerde score krijg je hier voorgeschoteld.
Grootste minpunt blijft echter de duur en dat hindert soms verschrikkelijk: er zit meer in en wordt afgebroken. Dat doet net iets teveel afbreuk aan de score. Neemt wel niet weg dat we hier met een mooie plaat zitten, ééntje die nog iets bijdraagt. Maar ... te kort.
De laatste track 8MI is de langste, met 4 minuten, maar is een heerlijke afsluiter.
Laat deze kleine hap niet aan je voorbijgaan, is mijn raad.


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer