Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain
Labels - 724381022924 Cd


Labels 23/04/2001 CD (0724381022924)
Film Film release: 2001
 

Schrijf je nu in!

Blijft beter op de hoogte en krijg toegang tot verzamelaars info!





 

# Track Artiest/Componist Lengte
1.J'y suis jamais alléYann Tiersen1:34
2.Les jours tristes (Instrumental)Yann Tiersen3:03
3.La valse d'AmélieYann Tiersen2:15
4.Comptine d'un autre été: L'après MidiYann Tiersen2:20
5.La noyéeYann Tiersen2:03
6.L'autre valse d'AmélieYann Tiersen1:33
7.GuiltyYann Tiersen3:13
8.Á quaiYann Tiersen3:32
9.Le moulinYann Tiersen4:27
10.Pas si simpleYann Tiersen1:52
11.La valse d'Amélie (Orchestra Version)Yann Tiersen2:00
12.La valse des Vieux OsYann Tiersen2:20
13.La disputeYann Tiersen4:15
14.Si Tu n'étais pas làFréhel3:29
15.Soir de fêteYann Tiersen2:55
16.La redécouverteYann Tiersen1:13
17.Sur le filYann Tiersen4:23
18.Le banquetYann Tiersen1:31
19.La valse d'Amélie (Piano Version)Yann Tiersen2:38
20.La valse des monstresYann Tiersen3:39
 54:15
Schrijf zelf je recensie Verberg reviews in andere talen

 

Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 10/10 - Recensie van Sander Neyt, ingevoerd op (Nederlands)
Het is LENTE! AL zie je dit nog niet op het huidige moment. 21 maart is aangebroken en volgens mij de leukste tijd van het jaar. Het betekend de wedergeboorte van de natuur. Waar koning winter ervoor zorgt dat alles wat leeft, doods wordt, daar zorgt de lente er dan terug voor dat alles terug tot leven komt. De bladeren aan de bomen ontpoppen terug. De dieren die hun winterslaap hebben gehouden steken voor het eerst sinds tijden terug hun hoofd uit hun schuilplaats om op zoek te gaan naar de eerste zonnestralen. Om op zoek te gaan achter eten of naar een partner.
Het maakt ook de mensheid blij. Het is algemeen bekend dat de seizoenswisselingen wel degelijk effect hebben op de mens. Waar in de winter het merendeel van de mensen zich moe voelen of geïrriteerd voelen, zijn ze allemaal terug blij als daar terug voor het eerst sinds maanden een warme zon aan de hemel staat. Dat we terug een frisse pint kunnen drinken op een terras van de plaatselijke kroeg terwijl de zonnestralen branden in je gezicht. Als je je ogen kunt sluiten en ten volle kunt genieten.
Als filmmuziekliefhebber kunnen we het gevoel van optimaal genieten nog versterken door er een bijpassende score bij te plaatsen. Zo doet deze recensent dat toch. Deze Le Fabuleux Destin D'Amélie Poulain wordt standaard elke eerste lentedag gedraaid ten huize Neyt. Meer zelfs nog, het is voor mij zelfs een kleine therapie in de ochtend. Tijdens het drinken van de koffie tijdens het gebruikelijke ochtendritueel wordt deze score opgezet. Een goed begin van de dag maakt veel goed, zeg ik dan altijd. Al ben je nog moe, of heb je een lichte kater van de voorgaande avond, deze muziek zorgt ervoor dat al je problemen even verdwijnen.
Het is een score van een film dat ondergetekende slechts één maal heeft gezien. Ik vond hem zodanig verwarrend, zodanig plat en zodanig flauw dat hij nooit meer de weg heeft gevonden naar mijn dvd speler. De muziek daarentegen is dagelijkse kost in Huize Neyt.
Een score dat geschreven is door Yann Tiersen. Een man wiens carrière zich eigenlijk vertakt in drie takken. Namelijk de gewone cd uitgaven waar hij zelf een paar liedjes maakt hij werkt ook samen met verschillende artiesten en als laatste schrijft hij dus muzikale scores. Velen maken de fout dat hij een filmcomponist is, dat is niet zo. Tiersen is een artiest die af en toe eens een uitstapje maakt naar de filmwereld. Deze Amélie is dan ook voor het merendeel een samenraapsel van tracks van zijn voorgaande vier albums. En dat is helemaal niet er, integendeel! Amélie is een genot om naar te luisteren.

