For the Record: Craig Armstrong


Film | Releasejaar: 2007 | Medium: CD
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track   Lengte
1.O Verona - William Shakespeare's Romeo+Juliet1:32
2.Ascension - Moulin Rouge!6:14
3.Glasgow Love Theme - Love Actually2:15
4.Cello Theme - World Trade Center4:00
5.One Day I'll Fly Away - Moulin Rouge!3:26
6.New York City - The Bone Collector3:04
7.Main Theme - The Quiet American7:38
8.Main Theme - Orphans4:14
9.Do You Still Miss Him - The Quiet American5:20
10.Rebecca - Plunkett and Macleane2:37
11.Lissa's Theme - Best Laid Plans2:46
12.Balcony Scene - William Shakespeare's Romeo+Juliet6:26
13.Ethereal - World Trade Center5:50
14.Restaurant Proposal - Love Actually3:16
15.Piano Theme - World Trade Center4:07
16.Main Theme - The Clearing3:11
17.Ray and Della's Theme - Ray4:02
18.The Hanging - Plunkett & Macleane6:06
19.Choral Theme - World Trade Center3:03
 79:07
Schrijf zelf je recensie

 

For the Record: Craig Armstrong - 09/10 - Recensie van Thomas-Jeremy Visser, ingevoerd op (Nederlands)
De Schotse componist Craig Armstrong hoeft zichzelf niet meer te bewijzen. Met een indrukwekkende lijst beroemde, uitstekende scores heeft hij een oeuvre waar je U tegen zegt. De 50-jarige componist studeerde van 77 tot 81 Muzikale compositie, viool en piano aan de Royal Academy of Music, waar hij al verscheidene prijzen in de wacht sleepte. Lang componeerde hij muziek voor diverse dansinstellingen. Op een gegeven moment ging het echter wel erg snel. Hij kwam bij het Royal Shakespeare Company, en kwam zo in de schijnwerpers te staan. Al snel volgden de eerste scores, waarvan Romeo+Juliet en Moulin Rouge de bekendste waren. Vooral Moulin Rouge was een publiekstrekker, want de man had enkele legendarische popsongs van instrumentaties voorzien. Van Whitney Houston’s I Will always Love You tot aan David Bowie’s Heroes, en zelfs Eltohn John’s Your Song werden prachtig bijgestaan door zijn composities. Een Golden Globe was gepast. Ook waren enkele namen zoals Madonna, Massive Attack, U2 en de Spice Girls gezegend met een samenwerking met deze man.

Als snel belandde zijn carrière in een sneltreinvaart. Love Actually, Ray (een Grammy Award), World Trade Center, en iets recenter blockbusters zoals The Incredible Hulk en Elizabeth: The Golden Age zijn enkele de bekendere scores. For The Record: Craig Armstrong is een prachtige uitgave, een geeft een goed overzicht op het werk van de man. Een ding blijkt wel: Hoe grootser hoe beter!

In O, Verona, van Romeo+Juliet krijg je een verrassend agressief stuk filmmuziek voor je kiezen. De blazers halen het onderste uit de kast, en het koor is heerlijk agressief, en op een gegeven moment heb je het gevoel alsof je naar trailer muziek zit te luisteren. Ascension, een track die samen met Come what May Moulin Rouge vertegenwoordigt, is in het begin kalm, en zelfs vredig, maar na een mooi pianostuk doen de snerpende violen anders vermoeden. Ze gaan op de meest positieve manier door merg en been. Het Glasgow Love Theme is ongetwijfeld een van Armstrong’s persoonlijkste nummers, aangezien de man de track zelf heeft genoemd naar zijn geboorteplaats. Het is een heerlijk pianothema zonder poespas, niet te moeilijk, en het luistert lekker weg zonder een moment te vervelen. De score voor World Trade Center was mij redelijk onbekend, maar mijn interesse is dankzij het 4 minuten durende Cello Theme zeker aangewakkerd. Het is nogal logisch gezien het thema triest, maar klink ergens ook heel erg hoopvol, en af en toe zwelt het op, en is kippenvel onvermijdelijk. One Day I’ll Fly Away is prachtig uitgevoerd, maar de zang is niet echt overtuigend, om zelfs te zeggen slecht. Ik had niet verwacht dat Nicole Kidman en Ewan McGregor even langs zouden komen, maar er was vast wel een betere zanger te vinden! Een gemiste kans. New York City van The Bone Collector is een meeslepend nummer, dat soms alle grenzen overschrijd, zeker als je nagaat dat het muziek voor een thriller is. Het Main theme van The Quiet American is, net als het volgende nummer, het Main Theme van Orphans, een echt main theme van Armstrong. Strijkers die de piano braaf volgen, nee dit zijn niet de sterkste nummers van Amrstrong.

