René la Canne
Schrijf je nu in!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!
| # | Track | Lengte | |
|---|---|---|---|
| 1. | Passeport Pour Le Plaisir | 3:54 | |
| 2. | Le Jour De Gloire | 2:40 | |
| 3. | Madame Krista | 1:52 | |
| 4. | Le Grand Air De La Collaboration | 2:26 | |
| 5. | Les Paris Stupides | 1:35 | |
| 6. | La Comedie Du Voleur | 1:42 | |
| 7. | Rene´ La Canne | 2:58 | |
| 8. | Vachement Douce Et Document Vache | 3:40 | |
| 9. | Lit A Trois Places Plus Deux | 1:36 | |
| 10. | Evasion | 3:18 | |
| 11. | La Poupee | 3:16 | |
| 28:57 |
Schrijf zelf je recensie
Le Trio Infernal, La Banquière en René la Canne zijn drie bekende Franse films van Francis Girod, allen met muziek van Ennio Morricone.
Girod verwerkte doorgaans enkele humoristische scènes in zijn films wat meteen verklaart waarom Morricone dé ideale componist was om de score te componeren voor o.m. de komedie René la Canne, met Gérard Dépardieu, Sylvia Kristel en Michel Piccoli in de hoofdrollen.
De ganse score geldt als schoolvoorbeeld van Morricone’s speelse componeerstijl. De humor straalt er meteen van af. De uiterst opgewekte thema’s ‘Passeport pour le plaisir’ en ‘Le jour de gloire’ zijn beide erg goede composities die een genot zijn om naar te luisteren.
Met het erg melodieuze ‘Madame Krista’ last de componist een rustmoment in met enkele strijkers als basis en een piano die zacht bespeeld wordt. Na dit intermezzo van pakweg twee minuten intrigeert Morricone ons terug met een drietal speelse deuntjes om vervolgens met de orkestrale thema’s ‘Vachement douce et doucement’ en ‘La Poupee’ te verbazen.
Morricone leverde voor René la Canne een goede score af die omwille van de variatie voorbij is in een mum van tijd. Dertig minuten puur genieten dus.
Girod verwerkte doorgaans enkele humoristische scènes in zijn films wat meteen verklaart waarom Morricone dé ideale componist was om de score te componeren voor o.m. de komedie René la Canne, met Gérard Dépardieu, Sylvia Kristel en Michel Piccoli in de hoofdrollen.
De ganse score geldt als schoolvoorbeeld van Morricone’s speelse componeerstijl. De humor straalt er meteen van af. De uiterst opgewekte thema’s ‘Passeport pour le plaisir’ en ‘Le jour de gloire’ zijn beide erg goede composities die een genot zijn om naar te luisteren.
Met het erg melodieuze ‘Madame Krista’ last de componist een rustmoment in met enkele strijkers als basis en een piano die zacht bespeeld wordt. Na dit intermezzo van pakweg twee minuten intrigeert Morricone ons terug met een drietal speelse deuntjes om vervolgens met de orkestrale thema’s ‘Vachement douce et doucement’ en ‘La Poupee’ te verbazen.
Morricone leverde voor René la Canne een goede score af die omwille van de variatie voorbij is in een mum van tijd. Dertig minuten puur genieten dus.