Aangezien het merendeel een samenraapsel is van al bestaande muziek, was er toch een rode draad nodig voor deze score. Met andere woorden, Tiersen moest met een hoofdthema afkomen en dat heeft hij gedaan met La Valse d'Amélie. Het hoofdthema straalt dezelfde sfeer uit als de rest van de score. Een geweldige Franse sfeer waar de accordeon centraal staat. Het thema op zich is zeer catchy en heel makkelijk te herkennen. Zelfs als je dit op een regenachtige dag laat afspelen, dan breekt er toch nog een zonnestraaltje door het wolkendek en dan ga je meteen terug glimlachen.
We hebben nog twee versies van dit thema. De orkestrale versie is een meesterwerk. De melodie blijft uiteraard hetzelfde, maar het is de opbouw die het afmaakt. Het stuk begint met de xylofoon, waar er later tikkende strijkers erbij komen. Maar na een seconde of vijftig komt daar de gehele strijkerssectie bij en dan heb je voor de zoveelste keer op deze score kippenvel. Want de orkestrale versie hoor je pas in het midden van de cd, en dan heb je al zoveel moois achter de rug.
Een geheel ander kaliber is dan terug de pianoversie. Hier klinkt het thema terug heel fragiel, wat het personage Amélie eigenlijk ook wel is. Deze pianoversie is niet meteen mijn favoriet, omdat het geheel iets te traag wordt gespeeld. De melodie is uiteraard nog steeds de crème de la crème, maar het geheel zorgt ervoor dat het de minst mooie versie is van het thema.
De rest van het album bestaat uit drie aspecten. Van elk aspect zal ik één nummer of een paar nummers bespreken. Het eerste aspect is uiteraard de FRANSE ACCORDEONMUZIEK. Het gehele album staat vol met geweldige composities waarbij je je meteen in Frankrijk waant. Elke compositie is een catchy thema waarvan je nooit genoeg kunt krijgen. De Franse sfeer sijpelt al de huiskamer binnen vanaf de eerste seconde van J'y Suis Jamais Allé. Het begint helemaal heel rustig alsof de zon aan de oostelijke horizon komt. De muziek gaat alsmaar luider en luider spelen, er komt een accordeon bij en dan laat Tiersen zijn eerste geweldige upbeat thema op de luisteraar los. Je bent op slag blij als je dit hoort. Tiersen houdt dit niveau heel het nummer vol en je verliest geen seconde je aandacht.
Een tweede nummer van een uitmuntend hoog niveau is Les Jours Tristes. In de originele versie wordt gezongen en dat is een jammerlijk feit, want de meeste mensen horen dan niet de geweldige opbouw van het nummer. De orkestratie is hetzelfde. Het is vooral de accordeon die zijn opwachting maakt in het nummer. Maar good god is dit een geweldige opbouw. Tiersen speelt 40 seconden met zijn thema en laat het dan pas op de luisteraar los. Daarna krijgen we een variant te horen dat even mooi is als de hoofdmelodie. Tiersen blijft maar verder opbouwen en als we dan de finale krijgen, dan krijg je kippenvel tot de vijfde macht.
Zo ook met A Quai. Als je had gedacht dat je het allemaal al had gehad, dan komt Tiersen met het beste nummer van de gehele soundtrack. Ik houd van Franse muziek, maar op deze manier had ik het nog nooit gehoord. De melodie, de snelheid, de finesse van de compositie. Alles is gewoonweg af en daarom is dit nummer met voorsprong mijn favoriet.
We hebben al heel veel optimistische muziek gehoord, maar uiteraard zit er in de film ook drama. Le Moulin is nu het eerste accordeon nummer dat ik ken dat gewoonweg triestig klinkt. Vooral als daar een beetje later de piano bijkomt die dezelfde melodie speelt. Een melodie waar ik voornamelijk eenzaamheid in hoor. Wat een zeer jammerlijke zaak is voor iedereen.

Dit brengt ons naadloos over naar het tweede aspect namelijk PIANOMUZIEK. Het is niet zo breed verspreid over dit schijfje, maar als het eraan komt, dan heb je te maken met een klein meesterwerk. Het bovengenoemde Le Moulin is zo eentje, maar het is vooral Comptine D'un Autre été: L'Après Midi dat met uw aandacht gaat lopen. En niet alleen met de aandacht van de liefhebbers der filmmuziek. Veel van mijn vrienden kennen dit nummer en ze zijn er helemaal weg van. Nog meer dan Le Moulin herbergt deze track voornamelijk triestigheid. Triestigheid met de nodige vastberadenheid. Zeker als Tiersen na 49 seconden het tempo opdrijft en daarbij meteen voor kippenvel zorgt! Topwerk!
Een derde aspect is de TIJDSGERELATEERDE MUZIEK. Net zoals vele scores wordt Amélie ook onderbroken door twee Franse chansons uit de jaren van weleer. De twee tracks heten Guilty & Si Tu N'étais pas là (Frébel). Persoonlijk heb ik er geen probleem mee, zeker als u weet dat ik wel fan ben van de Franse chansons. Maar ik begrijp uiteraard, dat niet iedereen hier mee gediend is. Daarom bestaat er uiteraard de skipknop.