Do You still Miss him?, eveneens van The Quiet American is een veel beter stuk, sinister en ongemakkelijk kalm, en is vanwege de nogal wispelturige instrumentatie een heerlijk stuk muziek. Het is constant dreigend, en hier en daar lijken de strijkers dit door te breken, maar slagen daarin doen ze nooit. Rebecca, van de score voor Plunkett & Macleane begint met een prachtig uitgevoerd koor, en richting het einde ontpopt zich een prachtig, dramatisch thema, dat al veel te snel weer in uit de boxen verdwijnt. Lissa’s Theme, van Best Laid Plan’s begint nog redelijk rustgevend, de piano houdt hetzelfde motief aan, maar de instrumentatie erom heen wordt alsmaar dramatischer. Dit zorgt. Balcony Scene, nu gaan we weer naar Romeo+Juliet is dan weer redelijk saai, en de piano en de strijkers beginnen nu te slijten, de combinatie is ons nu wel bekend. Ethtereal, van World Trade Center, is daarentegen weer prachtig, en is net zo kalm als het verontrustend is. Restaurant Proposal is weer een stuk optimisme uit je boxen. PM’s Love theme wordt na een net iets te lange aanloop prachtig uitgevoerd, en het zijn deze momenten die de ietwat ingezakte andere momenten doen vergeten: Craig Armstrong kan muziek maken zoals maar weinig anderen dat kunnen.

Piano Theme van World Trade Center is nog altijd effectief. Het is een ontzagwekkend mooi uitgevoerde versie, de tot in de perfectie is uitgevoerd. De pianist heeft de perfecte timing, en de vocalist erin is ook erg goed geslaagd in haar opdracht. In het Main Theme van The Clearing horen we dat Armstrong ook erg verontrustende muziek kan maken. De strijkers maken erg lange uithalen, en het bewijst dat Armstrong niet altijd een piano nodig heeft om indruk te maken. Ray and Della’s theme is dan weer ietwat saaier, Armstrong heeft mooiere pianostukken. Het is echter wel erg romantisch. The Hanging is een geweldig eindnummer. Zelden zult u koor zo efficiënt en sterk te werk horen gaan.

For the Record: Craig Armstrong is een prachtig uitgevoerd overzicht van wat Craig Armstrong heeft betekent voor ons, en wat we nog van hem kunnen verwachten. Zelden zult u scores vinden die de liefde zo recht voor zijn raap beschrijven als Armstrong, en enkele tracks die niets met liefde te maken hebben zijn net zo sterk (New York City, het Main Theme van The Clearing). Dus ook mijn complimenten aan dirigent Dirk Brossé, die deze schat aan muziek heeft samengesteld en alles tot in de perfectie heeft uigevoerd. Want deze uitgave is zeker de moeite waard, en is voor de fans van Craig Armstrong een must-have.
For the Record: Craig Armstrong - 09/10 - Recensie van Cohen Oat, ingevoerd op (Nederlands)
Dit jaar ontvangt de organisatie van het filmfestival Gent Alberto Iglesias als speciale gast en wiens muziek middels een avondvullend concert centraal zal staan. Vorig jaar viel die eer te beurt aan de Schotse componist Craig Armstrong. Na afloop van het concert was er veel vraag naar een geluidsopname van het concert, waarna de organisatie het Vlaams Radio Orkest en Koor, onder leiding van hun vaste dirigent Dirk Brossé engageerde om de setlist van het concert in de Flagey-studio’s her op te voeren en op te nemen. Deze opnames zijn nu uitgegeven onder de titel ‘For the Record; Craig Armstrong’.

