Battle of the Somme

Jaarlijks, als we Elf November herdenken, wordt op de BBC er alles aan gedaan om WO I, den Groote Oorlog, de oorlog die aan alle oorlogen een eind zou maken, om deze dag, deze WO te herdenken. Elf November, Wapenstilstand. Exact negentig jaar geleden werd in een treinwagon bij Compiègne het verdrag getekend. Officieel was het een wapenstilstand, in de praktijk was het eerder de nederlaag voor Duitsland. Keizer Wilhelm was verdreven, de Weimar - Republiek opgericht. Het werd nog een bitterdere pil voor Duitsland, met het Verdrag Van Versaille, alias het Versaille - dictaat.

1914 - 1918 was op zijn manier vreselijker dan WO II. WO II was humaan gezien een totale ramp, '14 -'18 was militair een grote ramp. Alle 19de eeuwse manieren van oorlog voeren waren weg, de industrie deed zijn intrede, en niet te vergeten: de chemische wapens. WO I was het culminatiepunt van nationalisme: dessertie werd bestraft met de dood. Soldaten kwamen naar huis met Shell Shock. Een prachtige film over WO I is "Un Long Dimanche de Fiançalles", met Audrey Tatou. Na afloop brachten de soldaten de Spaanse Griep mee naar hun thuisland. In totaal waren er zo'n 10 miljoen doden.

In 1916, het annus horribilis voor de Engelsen, werd rond juni een eerste, stomme propagandafilm gedraaid. De film moest laten zien hoe het er aan het front aan toe ging, indirect ook laten zien dat de Geallieerden aan het winnen waren. Het decor was de Somme, in Noord - Frankrijk.Op 1 juni begon de slag, enkele maanden later eindigde ze. Op de eerste dag stierven er al ongeveer 60.000 Britse mannen. Toen had voor de Duitsers de geschiedenis bepaald kunnen worden: Hitler raakte gewond. Had het maar even anders afgelopen ...
Het document bleek later voor een groot deel in scène gezet (lijken die met hun handen bewogen) maar toch bleek het een waardevol document te zijn. Dit filmpje is nu te zien in het Britse Imperial War Museum en voor de negentigste verjaardag werd het "digitaal ge - remastered" en met muziek voorzien.

Laura Rossi werd hiervoor aangenomen, die The Cottage al op haar palmares had staan. Het orkest dat zij mocht dirigeren was niet van de minste: het London Symphony Orchestra.
En het resultaat is top !! Ik kan me voorstellen hoe moeilijk het is om muziek te schrijven voor een film waar oorspronkelijk niets van geluid in voor kwam, plots muziek te gaan schrijven mét gevoel.
Het resultaat is echt geweldig, ten eerste: er zit weinig tot geen synthesizer in, wat het symfonische beter tot uiting laat komen. Het is bombastisch, maar toch ook o zo intiem. Vooral in track 3 komt dit tot uiting. Dreigend is de muziek tevens.
Ook het gebruik van de dwarsfluit valt op. Dit is nu de nuance die de muziek de intimiteit geeft.

"The Battle Of The Somme" is tevens muziek die overeenkomt met zijn tijdsgeest. De muziek is vrij klassiek, ook nogal zwaar om naar blijven te luisteren. Het is echt prachtige muziek, het duurt één uur zeven minuten om de hele score uit te zitten. Rossi introduceert veel verschillende thema's die door de grote brokken van tracks niets meer zijn dan motieven.
Kortom, Rossi is erin geslaagd muziek te schrijven voor een 92 - jarige film, zonder de beelden, de film, het document geweld aan te doen. De muziek is vrij modern, TOCH klassiek. De muziek is vrij bombastisch, toch intiem.

En plots staat men er bij stil: de WO I - veteranen zijn bijna allemaal niet meer, het enige wat ons rest te doen is deze gruwelijke daad in de menselijke geschiedenis te herdenken. The Last Post onder de Menenpoort te Ieper is het meest aangrijpende moment: niets dan stilte, die militaire dodenmars ...

Luister en geniet van deze lange, maar prachtige muziek. En herdenk 11 November.