Conclusie.
In de 14 jaar dat deze score op de markt is, is het uitgegroeid tot een echte klassieker. Praktisch iedere liefhebber der filmmuziek heeft een exemplaar. En zelfs in de kast van de popmuziek luisteraar kan je soms een exemplaar vinden. Er is dan ook geen slecht woord over te zeggen. Het is optimistische muziek, een echte feelgood score die uw nederige recensent gebruikt bij het ontwaken. Je moet het maar eens proberen. Ook aan de nieuwe leden in de wereld van de filmmuziek raad ik deze score ten sterkste aan. Of het moet zijn dat u niet houdt van Franse muziek. Een 10.

Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 09/10 - Recensie van Jose Komesu, ingevoerd op (Spaans)
Amélie (Audrey Tautou), debido a cierto malentendido, tiene una infancia sin contacto con otros niños y sufre la carencia de afecto, especialmente de parte de los padres; con el fin de suplir tales carencias desarrolla una exuberante imaginación. Ya de joven, siente la necesidad de encontrar a su amor, pero su particular infancia la ha hecho una mujer aniñada y sumamente tímida.

Le fabuleux destin d'Amélie Poulain, dirigida por (Jean-Pierre Jeunet), es una buena película romántica, abunda en guiños, los cuales, no sabemos si son humoradas o intentos surrealistas, el director juega con ello. Los colores contrastantes, saturados, algo opacos dan una sensación onírica y artificial durante todo el film.

El argumento principal sufre de recargadas ramificaciones en historias laterales, que pueden llegar a aburrir a muchos con una larga lista de personajes y hechos pintorescos. Aquí los personajes tienen perfiles muy definidos, de los cuales se hacen una gran variedad de pequeñas observaciones de sus manías, todas ellas muy curiosas. Sin embargo hay una característica común en todos los personajes: son casi autistas, sin el don de la empatía, casi no tienen conciencia de la soledad que padecen, sus historias son como burbujas, que no se tocan entre sí. En la trama, son como bloques independientes sólo atravesados por la búsqueda de la protagonista, quien resulta ser la única con la inquietud de interactuar con el otro y desprenderse de este modo de su propia soledad.

Así el guión logra enhebrar con cierta lógica tantas subhistorias y a la vez, producir el contraste entre Amélie, interesada en las historias ajenas, y el resto de los personajes que no pueden ver más allá de la influencia de sus zapatos.

Así es que Amélie, incapaz de ayudarse a si misma, decide remediar los males ajenos. Logra romper uno a uno, el aislamiento de los personajes. Un vecino que padece el mal de huesos de cristal y pintor obsesivo que copia una vez por año el mismo cuadro de Renoir, es quien acude al auxilio de Amélie, ambos personajes se identifican y se ayudan mutuamente.

El argumento en sí arranca a los 15 minutos con un MacGuffin: el accidente fatal de Lady Di, que es preanunciado por el locutor en off como el suceso que cambiaría la vida de la protagonista: Amélie se perfuma en el baño mientras mira televisión, en un momento dado le sorprende la noticia, las imágenes del accidente le causa tal impresión que se le cae la tapa esférica del perfume, que rueda hacia una pared y rebota en un zócalo, Amélie de inmediato se inclina hacia el piso en busca de la tapa pero el zócalo que se ha aflojado por el golpe llama su atención, lo quita y resulta ser la tapa de un hoyo secreto en la pared, hurga en el hoyo y encuentra una pequeña caja, vieja y chata, de chapa oxidada, en la cual halla objetos pertenecientes a algún niño del pasado. Amélie maravillada por su hallazgo, apaga el televisor.

La música como banda sonora es sumamente efectiva, en todos los temas se aprecia el perfume francés. La partitura a cargo de Yann Tiersen tiene un carácter ingenuo, una alegría melancólica, tristeza y felicidad a la vez. Para describirlos podemos rescatar 6 momentos musicales:

1- En los créditos iniciales suena el piano de 'La Dispute', en ritmo 3 por 4, una constante en casi en toda la banda sonora. La melodía es melancólica y solitaria, está ligada al recuerdo de la infancia. Las escenas conforman un catálogo de juegos infantiles, en las cuales se la ve a una Amélie niña, sumergida en juegos solitarios.

2- Cuando Amélie abre la cajita es acompañada por un xilofón que interpreta 'La Valse D'amélie', suena como una caja de música. La relación es obvia. La sensación que se desprende es de asombro infantil.