Craig Armstrong is geen componist die door filmmuziekliefhebbers geëerd wordt vanwege zijn pakkende en groots opgezette thema’s. Wie zijn score voor ‘World Trade Center’ beluisterd zal moeten toegeven dat het vooral de serene rust en melodische gelaagdheid is die hem bijblijft. Armstrong is daarmee een echte Europese componist, die er net als Iglesias en Desplat in slaagt zijn muziek niet op te dringen, maar hem kalm aan de oppervlakte te behouden, waardoor de luisteraar zelf zijn weg kan vinden in het werk.

De CD opent met de track ‘O Verona’ van de film ‘William Shakespeare’s Romeo + Juliet’. Een mystieke opener waarbij vooral het koor positief opvalt. De track zet daarmee direct de toon voor een fijn luisteralbum, waarbij vooral de vele strijkers en de piano een hoofdrol opeisen. Vrijwel al het bekende werk van de componist komt langs met als absolute hoogtepunten de overbekende thematiek van ‘The Bone Collector’, ‘Love Actually’ en ‘World Trade Center’. Vooral laatstgenoemde is met vier tracks ruim vertegenwoordigd op het album, maar gezien het feit dat deze score als hét hoogtepunt van de componist tot op heden beschouwd kan worden is dat zeker niet vreemd.

Ondanks dat het allemaal losse fragmenten zijn blijft het album de gehele speelduur een coherent geluid uitademen. Een en ander heeft natuurlijk te maken met de sterk herkenbare stijl van Armstrong, maar het is zeker ook een verdienste van het VRO, dat er dankzij hun herkenbare geluid en stijl één geheel van weet te smeden. Enkel het koor klinkt hier en daar wat onderbezet, wat vooral te horen is in de voorlaatste track ‘The Hanging’ van de score voor de film ‘Plunkett and Macleane’. Het koor komt amper boven het orkest uit en dat is erg jammer. Dit kleine minpunt wordt echter dubbel en dwars goed gemaakt in de afsluitende track ‘Choral Theme’ van de score ‘World Trade Center’. De solo van de sopraan in combinatie met het zachte strijkwerk levert met recht een van de mooiste tracks van het album op.

Het is niet de eerste keer dat het Filmfestival Gent samen met het Vlaams Radio Orkest opnames uitbrengt. In 2000 gaf het Filmfestival Gent ook al een filmmuziek CD uit met live opnames van het concert van Hans Zimmer, eveneens uitgevoerd door het Vlaams Radio Orkest. Twee jaar geleden stond het orkest in de schijnwerpers toen het door componist Howard Shore gevraagd werd de muziek op te nemen voor Martin Scorcese’s ‘The Aviator’, muziek die later bekroond werd met een Golden Globe.

Opnieuw laat het VRO horen een orkest te zijn dat prima uit de voeten kan met een typisch filmmuziekkarakter. De aangebrachte nuances leveren een beduidend ander geluid op dan te horen was op de originele scores, maar het geheel klinkt zeker niet verkeerd. Voor diegenen die weinig bekend zijn met het werk van de Schot is het album een mooi beginpunt, terwijl voor hen die reeds thuis zijn in het oeuvre dat de man de laatste jaren heeft opgebouwd het album een mooie en waardevolle aanvulling is op de collectie. Met recht een aanschaf waard.
For the Record: Craig Armstrong - 10/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
De moderne bewerking van Baz Luhrmann's Romeo + Juliet vroeg om vrij moderne muziek, kreeg een soort van combinatie met klassiekere getinte muziek, licht gotisch zelfs. De Moulin Rouge was een spektakel met zalige herwerkte nummers. En deze nummers werden bewerkt door één man: Craig Armstrong.
Craig Armstrong zal bij enkelen een belletje doen rinkelen, bij anderen blijft het muisstil wanneer ze deze naam horen. Niet verwonderlijk, hij heeft vele oerdegelijke pareltjes op zijn naam staan (waaronder eerstgenoemden), maar die filmen zijn nooit echt de verhoopte toppers in de cinema geworden (Moulin Rouge uitgerekend dan wel) en film is sowieso het eerste medium waarbij men kennismaakt met "filmmuziek".