3- Cuando Bretodeau, por obra y gracia de Amélie, encuentra la caja escuchamos un acordeón solitario y vacilante introduciéndonos a 'La Dispute', quizás sea el momento musical más efectivo de la película. El rostro de Bretodeau va transformándose, gracias a la buena actuación de Maurice Bénichou, que pasa de la incredulidad inicial a la curiosidad, luego al asombro en el momento que abre la caja, y al llanto contenido a medida que va examinando tembloroso los distintos objetos, abrumado por los recuerdos de la infancia. La música va creciendo en intensidad. En una escena posterior, en la barra de un bar, también con 'La Dispute' de fondo, Bretodeau le dice a una asustada Amélie temerosa de ser descubierta: “Para un niño, el tiempo es una eternidad. De repente tienes 50. Todo lo que queda de tu infancia cabe en una caja herrumbrada”.

4- Amélie da un paseo frenético al ciego, aquí suena 'La Noyée', también frenético. Este también es un momento efectivo. Mientras lo pasea Amélie le va describiendo el paisaje cotidiano de la ciudad: la gente, los negocios, las mercaderías, etc., le regala un instante de visión. Lo que a cualquiera pudiera resultarle indiferente, común y corriente, para el ciego es toda una revelación. La música remata con vigor cuando el ciego, ya solo, sonríe “mirando” el cielo como un místico iluminado.

5- 'L'autre Valse D'amélie' suena cuando Amélie toma y hojea el álbum que había perdido Nino (Mathieu Kassovitz) en la persecución de un extraño que lo tiene intrigado. El tema acompaña satisfactoriamente el momento.

6- 'La Valse Des Vieux Os' musicaliza el momento en que Amélie le devuelve el álbum a Nino, amparada en la distancia de la plaza. A Nino que corre pendiente abajo para alcanzarla, ya no le interesa el objeto recuperado sino la persona. El vals en sí no es efectivo, es el momento musical más flojo.

En el film Abundan los momentos musicales pero los que acabamos de enumerar son los más notables y en los cuales la música interpreta un papel preponderante y no como mero sonido de fondo.

Como conclusión digamos que la partitura es muy efectiva como banda sonora, y a ello sumémosle la cualidad de que es muy agradable para escuchar como música independientemente de la película, en especial 'Les Jours Tristes' que cierra el film en los créditos finales.
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 09/10 - Recensie van Sjoerd , ingevoerd op (Nederlands)
‘Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain’ kunnen we inmiddels wel een echt kassucces noemen. Niet alleen in Europa was de komedie over de verlegen Amélie, die in Parijs het leven van de mensen een stuk aangenamer wil maken, een groot succes, maar ook in Amerika scoorde de film goed. Het werd zelfs de best verdienende Franse film in de VS. De soundtrack, van de voor mijn onbekende Yann Tiersen is ook een klassieker. De Franse sfeer is er van de eerste tot de laatste minuut! Up tempo melodieën die zich steeds weer opbouwen, het zal de kracht zijn waardoor deze soundtrack steeds weer voor luisterplezier zorgt!

Zoals ik al zei, vanaf minuut één begint de Franse sfeer. Zo dus ook in de eerste twee tracks ‘J'y Suis Jamais Allé’ en ‘Les Jours Tristes’. Ze introduceren allebei een apart thema dat veel gelijkenissen kent. Natuurlijk het gebruik van de accordeon, maar ook het up-tempo en de opbouw. Vooral de tweede track bouwt zich goed op, steeds voegen er weer instrumenten zich toe, wordt het thema harder gespeeld en heel stiekem wordt de toonduur ook korter. Track drie ‘La Valse D'amélie’ laat ons voor het eerst het La Valse D’Amélie thema horen(of gaf de track dat al aan). Ook dit thema kent dezelfde opbouw als de voorgaande track, van klein naar groots.

Na de drie tracks met dezelfde sfeer krijgen we een nieuw soort track te horen. ‘Comptine D'un Autre été : L'après-midi’ laat ons een prachtige pianosolo horen. Het is simpel, maar misschien zorgt dat er juist voor dat deze track erg beroemd is geworden en een gevoel van herkenbaarheid aangeeft. De opbouw is dan ook weer een beetje hetzelfde. De track begint met lagere noten, maar na al een halve minuut maken deze plaats voor steeds hogere noten.

‘La Noyée’ gaat weer terug naar de stijl met de accordeon, die ditmaal meer voor op de voorgrond gebruikt wordt. Zoals gebruikelijk stijgt gedurende de track de toonhoogte, het tempo en het aantal instrumenten. Het blijft niet vervelen, want de herkenning is er wel, maar de thema’s zijn continu anders, enkel het La Valse D’Amélie thema wordt tot nog toe herhaald. Dit gebeurt in ‘L'autre Valse D'amélie’, waarin het thema in zoverre anders klinkt, dat je er bijna aan begint te twijfelen of het nog wel hetzelfde thema is. Het nadeel van het thema op verschillende manieren uitwerken is dat we gaan vergelijken, want het oorspronkelijke thema klinkt wat mij betreft beter dan deze versie.

‘Guilty’ is één van de jaren dertig tracks van de score. Ik ben een enorme tegenstander van dit soort tracks in een score, in vind dat ze niks toevoegen en men ze beter kan skippen, maar het is niet anders. Gelukkig kom je weer goed in de stemming met ‘A Quai’ die direct lekker vol begint, maar zich toch, evenals de andere tracks, weer op de gebruikelijke manier opbouwt. De track is eens een keer van lekker lange speelduur,wat ik toch mis bij sommige andere tracks. Na veel vrolijkheid en up-tempo is de track ‘Le Moulin’ weer erg rustig en emotioneel. De accordeon maakt na een minuut plaats voor een piano, die ondanks dat deze minder emotioneel klinkt, het toch mooier weet te laten klinken. Het thema wordt door de piano goed uitgewerkt en bouwt zich enkele malen opnieuw op.

‘Pas Si Simple’ valt er op door het getik van een typmachine, dat vooral aan het begin van de track goed te horen is. Als de accordeon en de andere instrumenten beginnen met het spelen van een nieuw thema is het getyp nog op de achtergrond te horen. De track is kort maar weer wel weer een goed, vrolijk thema op te bouwen. La Valse D’amélie komt terug in de volgende track ‘La Valse D'amélie (version Orchestre)’, hierin is de opbouw van het thema wél weer herkenbaarder en zelfs beter dan de eerste versie. Vooral de strijkers die na 45 seconden het thema spelen vallen goed in de smaak. De track ‘La Valse Des Vieux Os’ laat ons weer een nieuw thema van de accordeon horen. Deze is, in tegenstelling tot de andere thema’s, minder vermakelijk en bouwt zich ook niet op, zoals bij de andere thema’s wel het geval is.

‘Si Tu N'étais Pas Là’ is weer zo’n Franse jaren dertig track die NIET in de smaak valt en ook niet voor leuke afwisseling zorgt. Het is totaal niet mijn stijl, die jaren dertig en het is daarom jammer dat deze tracks dan toch zovaak in soundtracks voorkomen (bijvoorbeeld enkele Newman scores worden verstoord door zo’n track). Gelukkig bouwt ‘Soir De Fête’ de sfeer weer prima op met zijn vrolijke sfeer, maar is de speelduur van de track slechts 40 seconden. Yann Tiersen probeert iets uit in ‘La Redécouverte’, waarin de muziek lijkt alsof ik op één of andere kermis zit met een vrolijk deuntje. Achja, het is misschien een leuk tussendoortje, maar blijft apart. De pianosolo van ‘Sur Le Fil’ is wat rustiger dan zijn voorgangers, maar valt wel weer in de smaak. ‘Le Banquet’ begint opvallend als een geruis van synthesizers, maar uiteindelijk komt er wel weer een lekker Franse melodie uit die ondersteund wordt door percussie die compleet verkeerd valt! De pianosolo van ‘La Valse D’Amélie’ in track negentien valt gelukkig wel weer goed, evenals de afsluiter waarin we de accordeon voor de laatste keer een goede Franse melodie horen spelen.

Conclusie:
Zeker een aanrader. Vrolijke Franse up-tempo melodieën, maar ook mooie pianosolo’s. Het is soms wat makkelijk, maar dat zal niet veel uit maken want het klinkt toch goed. De heerlijke opbouw naar een uitbundig thema zal daar veel mee te maken hebben, alhoewel er wel een aantal misplaatste tracks zijn. Op de jaren dertig tracks na een goede release met af en toe wel te korte tracks. Iets dat zeker gezegd mag worden is de prijs/kwaliteit verhouding, want eindelijk hoeven we eens geen 20 euro neer te leggen voor een waardige soundtrack! Een dikke vette 9 voor dit absolute luisterplezier.
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 07/10 - Recensie van Tom Daish, ingevoerd op (Engels)
It seems somehow inappropriate to start a review of a charming score to a lovely film with a rant, but I feel I must. In the UK, the film was rated 15, but anyone who's seen Amélie will know that no child would find anything offensive or corrupting about this movie. It all hinges on one, extremely brief montage of orgasms and a glimpse of a woman giving birth. The result is that the film gets a higher rating than the extremely violent Terminator 3 (which was a 12A over here - shocking given the level and quantity of violence) and in the US, both films received an R. It seems insane that such violence is considered so unexceptional and acceptable for kids to see, yet natural events such as sex and birth are seen as something we should shield from children. Were it not for those scenes, the film would be a PG at most, but I'm sure many younger viewers missed out on a wonderful fairytale as a result. Anyway, enough ranting. The film is, as you might have gathered, marvellous and coming from the director of Alien: Resurrection, a surprising change of pace.

Yann Tierson has contributed to several French films, but it was one of Tierson's other albums that convinced Jeunet to ask him to score the film. In the tradition of Georges Delerue, Tierson contributes what sounds like an amalgam of every score ever written for a film set in Paris. The most important melody is, of course, La Valse D'Amélie which is presented in several versions from the accordion led first incarnation through to a full orchestral, but towards the end appears on piano alone. Many of the other cues are in a similar style, accordion led waltzes, often with witty orchestration that includes a toy piano, carillon, mandolins and other unexpected instruments, often performed by Tierson himself. The orchestra makes a few appearances, but by and large the scale is small. There is a surprising hint of Michael Nyman on a couple of occasions, notably La Noyée and Pas si Simple, where his earlier Greenaway scores are suggested, but all with Tierson's Gallic charm added as standard.

There are a couple of old French songs, complete with crackly gramophone sound which work well alongside the underscore. An honorable mention must go to Les Jours Tristes as it's co-composed with Neil Hannon, from the UK group, The Divine Comedy that Hannon fronts and writes all the songs (or he did until their split, but Hannon is still writing under the band's name and at time of this review, a new album is expected in early 2004). The Nyman influence here is unsurprising as Hannon has often mentioned his love of Nyman's music and many of the band's earlier songs have a strong Nyman sound in their accompaniment. It could be argued that Amélie is a little too similar in tone throughout so if you like one of the waltzes, you'll probably like them all, but if that kind of Parisian style doesn't appeal then Tierson's music will likely fail to generate a positive response. However, as an antidote to Hollywood scoring and a European change of pace, Amélie the score is as lovely as Amélie the film and both are easily recommendable.
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 08/10 - Recensie van Andreas Lindahl, ingevoerd op (Engels)
Amélie. Or Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain as the original French title reads. Both the film, directed by Jean-Pierre Jeunet (Delicatessen, City of Lost Children and Alien Resurrection), and its score are some of the best hidden gems of 2001. I wouldn't be too surprised if the film actually wins an Academy Award for best foreign film. And don't be surprised if the music, by Yann Tiersen, gets a nomination for best score, as well. Who knows, it might even win. The Academy seems to like melodic and lyrical scores for European films (Il Postino and Life is Beautiful both come to mind). And you know what, although the Academy mostly works in mysterious ways, them giving an Oscar to Tiersen is something I could live with.

With a wonderful Audrey Tautou (is it legal to be that cute?) in the leading role, Amélie revolves around the life of a shy and innocent young girl named Amélie Poulain, who lives alone in a small apartment in Montmartre, Paris and spends her days working as a waitress in a café. One day, just having heard the terrible news about the death of Princess Diana, she finds an old, dusty box filled with photos and toys, behind a wall in her bathroom. She decides that if she can find the owner (now an adult man), return the box to him and make him happy, she will dedicate her life to helping people. If the film sounds charming, warm and colorful to you, the reason probably is that it actually is charming, warm and colorful.

The same goes for Yann Tiersen's score. Charming, melodic and innocent, it reflects the nature of the naive Amélie really well. There are no "Mickey Mousing" in this score. Tiersen seems to pay attention to and underscore the mood of the scene, rather than following the action on screen in every detail. Thankfully. Because this makes it incredibly easy to enjoy this score on CD, as a standalone listen.

Heavily influenced by traditional French music, the music is performed by strings, accordion, piano and a small number of other instruments. Tiersen performes the majority of the instruments himself, from the piano and vibraphone to the banjo and toy piano. Strings are used in a couple of cues, but the orchestral sound is mostly very small throughout the entire score. There are a lot of solo performances by the piano and the accordion, and with cues dominated by lively waltzes this is a score that without doubt makes the listener happy. After having seen the film, I left the cinema with a big smile and every listen to this score leaves me with an equally large smile and a warm heart. Something I always welcome here in the cold and dark winters of Scandinavia.

Two source cues, not composed by Tiersen, are included as well. Although they are quite decent, they're somewhat distracting since they interrupt the flow of Tiersen's score. Amélie is not for everyone, though. If you don't enjoy cheery, happy music with a French twist, performed by accordion and piano stay as far away from this score as you possibly can.
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 10/10 - Recensie van Joris Kessels, ingevoerd op (Nederlands)
Grandioos minimalistisch!! Zoals dat vaak gebeurt had ik ook bij Amélie Poulin al een poosje de filmmuziek voordat ik de film zag. Hoewel het een goede film betreft en de sfeer perfect wordt weergegeven door de muziek, is mij de muziek die ik toen al koesterde te weinig opgevallen. Het is daarom ook dat ik de muziek zonder associatie met de film beluister, maar dat is wat mij betreft geen enkel probleem.

De muziek ademt een warme rustige vrolijke buitenlandse sfeer uit. Vaak belandt deze cd dan ook op zondag in mijn cd speler, om even helemaal weg te dromen. Door de grote verscheidenheid aan prachtige muziek die toch één geheel vormt heeft Yann Tiersen mijn volle waardering verkregen. Erg karakteristiek zijn de accordeons die in verschillende combinaties met andere instrumenten de muziek draaiende houden. Waaronder de klavecimbel die er een wat ouderwets tintje aan geeft, de xylofoon die het liefelijk maakt en de aanzwellende violen die de muziek zwoel maken. Daarnaast zijn er de pianostukken die gevoelig en oprecht klinken en het geheel compleet maken. De twee jaren-40 (misschien zelfs jaren-30) nummers die in de soundtrack naar voren komen vind ik niet storend, maar daarentegen een lekkere afwisseling op de rest.

Het is me opgevallen dat Yann Tiersen in veel stukken dankbaar gebruik maakt van de twee verschillende uitgangen van mijn versterker. Vooral in de track ‘La Noyée’ is dit duidelijk te horen. In eerste instantie hoor je rechts de accordeon die de basis legt voor het stuk, even later komt links de accordeon met de melodie de kamer binnen, vervolgens laten de violen zich met name uit de rechter box horen, en weer even later laat een tweede violenpartij de linker box geluid produceren. Leuk want hierdoor krijg je meer inzicht in de gelaagdheid van de muziek. Ook erg karakteristiek is de manier waarop sommige nummers worden aangevangen of afgesloten, zoals de typemachine in ‘Pas Si Simple’ en het geklap en de luchtpijp in ‘Soir de Fête’. Heerlijk.

Deze soundtrack is zoals ik al begon: Grandioos minimalistisch!!
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 09/10 - Recensie van Michiel Vaernewijck, ingevoerd op (Nederlands)
Als een amateur filmmaker probeer ik zoveel mogelijk nieuwe stijlen en genres in film te ontdekken. Normaal ben ik niet voor die sprookjesachtige en onwerkelijke taferelen maar ik gaf Amélie een kans. Ik kwam thuis, stak hem in mijn DVD-speler en keek ernaar. Ik was van de wereld weg. Ik zat niet meer in de gewone wereld, maar de fantastische wereld van Amélie Poulain. Nog nooit zo'n film gezien die me zo heeft ontroerd en heeft laten lachen. Het acteerwerk is OK, geluid grandioos en de cinematography (het grootste pluspunt van de film) werkelijk indrukwekkend mooi. Maar wat met de muziek? Ik had nooit gehoord van Yann Tiersen. De hele cast en crew kwamen met niet meteen bekend voor, maar wat ik hoorde in de film was fantastisch.

Onlangs kocht ik hem dan ook en heb het me zeker niet beklaagd. Zoals Joris Kessels vóór mij al zei is de score grandioos minimalistisch. Ik ben track-voor-track besprekingen flink beu geworden dus ik doe wat mijn eigen zin met mijn recensie. J'y Suis Jamais Allé is een indrukwekkende intro met het Amélie-thema. Wat opvallend is zijn de vele underscores (zoals in alle andere tracks) en de verschillende instrumenten die door elkaar zijn gegooid. Les Jours Tristes is een heel opgewekt nummer. Erg beluister- en genietbaar. Comptine d'Un Autre Été is het sublieme nummertje op deze CD. Een prachtige pianosolo die me elke keer weer ontroert. Toppertje.

De CD bevat enkele Valses D'Amélie waaronder La Valse, La Valse (Orchestra Version), La Valse (Piano versie) en L'Autre Valse. Ze klinken allemaal wat hetzelfde maar ik zou toch de Orchestra en de Piano versie aanraden, allebei toppers. Hebben we ook nog La Valse des Vieux Os en des Monstres. Alle tracks zijn bijzonder geslaagd en indrukwekkend. Ze wekken allemaal de juiste sfeer op voor het verhaal. Wederom een soundtrack die zeer aan te bevelen is, hoewel de vaak terugkomende thema's misschien storend kunnen zijn.
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 09/10 - Recensie van Arvid Fossen, ingevoerd op (Nederlands)
Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain is de subliemste film van het jaar. Het originele scenario, de geniale art direction en knappe acteerprestaties maken dit tot één van de meest entertaining, onvoorspelbare en ontroerende films. Amélie Poulain besluit op een heel speciale manier te helpen, en vaak zorgt ze hierin alleen maar voor het kleine opstapje dat hier voor nodig is .... De minimalistische muziek van Yann Tiersen brengt je al walsend door de speciale wereld van Amélie Poulain. De speelse melodieën geven extra kleur aan het verhaal, en schept een dromerige atmosfeer die je laat meevoeren in de film. De muziek en film sluiten nauw aan, de film gezien hebben is onontbeerlijk, maar zelfs los van de film blijft deze soundtrack zeer meeslepend en entertaining.
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 09/10 - Recensie van Wim Minne, ingevoerd op (Nederlands)
plezante muziek voor een plezante film!
Zo omschrijf ik Amélie Poulain, met een schitterende Audrey Tatou.

De sfeer heeft zo iets van een typisch Frans boerendorpje, wat natuurlijk ook de bedoeling was. Maar er is niet alleen plaats voor mooie sferige muziek, maar ook voor wat drama: comptine d'Un autre été is een prachtig staaltje muziek, dat mij elke keer weer ontroert.

Heel de soundtrack staat bol van mooie, knappe ook, muziek.
Een dikke 9
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 09/10 - Recensie van Michel Gregoire, ingevoerd op (Frans)
Yann tiersen a composé une bande originale, pleine de fraîcheur et d'originalité.
Il n'hésite pas a utiliser des instruments inhabituels comme la machine a écrire.
les mélodies légères en apparences, sont souvent teintées de nostalgie et donne a la musique de Yann tiersen une puissance émotionnelle qui donne une dimension particulière au film.
J'invite tout le monde a plonger dans le monde si particulier de Yann Tiersen.
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 09/10 - Recensie van laura hendrix, ingevoerd op (Nederlands)
absoluut betoverend. je wilt deze cd de hele dag en nacht laten spelen maar je durft niet omdat het fantastische gevoel je misschien zal verlaten. instant verliefdheid bij het horen van deze sprookjesmuziek. herinneringen aan de film borrelen boven maar maken nog sneller plaats voor ideeen en fantasieen die opkomen uit de diepste liefdesspelonken in je hoofd.
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 10/10 - Recensie van meike bischoff, ingevoerd op (Nederlands)
unfortunately i don't speak dutch but i think english will do it as well. the soundtrack is the best i ever heard! it's so beautiful and there is always that certain quiet irony... and, like the film it is never ever gooey, unlike every hollywoodfilm i've seen. the french have a nose for this fairy-tale like atmosphere. just great!
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 10/10 - Recensie van ode pipo, ingevoerd op (Nederlands)
De muziek is werkelijk fantastisch!!! Soms denk ik dat ik moet wenen, omdat ik zo ontroerd ben. Ik heb een boek gekocht met de muziek van de film 'Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain'. Ik kan er al veel van spelen op de piano, en vooral het liedje 'Comptine d'un autre été: l'après-midi' ontroerd mij.
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 10/10 - Recensie van Marijke Thijssen, ingevoerd op (Nederlands)
Puur genieten en tot rust komen. Ook al heb ik de film niet gezien, de sfeer wordt in de muziek goed weergegeven.Zou graag weten waar Sanne het boek met de muziek vandaan heeft. Wil ik ook graag leren op de piano.
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 09/10 - Recensie van Stephanie , ingevoerd op (Nederlands)
De muziek van Amelie ondersteunt het verhaal en het gevoel van het meisje op de misterieuze reis. De accordeon en de piano brengen je helemaal in de stijl van Frankrijk. Echt TOP!!!
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 10/10 - Recensie van Tim Horemans, ingevoerd op (Nederlands)
Samen met één van de mooiste films die ze ooit gemaakt hebben één van de betere scores. Deze muziek vloeit samen als één geheel met de film. Zeer goede score, 5 sterren!
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 08/10 - Recensie van Stijn Buntinx, ingevoerd op (Nederlands)
Prachtige intimistische muziek: onvergetelijk thema en een absolute meerwaarde voor de sfeerschepping van de film.
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 10/10 - Recensie van Luc Janssens, ingevoerd op (Nederlands)
De film is ongelooflijk mooi!
Maar de muziek maakt deze film nog mooier!
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 09/10 - Recensie van Sanne Verfaillie, ingevoerd op (Nederlands)
een zeer emotionele en passionele film. Hij is ook zeer humoristisch.
Le Fabuleux destin d'Amélie Poulain - 10/10 - Recensie van Peter Van Riet, ingevoerd op (Nederlands)
Perfect
World Soundtrack Awards: Best Original Soundtrack of the Year (Winnaar)
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Genomineerd)
Trailer:





Andere soundtrack releases van Le fabuleux destin d'Amélie Poulain (2001):

Amélie (2001)
Amélie from Montmartre (2001)
Fabuleux destin d'Amélie Poulain, Le (2001)
Fabelhafte Welt der Amelie, Die (2001)
Amelie from Montmartre (2001)
Fabelhafte Welt der Amelie, Die (2017)
Fabuleux destin d'Amélie Poulain, Le (2001)
Fabuleux destin d'Amélie Poulain, Le (2001)


Fout gezien of heb je info om aan te vullen?: Inloggen

 



Meer