En uit nieuwsgierigheid luistert men dan naar een Best Of. En laat ons zeggen: Craig Armstrong weet hoe hij emotionele muziek moet schrijven. We horen hier naar zijn love theme's en zijn ondertussen wereldbekende World Trade Center Cello Theme. Maar het is niet alleen liefde dat de klok staat. Het thema van The Bone Collector - wat een pracht van een thema - raakt je, neemt je mee in vervoering. Het is ook een duister thema, wat mooi meegenomen is, hoewel dramatisch nog net iets meer op zijn plaats is. Het overwegend grote deel op deze plaat is om het met één woord en dan nog eens denigrerend te zeggen, tranentrekkerij. Heel emotionele muziek, die perfect gespeeld wordt, die je echt wel raakt. Zoals Lissa's theme, een prachtig mooie melodie, heerlijk pianospel natuurlijk weer - niet alleen het kenmerk van James Newton Howard en Yann Tiersen maar ook van deze Craig Armstrong - en vooral dan het pianothema van World Trade Center. De "vrolijkheid" van de plaat moet komen van de muziek van Love Actually. Die bevat in zekere zin nog hoop, en is vertederend mooi, niet dramatisch mooi, zoals de Romeo + Juliet muziek, hoewel The Balcony Scene ongeveer dezelfde hoop uitstraalt, maar des te tragischer is, wegens de afloop die we allemaal wel kennen.

En voor Armstrongs koorpartijen is er natuurlijk ook plaats: het ingetogen Ethereal en Choral Theme, allebei van World Trade Center, zijn een waardige afsluiter voor een enorm prachtige schijf vol geweldige muziek.
For the Record: Craig Armstrong - 08/10 - Recensie van Luc Van Wilder, ingevoerd op (Nederlands)
Het Filmfestival Gent heeft een goed initiatief genomen om regelmatig een cd uit te brengen met uitvoeringen van componisten die in Gent reeds optraden.De eerste in het rijtje is Craig Armstrong.Samen met het VRO olv. Dirk Brossé krijgen we een mooi overzicht van het oeuvre tot nu toe.
Het is een zeer rustig opgebouwde cd.Heel zachte,muzikale thema's,sterk uitgewerkt door het VRO.De eigen interpretatie wijkt soms af van het origineel,maar is zeker niet storend.Integendeel,het meermaals beluisteren van de thema's geeft me het gevoel van een sterke composer te horen,waarvan we nog veel zullen horen in de toekomst.
Verwacht geen grote,opzwepende,bombastische muziek maar wel ingetogen,pure indringende scores.Gewoon goed.
Deze cd is een aanrader voor wie het werk van Armstrong nog niet kent.
For the Record: Craig Armstrong - 10/10 - Recensie van Bruno Roberti, ingevoerd op (Nederlands)
Ik hoef hier eigenlijk niets meer aan toe te voegen en kan enkel maar alle vorige recensies beamen. Het is gewoon verbluffend hoe Dirk Brossé erin slaagt om zo dicht bij het origineel te klinken. De meeste tracks kende ik al, maar toch zijn er een paar nieuwe ontdekkingen bij die mij toch ook aangenaam verassen.
Ik kan dus ook niet anders deze een welverdiende 10 te geven.

Soundtracks uit de collectie: Re-recordings

Trouble with Harry, The (1998)
Alamo, The (2010)
Bounty, The (2010)
Torn Curtain (1998)
Fall of the Roman Empire, The (2017)
Film & TV Themes Vol. 1 (1993)
Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (2016)
Film Favourites (1997)
Classic Collection presents Movie Hits Volume One (2006)
Rebecca (2002)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer